“അങ്ങനെ വേണം.”
“പിന്നെ അവളുടെ ഒരു കൂട്ടുകാരിയുണ്ട്, അനുഷ എന്നു പറഞ്ഞ് — അവൾ വന്ന് ന്യായീകരിക്കാൻ നോക്കി.”
“എന്തും പറഞ്ഞ്?”
“അതാണ് ഇതിലെ റ്റോപ് ക്ലാസ് ഡയലോഗ് — അവൾക്ക് ‘ഒരു നിമിഷനേരത്തെ മനസ്സിൻ്റെ ചാപല്യം’ ആയിരുന്നു പോലും!”
“എൻ്റമ്മേ! ഒരു നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് സ്ഥലോം സമയോം ഒക്കെ സെറ്റാക്കി പരിപാടി നടത്തിയെന്ന്, അല്ലേ? അപ്പോ ബ്ലാക്മെയിൽ സ്റ്റോറിയേന്ന് വിട്ടു. കൊള്ളാം!”
“അതെ, ബ്ലാക്മെയിൽ കഥയൊക്കെ മറന്നു കളഞ്ഞു! ഞാൻ അവളോട് തിരിച്ചു ചോദിച്ചു, അനുഷേ ഈ പറഞ്ഞ നിമിഷനേരത്തെ ചാപല്യം ഞാനും അനുഷയും തമ്മിലായിരുന്നെങ്കിൽ അവൾ ക്ഷമിക്കുമോ എന്ന്.”
“എന്നിട്ട് എന്തു പറഞ്ഞു?”
“അവൾക്ക് ഒന്നും പറയാനില്ലായിരുന്നു. ഒരു മിനിറ്റത്തേക്ക് മിണ്ടിയില്ല. ഒടുവിൽ ഇത്രേം പറഞ്ഞു: ‘ഇങ്ങനെ വന്നു പറയാൻ എൻ്റടുത്ത് പറഞ്ഞു, ഞാൻ പറഞ്ഞു, അത്രേയുള്ളൂ — എത്ര വലിയ കൂട്ടുകാരിയാണെന്നു പറഞ്ഞാലും അതിനപ്പുറത്തോട്ട് ന്യായീകരിക്കാൻ ഞാനില്ല’ എന്ന്.”
“കണ്ടോ, അവൾക്ക് അത്രയെങ്കിലും മനസ്സാക്ഷിയുണ്ട്. മറ്റവളാണ് സാധനം!”
“ഉണ്ട്, കാരണം ആർക്കായാലും ഈ കേസിൽ ന്യായം എൻ്റെ സൈഡിൽ ആണെന്ന് നിഷേധിക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ!”
“ഉം.”
“ങ്ഹാ, പിന്നെ എൻ്റടുത്ത് അവളായിട്ട് ഒന്നും മിണ്ടാൻ വന്നില്ല, അവളുടെ പേർക്ക് വേറാരും വക്കാലത്തിനും വന്നില്ല.”
അന്ന് ഞങ്ങൾ പരസ്പരം ബൈ പറഞ്ഞ് പിരിയുന്നതു വരെ ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂറോളം കത്തി വെച്ചു നിന്നിട്ടുണ്ടാവണം. വീട്ടിൽ ചെന്ന് റൂമിനുള്ളിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു കുറ്റിയിട്ടിട്ട് ഞാൻ സ്കൂൾ യൂണിഫോം അഴിച്ച് എറിഞ്ഞു. അടുത്തത് ബ്രായുടെ ഊഴമായിരുന്നു. (സന്ദർഭവശാൽ പറഞ്ഞോട്ടെ: 32C ആയിരുന്നു അന്ന് എൻ്റെ കപ് സൈസ്.)
പിന്നീട് ഞാൻ ചെയ്ത കാര്യങ്ങൾ തുറന്ന് എഴുതാൻ അല്പം ചളിപ്പ് തോന്നുന്നുണ്ട്. പക്ഷേ ഇങ്ങനെയൊക്കെ ആണ് ഞാൻ എന്ന യാഥാർഥ്യം നിഷേധിക്കുന്നതിൽ അർഥമില്ലല്ലോ; ആയതിനാൽ തുടരട്ടെ.
എൻ്റെ സ്വന്തം വിയർപ്പിൻ്റെ ഗന്ധം അന്നൊക്കെ എനിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ് അങ്ങനെയായത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ല. ഒരു പക്ഷേ അതിൽ കലർന്നിരുന്ന സെക്സ് ഹോർമോണുകളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം എന്നിൽ ഉണർത്തിയ ഉത്തേജനമാവാം അതിനു കാരണം. ഇരു കക്ഷങ്ങളിലേക്കും മാറി മാറി പരമാവധി മുഖം അടുപ്പിച്ച് ഞാൻ ദീർഘമായി ഉച്ഛ്വസിച്ചു; സ്വന്തം മദഗന്ധത്തിൻ്റെ ലഹരിയിൽ ഇമകൾ പൂട്ടി ഏതാനും നിമിഷം നിന്നു.
അടുത്തതായി പാൻ്റീസ് അഴിച്ചു. മടിയിടുക്കിൽ കിളിർത്തു വരുന്ന ഇളംരോമങ്ങളിൽ തലോടി. മറ്റൊരാളിൻ്റെ കരസ്പർശത്തോളം വരില്ലെങ്കിലും നേർത്തൊരു ഇക്കിളി അത് എന്നിൽ ഉണർത്തി. കാലുകൾക്കിടയിലേക്ക് കൈ കൊണ്ടു ചെന്നു. ഒരു വിരൽ യോനീദളങ്ങൾക്കിടയിൽ കടത്തി. നനവ് അപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ വിരൽ നാസികയോട് അടുപ്പിച്ച് ഞാൻ മണത്തു. വായിലിട്ട് നുണഞ്ഞു. നേർത്ത പുളിപ്പും ഉപ്പും കലർന്ന രുചി. എൻ്റെ രുചി. ആഹാ. എൻ്റെ പുന്നാര യോനിയിൽനിന്നൂറിയ എൻ്റെ സ്വന്തം മദജലത്തിൻ്റെ അരുമ രുചി.
“ഛെ! എന്തൊരു വൃത്തികേടാണ് ഞാൻ ഈ ചെയ്യുന്നത്!” ഒരു ക്ഷണം ആ ചിന്ത എൻ്റെ മനസ്സിൽ മിന്നി മറഞ്ഞു. ഒരു ക്ഷണം മാത്രം.
അപ്പോഴും കയ്യിൽ പിടിച്ചിരുന്ന പാൻ്റീസ് മുഖത്തു ചേർത്ത് ഞാൻ അതിലെ മദഗന്ധം നുകർന്നു. അതെ, എൻ്റെ സ്വന്തം യോനിയുടെ — പച്ചമലയാളത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ പൂറിൻ്റെ — ഗന്ധവും എനിക്കിഷ്ടമായിരുന്നു, ഇപ്പോഴും ആണ്. പണ്ട് മംഗലശ്ശേരി നീലകണ്ഠൻ പറഞ്ഞതു പോലെ, സൃഷ്ടിയിൽ ഈശ്വരൻ കാണിക്കുന്ന ഓരോ കുസൃതികൾക്ക്, “ഹ്എന്താ ചെയ്യ്ആ?” അല്ലേ! അങ്ങനെ മണത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ യോനിയിലേക്ക് നടുവിരൽ കടത്തി. യോനീനാളം നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരുന്നതിനാൽ സുഗമമായി അത് ഉള്ളിലേക്കു കയറിപ്പോയി. അവൻ പറഞ്ഞ ആ രതിദൃശ്യം എൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ തിരശ്ശീലയിൽ തെളിഞ്ഞു. അതിൽ മെഹ്റിന് എൻ്റെ മുഖമായിരുന്നു; അവളുടെ അഭിഷേക് എന്ന കള്ളക്കാമുകന് റിജോയുടെയും.
ഒരു കാൽ നിലത്തും മറ്റേത് ഉയർത്തി കട്ടിലിൻ്റെ ഫ്രെയിമിലും വെച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ വേഗത്തിൽ വിരൽ കയറ്റിയിറക്കി. എൻ്റെ ഭാവനയിൽ റിജോയുടെ തടിച്ചുരുണ്ട പൗരുഷം ഞാൻ ആസ്വദിച്ച് ഊമ്പുകയായിരുന്നു; എൻ്റെ മുടിക്കെട്ടിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അരക്കെട്ടു ചലിപ്പിച്ച് എൻ്റെ തൊണ്ടയിലേക്ക് ആ സാധനം ആഞ്ഞാഞ്ഞ് അടിച്ചു തരുകയും. കണ്ഠനാളത്തിൽ അത് തിങ്ങി നിറഞ്ഞു. ശ്വാസം മുട്ടി. കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. എന്നിട്ടും വർദ്ധിച്ച കൊതിയോടെ അവനെ ഞാൻ ഊമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
എൻ്റെ വിരലുകൾ അതിദ്രുതം ചലിച്ചു. അനുനിമിഷം പെരുകി വരുന്ന സുഖാനുഭൂതി. ഒടുവിൽ അത് കൊടുമുടിയിലെത്തി പൊട്ടിത്തെറിച്ചു. കാൽവിരലുകൾ ഊന്നി ഞാൻ സ്വയം അറിയാതെ പൊങ്ങിപ്പോയി. രതികേന്ദ്രത്തിൽനിന്ന് ഒരു വിദ്യുത്പ്രവാഹം ഉണർന്ന് ഉടലാകെ വിറയലുകളായി, രോമാഞ്ചമായി, പുളകങ്ങളായി പടർന്നു. എൻ്റെ രതിദ്രവങ്ങൾ അണമുറിഞ്ഞൊഴുകുമ്പോൾ സങ്കല്പത്തിലെ അവൻ എൻ്റെ തൊണ്ടയിലേക്ക് അവൻ്റെ വെൺകുഴമ്പ് നിറയൊഴിക്കുകയായിരുന്നു. ആണിൻ്റെ ശുക്ലത്തിൻ്റെ രുചി അറിയാനുള്ള ഭാഗ്യം അന്നു വരെ കിട്ടിയിട്ടില്ലാത്ത എൻ്റെ ഭാവനയിൽ അതിന് എൻ്റെ യോനീസ്രവത്തിൻ്റെ അതേ കൊഴുപ്പും ഗന്ധവും രുചിയും ആയിരുന്നു. സ്വാദോടെ അത് ഞാൻ കുടിച്ചിറക്കി. അപ്പോഴേക്കും എന്നിലെ രതിമൂർച്ഛയുടെ അലകൾ അടങ്ങിയിരുന്നു. സങ്കല്പലോകത്തുനിന്ന് ഞാൻ യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് മടങ്ങി വന്നു.
അത്രയും തീവ്രമായ ഹർഷോന്മാദം ഞാൻ അന്നു വരെ അനുഭവിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. കാലുകൾക്കിടയിലെ നനവ് പാൻ്റീസ് ഉപയോഗിച്ച് തുടച്ചതിനു ശേഷം നിർവൃതിയുടെ കിതപ്പോടെ ഞാൻ കിടക്കയിൽ തളർന്ന് ഇരുന്നു. ആ ദിവസം തുടങ്ങുമ്പോൾ തലേന്ന് കണ്ട സ്വപ്നത്തിൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ തോന്നിയ കുറ്റബോധം എപ്പോഴേ മറവിയിൽ ആണ്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
സർപ്പം ദംശിച്ചു. വിഷവും ഇറങ്ങി. അടക്കവും ഒതുക്കവുമുള്ള, ലജ്ജാലുവായ, സദാചാരവൃത്തയായ ആ പെൺകുട്ടിയുടെ മരണവും സംഭവിച്ചു.
————
പിന്നീട് ഇടയ്ക്കിടെ അവനെയും സീനയെയും വഴിക്കു വെച്ച് കാണുകയും മിണ്ടുകയും ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു. അവർ മുൻപു താമസിച്ചിരുന്നത് ആലപ്പുഴയിൽ ആയിരുന്നു എന്നും അടുത്തയിടെയാണ് ഇവിടെ വീടു വാങ്ങി താമസിക്കാൻ തുടങ്ങിയത് എന്നും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി. ഒന്നോ രണ്ടോ ആഴ്ചകൾ കഴിഞ്ഞ് അവനെ തനിച്ചു കണ്ട ഒരു ദിവസം. ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് സംസാരിച്ചു നടക്കുകയായിരുന്നു. റിജോ അവൻ്റെ പേരൻ്റ്സിനെ മമ്മിയെന്നും പപ്പയെന്നും ആണ് വിളിക്കുന്നത്. അവൻ്റെ മതം ഏതെന്ന് ഞാൻ വാസ്തവത്തിൽ അതു വരെ അന്വേഷിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ ഹിന്ദുവോ ക്രിസ്ത്യാനിയോ ആയിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ അബോധമനസ്സിൽ കരുതിയിട്ടുണ്ടാവാം. അതിന് തക്കതായ കാരണവും ഉണ്ടെന്ന് കരുതിക്കൊള്ളൂ. അത് വഴിയേ മനസ്സിലാകും.
