യക്ഷി – 2

 

അണ്ടി മൂപ്പൻ എന്തെല്ലാമോ പറയുന്നുണ്ട് എങ്കിലും ഒന്നും ഞാൻ കേൾക്കുന്നില്ല… എൻ്റെ കണ്ണുകളും മനസ്സും ആ കുഞ്ഞു ബട്ടണിൽ അത്രമേൽ വശീകരിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു…!

 

അത് ഒരു നിമിഷം പോലും നോക്കാതിരിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയുന്നില്ല.

 

“കേട്ടോ മനു… എടോ മനു…”

ഞാൻ ഞെട്ടി നോക്കിയപ്പോൾ അണ്ടി മൂപ്പൻ എന്നെയും നോക്കി നിൽപ്പാണ്..

 

“എടോ മനു താൻ വല്ലതും കേൾക്കുന്നുണ്ടോ..? താൻ ഇത് എത് ലോകത്താ”..!?

 

ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ തല കുലുക്കി…

 

എന്നേ ഒന്ന് രൂക്ഷമായി നോക്കിയ ശേഷം മൂപ്പൻ പറഞ്ഞു..

“വരുന്നവരുടെ ലിസ്റ്റ് എനിക്ക് നാളെ ഉച്ചക്ക് കിട്ടണം. കേട്ടോ”..?

 

“തരാം സാർ”…

അൽപ്പം ജാള്യത്തോടെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

 

പെട്ടന്ന് പിറകിൽ നിന്നും അമർത്തിചിരിയുടെ ഒരു കുഞ്ഞുമണി നാദം എൻ്റെ കർണപുടങ്ങളെ കുളിരണിയിച്ചു…

 

അവളുടെ കുസൃതികൾ എന്നേ പുളകം കൊള്ളിച്ചു…

 

അണ്ടി മൂപ്പൻ ക്ലാസിൽ നിന്നും പോയതും, രേഷ്മ ടീച്ചർ ക്ലാസ് തുടങ്ങിയതും ഒന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല… ഭൂമിയെ ചുറ്റുന്ന ചന്ദ്രൻ കണക്കെ ആ ബട്ടൺ സുന്ദരിയെ ചുറ്റി എൻ്റെ മനസ്സ് കറങ്ങാൻ ആരംഭിച്ചു…

 

ഒരു 4 വയസ്സുകാരൻ്റെ കൗതുകത്തോടെ ഞാൻ അത് സാകൂതം വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു. അർദ്ധ ഗോളാകൃതിയിൽ തിളക്കമുള്ള വലിയ മുത്ത് പോലുള്ള മനോഹരമായ ബട്ടൺ! എങ്ങനേയും അത് കൈക്കലാക്കാൻ എൻ്റെ മനസ്സ് പാഞ്ഞു. പക്ഷേ, ഞാനത് ഇപ്പൊ തന്നെ എടുത്താൽ രജിത കാണും. ഇരയെ കോർത്ത് ഇരിക്കുന്ന ചൂണ്ടക്കാരിയെ പോലെ അവൾ ഇരിക്കുകയായിരിക്കും. ആ ചിന്ത എനിക്ക് അത് തൊടുവാനുള്ള പ്രേരണക്ക് കടിഞ്ഞാണിട്ടു…

ഈ ബട്ടൺ ചിലപ്പോ അവളുടെ മനസ്സാണെങ്കിലോ..?? ഇത് ഞാൻ കാണാത്തത് പോലെ ഉപേക്ഷിച്ചാൽ അവൾക്ക് സങ്കടം വന്നാലോ..?

 

എടുക്കാം…!! വേണ്ടാ..

എടുക്കാം…!! അയ്യേ ശരിയാവില്ല.. ഒരു ബട്ടൺ..

അല്ലേലും ഒരു ബട്ടൺ അല്ലേ.. അതിലിപ്പോ എന്താ..?

 

ണിം ണിം ണിം ണിം…. കൂട്ടമണി അടിച്ചു. സ്കൂൾ വിട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി. തോമസ് സാർ ആണ് ക്ലാസ്സിൽ!!!

എഹ്!! രേഷ്മ ടീച്ചർ എപ്പോൾ പോയി!?

തോമസ് സാർ എപ്പോൾ വന്നു !!?

സ്കൂളും വിട്ടോ !?

ഇതൊക്കെ എപ്പോ!!?

ക്ലാസ് എടുക്കുമ്പോൾ അടുത്ത് പടക്കം പൊട്ടിച്ചാലും ശ്രദ്ധ പോവാത്ത ഞാൻ ഇന്ന് രണ്ട് പിരിയഡ് കഴിഞ്ഞത് അറിഞ്ഞില്ലെന്നോ !! എനിക്ക് അത്ഭുതമായി!! എന്താണ് എനിക്ക് സംഭവിക്കുന്നത് !?

എല്ലാത്തിനും കാരണം ഒരു പന്ന ബട്ടൺ ആണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ എങ്ങനെ വിശ്വസിക്കും!!?

 

അപ്പോഴേക്ക് എല്ലാവരും വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ വേണ്ടി ബാഗും എടുത്ത് പാഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോവുകയാണ്. ഞാൻ പയ്യെ ബാഗ് എടുത്ത് ഡെസ്കിൽ ബട്ടൺ വെച്ച വശത്തൂടെ ഇറങ്ങി. മറുവശത്ത് കൂടി എനിക്ക് സുഖമായി ഇറങ്ങി പോകവുന്നതേ ഉള്ളൂ. പെൺകുട്ടികളുടെ തിക്കി തിരക്കി നിടയിൽപെടേണ്ട കാര്യമില്ല. പക്ഷേ ആ ബട്ടൺ എനിക്കൊരു അമൂല്യ നിധിയായി മാറി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഡെസ്കിൽ നിന്നും ഇറങ്ങുന്ന ഇറങ്ങലിൽ ഞാൻ ആ ബട്ടൺ കൈക്കലാക്കി! പയ്യെ ക്ലാസിന് വെളിയിൽ ഇറങ്ങി നടന്നു…

 

*************************************************

 

സ്കൂളിന് അടുത്താണ് എൻ്റെ വീട്. ഏതാണ്ട് ഒരു ഒന്നര കിലോമീറ്റർ കാണും. മുക്കാൽ കിലോമീറ്റർ മാത്രമേ മെയ്ൻ റോഡിലൂടെ നടക്കാൻ ഉള്ളൂ. പിന്നെ എൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിയുന്ന വഴി. രജിതയുടെയും ഷംനയുടെയും വീട് എൻ്റെ അതേ റൂട്ടിൽ ആണ്. ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് തിരിയുന്ന വഴി വരെ അവർ കൂടെ കാണും. സാധാരണ സ്കൂൾ വിട്ടാൽ വീട്ടിലേക്ക് അതിവേഗം പറക്കാറുള്ള ഞാൻ അന്ന് വളരെ പയ്യെ തട്ടി തടഞ്ഞാണ് സ്കൂൾ കൊമ്പോൺഡിൽ നിന്നും തന്നെ ഇറങ്ങിയത്. രജിതയെയും ഷംനയും മുന്നിൽ വിട്ടുകൊണ്ട് അവരുടെ പിന്നാലെ നടക്കാൻ വേണ്ടി. ഇതൊക്കെയും മനഃപൂർവം സംഭവിക്കുന്നതല്ല. ഇങ്ങനെ ഒക്കേ ചെയ്യാൻ എൻ്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും ആരോ നിർബന്ധിക്കുന്ന പോലെ..!

 

എൻ്റെ തിരിഞ്ഞുകളി ഏറ്റു!! അവർ ഇപ്പൊ എൻ്റെ മുന്നിലാണ് നടക്കുന്നത്. ഒരു സൈഡ് സ്ലിങ് ബാഗ് ആണ് രജിത ഇട്ടിരിക്കുന്നത്. എത് വളരെ ഭാഗ്യമായി എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. ആദ്യമായി ആണ് ഞാൻ രജിതയുടെ പിൻവശം കാണുന്നത്…

നിത്യ വശ്യമീ നിതംബ ദർശനം എന്നല്ലാതെ എന്തേ പറയേണ്ടൂ..!!

നല്ല അഴക് കുണ്ടികളോട് പണ്ടേ കമ്പക്കാരനായ ഞാൻ ആർത്തിയോടെ രജിതയുടെ കുണ്ടി വിടവിൽ തന്നെ കണ്ണും നട്ട് ലോകം മറന്ന് നടക്കുകയാണ്. ഇത്രമേൽ ഭംഗിയുള്ള ഒരു പെൺ നടത്തം എൻ്റെ ജീവിതത്തിൽ ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. ഒരു കുളിർകാറ്റ് പോലെയോ… ഒരു ഗസൽ സംഗീതം പോലെയോ… അതിബൃഹത്തായ ഒരു നദിയുടെ ഒഴുക്ക് പോലെയോ… എങ്ങിനെ ഇവളുടെ ചലനം വിവരിക്കണം എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല..!

 

ടൈറ്റ് ചുരിദാറിനകത്ത് അവളണിഞ്ഞ പെറ്റികോട്ടും അതിനും അകത്തുള്ള ബ്രായും നിഴലടിച്ച് കാണാം. അവളുടെ പുറത്തിൻ്റെ വീതി കണ്ട് എൻ്റെ പാൻ്റിനുള്ളിൽ ചെറിയൊരു അനക്കം പോലുമുണ്ടായി!

ആ വിശാലമായ പുറം, ഇടുപ്പിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ പെട്ടന്ന് അഗാതതയിലേക്ക് പോകും വിധം അതി മനോഹരമായ ഒതുങ്ങിയ ഇടുപ്പുകൾ. അതൊരു തല തിരിഞ്ഞ ബ്രാകറ്റ് പോലെ ഇരിക്കുന്നു. കാണുമ്പോൾ തന്നെ ആ ഇടുപ്പിൽ രണ്ട് കൈയും വെച്ച് അമർത്തി പിതുക്കി വേദനിപ്പിക്കാൻ തോന്നും. എന്നാൽ ഒന്നും അവിടംകൊണ്ട് അവസാനിക്കുന്നില്ല. അകത്തോട്ടു കയറിയ ഇടുപ്പ് അരകെട്ടിലക്ക് എത്തുമ്പോഴേക്കും അത് വരെ ഇടുങ്ങി ഒഴുകിയ പുഴ അഴിമുഖത്തിൻ്റെ പൂർണ വിശാലതയിലേക്ക് സ്വതന്ത്രയാവുന്ന പോലെ അവളുടെ അരക്കെട്ട്  അതിൻ്റെ പൂർണ വലുപ്പത്തിലേക്കും വീതിയിലേക്കും എത്തുന്നു.  നിതംബങ്ങൾ വലുതെങ്കിലും അൽപ്പം പോലും വൃത്തികേട് തോന്നാത്ത ഒതുങ്ങിയവയാണ്. എന്നാലതിൻ്റെ അഴക് പൂർണ അർത്ഥത്തിൽ നുകരണമെങ്കിൽ മുട്ടിൽ നിന്ന് അവയിലേക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി നൂറു നൂറു ചുടു ചുംബനങ്ങൾ നൽകിയാൽ മതിയെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി…

 

ഗജ രാജ വിരാജിത മന്ദഗതിയിൽ, മാനസേശ്വരി രജിത എൻ്റെ ഹൃദയം കീഴടക്കി വിരാജിക്കുകയാണ്. അവളുടെ നടപ്പിൽ കണിശമായ ഒരു താളലയ സൗകുമാര്യം  ഉൾച്ചേർന്നിടുള്ളതായി തോന്നും. കൊച്ചടികൾ വെച്ച് തലയൽപ്പം താഴ്ത്തി ആ സൗന്ദര്യധാമം ഒരു മായാനദിപോലെ അങ്ങനെ മുന്നോട്ട് ഒഴുകുകയാണ്. തുഴ പോലും മറന്ന് ഏതോ മായിക ലോകത്തകപ്പെട്ട വഞ്ചിക്കാരൻ പോലെ ഈ ഞാനും…

 

തൊട്ട് അടുത്ത നിമിഷം രജിത ഒറ്റ തിരിയൽ തിരിഞ്ഞ് കൃത്യം എൻ്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി. എൻ്റെ കിളി പോയി… ഞാൻ ഒരു നിമിഷം നിന്നു. എങ്ങനെ ഒളിഞ്ഞ് നോക്കിയാലും ഇവൾ എങ്ങനെയാണ് ഇത്ര കൃത്യമായി എന്നേ പൊക്കുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് ഒരു ഐഡിയയും ഇല്ല. ഞാൻ അവളുടെ പുറകെ വരുന്നത് അവൾ കണ്ടിട്ടേ ഇല്ല എന്ന് നൂറു ശതമാനം എനിക്ക് ഉറപ്പാണ്. കാരണം അവൾ ഗേറ്റ് കടന്ന് പോകുമ്പോൾ അവൾ മുന്നിൽ പോയികിട്ടാൻ വേണ്ടി ഞാൻ സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ അണ്ടി മൂപ്പൻ്റെ അടുത്ത് ഒരു കാര്യവും ഇല്ലാതെ ടൂറിൻ്റെ കാര്യം സംസാരിച്ച് നിൽക്കുകയായിരുന്നു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *