മാലതി : ആരാടാ അവിടെ ?
ഞാൻ : അതു കുഞ്ഞിമാളുവാണ്.. എല്ലാവരും വരുന്നതല്ലേ… മുറികളെല്ലാം വൃത്തിയാകാൻ അമ്മ പറഞ്ഞയച്ചതാ.
ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് കയറി കൂടെ ചെറിയമ്മയും. എന്നിട്ട് എന്നോട് അടക്കി പറഞ്ഞു.
മാലതി :ഇതിനെ ഒന്നും വല്ലാണ്ട് അടുപ്പിക്കരുത്. അസ്സത്തു ജാതിയാ…
ഞാൻ : അങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേ ചെറിയമ്മേ. പാവമാണ് അമ്മക്ക് ഒരു സഹായത്തിനു വിളിപ്പുറത്തുള്ളത് ഈ കുഞ്ഞിമാളുവാ. എത്ര കാലമായി ഇവിടെ പണിക്കു വരാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്.
ഞാൻ പറഞ്ഞത് ചെറിയമ്മക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. എന്നാലും ഹ്മ്മ് എന്ന് മൂളി എന്റെ മുറിയൊക്കെ നന്നായി ഒന്നു നോക്കി.
മാലതി : അപ്പൊ ഇതാണ് നിന്റെ മുറി. നീയെന്താ മേലോട്ട് മാറിയത്. കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം വന്നപ്പോൾ താഴെ അല്ലായിരുന്നോ.
ഞാൻ : ഇവിടെ നല്ല സുഖാണ് ചെറിയമ്മേ. ജനൽ തുറന്നിട്ടാൽ നല്ല തണുപ്പാ ഇവിടെ.
മാലതി : ഞാൻ വിചാരിച്ചപോലുന്നുമല്ല. നല്ല വൃത്തിയിൽ മുറി സൂക്ഷിക്കുന്നുണ്ട് നീ. അയ്യോ ഞാൻ നിന്റെ ഉറക്കം നശിപ്പിച്ചോടാ?.
ഞാൻ : ഇല്ല ചെറിയമ്മേ. കുഞ്ഞിമാളു വന്ന് വിളിച്ചപ്പോളെ എന്റെ ഉറക്കം പോയി. ഇനി കിടന്നാൽ ഉറക്കം വരില്ല. ചെറിയമ്മ ഉറങ്ങുന്നില്ലേ ?
മാലതി : എനിക്ക് ഉച്ചക്ക് ഉറങ്ങുന്ന ശീലം ഒന്നും ഇല്ല. അശോകേട്ടൻ ഉച്ചക്ക് തോന്നിയ സമയത്താണ് ഊണ് കഴിക്കാൻ വരിക. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉച്ചക്ക് ഉറങ്ങാറില്ല.
അതെന്തായാലും നന്നായി എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു എന്നിട്ട് ഞാൻ കട്ടിലിൽ ഒരറ്റത്ത് കാലുനീട്ടി ചാരിയിരുന്നു. ചെറിയമ്മയും അതുപോലെ മറുവശത്തും ഇരുന്നു. ഞാൻ ചെറിയമ്മയുടെ കാലുകളിലേക്കു നോക്കി പ്രായത്തിന്റെ യാതൊരുവിധ തേയ്മാനങ്ങളോ പൊട്ടലുകളോ ചുളിവുകളോ ഇല്ല. നല്ല വെളുവെളുത്ത വൃത്തിയുള്ള കാലുകൾ. ഞാൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ നോട്ടം പിൻവലിച്ചു.
മാലതി :താഴെ എല്ലാവരും നല്ല ഉറക്കത്തിൽ ആണ്‌. അതാ ഞാൻ ബോർ അടിച്ചപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്.
ഞാൻ : ആരും വരാത്തതുകൊണ്ടു ബോർ അടിക്കുന്നുണ്ടാകും അല്ലെ ?
മാലതി : ഏയ്‌ ഇല്ലടാ. ഞങ്ങളൊക്കെ ജനിച്ചു വളർന്ന വീടല്ലേ ഇതു. ഒരു ബോർ അടിയും ഇല്ല. പഴയ സുഹൃത്തുക്കളെ ഒക്കെ ഒന്ന് കാണണം. നാളെയാവട്ടെ എന്ന് കരുതി.
ഞാൻ : പഴയതിന്റെ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞപ്പോളാ ഓർമ വന്നേ. ഇന്നലെ ഞങ്ങൾ പഴയ ആൽബങ്ങൾ ഒക്കെ ഒന്ന് നോക്കി.
ഞാൻ എഴുനേറ്റുപോയി എന്റെ മേശപുറത്തുനിന്നും ഒരു ആൽബം എടുത്തോണ്ട് വന്നു. എന്നിട്ട് കട്ടിലിൽ വെച്ചു.
ഞാൻ : ഇതൊന്നു തുറന്നു നോക്ക്. ശെരിക്കും അതിശയിച്ചുപോയി. നിങ്ങൾക്കൊക്കെ വന്ന ഒരോ മാറ്റങ്ങൾ…
ചെറിയമ്മ ഒരോ ഏടുകളായി മറിച്ചുനോക്കി. ഞാനും കൂടെ ഇരുന്ന് എല്ലാം കണ്ടു. ചെറിയമ്മ അതു നോക്കുമ്പോൾ മുഖത്തു പലവിധ ഭാവങ്ങൾ വിരിഞ്ഞു ഞാൻ അതെല്ലാം കണ്ടു രസിച്ചു. എന്റെ ചെറിയമ്മയെ കാണാൻ ഇപ്പോഴും എന്ത് ഭാഗിയാണ്. എനിക്കുള്ളിലെ ചെകുത്താൻ വളരെ പെട്ടന്നാണ് സടകുടഞ്ഞെഴുനേറ്റത്. ചെറിയമ്മ ആൽബം നോക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ കാലിൽ തലചായ്ച്ചു മേലോട്ട് നോക്കി കിടന്നു. ചെറിയമ്മ അതൊന്നും കാര്യമായി എടുത്തില്ല. അവരെന്നും എന്നെ ഒരു മകനെപ്പോലെ തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്. ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു. ചെറിയമ്മ ആൽബം മുഴുവൻ നോക്കിക്കഴിഞ്ഞ് ആൽബം എടുത്തു താഴെ വെച്ചു. എന്നിട്ട് എന്നെ നോക്കി.
ഞാൻ : എന്ത് പെട്ടന്നാണല്ലേ കാലങ്ങൾ കടന്ന് പോകുന്നത്.
മാലതി : ശെരിയാ. എല്ലാം ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞപോലെ. ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യം ആലോചിച്ചോ നീ ?
ഞാൻ : എന്ത് ?
മാലതി : നിന്റെ കല്യാണ കാര്യം.
ഞാൻ : എന്റെ പൊന്നു ചെറിയമ്മേ എനിക്ക് കുറച്ച് സമയം താ… അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട ഞാൻ സമ്മതിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരൊറ്റ കണ്ടിഷൻ, എനിക്ക് വേണ്ട പെണ്ണിനെ ചെറിയമ്മ കണ്ടെത്തിയാൽ മതി.
മാലതി : അത്രേയുള്ളൂ, അതു ഞാൻ ഏറ്റു. നിനക്ക് എങ്ങനെയുള്ള കുട്ടിയാ വേണ്ടത് ?
ഞാൻ : എനിക്ക് അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല.
മാലതി : എന്നാലും പറയടാ.
ഞാൻ : അതു…. ആ ആൽബത്തിൽ ഉള്ള ചെറിയമ്മയെ പോലെയുള്ള കുട്ടിയെ മതി.
മാലതി : അതെന്താടാ ഇപ്പൊ എന്നെ കാണാൻ കൊള്ളില്ലേ ?.
ഞാൻ : ഹ്മ്മ് ഇപ്പോഴും സുന്ദരി തന്നെയാ പക്ഷെ ആ ഫോട്ടോയിൽ ഇതിനേക്കാൾ സുന്ദരിയാ.
ഞാനിതു പറഞ്ഞപ്പോൾ ചെറിയമ്മയുടെ മുഖമൊന്നു തുടുത്തു. ഞാനൊന്ന് മറിഞ്ഞു ചെറിയമ്മയുടെ മടിയിലേക്കു കിടന്നു. ഇപ്പൊ ഞാൻ ചെറിയമ്മയുടെ നല്ല വെണ്ണ തുടകളിൽ തലയമർത്തി മലർന്നു ചെറിയമ്മേടെ മുഖം നോക്കി കിടക്കാ.
ഞാൻ : എനിക്ക് അങ്ങനെ വലിയ വീട്ടിൽ നിന്നുള്ള ആലോചനകൾ ഒന്നും വേണ്ട. അനാഥയായ കുട്ടികളോ മറ്റോ മതി. അതാവുമ്പോൾ വന്ന് കേറുന്ന പെണ്ണ് സ്വന്തം മാതാപിതാക്കളെ പോലെ നോക്കുമല്ലോ അച്ഛനേം അമ്മേനേം. അതു മതി എനിക്ക്.
ചെറിയമ്മ എന്റെ നെറ്റിയിൽ തലോടി മുടി കൈകൊണ്ടു വാരിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാനിതു പറഞ്ഞപ്പോൾ ചെറിയമ്മക്കും ചെറുതായി വിഷമമായി. ചെറിയമ്മേടെ കണ്ണിനൊരു തിളക്കം.
മാലതി : ഏട്ടൻ സമ്മതിക്കുമോ അതിനെല്ലാം ?
ഞാൻ : അതൊക്കെ ഞാൻ സമ്മതിപ്പിച്ചോളം. എനിക്ക് അച്ഛന്റെ മനസാ കിട്ടിയിട്ടുള്ളത്. അച്ഛൻ എതിര് പറയില്ല. അമ്മയെ സമ്മതിപ്പിക്കാൻ ചെറിയമ്മ പോരെ.
ചെറിയമ്മ എന്റെ തലയുയർത്തി എന്നെ മാറോടു ചേർത്ത് എന്റെ നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ തന്നു. ഞാനാപതുപതുത്ത മാറിൽ തലയമർത്തി ഒരു നിമിഷം നിന്നു. ആ മാറിൽ നിന്നുള്ള ചൂട് എനിക്ക് കിട്ടി. വീണ്ടും എന്നെ മടിയിൽ കിടത്തി ചെറിയമ്മ പറഞ്ഞു.
മാലതി : ഏട്ടന്റെ ഭാഗ്യാ. നിന്നെപ്പോലെ ഒരു മോനെ കിട്ടിയത്. അച്ഛനേം അമ്മനേം ഇത്രേം സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരു മകൻ വേറെയുണ്ടാവില്ല.
ചെറിയമ്മേടെ ഒരു കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു കണ്ണുനീർ തുള്ളിയൊഴുകി. ഞാനതു എന്റെ കൈകൊണ്ടു തുടച്ചു. ഞാൻ ചെറിയമ്മയുടെ കണ്ണിൽ തന്നെ നോക്കി ചെറിയമ്മ തിരിച്ചു. കണ്ണുകൾ കൂടുതൽ ആഴങ്ങളിൽ തൊട്ടറിയുമ്പോഴേക്കും ചെറിയമ്മ കണ്ണ് പിൻവലിച്ചു.
ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ കുറേനേരം കിടന്നു. എന്നിട്ട് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു ഞാൻ ചെറിയമ്മയുടെ വയറിനോട് ചേർത്ത് മുഖം പിടിച്ചു. ചെറിയമ്മ ഇപ്പോഴും എന്റെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ആ സാരിയിഴകൾക്കിടയിലൂടെ എനിക്ക് ചെറിയമ്മയുടെ വട കാണാമായിരുന്നു.
മാലതി : എന്താടാ അജി നീയൊന്നും മിണ്ടാത്തത് ?
ഞാൻ അവിടെ കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. എന്നിട്ട് ജനലിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.
ഞാൻ : ഒന്നുമില്ല ഞാൻ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ചെറിയമ്മയെ കരയിപ്പിച്ചു.
മാലതി : ഏയ്‌… ഞാൻ കറഞ്ഞതൊന്നുമല്ലടാ. സന്തോഷംകൊണ്ടാ. നീയിതൊന്നും കാര്യമായി എടുക്കണ്ട..
ഈ ചെറിയമ്മയെ ഈ നിമിഷം എനിക്ക് പ്രാപിക്കണം എന്ന് എന്റെ ഉള്ളിലെ ചെകുത്താൻ പറയുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അതെങ്ങനെ എന്നറിയാണ്ട് ഞാൻ കുഴങ്ങി. ഞാൻ വീണ്ടും ചെറിയമ്മേടെ അടുത്തേക്ക് പോയി കട്ടിലിൽ ഒപ്പം ഇരുന്നു.
