🏹🏹വേട്ടക്കാരികള്‍ – 4🏹🏹അടിപൊളി  

“എനിക്കിതാ ഇഷ്ടം…എന്നാലും നല്ല സിനിമയൊക്കെ വരുമ്പോ കാണും..!”

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ ആ മുഖം‍ എന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.

“……എന്താ ..ബോറടിക്കുന്നോ..?!!”

കൊഞ്ചിക്കുന്നപോലൊരു ലാസ്യതയായിരുന്നു ആ കണ്ണുകളില്‍.

“അയ്യോ ഇല്ല…ഞാന്‍ വെറുതെ ചോദിച്ചതാ..!!”

ഞാന്‍ പെട്ടെന്ന് കയറിപ്പറഞ്ഞു.

അരക്കെട്ട് പിന്നോട്ട് നീക്കിക്കൊണ്ട് അവര്‍ മെല്ലെ എന്റെ നേരെ അല്പം ചെരിഞ്ഞിരുന്നു.

“ഇത്രയും നേരമൊക്കെ ഇതും കണ്ടിരിക്കാന്‍ എനിക്കും അത്രയ്ക്കങ്ങ് താല്പര്യമൊന്നുമില്ലഡാ മോനൂ..! പക്ഷേ നേരത്തെ കിടന്നാ ഉറക്കം വരണ്ടേ… എത്ര നേരമെന്നു വച്ചാ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടക്ക്വാ….! അല്ലെങ്കില്‍ ആരെങ്കിലും കൂട്ടിനു വേണം..!”

ആ സ്വരത്തില്‍ തെല്ലൊരു മാറ്റം വന്നിരുന്നു. ശബ്ദം താഴ്ത്തിക്കൊണ്ടാണ് പറയുന്നത്.

“…..മോനൂസിന് മമ്മീടെ കൂടെ കിടക്കരുതോ….അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ നമുക്ക് നേരത്തെ കിടക്കേം ചെയ്യാം, ഉറക്കം വരുന്നതുവരെ വല്ലതുമൊക്കെ മിണ്ടീം പറഞ്ഞും സമയോം കളയാം..! വെറുതെ ഈ കുന്തം കണ്ടു കണ്ണ് കളയുന്നതിലും നല്ലതല്ലേ..!!”

മമ്മിയുടെ കണ്ണുകളില്‍ പരിചിതമല്ലാത്തൊരു തിളക്കമുണ്ടായിരുന്നു. ആ ഇടത്തെ കൈ മെല്ലെ എന്റെ തോളില്‍ അമര്‍ന്നു.

“അത്…..എനി..എനിക്ക് തനിച്ചു കിടന്നില്ലേല്‍ ഉറക്കം വരില്ല..!!”

ഞാന്‍ വിക്കി. ആ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കാന്‍ എനിക്ക് ധൈര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ തിളക്കത്തിന് എന്തോ പ്രത്യേകതയുള്ള പോലെ..!

എന്തോ ആലോചിക്കുന്നപോലെ മമ്മി ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് നിശബ്ദയായി. പിന്നെ പെട്ടെന്ന് ആ മുഖം ഒന്നുകൂടെ തെളിഞ്ഞു.

“ശരി…കിടക്കുമ്പോഴല്ലേ പ്രശ്നം…എന്നാ നമുക്ക് ഉറക്കം വരുന്നതുവരെ വല്ലതും സംസാരിച്ചിരിക്കാം….ഉറക്കം വരുമ്പോ മോന് മുറിയിലേക്ക് പോകാല്ലോ…എന്താ..!!!!”

മികച്ച ഒരു ഓഫര്‍ തരുന്നഭാവത്തില്‍ അവരുടെ മുഖത്തു പ്രതീക്ഷയുടെ ഒരു പുഞ്ചിരി മുറ്റി നിന്നിരുന്നു.

അതൊരു നല്ല ചിന്ത തന്നെയായാണ് എനിക്കും തോന്നിയത്. ഉള്ളില്‍ തെറ്റായ ചിന്തകള്‍ വല്ലതുമുണ്ടായിട്ടാണോ ഒപ്പം കിടക്കാന്‍ വിസമ്മതം കാണിക്കുന്നത് എന്നെങ്ങാന്‍ അവര്‍ ചിന്തിച്ചു കളയുമോയെന്നൊരു ഭയവും എന്നിലുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെ ചിന്തിക്കാന്‍ അവര്‍ക്കും വ്യക്തമായ കാരണങ്ങളുണ്ടല്ലോ..!

രണ്ടേരണ്ടു ദിവസം കൊണ്ട് അയല്‍വാസിയോടു വരെ സൗഹൃദം സ്ഥാപിച്ച ഒരുവന് സ്വന്തം മമ്മിയുടെ സ്ഥാനത്തുള്ള ഒരാളോട് എന്തിനാണ് പേടി എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നെങ്കില്‍ അതില്‍ ന്യായമില്ലേ..!

ഞാന്‍ ഒരു ചമ്മല്‍ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ മമ്മിയെ നോക്കി.

സമ്മതിക്കാന്‍ പോകുന്നു എന്നതിന്റെ ക്ലൂ കിട്ടിയതുപോലെ ആ കണ്ണുകള്‍ ഒന്ന് വിടര്‍ന്നു.

ചുണ്ടുകള്‍ ഉള്ളിലേക്ക് മടക്കി ചമ്മല്‍ ഒതുക്കിക്കൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ മെല്ലെ തലകുലുക്കി.

“എന്റെ പൊന്നൂ…ചെക്കന്റെ ഒരു നാണം കണ്ടില്ലേ..!!”

വാത്സല്യമോ സന്തോഷമോ ഒക്കെച്ചേര്‍ന്ന ഒരു കൊഞ്ചലോടെ അവര്‍ മെല്ലെ എന്റെ തുടയില്‍ അടിച്ചു.

“…എന്നാ വാ…എണീയ്ക്ക്…മമ്മി ലൈറ്റൊക്കെ ഒഫാക്കട്ടെ..!!”

തിടുക്കത്തില്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആ സ്വരത്തില്‍ വല്ലാത്തൊരു ധൃതി പടര്‍ന്നിരുന്നു.

എന്റെയുള്ളില്‍ ഒരു നേരിയ പതറിച്ച ഉടലെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അതിനകത്തിരുന്നു മമ്മിയോടു എന്ത് സംസാരിക്കുമെന്നതില്‍ ഒരു രൂപവും കിട്ടുന്നില്ല. ഈശ്വരാ..മമ്മിയ്ക്ക് പെട്ടെന്ന് ഉറക്കം വരണേ..!

മമ്മി കിച്ചനിലെ ലൈറ്റൊക്കെ ഓഫ് ചെയ്ത് വരുമ്പോഴും ഞാന്‍ അതേ ഇരുപ്പു തന്നെയായിരുന്നു. ടീവിയും ലൈറ്റുമൊക്കെ ഓഫാക്കാന്‍ മുന്‍കയ്യെടുക്കാനുള്ള ഒരു ചമ്മല്‍ കാരണമായിരുന്നു അത്.

“ആ ടീവി ഒഫാക്ക് മോനൂ….മമ്മി ഫ്രണ്ട് ഡോറൊന്ന്‍ നോക്കട്ടെ..!!”

എന്നെ കടന്നുപോകുമ്പോള്‍ അവര്‍ ഒരു ചിരിയോടെ കവിളില്‍ മെല്ലെ തട്ടി.

ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റ് ടീവിയുടെ സ്വിച്ച് ഓഫാക്കി. അപ്പോഴേക്കും അവര്‍ വാതിലൊക്കെ ശരിക്കും അടച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തിയിരുന്നു.

“മമ്മീടെ റൂമിലെ ലൈറ്റിട്…! ഹാളിലേത് എന്നിട്ട് ഓഫാക്കാം..!!”

ഹാളിലെ ലൈറ്റിന്റെ സ്വിച്ചില്‍ കൈവച്ചുകൊണ്ടവര്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചു.

ഞാന്‍ റൂമിലേക്ക് കയറി സ്വിച്ചിട്ടതും ഹാളിലെ ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി മമ്മി വേഗം അകത്തേക്ക് കയറി.

“ബ്രൈറ്റ് വേണ്ട..കണ്ണില്‍ കുത്തും…ആ രണ്ടാമത്തെ സ്വിച്ചിട്…!!”

പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മമ്മി ഡോര്‍ ലോക്ക് ചെയ്തു.

എന്തിനാണ് ലോക്ക് ചെയ്തതെന്ന ഒരു ആശങ്കയോടെ ഞാന്‍ ആ സ്വിച്ചിട്ടിട്ട് മറ്റേത് ഓഫാക്കി.

പെട്ടെന്ന് മുറിയിലെ പ്രകാശം ഒറ്റയടിക്കങ്ങ് മങ്ങി. ഇത് വല്ലാതെ കുറവല്ലേ എന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോഴേക്കും കണ്ണ് മെല്ലെ ആ വെളിച്ചത്തോട് പൊരുത്തപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. സീറോ വോള്‍ട്ട് വലിപ്പത്തിലുള്ള ഒരു വാം ലൈറ്റായിരുന്നു അത്. സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയാല്‍ പരസ്പരം കാണാം.

“മോനങ്ങോട്ടിരിക്ക്….മമ്മി ഇതൊന്നു മാറ്റട്ടെ…!!”

ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ തോളില്‍നിന്നും മുന്താണി വലിച്ചുകൊണ്ട് അവര്‍ വാര്‍ഡ്‌റോബിന് നേരെ നടന്നു.

ഒറ്റ നിമിഷംകൊണ്ട് എന്റെ തൊണ്ട വരണ്ടു. അവര്‍ സാരിയഴിച്ച് മാറ്റാനുള്ള പുറപ്പാടിലാണ്..!

“…..ഇപ്പോഴേ അഴിച്ചാ ഉറക്കം വരുമ്പോ വെറുതെയങ്ങു കണ്ണടച്ചാ മതിയല്ലോ… അല്ലെങ്കില്‍ എഴുന്നേറ്റ് ഒക്കെ അഴിക്കുമ്പോഴേക്കും ഉറക്കം അതിന്റെ പാട്ടിനു പോകും..!!”

ലാഘവത്തോടെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവര്‍ കുശുകുശുത്തു.

ആ പറഞ്ഞതില്‍ കാര്യമുണ്ടെങ്കിലും എനിക്കതിനോട് തീര്‍ത്തുമങ്ങ് പൊരുത്തപ്പെടാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. പക്ഷേ…അരുതെന്ന് പറയാന്‍ ഒരു കാരണമോ ഉറപ്പുള്ള ശബ്ദമോ എനിക്കപ്പോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആശങ്കയോടെ കണ്ണുകള്‍ താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ മെല്ലെ കിടക്കയുടെ വെളുമ്പിലിരുന്നു. എന്നും കിടക്കാന്‍ നേരം ഇങ്ങനെയാണെന്നവര്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും കണ്ണിന്റെ മുന്നില്‍ വച്ചു തന്നെ അത് കാണേണ്ടി വരുമെന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്നതേയില്ല.

“മോനൂസിന് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ലല്ലോ..!!”

എന്റെ ഒരനക്കവും കേള്‍ക്കാത്തതുകൊണ്ടാവാം അവര്‍ തലയല്പം ചെരിച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ ആരാഞ്ഞു.

“ഹേയ്…!!”

അങ്ങനെ മാത്രമേ എന്റെ വായില്‍ നിന്നും വന്നുള്ളൂ. പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാ എന്ത് പ്രശ്നമെന്നാവില്ലേ അടുത്ത ചോദ്യം. ഉത്തരം കൊടുക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരു ചോദ്യമല്ലല്ലോ അത്..!

മുറിയിലെ വെട്ടം ഇപ്പോള്‍ അല്പംകൂടെ കൂടിയിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും വ്യക്തമായ പ്രകാശമില്ലെന്നു മാത്രം.

എന്റെ നോട്ടം തറയിലേക്കായിരുന്നെങ്കിലും ശ്രദ്ധ മമ്മിയുടെ നേരെ തന്നെയായിരുന്നു. സാരിയുടെ ചുറ്റുകള്‍ പതിയെ അഴിയുന്നതിന്റെ ഇളക്കവും മര്‍മ്മരവുമൊക്കെ ശരിക്കും അറിയുന്നുണ്ട്. വൈകുന്നേരം ആ പിങ്ക് അടിപ്പാവാടയില്‍ കണ്ട രൂപം മനസ്സില്‍ മിന്നല്‍ തീര്‍ത്തുകൊണ്ട് വീണ്ടും തെളിഞ്ഞുവന്നപ്പോള്‍ തൊണ്ടയിലൂടെ അറിയാതെ വെള്ളമിറങ്ങിപ്പോയി.

+414

-43