മൂന്ന്‌ പെൺകുട്ടികൾ 7
Moonnu Penkuttikal Part 7 | Author : Sojan
[ Previous Part ]
ആര്യചേച്ചിയോട് എനിക്കുള്ള പൊസസ്സീവ്നെസ് മറ്റാരോടും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആശയ്ക്ക് എന്നോടതുണ്ടായിരുന്നു. അതിനാലാന് ആദ്യം മുതലേ ആശ എന്നെയും അർച്ചനയേയും മോശം കണ്ണിലൂടെ കണ്ടിരുന്നത്. എന്നാൽ ആ കാലത്ത് ഞാനും അർച്ചനയും ആ തരത്തിൽ ഒരു ബന്ധവും ഇല്ലായിരുന്നു.
ആശയെ ഒരു കാലത്ത് ഞാൻ ഗാഡമായി സ്നേഹിച്ചിരുന്നു, എന്നാൽ ആശയുടെ ഈ സ്വഭാവം കാരണം എനിക്ക് ആ വീട്ടിൽ ഒന്നും ചെയ്യാൻ സാധിക്കാത്ത സ്ഥിതിയായിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്.
ആ വീട്ടിലേയ്ക്ക് വരുമ്പൊൾ ആദ്യം തന്നെ ആശയോട് സംസാരിച്ചിരിക്കണം, തമാശ് പറയുന്നത് അവളോടായിരിക്കണം, എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കുകയാണെങ്കിൽ അവളുടെ കൈയ്യിൽ കൊടുക്കണം, എന്തെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെടുകയാണെങ്കിലും അവളോടായിരിക്കണം.. ഇതൊന്നും ഒരിക്കലും ആശ പറഞ്ഞിട്ടില്ല, എന്നാൽ ഇതിലേതെങ്കിലും തെറ്റിയാൽ ആശയുടെ മുഖം മാറും.
പിന്നീട് ഈ മോശം സ്വഭാവം ( മോശമായിരുന്നോ അത്?) എനിക്ക് അലർജിയായി. ഞാനാരുടേയും പെസഷനിൽ നിൽക്കുന്ന ടൈപ്പും ആയിരുന്നില്ല.
ആര്യ ചേച്ചിയുമായി എനിക്ക് ഇതു പോലെ തോന്നാൻ തുടങ്ങിയത്, കൂട്ടുകാരി വരുമ്പോളായിരുന്നു. അമ്പിളി എന്നായിരുന്നു ആ നാശത്തിന്റെ പേര്. അധികം നിറമില്ല. എന്നാൽ വിടർന്ന കരിനീല കണ്ണും, ചെഞ്ചൊടികളും, മുല്ലപ്പൂ പല്ലുകളും, ദീർഘവൃത്താകാര മുഖവും, തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന വക്ഷോജങ്ങളും, രൂപമൊത്ത വിരിഞ്ഞ നിതംബവും അവളെ ഒരു അപ്സരസാക്കിമാറ്റിയിരുന്നു.
അമ്പിളി വന്നാൽ പിന്നെ ചേച്ചിയെ എനിക്ക് കിട്ടില്ല. അവർ പറമ്പിലേയ്ക്കെവിടെങ്കിലും നടക്കാൻ ഇറങ്ങും. രണ്ടു പേരേയും കുറെ നേരം കാണില്ല.
ഞാൻ അരികെ ചെന്നാലും “നീ പോ, ഞങ്ങൾ സ്വൽപ്പം സംസാരിക്കട്ടെ” എന്ന്‌ പറഞ്ഞ് ചേച്ചി എന്നെ ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു.
ചേച്ചിയുമായി ബന്ധമൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന അവസരത്തിൽ എനിക്ക് അതത്ര അഭിമാന പ്രശ്നമായി തോന്നിയിരുന്നില്ല. പിന്നീടെപ്പോഴോ പതിയെ ഞാൻ ചേച്ചി എന്റെ മാത്രമാണെന്ന്‌ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങി. അതോടെ അമ്പിളി എന്റെ മുഖ്യ ശത്രുവായി മാറി.
ഒരിക്കലും എന്റെ മനസിന്റെ ഈ ഒരു വശം ഞാൻ ആര്യചേച്ചിയോട് നേരിട്ട് വാക്കാൽ പറഞ്ഞിട്ടില്ല, എങ്കിലും ചേച്ചിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു എനിക്ക് അമ്പിളിയെ അത്ര ഇഷ്ടമല്ലാ എന്നത്.
അമ്പിളി ഉള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഞാൻ വേഗം തന്നെ എന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു പോകുമായിരുന്നു. അപൂർവ്വമായി ചില ദിവസങ്ങളിൽ അമ്പിളി ഉറങ്ങിയിരുന്നതും ആ വീട്ടിലായിരുന്നു. അതൊന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല, എന്തെന്നാൽ അമ്പിളി ഉള്ള ദിവസങ്ങൾ ഞാൻ പൂർണ്ണമായും ചേച്ചിയേയും ഒഴിവാക്കിയിരുന്നു. അവർ ഇരുവരും ചേർന്ന്‌ എന്നെ പരിഹസിക്കുന്നതായിട്ടാണ് പലപ്പോഴും എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നത്.
ആര്യചേച്ചിയുമായി ആദ്യം അടുപ്പമൊന്നും ഇല്ലാതിരുന്ന സമയത്ത് അമ്പിളിയും ഞാനും ശത്രുക്കളെ പോലെ മുഖാമുഖം കണ്ടാൽ പെരുമാറിയിരുന്നെങ്കിലും, പിന്നീട് ചേച്ചിയുമായി ഫിസിക്കൽ റിലേഷൻ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ് അമ്പിളിയുടെ ചുണ്ടിന്റെ കോണുകളിൽ നിന്നും എന്തോ രഹസ്യം മനസിലാക്കിയ പോലുള്ള ഗൂഡമന്ദസ്മിതം ഉള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നി.
ഒരു ദിവസം ആറ്റിൽ തുണിയലക്കാൻ ചേച്ചി എന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പോയി.
“ചേച്ചി നമ്മുടെ എന്തെങ്കിലും കാര്യങ്ങൾ അവളോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ?”
“ആരോട്?”
“ആ കുമ്പിളിയോട്?”
“എയ് ഇല്ല”
“പിന്നെന്താ അവൾക്ക് എന്നെ കാണുമ്പോളേ ഒരു അർത്ഥം വച്ചുള്ള ചിരി?”
“ആ എനിക്കറിയാവോ?, നിനക്ക് തോന്നുന്നതായിരിക്കും”
എനിക്കത് അത്ര വിശ്വാസമായില്ല, ചേച്ചി മറയ്ക്കുന്നതായി തോന്നി..
“നമ്മളോട് അത്രയ്ക്കൊന്നും അടുപ്പമില്ലല്ലോ അല്ലേ?”
“ഇല്ലെടാ ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ല”
ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ലാ എന്ന്‌ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാനത് സംശയത്തോടെ തന്നെ കണ്ടു.
“നിനക്കെന്താ അവളോടിത്ര ദേഷ്യം?”
ഈ ചോദ്യം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതാണ്, “എന്റെ ചേച്ചിയെ അവൾ കൈവശപ്പെടുത്തുന്നതാണ് എന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ മൂല കാരണം” എന്ന്‌ എനിക്ക് പറയാനൊക്കുമോ? അത്രയ്ക്ക് ഞാൻ താഴാൻ തയ്യാറല്ല.
“ഹൊ അവളുടെ വിചാരം അവൾ വല്യ പുള്ളിയാണെന്നാ”
“പോടാ ചെറുക്കാ”
ഇതു പോലെ ചേച്ചി അവളുടെ സൈഡ് പറയുന്നതാ എന്റെ ദേഷ്യത്തിന്റെ മറ്റൊരു കാരണം.
“ചേച്ചി അവളുടെ അടിമയല്ലേ?”
“പിന്നെ അവളും ഞാനും ചെറുപ്പം മുതൽ ഒന്നിച്ച് പഠിച്ചതല്ലേ?, നീ ഇപ്പോളല്ലേ ഞങ്ങളൊക്കെയായി കൂട്ടായത്?”
ഇതും എനിക്ക് ഇൻസെൾട്ടായി തോന്നി.
“ഹും അവളൊരു കൂട്ടുകാരി വന്നിരിക്കുന്നു!, ഞാനല്ലേ ചേച്ചി എന്തു പറഞ്ഞാലും ചെയ്ത് കൊടുക്കുന്നത്?, ചേച്ചിക്ക് എല്ലാ കാര്യത്തിനും കൂട്ടു പോകുന്നത് ഞാനല്ലേ?, ചേച്ചിയുടെ വഴക്കും, അടിയും മേടിക്കുന്നത് ഞാനല്ലേ?, എന്നെയല്ലേ എല്ലാവരുടേയും മുന്നിൽ വച്ച് ചേച്ചി കളിയാക്കുന്നത്? എന്നിട്ടും ഇഷ്ടക്കൂടുതൽ കാരണം ഞാൻ എന്തെങ്കിലും ചേച്ചിക്ക് മോശമാകുന്ന രീതിയിൽ പറയാറുണ്ടോ? ചേച്ചി കുടിച്ച കാപ്പിയുടെ ബാക്കി ഞാനല്ലേ കുടിക്കുന്നത്? ചേച്ചിയുടെ ഡ്രെസ് മഴവന്നാൽ എടുക്കുന്നതും ഞാനല്ലേ?, ഞാനും ചേച്ചിയും ആയല്ലേ അഡൾസ് ഒൾലി തമാശകൾ മുഴുവനും പറയുന്നത്? ചേച്ചിയുടെ കക്ഷം മണക്കുന്നതും, വിരൽ ഇടുന്നതും, രോമം അന്വേഷിക്കുന്നതും ഞാനല്ലേ? എന്നിട്ടും ചേച്ചിക്ക് അമ്പിളിയെ മതി” ഇതൊന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞില്ല, എന്റെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു ബുള്ളറ്റ് ട്രെയിൻ പാഞ്ഞു പോകുന്നതു പോലെ ഇവയെല്ലാം ഒന്നൊന്നായി കുതിച്ചോടിപ്പോയി. എന്റെ കണ്ണിന്റെ ഉള്ളറകളിലെങ്ങോ വേദന തോന്നി.
ഞാൻ മുഖം തിരിച്ച് ആറ്റുവഞ്ചിയിലേയ്ക്ക് നോക്കി ഒന്ന്‌ കണ്ണ് മുറുക്കിയടച്ചു.
പിന്നെ പെട്ടെന്ന്‌ ആറ്റിലിറങ്ങി മുഖം കഴുകി.
“എടാ അവൾ നിന്നെ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയായാണ് കാണുന്നത്”
“പിന്നെ കൊച്ചുകുട്ടി, എന്റെ തോളൊപ്പമേ പൊക്കമുള്ളൂ”
“പൊക്കവും, നീളവും, തടിയും വച്ചാണോ പ്രായം അളക്കുന്നത്?”
“ആ” ഞാൻ വലിയ താൽപ്പര്യമില്ലാതേയും, ആ വിഷയം വിടാനും വേണ്ടി സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ചു. പക്ഷേ ചേച്ചി പിന്നേയും പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
“അവൾക്ക് നിന്നെ വലിയ ഇഷ്ടമാണ്”
“എന്നാ എന്നെ അങ്ങ് കെട്ടാൻ പറ”
“അത് ഞാൻ പറഞ്ഞു നോക്കാം, പക്ഷേ നിന്റെ പ്രായം പ്രശ്നമാണല്ലോ? പിന്നെ സ്ക്കൂളിലെ ലൈനുകൾ ഒക്കെ എന്തെടുക്കും?”
സ്ക്കൂളിൽ അല്ലറ ചില്ലറ ലൈനുകൾ ഒക്കെ എനിക്കുണ്ട്. അതൊന്നും വലിയ നീക്കുപോക്കുള്ള കേസല്ല. വെറും ടൈംപാസ്, മാത്രവുമല്ല സ്ക്കൂൾ വിട്ട് തിരിച്ച് വരുമ്പോൾ അർച്ചനയുടെ കൂടെ നടന്നാലും ആരും ഒന്നും പറയാതിരിക്കാനുള്ള ഒരു മറയും ആയിരുന്നു അത്. ഞാനും അർച്ചനയുമായി പ്രേമപൂർവ്വം നോക്കുന്നതും, ആര്യചേച്ചിയുടെ പേടികൂടാതെ അവൾ പല്ലുകൾ മുഴുവൻ കാട്ടി ചിരിക്കുന്നതും ആ സമയത്ത് മാത്രമായിരുന്നു. അതേ സമയം തന്നെ ആര്യചേച്ചിയുമായി എനിക്ക് അവൾക്ക് അംഗീകരിക്കാനാകാത്ത ബന്ധമുണ്ടെന്നുള്ളത് അർച്ചനയ്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അവളത് തന്റേടം കാരണം പുറത്ത് കാണിക്കില്ലാ എന്ന്‌ മാത്രം.
