അമ്മാവന്: മോള്‍ക്ക് ഒത്തിരി വിഷമമായെന്ന് അമ്മാവന് അറിയാം… മോള് ക്ഷമിക്ക്… അമ്മാവനല്ലേ…
അംബിക ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ഉറക്കത്തില്‍ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് പുഷ്പ അമ്മായി: സ്ഥലം എത്തിയോ..?
ഞെട്ടലോടെ അങ്ങോട്ട് നോക്കികൊണ്ട് അമ്മാവന്: ഇല്ല… നീ ഉറങ്ങിയല്ലേ..
അംബിക വേഗം അമ്മായി കാണാതെ ആ ഷെഡ്ഡി താനിരിക്കുന്ന സീറ്റിന്റെ ഇടതുഭാഗത്തേക്ക് തിരികിവെച്ചു.
സീറ്റില്‍ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് പുഷ്പഅമ്മായി: ഞാന്‍ കുറച്ച് നേരം നില്‍ക്കട്ടെ… മോള് ഇരിക്ക്…
എന്നു പറഞ്ഞ് അനിതയ്ക്ക് സീറ്റൊഴിഞ്ഞ് കൊടുക്കുന്ന പുഷ്പ.
അമ്മാവന്: ഇരുന്നോ മോളെ… കുറെ നേരമായില്ലേ നില്‍ക്കുന്നു…
അമ്മായി എഴുന്നേറ്റ സീറ്റില്‍ അനിത വന്നിരുന്നു. ആ സീറ്റിനരികെ നിന്നുകൊണ്ട്
പുഷ്പ: അംബിക ഉറങ്ങാണോ…
ഞെട്ടലോടെ തല തിരിച്ച് പുഷ്പമ്മായിയെ നോക്കി ഇല്ലായെന്നര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലയാട്ടുന്ന അംബിക. എപ്പോളും ചുണ്ടില്‍ പുഞ്ചിരിയുമായി നടക്കുന്ന അംബികയുടെ മുഖത്തെ ആ പുഞ്ചിരി കാണാതെ സംശയത്തോടെ
പുഷ്പ: എന്ത് പറ്റി അംബികേ.. ക്ഷീണിച്ചോ..
നിങ്ങളെ ഭര്‍ത്താവ് കാരണം ക്ഷീണിച്ചുവെന്ന് പറയാന്‍ പുറപ്പെട്ടെങ്കിലും അംബിക നിര്‍ത്തി.
അംബിക: ഏയ് ഒന്നുമില്ല അമ്മായി…
അത് പറയുമ്പോള്‍ അംബികേച്ചിയുടെ വാക്കിലെ ഇടര്‍ച്ച അനിത ശ്രദ്ധിച്ചു. ചേച്ചി ആകെ ഭയന്നിരിക്കുന്നു. തനിക്കുള്ളതുപോലെ മറ്റൊരനുഭവം ഈ ബസില്‍ ചേച്ചിക്കുണ്ടായി എന്ന് അവള്‍ക്ക് ബോധ്യമായി. തന്റെ ഇടതുഭാഗത്തിരിക്കുന്ന അമ്മാവന് കുപ്പി തുറന്ന് അതിലെ വെള്ളം കുടിക്കുന്നത് അനിത ശ്രദ്ധിച്ചു. പക്ഷെ ആ വെള്ളത്തിന് ഒരു മൂത്രത്തിന്റെ മണം അടിക്കുന്നത് അനിതയ്ക്ക് മനസിലായി അവള്‍ ആ കുപ്പിയിലേക്ക് നോക്കി. മുകളില്‍ പതയുണ്ട്. താഴെ മഞ്ഞ നിറവും. വീണ്ടും അയാള്‍ വെള്ളം കുടിച്ചു. മണം വീണ്ടുമെത്തി. അതെ ഇത് മൂത്രം തന്നെ. ഇയാള്‍ മൂത്രം കുടിക്കുമോ…? അനിത സംശയിച്ചു. അമ്മാവന് ഇപ്പോള്‍ സന്തോഷമാണ്. കാരണം ചമ്പകശേരിയിലെ രണ്ട് മരുമക്കള്‍ തന്റെ ഇടവും വലവും. അതില്‍ ഒന്നിനെകൊണ്ട് താന്‍ വാണമടിപ്പിച്ചു. ബസ് ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. നാലുപേരും പിന്നെയൊന്നും സംസാരിച്ചില്ല. അങ്ങനെ നാട്ടിലേക്ക് ബസ് എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അനിത: അംബികേച്ചി ഇറങ്ങാറായി.
ഇതുകേട്ട് ഞെട്ടലോടെ പുറത്ത് നിന്ന് കണ്ണെടുത്ത് തന്റെ ഇടതുഭാഗത്തുള്ള ഷെഡ്ഡിയെടുത്ത് വയറിന് മധ്യത്തില്‍ സാരിയില്‍ തിരുകി. അത് അനിത ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കി.
അമ്മാവന്: മോളെ ഷെഡ്ഡി നന്നായി കഴുകണം കേട്ടോ… എന്നിട്ട് ഉടുത്താല്‍ മതി.
അംബിക കേള്‍ക്കാത്തപോലെ നടിച്ചു.
സീറ്റില്‍ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് കൊണ്ട് അമ്മാവനോടും പുഷ്പ അമ്മായിയോടുമായി അനിത: ഞങ്ങള് ഇറങ്ങാ
പുഷ്പ അമ്മായി: ശരി മക്കളെ…
തന്റെ ഇടതുഭാഗത്തെ സീറ്റില്‍ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് തന്റെ മുട്ടിനെ ഉരച്ച് പോവുന്ന അംബികയുടെ ചന്തിയില്‍ ആ വേളയില്‍ അമ്മാവന് കൈകൊണ്ട് ഒന്നു തടവി അമര്‍ത്തി പിടിച്ചു. ദേഷ്യത്തോടെ അംബിക കൈ തട്ടിമാറ്റി. പുഷ്പ അമ്മായിയും അനിതയും തന്റെ ഷെഡ്ഡി കാണാതിരിക്കാന്‍ അംബിക തന്റെ സാരി നന്നായി മറിച്ചുപിടിച്ചു. പുഷ്പ അമ്മായിയോട് ഒന്ന് ചിരിച്ച് അംബികയും അനിതയും അവരുടെ വീടിനടുത്തുള്ള ഭാഗത്ത് ബസിറങ്ങി. അവര്‍ ഇറങ്ങിയ ശേഷം ബസ് അതിവേഗം കടന്നുപോയി. അംബികയും അനിതയും വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അംബിക വേഗത്തില്‍ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. അവര്‍ രണ്ടുപേരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ചെറിയ അങ്ങാടി കഴിഞ്ഞ് അവര്‍ പാടവരമ്പിലൂടെ വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുകയാണ്. സമയം സന്ധ്യയോടടുക്കുന്നു. ചുറ്റും ആരും ഇല്ല.
അനിത: എന്തു പറ്റി അംബികേച്ചി ?
പാടവരമ്പിലൂടെ മുന്നില്‍ നടന്നുകൊണ്ട് അംബിക: ഒന്നുംല്ല…
പിന്നാലെ നടന്നുകൊണ്ട് അനിത: അമ്മാവന് ചേച്ചിയോട് മോശമായി പെരുമാറിയല്ലേ..?
നടത്തം നിര്‍ത്തി പിന്‍ തിരിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞെട്ടലോടെ അംബിക: അത് നീയെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു…
അനിത: ഞാന്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ അംബികേച്ചിയുടെ കൈപിടിച്ച് അമ്മാവന് മുണ്ടിനുള്ളില്‍ വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു….
അംബിക: മോളെ… ഇത് ഇവിടെ ആരോടും പറയരുത്…
അനിത: എന്താ സംഭവിച്ചത് ചേച്ചീ..?
വിഷമത്തോടെ അംബിക: നിനക്കറിയാലോ ഞാന്‍ മൂത്രം ഒഴിക്കാതെയാണ് ബസില്‍ കയറിയതെന്ന്. ആ ഏസി കൂടെ ഓണ്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ ശങ്ക കൂടി. സഹിക്കാനാവാതെ ആയപ്പോള്‍ അയാളോട് പറയേണ്ടി വന്നു.
അനിത: അപ്പോള്‍ ചേച്ചി ഒഴിച്ച മൂത്രമാണോ അയാളുടെ കുപ്പിയിലുള്ളത്.
അംബിക: അതെ അനിതേ..
അനിത: അപ്പോള്‍ ചേച്ചിയുടെ ഷെഡ്ഡി എങ്ങനെ അയാളെ കയ്യില്‍ വന്നു..?
അംബിക: അത് മൂത്രമൊഴിക്കാന്‍ നേരത്ത് എനിക്ക് ഇരുന്ന് അഴിക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടായതോണ്ട് അയാള്‍ അഴിച്ചെടുത്തതാ…
അനിത: അമ്മാവനെന്താ ഇങ്ങനെ…?
അംബിക: നിന്നെയും ശല്ല്യം ചെയ്തല്ലോ…
അനിത: അതേ ചേച്ചീ… ചേച്ചി അത് കണ്ടിരുന്നുവല്ലേ… കല്ല്യാണ സമയത്ത് വീഡിയോ എടുക്കുമ്പോള്‍ ഒരുത്തന്‍ എന്റെ ചന്തിയില്‍ തടവുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതേപോലെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ നേരത്തും. അതിന്റെ ബാക്കിയ ആ തെണ്ടി ബസില്‍ ചെയ്തത്. ആരാ അത് ചേച്ചീ…
അംബിക: അത് സുരേന്ദ്രേട്ടന്‍… വിനയേട്ടന്റെയും വിനോദിന്റെയും മൂന്നാമത്തെ അമ്മായിയുടെ മരുമകന്‍.
അനിത: എന്തായാലും ഇവര്‍ക്ക് ഇതൊക്കെ അവരുടെ ഭാര്യമാരില്‍ ചെയ്താല്‍ പോരെ.. എന്തിനാ നമ്മളെ ശല്ല്യം ചെയ്യണത്.
അംബിക: സുരേന്ദ്രേട്ടന്‍ വിവാഹം ചെയ്തിട്ടില്ല..
അനിത: ഉം… ഈ സ്വഭാവം കൊണ്ട് നടന്നാല്‍ പെണ്ണ് കിട്ടില്ല. ചേച്ചി ഈ കാര്യമൊന്നും അമ്മയോടും വിനയേട്ടനോടും പറയല്ലേ…
അംബിക: ഇല്ല മോളെ.. അതുപോലെ എന്റെ കാര്യവും നീ ആരോടും പറയരുത്..
അംബിക ചുറ്റും നോക്കി. തന്റെ സാരി മാറ്റി അവിടെ നിന്ന് ആ ചുവന്ന ഷെഡ്ഡിയെടുത്തു. അറപ്പോടെ അനിത അതിലേക്ക് നോക്കി.
അനിത: നോക്കട്ടെ ചേച്ചീ…
എന്നു പറഞ്ഞു അനിത അംബികയുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന് ഷെഡ്ഡി വാങ്ങി നിര്‍ത്തി. അതില്‍ അവിടെയും ഇവിടെയും കട്ടിപിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ദ്രാവകം അനിത കണ്ടു.
അംബിക: അത് കളഞ്ഞേക്ക് അനിതേ…
നിവര്‍ത്തിപിടിച്ച ഷെഡ്ഡിയുമായി നിന്ന് അംബികയെ നോക്കി
അനിത: കളയണോ ചേച്ചീ… കഴുകിയാല്‍ ഉപയോഗിച്ചൂടെ…
അംബിക: വേണ്ട അനിതേ.. അതിലെന്തൊക്കെ ഉണ്ടാവൂന്ന് അറിയില്ല. രോഗം വരാന്‍ അത് മതി..
അനിത: ശരിയാ ചേച്ചി… നല്ല ഷെഡ്ഡിയായിരുന്നു.. കളഞ്ഞേക്കാം
അനിത പാടവരമ്പില്‍ നിന്ന് ചുരുട്ടിയ ആ ഷെഡ്ഡി പാടത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു. ദൂരെ പോയി അത് വീണു.
അംബിക: വിനയേട്ടന്‍ വാങ്ങി തന്ന് അതിന്ന് ആദ്യമായി ഉടുത്തതായിരുന്നു. അതിപ്പോള്‍ ഇങ്ങനെയായി…
