Kambi Kadha – Ennum Entethu Maathram Part 6 | Author : Robinhood
Previous Part
ഫ്രണ്ട്സ്
ഈ ഭാഗം ഇത്രയും വൈകിയതിൽ ആദ്യംതന്നെ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. മനപ്പൂർവം വൈകിച്ചതല്ല , പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് ഉണ്ടായ ചില അപ്രതീക്ഷിത സംഭവങ്ങൾ കാരണം വിചാരിച്ചപോലെ എഴുതാൻ കഴിയുന്നില്ല. നിങ്ങളെ ഇനിയും മുഷിപ്പിക്കാൻ വയ്യാത്തതുകൊണ്ട് ഈ ഭാഗം പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നു. പെട്ടന്ന് എഴുതിയതാണ് പോരായ്മകൾ കണ്ടേക്കാം. നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു ഇഷ്ടമാവുന്നുണ്ടെങ്കിൽ ഒരു ലൈക് തരാൻ മറക്കരുതേ
* എന്നും എന്റേത് മാത്രം *
നടുക്കത്തോടെ അവർ പരസ്പരം നോക്കി. ടീവിയിൽ അപ്പോഴും അപകടത്തിന്റെ ദൃശ്യങ്ങളും വാർത്തയും മാറിമാറി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
“ശ്രീജിത് , കേൾക്കാമോ , എന്താണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ സംഭവിച്ചത്?”
“അപർണ , അൽപസമയം മുന്പാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു അപകടം ഉണ്ടാവുന്നത്. കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ഇപ്പോൾ ലഭ്യമല്ല , എങ്കിലും വിമാനത്തിലെ സാങ്കേതിക തകരാറാണ് അപകടത്തിന് കാരണം എന്നാണ് ്് പ്രാഥമിക വിലയിരുത്തൽ.”
“മുംബൈയിലേക്ക് യാത്രതിരിച്ച് നിമിഷങ്ങൾക്കകമാണ് ഈ ഒരു അപകടം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്” “ശ്രീജിത് , രക്ഷാപ്രവർത്തനം ഏത് രീതിയിലാണ് നടക്കുന്നത്?”
“ദൃശ്യങ്ങളിൽ കാണുന്നപോലെ സുരക്ഷാ ഉദ്യോഗസ്ഥരും ഒപ്പംതന്നെ നാട്ടുകാരും ഇപ്പോൾ അപകടത്തിൽ പെട്ടവരെ ആശുപത്രികളിൽ എത്തിക്കാനുള്ള ശ്രമങ്ങളിലാണ്. അപകടത്തിന്റെ കൂടുതൽ വിശദാംശങ്ങൾ പുറത്തുവരാനിരിക്കുന്നതേ ഉള്ളൂ. എന്താണ് അപകടകാരണം അതുപോലെയുള്ള വിവരങ്ങൾ വരും മണിക്കൂറുകളിൽ മാത്രമേ ലഭ്യമാവുകയുള്ളൂ അപർണ,”
തളർച്ചയോടെ ശ്രീലക്ഷ്മി സോഫയിലേക്ക് ഇരുന്നു. അപ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകൾ സ്ക്രീനിലേക്ക് തന്നെ നോക്കുകയായിരുന്നു.
“എന്റീശ്വരാ , കിച്ചു” ഹരിപ്രസാദ് ധൃതിയിൽ മുറിയിലേക്ക് പോയി. നവിയുടെ നമ്പറിലേക്ക് ഡയൽ ചെയ്തെങ്കിലും കാൾ കണക്റ്റ് ആയില്ല. മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ പരിഭ്രമത്തോടെ അയാൾ വീടിന് പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
“എന്തേലും വിവരമുണ്ടോ ഏട്ടാ?” കാറിലേക്ക് കയറുകയായിരുന്ന ഹരിപ്രസാദ് ഭാര്യയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.
“ഒന്നും അറിയില്ല. അവന് ഒന്നും പറ്റാതിരുന്നാ മതിയായിരുന്നു” “സൂരജിന്റെ വണ്ടിയിൽ തന്നല്ലേ അവൻ പോയേ?” “അതെ. എന്താ” “ഏയ്. ഞാൻ അവനേയും വിളിച്ചു , പക്ഷേ കിട്ടുന്നില്ല. ഏതായാലും ഞാൻ പോയിട്ട് വരാം” അതും പറഞ്ഞ് അയാൾ കാറും എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോയി.
= = =
മഴ ചെറുതായി പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. റോഡിലെ തിരക്കുകൾക്ക് ഇടയിലൂടെ കാർ വേഗത്തിൽ നീങ്ങുകയാണ്. മുന്നിലുള്ള വാഹനങ്ങളെ മറികടന്ന് വിക്കി ഡ്രൈവ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന സ്നേഹ ഫോണിൽ സംസാരിക്കുകയാണ്. പിറകിൽ തന്റെ മകൾക്കും , ്് മാളുവിനും ഒപ്പം മായ ഇരുന്നു. എല്ലാവരുടേയും മുഖത്ത് നിറഞ്ഞുനിന്നത് ടെൻഷൻ മാത്രമാണ്.
“ഏട്ടാ , വണ്ടി നിർത്ത്. റേഞ്ജില്ല” സ്നേഹ പറയുന്നത് കേട്ട് വിക്കി കാർ റോഡ് സൈഡിലേക്ക് ഒതുക്കി.
“ഹലോ സച്ചിയേട്ടാ , ഏത് ്് ഹോസ്പിറ്റലാ?. ഹലോ , ഹലോ” വിക്കി അവളുടെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് ഫോൺ വാങ്ങി പുറത്തിറങ്ങി.
“മോളേ എന്താ പറഞ്ഞേ?” മായ അൽപം മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങിയിരുന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“അറിയില്ല ആന്റി , ഒന്നും ക്ളിയറായില്ല”
അവർ നിരാശയോടെ സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.
“ഈ ശ്രീ ഇതെവിടെപ്പോയിക്കെടക്കാ” പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വിക്കി തിരികെ കയറി.
“ശ്രീയേട്ടൻ അവളെ കൊണ്ടാക്കാൻ പോയതാ” പിറകിൽ ഇരുന്ന മാളുവാണ് അത് പറഞ്ഞത്. കാർ വീണ്ടും മുന്നോട്ട് കുതിച്ചു.
“സച്ചി എന്താ പറഞ്ഞേ?” “എല്ലാം ശരിക്ക് കേട്ടില്ല. ഹോസ്പിറ്റൽ മനസ്സിലായി. അവനവിടെ ഉണ്ട്” മായ ചോദിച്ചതിന് അത്രമാത്രമെ അവൻ പറഞ്ഞുള്ളൂ.
റോഡിലൂടെ പോകുന്ന വാഹനങ്ങളുടെ വെളിച്ചം ഇടക്കിടെ കാറിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് വരുന്നുണ്ട്. അപ്പോഴാണ് ശ്രീലക്ഷ്മിയെ മാളു ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. വിന്റോ ഗ്ളാസിൽ തല ചാരി ഇരിക്കുകയാണ് അവൾ. എന്തോ ആലോചിച്ച് ഉറക്കത്തിൽ എന്നപോലെ ഇരിക്കുന്ന അവളുടെ കണ്ണുകൾ മാത്രം അപ്പോഴും പുറത്തെ മഴപോലെ നിർത്താതെ പെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
* * * * *
തന്റെ കൈയ്യിൽ ആരോ തൊടുന്നത് അറിഞ്ഞ് നവനീത് കണ്ണുകൾ തുറന്നു. മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നവരെ കണ്ട് അവൻ ചെറുതായി ചിരിച്ചു.
“ഇപ്പോ എങ്ങനേണ്ട് കിച്ചൂ?” മായയുടെ ചോദ്യത്തിൽ ആശങ്ക ബാക്കിയായിരുന്നു.
“ഒന്നുമില്ല ആന്റി , ചെറിയൊരു ഫ്രാക്ചർ മാത്രമേ ഉള്ളു. ഈ കാണുന്ന വെച്ചുകെട്ടലിനുള്ളതൊന്നും ഇല്ലെന്നേ” നവി ചിരിച്ചു. അപ്പോഴും തന്നെ തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ലച്ചുവിന്റേയും , മാളുവിന്റേയും വിഷമം അവന് കാണാമായിരുന്നു.
“ഓടിപ്പിടിച്ച് വരാൻ മാത്രം ഒന്നുമില്ലാന്ന് ഇവൻ നേരത്തെ വിളിച്ചപ്പോ പറഞ്ഞതാ” അപ്പുറത്തെ ബെഡ്ഡിനടുത്ത് നിന്ന് സൂരജിനോട് എന്തോ സംസാരിക്കുകയായിരുന്ന വിക്കിയേ നോക്കി അവൻ തുടർന്നു.
“നിങ്ങക്കില്ലെങ്കിലും സ്നേഹംന്ന് പറയുന്ന ഒരു സാധനമുണ്ട് , ഇതും കേട്ട് വീട്ടിലിരിക്കാൻ പറ്റോ?” അടുത്തേക്ക് വന്ന് ശക്തി കുറഞ്ഞ ഒരു ഇടിയുടെ കൂടെയാണ് മാളു ചോദിച്ചത്.
“യ്യോ , എന്തോന്നെടി ഇത്?. ഡാ സച്ചീ , വാർഡിൽ കേറി പേഷ്യന്റിനെ തല്ലുന്നത് കണ്ടിട്ട് നോക്കിനിക്കാണ്ട് ഇതിനെ എടുത്ത് ്് വെളീക്കള”
“ഇയാളെ ഇന്ന് ഞാൻ” പറഞ്ഞുകൊണ്ട് പിന്നേയും മുന്നോട്ട് വന്ന മാളുവിനെ സ്നേഹ ഒരുവിധം പിടിച്ച് അടുത്തുള്ള സ്റ്റൂളിൽ ഇരുത്തി. ഇതൊക്കെ കണ്ട് മറ്റുള്ളവർ പൊട്ടിവന്ന ചിരിയും അടക്കി നിന്നു. സച്ചിയേ നോക്കിയപ്പോൾ നമ്മൾ ഈ നാട്ടുകാരനല്ല എന്ന റിയാക്ഷനാണ് അവിടെ കണ്ടത്.
“അല്ല സൂരജേ , നിനക്ക് എങ്ങനെയാ ഇത് പറ്റിയേ? നീയും ഇവന്റെ കൂടെ ഫ്ളൈറ്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്നോ!?” അടുത്തുള്ള ബെഡ്ഡിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്ന മായ ചോദിച്ചു.
“അതിന് നവിക്ക് ഫ്ളൈറ്റിൽ വച്ചല്ല കാലിന് പണികിട്ടിയത്” സൂരജ് പറയുന്നത് കേട്ട് ബാക്കിയുള്ളവർ മനസ്സിലാകാതെ പരസ്പരം നോക്കി. “പിന്നെ!?” സ്നേഹ ചോദിച്ചത് തന്നെയായിരുന്നു എല്ലാവർക്കും അറിയേണ്ടത്.
“സംഭവം , എന്തോ ഭാഗ്യത്തിനാ അപകടത്തിൽ നിന്ന് ഇവൻ രക്ഷപ്പെട്ടത്” “എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല. ഇവന്റെ കാലിന് പിന്നെന്താ പറ്റിയേ?” “അതാ പറഞ്ഞുവരുന്നേ , അപകടം നടക്കുമ്പോൾ ഇവൻ ഫ്ളൈറ്റിലില്ല” “സച്ചിയേട്ടൻ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ?. കിച്ചുവേട്ടൻ ബോംബെയിലേക്ക് ്് പോകാനല്ലേ ഇറങ്ങിയത്?” മാളു നവിയേ നോക്കി.
“ഇറങ്ങിയത് അങ്ങോട്ട് പോവാൻ തന്നെയാ , പക്ഷേ ഇടക്കു വച്ച് പ്ളാൻ മാറ്റേണ്ടിവന്നു” “എന്നുവച്ചാ?” നവി പറഞ്ഞത് വിക്കിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. “ഞങ്ങൾ എയർപ്പോർട്ടിൽ എത്താറായപ്പോഴാ ബോസ് വിളിച്ചത്. അത്യാവശ്യമായി ഏതോ ഫയൽ ബാംഗ്ളൂരിലെ മാനേജരുടെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് വാങ്ങണമെന്നും , എന്നോട് അതുംകൊണ്ട് ഓഫീസിൽ ്് ചെല്ലാനും പറഞ്ഞു. സങ്ങതി സീരിയസ് ആയതുകൊണ്ട് ഞാൻ ടിക്കറ്റും ക്യാൻസൽ ചെയ്ത് ബാംഗ്ളൂർക്കുള്ള ഫ്ളൈറ്റിൽ ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തു.”
