“എന്നാലും എനിക്ക് അങ്ങേരുടെ സംസാരം കേട്ടിട്ട് ചൊറിഞ്ഞു കയറി..അല്പം പോലും മര്യാദ ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യന്‍..ഹും..അയാളെ എന്റെ കൈയില്‍ കിട്ടും..അന്ന് ഞാന്‍ പണി കൊടുത്തോളാം…” ഡോണയ്ക്ക് പൌലോസിന്റെ സംസാരരീതി തീരെ ദഹിച്ചിരുന്നില്ല.
“അപ്പോള്‍ ഇവിടെ വന്നത് അവര്‍ തന്നെയാണ്…മാലിക്കിനെ അയാള്‍ സംശയിക്കുന്നുണ്ട് എങ്കില്‍ അക്കാര്യത്തില്‍ ഇനി നമുക്ക് സംശയം വേണ്ട…”
“അതെ..അയാളെ കണ്ടതുകൊണ്ട് നമ്മുടെ സംശയം ശരിയാണ് എന്ന് മനസിലാക്കാന്‍ സാധിച്ചു..വാസൂ..നീ ദിവ്യയെ വിളിച്ച് അവളുടെ മൊബൈലില്‍ ഉള്ള അവന്മാരുടെ ചിത്രം നമുക്ക് അയച്ചു തരാന്‍ പറയണം. ഈ എസ് ഐ യാതൊരു സഹകരണവും ഇല്ലാത്ത ആളായതുകൊണ്ട് അതെ ഇനി വഴിയുള്ളൂ….”
“അത് ഞാന്‍ വാങ്ങാം..നമുക്ക് ഗീവര്‍ഗീസ് അച്ചനെക്കൂടി കണ്ട ശേഷം പോകാം..”
“ഷുവര്‍..അച്ചനെ എനിക്കും കാണണം”
വാസു ബൈക്ക് അച്ചന്റെ ആശ്രമത്തിലേക്ക് വിട്ടു.
അവര്‍ ആശ്രമത്തില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ അച്ചന്‍ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
“അച്ചന്‍ ഒരു സ്ഥലം വരെ പോയിരിക്കുവാ..സന്ധ്യ കഴിഞ്ഞേ എത്തൂ” കുശിനിക്കാരന്‍ അവരോട് പറഞ്ഞു.
വാസു സമയം നോക്കി. മൂന്നുമണി ആകാറായിരിക്കുന്നു.
“നമുക്ക് വെയിറ്റ് ചെയ്യാം..അല്പം റസ്റ്റ്‌ എടുത്തിട്ടു അച്ചനെയും കണ്ടിട്ട് പോകാം..എന്താ?” വാസു അവളോട്‌ ചോദിച്ചു.
“ഷുവര്‍..അച്ചനെ ഞാനും കണ്ടിട്ട് കുറെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ ആയി” ഡോണയ്ക്ക് അതില്‍ എതിരഭിപ്രായം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വാസു ഉള്ളില്‍ കയറി ഒരു പായ എടുത്തുകൊണ്ട് വന്നു വരാന്തയില്‍ വിരിച്ചു. പിന്നെ അതില്‍ കയറി നീണ്ടു നിവര്‍ന്നു കിടന്നു.
“നിനക്ക് ദാ ആ മുറിയില്‍ കയറി കിടക്കാം..അത് ഗസ്റ്റുകള്‍ക്ക് ഉള്ള മുറിയാണ്” മറ്റൊരു മുറി ചൂണ്ടി വാസു പറഞ്ഞു.
“വേണ്ട..നീ കിടന്നോ..ഞാന്‍ ഈ നാടൊന്നു ചുറ്റി കണ്ടിട്ട് വരാം…”
“ഉം ശരി..വല്ല പൂവാലന്മാരുടെയും കൈയില്‍ ചെന്നു പെടരുത്…”
“ഓ..അത് ഞാന്‍ നോക്കിക്കോളാം….”
അവള്‍ മെല്ലെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. വാസു ഉച്ചമയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണു.
അച്ചനേയും കണ്ടു വാസുവും ഡോണയും പോകാന്‍ തയാറായപ്പോള്‍ സമയം രാത്രി എട്ടുമണി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഏഴരയ്ക്ക് ആണ് അച്ചന്‍ എത്തിയത്. കുറേനേരം അവര്‍ പലതും സംസാരിച്ചിരുന്നു.
“എടാ കഞ്ഞി കുടിച്ചിട്ട് പോകാം..ഓ നിനക്ക് വയറു നിറയാന്‍ ഒരു കുട്ടകം കഞ്ഞി വേണ്ടി വരുമല്ലോ അല്ലെ” അച്ചന്‍ ചോദിച്ചു. ഡോണ അച്ചന്‍ പറഞ്ഞത് കേട്ടു ചിരിച്ചു.
“വേണ്ടച്ചാ..ഞങ്ങള്‍ പുറത്ത് നിന്നു കഴിച്ചോളാം..” വാസു പറഞ്ഞു.
“എന്നാലിനി വൈകിക്കണ്ട..ദൈവം നിങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ..” അവരെ യാത്രയയച്ചു കൊണ്ട് അച്ചന്‍ പറഞ്ഞു.
വാസുവിന്റെ പിന്നാലെ ഡോണ കയറിയിരുന്നു. അച്ചനെ കൈ വീശിക്കാണിച്ച ശേഷം അവന്‍ ബൈക്ക് റോഡിലേക്ക് ഓടിച്ചിറക്കി.
“ഈ നാട് കൊള്ളാം..ബ്യൂട്ടിഫുള്‍ പ്ലെയിസ്..എനിക്ക് കാശുണ്ടാകുന്ന സമയത്ത് ഇവിടെ പത്തുസെന്റ് സ്ഥലം വാങ്ങി ഞാനൊരു വീട് വയ്ക്കും” ഡോണ പറഞ്ഞു.
“പുന്നൂസ് സാറിനോട് പറഞ്ഞാല്‍ ഇന്നുതന്നെ ഇവിടെ ഒരേക്കര്‍ വാങ്ങി തരുമല്ലോ..”
“അങ്ങനെ പപ്പയുടെ പണം കൊണ്ട് എനിക്ക് വാങ്ങണ്ട..അവനവന്‍ സ്വന്തം പണം കൊണ്ട് ജീവിക്കണം എന്നാണ് എന്റെ തത്വം..അപ്പനുണ്ടാക്കുന്ന പണം അപ്പന്‍ അനുഭവിച്ചോട്ടെ..സ്വന്തം അധ്വാനഫലം നല്‍കുന്ന സുഖം മറ്റൊന്നും നല്‍കില്ല”
“ഓ..അതെന്തോ ആകട്ടെ..എനിക്ക് വിശക്കുന്നു..ഒരു ആനയെ തിന്നാനുള്ള വിശപ്പുണ്ട്..”
“നീ ഏതെങ്കിലും നല്ലൊരു റസ്റ്റോറന്റില്‍ നിര്‍ത്ത്..കഴിച്ചിട്ട് പോകാം….”
“വല്യ കടയിലൊന്നും കേറാന്‍ പണമില്ല..വല്ല തട്ടുകടയിലും കയറാം…”
“പണം ഓര്‍ത്ത് നീ പേടിക്കണ്ട..ഇഷ്ടമുള്ള ഹോട്ടലില്‍ കയറിക്കോ”
“അങ്ങനെ നിന്റെ പണം കൊണ്ട് എനിക്ക് തിന്നണ്ട..അവനവന്റെ അധ്വാനഫലം മാത്രമേ തിന്നാവൂ..ഞാനങ്ങനാ…” വാസു അവള്‍ പറഞ്ഞ തത്വം അവളുടെ മേല്‍ തന്നെ പ്രയോഗിച്ചു.
“ഹോ..അങ്ങനാണോ..ശരി ശരി..സാറിനു ഇഷ്ടമുള്ളിടത്തു കേറിക്കോ..ഞാനും അവിടുന്ന് തന്നെ കഴിച്ചോളാം…..”
ഹൈവേയിലൂടെ പാഞ്ഞ ബുള്ളറ്റ് റോഡരുകില്‍ അല്പം ഉള്ളിലേക്ക് മാറിയുള്ള ഒരു ചെറിയ തട്ടുകടയുടെ മുന്‍പില്‍ എത്തി നിന്നു. അവിടെ തിരക്ക് തീരെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വാസു ബൈക്ക് സ്റ്റാന്റില്‍ വച്ച ശേഷം ചെന്നു കൈകഴുകി. ഡോണയും കൈകഴുകിയിട്ട് ഇരുന്നു.
“സര്‍..പൊറോട്ട..ബീഫ്..ദോശ..ചിക്കന്‍ കറി..ചപ്പാത്തി…” കടക്കാരന്‍ മെനു പറഞ്ഞു.
“ഒരു അഞ്ചു ചപ്പാത്തി..ഒരു ബീഫ്…” വാസു തന്റെ ഓര്‍ഡര്‍ നല്‍കി.
“എനിക്ക് രണ്ടു ദോശയും ചട്ണിയും…പിന്നെ ഒരു കട്ടന്‍ കാപ്പിയും” ഡോണ പറഞ്ഞു.
കടക്കാരന്‍ പോയപ്പോള്‍ വാസു ഡോണയെ നോക്കി.
“രണ്ടു ദോശയോ? എന്തെടുക്കാനാ?”
“ഉച്ചയ്ക്ക് ഉണ്ടത് തന്നെ കൂടുതലായിരുന്നു..രാത്രി ഞാന്‍ അധികം കഴിക്കില്ല….”
“നീ കഴിക്കണ്ട..അതൊക്കെ ഞാന്‍ ചെയ്തോളാം”
ആഹാരം എത്തിയപ്പോള്‍ വാസു നിമിഷനേരം കൊണ്ട് ചപ്പാത്തിയും ബീഫും തീര്‍ത്തിട്ട് വീണ്ടും ഒരു അഞ്ചെണ്ണം കൂടി പറഞ്ഞു; ഒരു കറിയും. ഡോണ കണ്ണുതള്ളി അവനെ നോക്കി.
“എടാ..നീ അപ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ വച്ച് അഭിനയിക്കുകയായിരുന്നു അല്ലെ?” അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“അഭിനയിച്ചതല്ല..വിശപ്പ് തോന്നിയില്ല..ദിവ്യ അങ്ങനെ കിടക്കുന്നത് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ വിഷമം തോന്നി..അവളും ഒപ്പം കഴിക്കാന്‍ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് എനിക്ക് എന്തോ ഒരു മൂഡ്‌ തോന്നിയില്ല…” വാസു പറഞ്ഞു. ഡോണ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ദോശ കഴിച്ചു.
റാപ്പ് മ്യൂസിക്കിന്റെ കാതടപ്പിക്കുന്ന ശബ്ദം കേള്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു മേല്‍മൂടി ഇല്ലാത്ത ജീപ്പ് അവിടെത്തി നിന്നു. അതില്‍ നിന്നും അഞ്ചു ചെറുപ്പക്കാര്‍ ചാടി ഇറങ്ങി.
“സാറേ..അവന്മാര് പ്രശ്നക്കാര്‍ ആണ്..നിങ്ങള്‍ വേഗം കഴിച്ചിട്ട് പൊക്കോ..ഇവിടുത്തെ സദാചാര പോലീസുകാരാ…”
കടക്കാരന്‍ രഹസ്യമായി വാസുവിന്റെ കാതില്‍ മന്ത്രിച്ചു. ഉച്ചത്തിലുള്ള മ്യൂസിക്ക് അരോചകമായി തോന്നിയതിനാല്‍ ഡോണ അവരെ അനിഷ്ടത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കി. അതിന്റെ താളത്തില്‍ ശരീരം ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവരെത്തി വാസുവും ഡോണയും ഇരുന്നിരുന്ന മേശയുടെ അപ്പുറത്തുള്ള മേശയ്ക്ക് ചുറ്റുമായി ഇരുന്നു.
“എന്ത് ശല്യമാണ് ഇത്..ഇവര്‍ക്ക് കേള്‍ക്കാന്‍ ഉള്ളത് മറ്റുള്ളവരെ കൂടി കേള്‍പ്പിച്ച് ഉപദ്രവിക്കണോ” ഡോണ അസഹ്യതയോടെ പറഞ്ഞു.
“നിര്‍ത്താന്‍ നീ ചെന്നു പറ” വാസു ഒരു ചപ്പാത്തി രണ്ടായി മുറിച്ച് ഒരു കഷണം ബീഫും കൂട്ടി വായിലേക്ക് തിരുകുന്നതിനിടെ പറഞ്ഞു.
“നിനക്ക് പറഞ്ഞാല്‍ എന്താ?”
“എനിക്ക് പാട്ട് ഇഷ്ടമാണ്..പിന്നെ ഞാനെന്തിനു പറയണം”
“ഹും”
“പീസ്‌ കൊള്ളാമല്ലോടാ അളിയാ….” ഒരുത്തന്‍ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറയുന്നത് അവര്‍ കേട്ടു.
