അത് കേട്ട് അവൾ പൊട്ടി ചിരിച്ചു.. ഞാനും ആ ചിരിയിൽ പങ്കു ചേർന്നു..
അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ മുൻപോട്ടു പോവുമ്പോൾ ഞാൻ നിലത്തു നോക്കി.. അതാ ഒരു ഫൂട്പ്രിന്റ്…
സാനിയ.. നോക്ക്..
അവൾക്കു അത് കാണിച്ചു കൊടുത്തു..
ഉം.. അവൾ ഒന്ന് മൂളി..
ഞാൻ : കിഡ്നാപ്പറുടെ ആവുലെ?
സാനു : ആവാം, അല്ലെങ്കിൽ അവിടെ പണിയെടുക്കുന്ന തൊട്ടകാരന്റെയോ അതോ ഏതെങ്കിലും അതിഥിയുടെയും ആവാം..
ഞാൻ : ശരിയാണ്..
ഞാൻ ചുമ്മാ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി.കറുത്തിരുണ്ട മേഘങ്ങൾ, ആ പ്രദേശത്തെ വിഴുങ്ങി…
ഞാൻ : മഴ പെയ്യാൻ പോവുകയാ.. 😟.. അപ്പോൾ ഇതു…
സാനു വിഷമത്തോടെ : അത് മാഞ്ഞു പോവും…
വാ മറ്റെന്തെങ്കിലും കിട്ടുമോ എന്നു നോക്കാം..
ഞാൻ : ശെരി…
നമ്മൾ കുറച്ചു കൂടി മുൻപോട്ട് നടന്നു..
കുറച്ചു മുൻപിൽ അരുവിയുടെ ആഴം കുറഞ്ഞ വഴിയായിരുന്നു…അവിടെ കല്ലുകൾക്കു ഈർപ്പമേപ്പോഴും ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഞാൻ നല്ല ശ്രദ്ധയോടെ മുൻപോട്ട് നടന്നു..
ഞാൻ : ശ്രദ്ധിക്കണേ, നല്ല വഴുപ്പുണ്ട്.. ☺️
പറഞ്ഞു നാവെടുത്തില്ല, സാനിയ കാൽ വഴുതി 😂
ഏയ്…
ഞാൻ അവൾ വീഴാതിരിക്കാൻ കേറി പിടിച്ചു..
ഹൂ..
ഹാവു…
ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു…
പെട്ടന്നാണ് ഞാൻ അവളെ എവിടെയാണ് പിടിച്ചതെന്ന് മനസിലാക്കിയത്..
വീഴാതിരിക്കാൻ ഞാനവളുടെ അരയുടെ പിൻഭാഗത്താണ് പിടിച്ചത്…
എന്റെ കൈകൾ ഒഴുകി താഴെയുള്ള മാംസപിണ്ടങ്ങൾ കശക്കാൻ വെമ്പി..
പെട്ടന്ന് ഞാനെന്റെ സ്വബോധത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു..
സോറി.. ഞാൻ…അത്.. വീഴാൻ പോയപ്പോൾ…
കുഴപ്പമില്ല…
അവർ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ശ്രദ്ധിച്ചു മുൻപിലേക്ക് നടന്നു…
പെട്ടന്ന് പ്രകൃതി സ്വന്തം ഭാവം മാറ്റി…
തുള്ളിക്കൊരു കുടം കണക്കെ മഴ തുടങ്ങി…
ഞാൻ ദൂരെ ഒരു പഴയ ഷെഡ് കണ്ടു…
ഞാൻ വേഗം സാനിയയുടെ കൈ പിടിച്ചു കൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് ഓടി..
വേഗം ആ ഷെഡിൽ കയറി…
സാനിയ :ആകെ നനഞ്ഞു…
ഞാൻ: ഇപ്പോഴേക്ക് ആ തെളിവുകളെല്ലാം മാഞ്ഞു പോയി കാണും…😟
സാനിയ : സാരമില്ല നമുക്ക് വേറെ വഴി നോക്കാം..
സാനിയ എന്റെ അടുക്കൽ വന്നിട്ട് തലോടി ആശ്വസിപ്പിച്ചു…
കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് വിഷയം മാറ്റാൻ അവൾ ചോദിച്ചു…
നിങ്ങളുടെ ജോലി എന്താ?
ഞാൻ : ഇൻവെസ്റ്റിഗറ്റീവ് ജേർണയലിസ്റ്റ് ആണ്..
സാനിയ : എന്താ സ്ഥാപനത്തിന്റെ പേര്?
ഞാൻ അങ്ങനെ ഇന്ന സ്ഥാപനങ്ങൾ എന്നൊന്നും ഇല്ല.. ഫ്രീലാൻസറാണ്..
സാനിയ : അവസാനത്തെ നിങ്ങളുടെ അസ്സായിന്മെന്റ് എന്തായിരുന്നു ?
ഞാൻ : അത്…മിഥിലാപുരി അമർ കേസില്ലേ?
സാനിയയുടെ മുഖത്തു അത്ഭുതം വിടർന്നു..
ഏത് ആ മന്ത്രി വിശ്വനാഥൻ,…
അല്ല, മുൻ മന്ത്രി വിശ്വനാഥൻ….
സാനിയ : അവിടെ ഇയാളുടെ റോൾ എന്താ?
ഞാൻ : അവിടെ ചില കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നു..കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കരുത്…
പിന്നെ ഒരു ചോദ്യവും വന്നില്ല..
പെട്ടന്ന് ഒരു ഇടി വെട്ടി..
അത് കേട്ട് സാനിയ ഒന്ന് ഞെട്ടി..
പോലീസായിട്ട് മിന്നലിനെ പേടിയാണോ?
ഞാൻ അല്പം തമാശയോടെ ചോദിച്ചു…
ഞാൻ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി..
എന്തോ കണ്ടു പേടിച്ചപോലെ..
ഹേയ്, ആർ യൂ ഓക്കേ?
സാനിയ : ഒന്നുമില്ല,, ഒരു കാര്യം പെട്ടന്ന് ഓർമ വന്നു അതാണ്‌…
ഞാൻ അപ്പോഴാണ് അവളെ ശരിക്കുമോന്നു ശ്രദ്ധിച്ചത്..
അവളുടെ യൂണിഫോം മുഴുവൻ വെള്ളത്തിൽ കുതിർന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു…
നനഞ്ഞ കാർകൂന്തൽ അവളുടെ തലയിൽ ഒട്ടിപിടിച്ചിരിക്കുന്നു..
കറുത്ത കടലിലേക് ഒഴുക്കുന്ന നദിയെന്ന പോലെ, ചില മുടികൾ അങ്ങിങ്ങായി ചിതറിയിരിക്കുന്നു..
എന്റെ നോട്ടം താഴേക്കു പോയപ്പോൾ…
ഹോ…
എന്റെയുള്ളിലെ കാമത്തിനെ ഉണർത്തുന്ന കാഴ്ചയായിരുന്നു കണ്ടത്…
നറുപാല് പോലത്തെ നിറമുള്ള കൈ..
യൂണിഫോം അവളുടെ മാറിടത്തെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരിക്കുയായിരുന്നു..
അതിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കാൻ കേഴുന്ന ചെറിയ മുന്തിരി പാറകൾ..
ഇത്രയുമായപ്പോൾ ഞാൻ എന്റെ നോട്ടം മാറ്റി…
എന്തിനാ വെറുതെ ഇമേജ് കളയുന്നെ 😂
ഞാൻ വേഗം എന്റെ കോട്ട് ഊരി അവൾക്കു കൊടുത്തു..
അവൾ ആദ്യം വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ നിർബന്ധിച്ചു അവളെ ഇടുവിപ്പിച്ചു..
ഞാൻ ആ സമയം പുറത്തു പോയി നോക്കി..
മഴ ഏതാണ്ട് നിന്ന പോലെയായിരുന്നു..
ഞാൻ ചുമ്മാ ആ ഷെഡ് ഒന്ന് നോക്കി ,
അൽപ്പം പഴയതാണെങ്കിലും നല്ല മരം കൊണ്ടാണ് ഉണ്ടാക്കിയതെന്ന് തോന്നുന്നു.. അധികം ചോർച്ചയില്ല…
പിന്നെ ഞാൻ ആ മുറിയിലെ മരച്ചുമാറിലേക്ക് കണ്ണുകൾ ഉടക്കി..
അവിടെ എന്തോ കോറിയതായി ഞാൻ കണ്ടു..
സാനിയ…
എന്താ…
ദേ.. ഇവിടെ നോക്കിക്കേ..
ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു കാണിച്ചു..
അവിടെ ഇങ്ങനെ കോറിയിട്ടിരിക്കുന്നു..
oh divina, me convertiré en lo peor
ഞാൻ :എന്താ ഇതിന്റെ അർത്ഥം?
സാനിയ : അറിയില്ല, അറിഞ്ഞിട്ടെന്ത് കാര്യം?
ശെരിയാണ് ഒരു കാര്യവുമില്ല..
ഞാൻ പുറത്ത് നോക്കി..
മഴ നിന്നു…
ഞാനും സാനിയയും പുറത്തിറങ്ങി മുൻപിൽ കണ്ട ഇടവഴിയിലൂടെ നടന്നു…
കുറച്ചു ദൂരം കഴിഞ്ഞു..
സാനിയ പെട്ടന്ന്…
അരുൺ, ദേ നോക്ക്..
അവിടെ ഒരു ചെളിയിൽ പുതഞ്ഞ ഒരു തുണി കണ്ടു…
അതിന്റെ കളർ നോക്കി..
മെറൂൺ കളർ..
കൂടാതെ നല്ല എംബ്രോയ്‌ഡറി വർക്കും..
നിത്യ..
അവളുടേതായിരിക്കും ഇത്..
സാനു : അവളേതാ ഡ്രെസ് ഇട്ടത്?
ഞാൻ : പറഞ്ഞു കേട്ടിടത്തോളം മെറൂൺ കളർ ആണെന്ന അറിഞ്ഞത്..
സാനിയ ആ ഡ്രെസ്സ് പരിശോദിച്ചു..
ഞാൻ ഈ സമയം കുറച്ചു കൂടെ മുൻപോട്ട് പോയി..
അവിടെ കുറച്ചു കൂടെ വീതി കൂടിയ വഴി കണ്ടു..
കഷ്ടിച്ച് ഒരു കാറിനൊക്കെ അതിലെ പോവാം…
ഞാൻ നിലത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ ഒരു കാറിന്റെ ടയർ പ്രിന്റ് കണ്ടു..
ഭാഗ്യം എന്തുകൊണ്ടോ അത് മാഞ്ഞു പോയില്ല..
ഞാൻ വേഗം സാനിയയെ വിളിച്ചു കാണിച്ചു കൊടുത്തു..
ഇനി എനിക്കിവിടെ ഒന്നും ചെയാനില്ലെന്ന് തോന്നി…ഞാൻ വേഗം അവിടെ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു…തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക്..
________________
ഞാൻ വേഗം വീട്ടിലെത്തി..
കത്രീന ചേട്ടത്തി : ഗുഡ് ഈവെനിംഗ്, അരുൺ..
ഞാൻ :ഗുഡ് ഈവെനിംഗ് ചേട്ടത്തി..
കാത് : കല്യാണം മുടങ്ങിയല്ലേ 😟..
ഞാൻ : നിങ്ങൾ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു?
കാത് : ചെറിയ സ്ഥലമല്ലേ, അറിയാൻ വലിയ പാട് വന്നില്ല..
ഞാൻ : ഉം..
കാത് : എന്നാലും അവളെവിടെ പോയി?
ഞാൻ : എത്ര കാലം ഒളിപ്പിച്ചു വയ്ക്കാൻ അവർക്കു പറ്റും? ഏതെങ്കിലും ദിവസം അവളെ കണ്ടു പിടിക്കും …
കാത് : മനസിലായില്ല..
ഞാൻ : ഏയ്, ഒന്നുമില്ല…
ഞാൻ വേഗം റൂമിൽ പോയി .. ഡ്രെസ്സൊന്നും അഴിക്കാതെ കിടന്നു…വെറുതെ ആലോചിച്ചു തുടങ്ങി…
ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ ഒരു പെൺകുട്ടി അതും അവളുടെ കല്യാണദിവസം കാണാതാവുന്നു..
വരന്റെ വീട്ടുകാർ അതിനെ ഒളിച്ചോട്ടം എന്നു പറയുന്നു…
അതല്ല കാരണമെങ്കിലും…
കാരണം എനിക്കറിയാവുന്ന നിത്യ, കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവളെകണ്ടപ്പോഴുള്ള വികാരവിചാരങ്ങൾ.. എവിടെയോ ഒരു വലിയ പ്രശ്നത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗം പോലെ.. ഒരു ജിഗ്സൗ പസിലിന്റെ ഒരു ഭാഗം…
