അവൾ മാഹീന്ദറിന്റെയും ചോട്ടുവിന്റെയും ഫോണിലേക്ക് മാറി മാറി വിളിച്ചു, രണ്ടും സ്വിച്ചഡ് ഓഫ്‌ ആയിരുന്നു. പൂജ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചിട്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി കോഫി ഇടാൻ തുടങ്ങി. ************************ ഇതേ സമയം പൂനെ – മുംബൈ ഹൈവേയിൽ പിമ്പോലി എന്നൊരിടത്ത്… തലങ്ങും വിലങ്ങും ചീറി പായുന്ന വണ്ടികളുടെ ശബ്ദം അസ്ലന്റെ ചിന്തകളെ ഇടക്കിടക്ക് മുറിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
“ട്രെയിൻ പൂനെയിൽ എത്തുമ്പോൾ അവർ അതിൽ ഇല്ല, നമ്മടെ ആൾകാർ പറഞ്ഞത് വെച്ച് നോക്കുമ്പോൾ അവൻ കേറിയത് ലോണാവാലയിൽ നിന്നാണ്.
ലോണാവാലാക്കും പൂനെക്കും നടുവിൽ ആകെ മൂന്നു ചെറിയ സ്റ്റേഷൻ ആണ് ഉള്ളത്. മലവ്‌ലി, കാംഷെത് പിന്നെ കാൻഹി. ഇതിൽ മലവ്‌ലി നമുക്ക് ഒഴിവാക്കാം കാരണം ലോണാവാല ടു മലവ്‌ലി ഏകദേശം 20 മിനിറ്റ് ദൂരമേ ഉള്ളു.
നമ്മുടെ പിള്ളേരെ എല്ലാം ഇടിച്ചിട്ട് ബോധം ഇല്ലാതെ കിടക്കുന്ന അവരെ ഉണർത്തിയിട്ട് അവനു 20 മിനിറ്റ് കൊണ്ട് രക്ഷപെടാൻ കഴിയില്ല.”
“കാംഷെത് ആണെങ്കിലും അത്പോലെ തന്നെ, എന്നാലും അത് മുഴുവനായി അങ്ങ് ഒഴിവാക്കേണ്ട. പിന്നെ ഉള്ളത് കാൻഹി. എന്റെ ഊഹം ശെരി ആണെങ്കിൽ ആ നായിന്റമക്കൾ ഇറങ്ങിയത് ഈ രണ്ട് സ്റ്റേഷന് അടുത്ത് ആവാൻ ആണ് സാധ്യത. എക്സ്പ്രസ്സ്‌ ട്രെയിനിനു അവിടെ സ്റ്റോപ്പ്‌ ഇല്ലാത്തതിനാൽ എവിടേലും സ്ലോ ചെയ്തപ്പോ ആവണം രക്ഷപെട്ടത്.” അസ്‌ലാൻ പക എരിയുന്ന കണ്ണോടെ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
“പക്ഷേ ഭായ്, എങ്ങനെ? നമ്മൾ ഈ റൂട്ടിൽ ഉള്ള റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ ബസ് സ്റ്റാൻഡ് ഒക്കെ അരിച്ചു പെറുക്കിയില്ലേ, പോരാത്തേന് സിസിടിവിയും ചെക്ക് ചെയ്തു അതിൽ ഒന്നും ഇവരുടെ പൊടി പോലും കാണാനില്ലല്ലോ.” കൂട്ടത്തിൽ ഒരുവൻ ചോദിച്ച കേട്ട് അസ്ലന്റെ കണ്ണൊന്നു കുറുകി.
“ഇതിനിടയിൽ ആരോ കളിക്കുന്നുണ്ട്, ആരോ അവരെ ഒക്കെ സഹായിക്കാൻ ഉണ്ട്. എന്തായാലും ഒന്ന് ഉറപ്പാണ് അവർ എല്ലാം ഒന്നിച്ചു തന്നെ ആണ് ഇപ്പോഴും ഉള്ളത്. അത് അല്ലാരുന്നെങ്കിൽ ഇവരിൽ ആരെങ്കിലും ഒരാൾ നമ്മുടെ കണ്ണിൽ വന്ന് പെട്ടേനെ. എന്നാൽ നമ്മൾ വൈകും തോറും ഇവർ ഇവരുടെ നാട്ടിലേക്ക് പോകാൻ ചാൻസ് ഉണ്ട്, അങ്ങനെ ഉണ്ടാവും മുന്നേ എല്ലാത്തിനേം പൊക്കണം.”
“എന്നാലും ബസും ട്രെയിനും അല്ലാതെ ഇത്രേം പേരെ ട്രാൻസ്‌പോർട്ട് ചെയ്യാൻ അവനു എങ്ങനെ പറ്റി എന്നതാണ് എന്നെ കുഴക്കുന്ന ചോദ്യം.” അസ്‌ലാൻ കണ്ണടച്ച് ആലോചിച്ചു…. സംഭവിക്കാൻ സാധ്യത ഉള്ള എല്ലാ കാര്യങ്ങളും അയാൾ കൂട്ടിയും കിഴിച്ചും ഒരു സിനിമ പോലെ അയാളുടെ മനസ്സിൽ കണ്ടു.
ഇതേ സമയം നിർത്തിയിട്ട അവരുടെ വണ്ടിയെ മറികടന്ന് ഒരു ലോറി അതിവേഗത്തിൽ മുരണ്ട്കൊണ്ട് പോയി….
അസ്ലൻ അവന്റെ ചോര കണ്ണുകൾ വലിച്ചു തുറന്നു… “യെസ്… ട്രക്ക്.. കണ്ടെയ്നർ ട്രക്കുകൾ…” അസ്ലൻ വണ്ടിയുടെ ബോണറ്റിൽ നിന്നു ചാടി ഇറങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ട്രെയിനിൽ നിന്ന് ചാടിയ അവർക്ക് അത്രേം പേർക്ക് ഒന്നിച്ചു സുരക്ഷിതമായി പോകാൻ പറ്റുന്നത് ട്രക്കുകളിൽ ആണ്, അതും കണ്ടെയ്നർ ട്രക്കുകൾ.” അസ്ലൻ അത് പറഞ്ഞതും കൂടി നിന്ന എല്ലാവരുടെയും മുഖം വിടർന്നു.
“പോലീസ് കണ്ട്രോൾ റൂമിൽ നമുക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ട ആരാണ് ഉള്ളത്?” അയാൾ തന്റെ കൂട്ടാളികളോട് ചോദിച്ചു.
“ഭായ് ട്രാഫിക് എസ് ഐ നരസിംഹ… അയാൾക്ക് അവിടെ ഹോൾഡ് ഉണ്ടാവും.”
“വിളിക്ക് അവനെ… ഇന്നലെ ജയന്തി ജനത കാൻഹി സ്റ്റേഷൻ കടന്നുപോയ സമയം മുതൽ ഏകദേശം ഒരു 5-6 മണിക്കൂർ നേരത്തേക്ക് മുംബൈ ഭാഗത്തേക്ക്‌ പോയ കണ്ടെയ്നർ ട്രക്കുകളുടെ ഡീറ്റെയിൽസ് എടുപ്പിക്കണം അവനെക്കൊണ്ട്.”
“ഭായ്… ഒരുപക്ഷേ അവർ പൂനെ ഭാഗത്തേക്ക്‌ ആണ് പോയതെങ്കിലോ?” ഒരുവന്റെ സംശയം കേട്ട് അസ്ലൻ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു..
“ഇല്ല… അങ്ങനെ വരാൻ വഴി ഇല്ല, കാരണം പൂനെ സിറ്റിയിൽ കടക്കണമെങ്കിൽ അതിന് മുന്നേ ട്രക്ക് പോലീസ് എയ്ഡ് പോസ്റ്റ്‌ ക്രോസ്സ് ചെയ്യണം. അങ്ങനെ ചെയ്തിരുന്നേൽ അവർ ഇതിനകം പോലീസിന്റെ കണ്ണിൽ പെട്ടേനെ, വാർത്ത ആയേനെ, അതുവഴി നമ്മളും അറിഞ്ഞേനെ. എന്നാൽ ഇതുവരെ അങ്ങനെ ഒരു ന്യൂസ്‌ വന്നിട്ടില്ല അത്കൊണ്ട് തന്നെ ഇവർ മുംബൈ റൂട്ടിൽ ആവും പോയത്. എന്നാൽ മുംബൈലേക്ക് പോവാൻ ചാൻസ് കുറവ് ആണ്.”
“ഒന്നുകിൽ മുംബൈക്ക് കുറെ മുന്നേ ഏതേലും ഒരു സ്ഥലത്ത് അല്ലെങ്കിൽ മുംബൈ എത്തുന്നതിനു മുന്നേ ഉള്ള നാസിക്ക് റൂട്ട്. ഈ രണ്ട് ഏരിയയിൽ ആണ് അവർ ഉണ്ടാവാൻ സാധ്യത. എന്നാൽ സമയം വൈകും തോറും നമ്മൾക്ക് തിരയേണ്ട ഇടത്തിന്റെ വ്യാപ്തി കൂടി വരും. അത്കൊണ്ട് എനിക്ക് എത്രെയും വേഗം ആ ഡീറ്റെയിൽസ് കിട്ടണം.” അസ്ലന്റെ സ്വരം കടുത്തു.
“ഭായ് ഇത്രേം ഡീറ്റെയിൽസ് ഒറ്റ ഡേ കൊണ്ട് കിട്ടാൻ സാധ്യത ഇല്ലല്ലോ. ഇനി കിട്ടിയാൽ തന്നെ എന്താണ് നമ്മുടെ അടുത്ത നീക്കം?. ഇത്രേം ട്രക്കുകളുടെ ഇടയിൽ നിന്ന് നമുക്ക് വേണ്ട ആ ഒരു ട്രക്ക് എങ്ങനെ കണ്ട് പിടിക്കും?” എല്ലാവർക്കും ചോദിക്കാൻ ഓരോ സംശയങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.
“പ്ഫാ… ഇന്ന് നേരം ഇരുട്ടുന്നേനു മുന്നേ എനിക്ക് ഈ ഡീറ്റെയിൽസ് വേണം. ആ നരസിംഹത്തോട് പറ അവന്റെ പിള്ളേരും കെട്ട്യോളും ഒക്കെ എന്റെ കയ്യിൽ ഞെരിയുന്നത് കാണണ്ട എങ്കിൽ ഇന്ന് തന്നെ അത് എടുത്തു തരാൻ. ബാക്കി ഒക്കെ അവൻ ചെയ്തോളും…. അവന്റെ ഭയം അവനെക്കൊണ്ട് എല്ലാം ചെയ്യിക്കും… ഇല്ലേൽ ഇനി എന്താ നടക്കാൻ പോണെന്നു അവനു അറിയാം.” അസ്ലൻ അലറി… ***************** തുടരും….
