സാം പതിയെ തന്റെ റൂമിൽ ഇട്ടിരുന്ന കലണ്ടറിലേക്കു നോക്കി
“ഇല്ല എനിക്കിനി തീരെ സമയമില്ല 3 ദിവസം ഇനി മൂന്നു ദിവസം കൂടി മാത്രം ചിലപ്പോൾ അതിനു മുൻപ് തന്നെ എനിക്കവളെ നഷ്ടപ്പെട്ടേക്കാം ഇല്ല അവളെ രക്ഷിക്കാൻ എനിക്കു ലഭിച്ച ഈ അവസരം ഞാൻ ഒരിക്കലും പാഴാക്കില്ല ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു സാം ഡയറി പതിയെ കിടക്കയിലേക്കിട്ടു പെട്ടെന്നാണ് അതിൽ അക്ഷരങ്ങൾ തെളിയാൻ തുടങ്ങിയത്
“വേദനയേറിയ ഒരു ദിവസം കൂടി കടന്നു പോയിരിക്കുന്നു ആരും എന്നെ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല അരുണിനും അമ്മുവിന്റെ അമ്മയ്ക്കും എല്ലാവർക്കും എന്നോട് വെറുപ്പാണ് അവരുടെ എല്ലാ സന്തോഷവും അപഹരിച്ചവളാണ് ഞാൻ അന്ന് ഞാൻ ആ കാർ എടുത്തില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഇങ്ങനെയൊന്നും സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നു എന്റെ നീതു അവളുടെ ജീവനറ്റ ശരീരം ഇപ്പോഴും എന്റെ കൺമുന്നിലുണ്ട് എന്തിനായിരുന്നു ആ അപകടത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ മാത്രം രക്ഷപ്പെട്ടത് അന്ന് മരിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്കിത്രയും വിഷമിക്കേണ്ടിവരുമായിരുന്നില്ല കൂടാതെ ഇന്ന് സാമും എല്ലാം അറിഞ്ഞു അവൻ ഇതൊന്നുമറിയരുത് എന്ന് ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എന്നാൽ ഞാൻ ഒരു കൊലയാളിയാണെന്ന് അവൻ അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു അരുണും അമ്മുവിന്റെ അമ്മയും എന്നെ ആട്ടി അകറ്റിയപ്പോൾ പോലും ഉണ്ടാകാത്ത വേദനയായിരുന്നു സാമിനെ അവിടെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്കുണ്ടായത് അവൻ ഒന്നും അറിയരുത് എന്ന എന്റെ സ്വാർത്ഥത മൂലമായിരിക്കാം അത് ഞാൻ പോലും അറിയാതെ ഞാൻ അവനെ സ്നേഹിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കും എനിക്കതിനുള്ള അർഹതയില്ല എന്നറിഞ്ഞിട്ടുപോലും എന്നെ അവനിഷ്‌ടമാണോ? ആണെങ്കിൽ തന്നെ ഇപ്പോൾ അതോർത്ത്‌ അവൻ ദുഖിക്കുന്നുണ്ടാകും മറ്റന്നാൾ എന്റെ ജന്മദിനമാണ് അച്ഛൻ അത് ഓർക്കുന്നു കൂടി ഉണ്ടാകില്ല ഓരോ തവണയും എന്റെ പിറന്നാളിന് എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ടായിരുന്ന എന്റെ കൂട്ടുകാർ അവരും ഞാൻ കാരണം.. ഇപ്പോൾ ഞാൻ ജീവിക്കുന്നത് തന്നെ അമ്മു എന്നെങ്കിലും ഉണരും എന്നുള്ള ഒറ്റ പ്രതീക്ഷയിലാണ് എനിക്കവളോട് മാപ്പ് ചോദിക്കണം അതു മാത്രമാണ് എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇനി അവശേഷിക്കുന്ന ഏക കാര്യം അമ്മുവിന്റെ ജീവന് പകരമായി ദൈവത്തിന് എന്റെ ജീവൻ വേണമെങ്കിൽ അതും ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ നൽകും ”
ഇത്രയും വായിച്ച ശേഷം സാം പതിയെ കിടക്കയിലേക്കിരുന്നു
“ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യുക എനിക്ക് എന്താണ് ചെയ്യാൻ പറ്റുക അവളെ ഈ അവസ്ഥയിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാൻ ഒരു വഴിയുമില്ലേ ഇങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്യാനാകാതെ കാഴ്ചക്കാരനായി നിൽക്കാനായിരുന്നോ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ടേക്കു തിരികെ എത്തിയത് അവളുടെ മരണം വീണ്ടും കാണാനാണോ ദൈവം വീണ്ടും എന്നെ ഇങ്ങോട്ടേക്കു കൊണ്ടുവന്നത് എന്നെ ഇനിയും ശിക്ഷിച്ചു മതിയായില്ലേ ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു സാം പൊട്ടിക്കരയാൻ തുടങ്ങി
“എന്തെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും ഒരു വഴി എനിക്ക് കാണിച്ചു താ എനിക്കിനിയും അവളെ നഷ്ടപ്പെടുത്താനാകില്ല ”
കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുമായി സാം എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു
********************——**************
“നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞോ റിയ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു ”
ക്ലാസ്സ്‌ ലീഡർ എല്ലാവരോടുമായി പറഞ്ഞു
” റിയാ..”
ഒരു നില വിളിയോടെ സാം പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടിയുണർന്നു
“ഇല്ല.. അങ്ങനെയൊന്നും സംഭവിച്ചുകാണില്ല ”
പെട്ടെന്നാണ് റൂമിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് ലിസി അകത്തേക്കുവന്നത്
“എന്താടാ നിനക്ക് അതിരാവിലെ തന്നെ ഏതവളുടെ പേരാ ഈ വിളിച്ചു കൂവുന്നേ ”
“ചേച്ചി മാറ് എനിക്ക് പോകണം ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു സാം ബാത്ത് റൂമിലേക്കു പോകുവാനായി ഒരുങ്ങി
“സാമേ ഏതാടാ ആ പെണ്ണ് ആരാടാ ഈ റിയ ”
“എനിക്കറിയില്ല ചേച്ചി മാറിനിൽക്ക് ”
“പക്ഷെ എനിക്കറിയാം ജൂണോ എന്നോട് എല്ലാം പറഞ്ഞു അവളുമായുള്ള കൂട്ടുകെട്ട് മര്യാദക്ക് അവസാനിപ്പിച്ചോ ക്ലാസ്സിൽ നടന്ന എല്ലാ കാര്യവും ഞാൻ അറിഞ്ഞു അവൾ നല്ല പെണ്ണല്ല സാമേ ”
“മാറി നിക്കെടി കോപ്പേ അവളെപറ്റി നിനക്കെന്തറിയാം എന്തറിയാമെന്ന് നിന്നെ പോലുള്ളവർ കാരണമാ അവൾ ഈ അവസ്ഥയിലായത് ആരെങ്കിലും അവളെയൊന്നു മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നെങ്കിൽ ഒന്ന് കൂടെ നിന്നെങ്കിൽ അവൾ ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെയാകില്ലായിരുന്നു ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു ലിസിയെ തള്ളിമാറ്റിയ ശേഷം സാം മുന്നോട്ട് നടന്നു
അല്പസമയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ സാം വീട്ടിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്കെത്തി ശേഷം മുന്നോട്ടേക്കു നടന്നു
“ആദ്യം റിയയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോകാം അവൾക്കൊന്നുമില്ലെന്ന് ആദ്യം ഉറപ്പു വരുത്തണം ”
അല്പനേരത്തിനു ശേഷം സാം റിയയുടെ വീടിനു മുൻപിലെത്തി
“ഗേറ്റ് പൂട്ടിയിരിക്കുകയാണല്ലോ അപ്പോൾ അവൾ സ്കൂളിലേക്കുപോയി കാണും ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു സാം തന്റെ വാച്ചിലേക്കു നോക്കി
“ഹോ സമയം പോയല്ലോ ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു സാം വേഗത്തിൽ മുന്നോട്ടോടി
*******************************
എന്താ സാം ഇത് ഇത്രയും ലേറ്റായാണോ ക്ലാസ്സിലേക്കുവരുന്നത് ക്ലാസ്സിലേക്ക് വൈകിയെത്തിയ സാമിനോടായി സാർ ചോദിച്ചു
എന്നാൽ സാം അപ്പോഴും ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന റിയയുടെ സീറ്റ്‌ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു
“(അവൾ സ്കൂളിലെത്തിയില്ലേ )”
“എന്താ സാം ഒന്നും പറയാനില്ലേ ”
സാർ വീണ്ടും സാമിനോടായി ചോദിച്ചു
“സാർ അത് ”
ശെരി കയറി ഇരിക്ക് ഇനി വൈകിവന്നാൽ ക്ലാസ്സിൽ കയറാം എന്ന് കരുതണ്ട
ഇതുകേട്ട സാം പതിയെ തന്റെ ബെഞ്ചിലേക്ക് വന്നിരുന്നു ശേഷം ഒന്നുകൂടി റിയയുടെ സീറ്റിലേക്കു നോക്കി
ആ ക്ലസ്സ് വളരെ വേഗം കടന്നുപോയി സാമിന്റെ മനസ്സ് വളരെയേറെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു
“അവളിതെവിടെ പോയതായിരിക്കും ഇനിയും ഇവിടെ തന്നെയിരുന്നാൽ ശെരിയാകില്ല അവൾ എവിടെയാണെങ്കിലും കണ്ടെത്തിയേ പറ്റു ”
“എന്താ അളിയാ ഈ ചിന്തിക്കുന്നേ ”
പെട്ടെന്നാണ് ജൂണോ സാമിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നത്
“ജൂണോ നീ റിയയെ കണ്ടോ ”
“ഞാൻ ഒന്നും കണ്ടില്ല അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ അവളെ നോക്കലാണോ എന്റെ പണി ”
“ശെരി ഞാൻ ഇറങ്ങുവാ ”
ഇത്രയും പറഞ്ഞു സാം ബാഗ് കയ്യിലെടുത്തു ”
“പോകുന്നെന്നോ എങ്ങോട്ട് ”
“അറിയില്ല എങ്ങനെയും റിയയെ കണ്ടെത്തണം ”
“ഹോ വീണ്ടും റിയ നിനക്കെന്താടാ അവള് വന്നോളും അവളെ കണ്ടെത്താൻ നീ ആരാ നിന്നെ നന്നായി ശ്രദ്ധിക്കാനാ ലിസി ചേച്ചി എന്നോട് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് അതുകൊണ്ട് നീ അവളുടെ കാര്യമൊക്കെ മറന്നിട്ട് ആ പഴയ സാം ആയിക്കെ ”
എന്നാൽ സാം ജൂണോ പറഞ്ഞതു ശ്രദ്ധിക്കാതെ വീണ്ടും മുന്നോട്ടേക്കു നടന്നു
“ടാ അടുത്തത് കെമിസ്ട്രി ലാബാ ഇന്ന് അസൈൻമെന്റ് വെക്കണ്ടേ ”
ജൂണോ സാമിനോടായി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഇത് കേട്ട സാം വേഗം തന്നെ ജൂണോയുടെ അടുത്തേക്ക് എത്തി
“നീ ഇപ്പോൾ എന്താ പറഞ്ഞത് ”
“നിനക്കെന്താ ചെവികേൾക്കില്ലേ ഇന്ന് ലാബ് ഉണ്ടെന്ന് അസൈൻമെന്റ് വെക്കാനുള്ളതല്ലേ നീ അതും മറന്നോ ”
