പിന്നീടുള്ള കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ വലിയ വിശേഷങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ കടന്നുപോയി, സീതയുടെ മുഖത്തു കാണുന്ന ചെറിയ മൂകത ഒഴിച്ചാൽ ഭയപ്പെടാൻ തക്കവണ്ണം ഒന്നും എൻ്റെ കണ്ണിൽ പെട്ടിരുന്നില്ല, എന്തോ ചന്ദ്രേട്ടന്റെ ഭാര്യ വീട്ടിൽ വന്നതിൽ പിന്നെ എൻ്റെ മനസ്സിന് അല്പം ധൈര്യം വന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു, ഇനിയും അരുതാത്തതു ഒന്നും നടക്കില്ല എന്ന ഉറച്ച ഒരു വിശ്വാസവും എൻ്റെ മനസ്സിൽ തോന്നിത്തുടങ്ങി, കഴിഞ്ഞു പോയ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലേക്ക് കടന്നു വരാതിരിക്കാൻ ഞാൻ എൻ്റെ ജോലിയിൽ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു, അങ്ങനെ പതുക്കെ പതുക്കെ എൻ്റെ മാനസിക നില സാധാരണ നിലയിലേക്ക് മടങ്ങി വന്നു തുടങ്ങി!!
കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം എനിക്ക് കടയിലേക്ക് ഒരു കോള് വന്നു, അത് നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ഒരു ഭൂമി ഇടപാട് കാരന്റെ ആയിരുന്നു, അയാളുടെ കയ്യിൽ ഒരു അഞ്ചേക്കർ സ്ഥലം വന്നു പെട്ടിട്ടുണ്ടെന്നും വില്പനക്കാർക് കാശിനു വളരെ അത്യാവശ്യം ഉള്ളതിനാൽ റൊക്കം കാശു കൊടുത്തു വാങ്ങുകയാണെങ്കിൽ ആ സ്ഥലം വളരെ ചെറിയ വിലയ്ക്കു കൈക്കലാക്കാൻ സാധിക്കുമെന്നായിരുന്നു ആ ഫോൺ സംഭാഷണത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കം!!
ഞാൻ എന്തായാലും കടയിൽ ചടച്ചു ഇരിക്കയായിരുന്നു എന്തായാലും സ്ഥലം ഒന്നും കണ്ടു കളയാം എന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചു, ഒപ്പം ഒരു കറക്കവുമായാൽ മനസ്സിന് കുറച്ചു ഉന്മേഷവും കിട്ടും.
പക്ഷെ അയാൾക്കു ഇന്ന് മറ്റെന്തോ തിരക്കുള്ളതിനാൽ എന്റൊപ്പം വരാൻ സാധിച്ചില്ല പകരം അയാൾ ആ സ്ഥലത്തിന്റെ അഡ്രെസ്സ് എനിക്ക് പറഞ്ഞു തന്നു.
അത് എനിക്ക് അറിയാവുന്ന സ്ഥലമായിരുന്നു, നമ്മുടെ പഴേ അയ്യപ്പൻ കോവലിന്റെ പിറകിലായി ഒരു ചെറിയ പുഴയുണ്ട്, ആ പുഴയുടെ മറുവശത്താണ് അയാൾ പറഞ്ഞ ആ സ്ഥലം.
ഞാൻ വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പാണ് ഇവിടെ വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നത്, ആ സമയത്തൊക്കെ ഈ കോവിലിൽ പൂജയും വഴിപാടുമൊക്കെ നടക്കാറുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാൻ അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ കോവിലോക്കെ ആകെ പഴകി പൊളിഞ്ഞു വീഴാറായ അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു, അതുപോലെ അതിന്റെ ഓരം ചേർന്നു ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു പുഴയൊക്കെ വറ്റി ഇപ്പോൾ അതൊരു തോട് കണക്കെ രൂപാന്തരപ്പെട്ടിരുന്നു, കൂടാതെ ആ പരിസരത്തു അങ്ങിങ്ങായി വലിച്ചെറിയപ്പെട്ട മദ്യക്കുപ്പികളും, നിരോദിന്റെ പാക്കറ്റുകളും കണ്ടപ്പോൾ ഇവിടെ ഇപ്പോൾ ചെറുപ്പക്കാരുടെ അനാശ്യാസ കേന്ദ്രമാണെന്നു ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
എന്തായാലും വന്ന സ്ഥിതിക്ക് ഞാൻ ആ സ്ഥലം ഒന്നും ചുറ്റിക്കണ്ടു , ആകെ വരണ്ടുണങ്ങിയ മണ്ണ്, ഒരു കൃഷിയിറക്കാനും പറ്റില്ല, പിന്നെ ഒരു മനുഷ്യ ജീവിയെ പോലും ചുറ്റുപാട് എങ്ങും കാണാനുമില്ല, ഇങ്ങനെയൊരു സ്ഥലം വാങ്ങിയിട്ടെന്തിനാ എന്ന് ഓർത്തു കൊണ്ട് ഞാൻ തിരിച്ചു പോരാൻ ആരംഭിച്ചു.
തിരിച്ചു നടക്കവേ ആണ് ആ കോവലിന്റെ മതിലിൽ ആരൊക്കെയോ എന്തൊക്കെയോ കുത്തി കുറിച്ചത് എൻ്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്, എന്തോ ഒരു കൗതുകത്തിന്റെ പുറത്തു അതെന്താണെന്നു അറിയുവാൻ ഞാൻ ആ മതിലിന്റെ ഓരം ചേർന്നു നടന്നു.
മുമ്പെങ്ങോ സ്കൂളിലോ കോളേജിലോ പഠിച്ച പിള്ളേർ ചിലപ്പോൾ വൈകിട്ട് വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ എഴുതിക്കുറിച്ച വരികളായിട്ടാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്, പല ആൺകുട്ടികളുടെ പേരിന്റെ കൂടെയും സമ ചിഹ്നം ചേർത്ത് ഓരോ പെൺകുട്ടികളുടെ പേര് എഴുതി ചേർത്തിട്ടുണ്ട്, അതുപോലെ ലവ് ഷേപ്പ് വരച്ചു അതിനകത്തും രണ്ടു പേരുകൾ എഴുതിയ കുറെ എണ്ണം, എന്തോ ഇതൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ എൻ്റെ ചുണ്ടിൽ അറിയാതെ ഒരു മന്ദഹാസം വിരിഞ്ഞു, ചിലപ്പോൾ ആ ചെറിയ പ്രായത്തിൽ പ്രേമിക്കുന്ന പെണ്ണിനോട് മനസ്സ് തുറക്കാൻ ധൈര്യമില്ലാത്ത കുട്ടി കാമുകന്മാരുടെ വികൃതികളാകും ഇത് , ഇപ്പൊ ചിലപ്പോ അവരൊക്കെ മറ്റാരുടെയൊക്കെയോ ഭാര്യയും ഭർത്താവുമായി ജീവിതം തുടങ്ങിയിട്ടും ഉണ്ടാകും!!
അങ്ങനെ അവിടെ എഴുതിച്ചേർത്ത ഓരോ വരികളും വളരെ കൗതുകത്തോടെ വായിച്ചു ഞാൻ ആ മതിലിൻറെ മറുതല വരെ എത്തി, ചുണ്ടിലെ പുഞ്ചിരി മായാതെ തന്നെ ഞാൻ അവിടെ നിന്നും തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴാണ് കോവലിന്റെ പിറകു വശത്തു അല്പം ദൂരെയുള്ള ആൽമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിലായി ഒരു ബൈക്ക് പാർക് ചെയ്തു വച്ചിരിക്കന്നത് എൻ്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത്.
എന്തോ ആ ബൈക്ക് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് പരിചിതമായത് പോലെ തോന്നി, ഞാൻ ബൈക്കിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ അത് അനന്ദുവിന്റ്റെതാണെന്നു ബോധ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
എൻ്റെ മനസ്സിൽ കൊള്ളിയാൻ മിന്നി, ഇല്ല എൻ്റെ സീത ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെ ഒരു സ്ഥലത്തു അനന്ദുവിന്റെ കൂടെ വരില്ല, അതെനിക്ക് നൂറു ശതമാനം ഉറപ്പുള്ള കാര്യമാണ്, എന്നാലും ഒന്നു ഉറപ്പിക്കാതെ പോയാൽ ചിലപ്പോൾ അത് എന്നും എൻ്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയത്തിൻറെ കനലായി ബാക്കി നില്കും!!
ഞാൻ പരിസരം മൊത്തം ഒന്നും കണ്ണോടിച്ചു പക്ഷെ ചുറ്റുഭാഗത്തൊന്നും ആരും തന്നെയില്ല, ഞാൻ മെല്ലെ കോവിലിനകത്തേക്കു നടന്നു കയറി, പഴക്കം വന്ന കോവിൽ ആയതിനാൽ തന്നെ അതിന്റെ വാതിലുകളൊക്കെ പകുതി പൊളിഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു, അതുപോലെ നിലത്തൊക്കെ ഉണങ്ങിയ ചപ്പുകൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരുന്നു, ഞാൻ എൻ്റെ കാലടി ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ പതുങ്ങി പതുങ്ങി കോവലിന്റെ അകത്തേക്കു നടന്നു കയറി.
ആരെയും കാണാനില്ല, ആരെയും കാണരുതേ എന്ന് തന്നെയായിരുന്നു എൻ്റെ പ്രാർത്ഥനയും! പക്ഷെ കുറച്ചു കൂടെ അകത്തേക്കു നടന്നു കയറിയതും പതിഞ്ഞ ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം എൻ്റെ കാതുകളിൽ എത്തി.
ഞാൻ ഒരു തൂണിൻറെ മറ പിടിച്ചു ആ ശബ്ദം വന്ന ഭാഗത്തേക്ക് പതുങ്ങി നോക്കി, അതെ ഇപ്പോൾ എനിക്ക് അവർ രണ്ടുപേരെയും കാണാൻ സാധിച്ചു (സീതയെയും അനന്ദുവിനെയും)
സീതയുടെ സാരിയുടെ മുന്താണി അനന്ദുവിന്റെ കയ്യിൽ ആയിരുന്നു, അതിൻ്റെ മറ്റേ അറ്റം സീത ബലമായി പിടിച്ചു വെച്ച് അനന്ദുവിനെ തൻ്റെ സാരി അയക്കുന്നതിൽ നിന്നും ചെറുത്തു നിൽക്കുന്ന രീതിയിലായിരുന്നു സീതയുടെ നിൽപ്.
“എടാ അനന്ദു എന്നോട് ഒന്നു സംസാരിച്ചാൽ മാത്രം മതി എന്ന് പറഞ്ഞല്ലേ നീ എന്നെ ഇങ്ങോട്ടു കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്നത്, എന്നിട്ടു നീ ഇപ്പൊ ഇതെന്താ കാണിക്കുന്ന, വേണ്ടെടാ വാ പോകാം” സീത കൊഞ്ചുന്ന സ്വരത്തിൽ അവനോടു പറഞ്ഞു
സീതയുടെ ആ കാതരയായ സാസംസാരം കേട്ടു ആസ്വദിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ അവളുടെ സാരിയിൽ പിടിച്ചു ആഞ്ഞു വലിച്ചു, ആ വലിയിൽ ബാലൻസ് നഷ്ടപ്പെട്ട സീത അവൻ്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വന്നു വീണു , അവളുടെ സാരിയുടെ മുന്താണി ഇപ്പോഴും അനന്ദുവിന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ തന്നെയായിരുന്നു, സീതായണെങ്കിൽ മേൽഭാഗത്തു സാരിയുടെ മറയില്ലാതെ വെറും ബ്ലൗസ് മാത്രം ഇട്ടു അവളുടെ നിറ കുടങ്ങളെ അവൻ്റെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് വെച്ച് നില്കയാണ്.
