മുത്തശ്ശിക് തോന്നിയതാവും…. അച്ഛൻ…മുത്തശീടെ ദേവൻ നമ്മളെ വിട്ടു പോയിട്ടു വർഷങ്ങൾ ആയില്ലേ മുത്തശീ… ഇത് ചിലപ്പോ വേറെ ആരെങ്കിലും ആവും… മുത്തശ്ശി മോന്റെ ഓർമയിൽ ആയതു കൊണ്ട് തോന്നിയത് ആവും..
ഇല്ല മോളെ… ദേവൻ അല്ല എന്നു എനിക്കും അറിയാം… പക്ഷെ നമുക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ട ആരോ ആണത്… എനിക്കുറപ്പാണ്…ഞാൻ നോക്കുന്നത് കണ്ടത് കൊണ്ടാണ് ആ കുട്ടി പെട്ടെന്ന് പുറത്തേക് പോയത്…
അതാരാണ്.. ഇത്ര വർഷങ്ങളും ഇവിടെ കാണാത്ത.. തന്റെ അച്ഛന്റെ രൂപ സാദൃശ്യം ഉള്ള ഒരാൾ… പല്ലവി ചിന്തിച്ചു..
മൂടുപടം ധരിച്ച ചിന്തകൾ… അതിലെവിടെയോ നിന്നു മുഖമില്ലാത്തൊരു രൂപം… തന്റെ നേരെയാണോ അതോ തനിക്കു പിൻ തിരിഞ്ഞു നിക്കുന്നോ… അടുക്കുന്തോറും അതു ദൂരെക് പോയ്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു… പിടി തരാൻ തയ്യാറില്ലാത്ത വിധം…തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ രഥം… ഒഴുകി നടക്കുകയാണ്.. അതു വെളുത്ത മേഘങ്ങളേ കീറി മുറിച്ചു കുതിച്ചു പാഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു…. പിന്നിലെ കറുത്ത കുതിരകളെ പൂട്ടിയ രഥത്തിൽ തന്നെ പിടിക്കാൻ ആരോ പാഞ്ഞടുക്കുന്നു…. താൻ പേടിച്ചു വിറച്ചിരിക്കുകയാണ്… തന്റെ കയ്യിലേ തണുത്ത വിരൽ സ്പർശം… കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയപ്പോൾ താൻ ആരുടെയോ നെഞ്ചിൽ മുഖം അമർത്തിയിരിക്കുന്നു… ലോലമായ കരുത്തുറ്റ ആ കരങ്ങൾ ഒരു സാന്ത്വനം എന്നോണം തന്നെ പുണർന്നിരിക്കുന്നു….ഐശ്വര്യം നിറഞ്ഞ ആ മുഖത്തു.. ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രം….പിന്നിൽ ഓടി പാഞ്ഞു വന്നിരുന്ന കറുത്ത കുതിരയെ പൂട്ടിയ രഥം എങ്ങോ മറഞ്ഞിരുന്നു….
എണീക്കുമ്പോൾ മുത്തശ്ശിയുടെ മടിയിൽ തല വെച്ചു കിടക്കുക ആയിരുന്നു.. മുത്തശ്ശിയുടെ വിരലുകൾ മുടിയിഴകളിലും കവിളിലും മെല്ലെ തഴുകുന്നുണ്ട്…
എന്റെ കുട്ടീ.. ഇത്ര പെട്ടെന്ന് മയങ്ങിയോ.. ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകണ്ടേ.. റെഡി ആവാൻ നോക്കു…
സമയം നോക്കിയപ്പോൾ 12 മണി.. പെട്ടെന്ന് തന്നെ റെഡി ആയി…അമ്മ ഭക്ഷണം റെഡി ആക്കിയിരുന്നു അതു കഴിച്ചു എന്നു വരുത്തി.. പുറത്തു വന്നപ്പോളും അച്ഛൻ എത്തിയിട്ടില്ല എന്നു മനസ്സിലായി…
അമ്മേ ഞാൻ ഇറങ്ങുവാന്… അമ്മയോട് ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു….ശ്രീലകത്തിന്റെ ഗേറ്റിനു പുറത്തേക് വന്നപ്പോളേക്കും ഒരു ഓട്ടോ വന്നിരുന്നു.. അതിൽ കയറി.. ഹോസ്പിറ്റലിന്റെ പേര് പറഞ്ഞു.. വണ്ടി മുന്നോട്ടേക് നീങ്ങി.
✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️✳️
തനിന്നെന്താ അമ്പലത്തിൽ പോയോ..?
ഉച്ചക്ക് ശേഷമുള്ള ടോക്കണും ഫയലും അറേഞ്ച് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ആയിരുന്നു പല്ലവി ആ ചോദ്യം കേട്ടത്….
താൻ ഫയൽ അടുക്കുന്നത് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്ന അനു ഡോക്ടറെ അവൾ കണ്ടു..
ഡോക്ടർക് എങ്ങനെ മനസ്സിലായി…അവൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു
അല്ല നെറ്റിയിലെ കുറി കണ്ടത് കൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ.. ഓഹ് സോറി അമ്പലത്തിൽ പോകൽ ഒക്കെ തന്റെ പേർസണൽ കാര്യം ആണല്ലോ.. ചോദിച്ചതിന് സോറി..
ഓഹ്.. പല്ലവി കഴുത്തിനു തടവി ഇന്നലെ കഴുത്തിലെ പാടിനെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചപ്പോൾ തന്റെ പേർസണൽ കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെടേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞതിനാണ് ഡോക്ടർ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതെന്ന് പല്ലവിക് മനസ്സിലായി… എങ്കിലും അതിൽ പിടിച്ചു ഇനിയും ഒരു വഴക് ഉണ്ടാക്കേണ്ട എന്നു വെച്ചു പല്ലവി ചോദിച്ചു
ഡോക്ടർ അമ്പലത്തിൽ ഒന്നും പോകാറില്ലേ… തൃശൂർ കരോക്കെ ഭയങ്കര ഭക്തൻ മാർ ആണെന്നാണല്ലോ കേട്ടിരിക്കുന്നത്….
അതു തൃശൂർ കാരല്ലേ.. ഞാൻ കണ്ണൂർ കാരനാണ്…
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാണ് അബദ്ധം അനുവിന്മാമസ്സിലായതു..
എന്ത് പല്ലവി സംശയത്തോടെ വീണ്ടും തിരക്കി…
അല്ല.. എനിക്ക് ഞാൻ നിക്കുന്ന സ്ഥലം ആണ്‌ എന്റെ നാട്..
ഓഹ് അങ്ങനെ…
അപ്പപ്പോ കണ്ടോനെ… പറഞ്ഞു മുഴുവിപ്പിക്കുന്നതിനു മുന്നേ ബാക്കി ഡോക്ടർ ആണ്‌ പറഞ്ഞത്.. അപ്പാന്നു വിളിക്കുന്നവൻ എന്നല്ലേ നീ ഉദേശിച്ചേ…
അതിനെ നിന്റെ തന്തയല്ല എന്റെ തന്ത… ഡോക്ടർ പല്ലവിയുടെ ചെവിയുടെ അരികിൽ പോയാണ് അതു പറഞ്ഞത്… അതു പറയാൻ സീറ്റിൽ നിന്നും എണീറ്റു വന്ന അനു വിനെ പല്ലവി ശ്രദ്ധിച്ചില്ല… ഇത്ര അടുത്ത്… അനുവിന്റെ ശ്വാസം പല്ലവിയുടെ കാതിൽ തട്ടി.. അവൾ തിരിഞ്ഞു അവൻറെ മുഖത്തേക് പേടിയോടെ നോക്കി… കണ്ണുകളിൽ ദേഷ്യമോ അതോ കുസൃതിയോ… നെറ്റിയിലേക് വീണു കിടക്കുന്ന ചെമ്പൻ മുടികൾ.. കണ്ണുകളിൽ വല്ലാത്തൊരു കാന്തികത…തന്നെ കൊത്തി വലിക്കുന്നതായി പല്ലവിക്ക് തോന്നി… തന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടുന്നു….
എന്താ.. തല്ലാൻ തോന്നുന്നുണ്ടോ… അനു പിന്നെയും ചോദിച്ചു…ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ
ഇന്നലത്തെ ചൊരുക്കു തീർക്കുന്നതാണെന്നു മനസ്സിലായി… എങ്കിലും
പല്ലവിക് ഉത്തരം മുട്ടി… തല്ലാൻ പോയിട്ട് കയ്യും കാലും മരവിച്ച അവസ്ഥയിലായിരുന്നു നിൽപ്പ്… തന്റെ ധൈര്യം എല്ലാം ചോർന്നു പോവുന്ന പോലെ അവൾക്കു തോന്നി… അപ്പോളേക്കും അനു.. പോയി സീറ്റിൽ ഇരുന്നിരുന്നു..
എന്ന പിന്നെ നമുക്ക് നമ്മുടെ കലാ പരിപാടി ആരംഭിക്കാം അല്ലേ… അനു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു….
പല്ലവി അത്ഭുതത്തോടെ അനുവിനെ തന്നെ നോക്കി…. ഇത് വരെ ഗൗരവത്തിൽ നിന്ന ആൾ വളരെ കൂൾ ആയി ഇരിക്കുന്നു..
പല്ലവി ഓരോ ടോക്കൺ ആയി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… അനു ഡോക്ടറുടെ ഓരോ പ്രവർത്തിയും അവൾ സാകൂതം വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു… അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഡോക്ടറോട് വല്ലാത്തൊരു ആരാധന ഉടലെടുക്കുന്നതായി അവൾ അറിഞ്ഞു… അവൻറെ ഓരോ ചിരിയും.. വർത്തമാനവും അവളുടെ ഹൃദയത്തിൽ എവിടെയോ ചെന്നു പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..
ഹലോ ഇയാളെന്താ ദിവാസ്വപ്നം കാണുകയാണോ…. ഈ പേഷ്യന്റിന്റെ ബിപി ചെക് ചെയ്യൂ
അനു ഡോക്ടറിന്റെ ഉച്ചത്തിലുള്ള ശബ്ദം ആണ്‌ അവളെ ഉണർത്തിയത്….
അയ്യോ സോറി ഡോക്ടർ… അവൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ബിപി അപ്പാരറ്റസ് എടുത്തു….പേഷ്യന്റിന്റെ ബിപി ചെക് ചെയ്തു
ആരെയാ ഓർത്തു കൊണ്ടിരുന്നേ.. പേഷ്യന്റ് പുറത്തു പോയതിനു ശേഷം ആണ്‌..അനു പല്ലവിയോട് ചോദിച്ചത്..
അതു… ഡോക്ടർ.. ഞാൻ ആരെയും ഓർത്തില്ല…
എന്നിട്ടു താൻ ഈ ലോകത്തു ഒന്നും അല്ലായിരുന്നല്ലോ…
അതു എന്തോ ഓർത്തു നിന്നു പോയതാ..
അതു തന്നെയല്ലേ ഞാൻ ആദ്യം ചോദിച്ചേ…
അങ്ങനെ എല്ലാ കാര്യവും എല്ലാരോടും പറയാൻ പറ്റില്ല… അവൾ കെറുവോടെ പറഞ്ഞു..
ആഹാ എന്നാലേ എന്നെ അസ്സിസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുമ്പോ സ്വപ്നം കണ്ടോണ്ടു നിക്കൽ അല്ല തന്റെ പണി… അതിനാണേൽ കെട്ടിയൊരുങ്ങി വരണം എന്നില്ല.. വീട്ടിൽ തന്നെ ഇരുന്ന മതി.. കേട്ടല്ലോ… സൗമ്യമായി ചോദിച്ചിട്ടും അവൾ ഗർവോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അനുവിന് ദേഷ്യം വന്നു… അവന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു..
പല്ലവി മെല്ലെ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കി ദേഷ്യത്തിൽ തന്നെ ഇരിക്കുന്ന ഡോക്ടറെ ആണ്‌ കണ്ടത്..
ഇയാൾക്കു ഇത് എത്ര സ്വഭാവം ആണ്‌ ദൈവമേ… ചിലപ്പോൾ പാവം ചിലപ്പോ ആളെ കടിച്ചു തിന്നാൻ വരും… അവൾ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു…