“മോളെ, ഈ സാരി ഊരിക്കേ. ഇങ്ങനെ നനഞ്ഞ് നിൽക്കണ്ട, പനി പിടിക്കും.. ഇങ്ങ് കൊണ്ടുവാ, പിഴിയാൻ അച്ഛൻ സഹായിക്കാം..”
“ഏയ്‌ വേ..വേണ്ടച്ഛാ..”
നിളയ്ക്കപ്പോൾ ശെരിക്കും ചമ്മൽ വന്നു. ആ നാണം കാണാൻ തന്നെ ഒരു ഭംഗിയുണ്ടെന്നു രാജശേഖരന് തോന്നി. എങ്കിലും മരുമോളുടെ ഓരോ ഡ്രെസ്സും അഴിച്ചുകൊണ്ട് അവളെ പൂർണനഗ്നയായി നിർത്തി അത് നല്ല വെട്ടത്തിലൊന്നു കാണുവാനായിരുന്നു അയാൾക്കാഗ്രഹം..
“അച്ഛൻ പറയുന്നത് കേൾക്ക് മോളെ, ആ ഫോണിലെ ഫ്ലാഷ് ഓഫ് ചെയ്തു പിഴിഞ്ഞാൽ മതി. ഇരുട്ടല്ലേ, ആരും കാണില്ലല്ലോ!..”
“വേ..വേണ്ടച്ഛാ.. ഞാൻ റൂമിൽ കയറി കിടക്കാൻ നേരം പിഴിഞ്ഞിട്ടോളാം.”
“അതൊന്നും വേണ്ട, ഉണങ്ങില്ല! ഞാൻ കാണുന്നതല്ലേ, മോള് വീട്ടിൽ പിഴിഞ്ഞ് അയയിലിടുന്നത്! മൊത്തം വെള്ളം പോലും പോകാറില്ല!.. അച്ഛൻ സഹായിക്കാം. രാവിലെത്തേക്ക് ഉണങ്ങണം, പരീക്ഷ എഴുതാൻ പോകേണ്ടതല്ലേ മോളേ..”
“ഹ്..ഹ്മ്മ്.. ശെരി അച്ഛാ.”
വേറെ നിവൃത്തി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് നിളയ്ക്ക് അയാൾ പറഞ്ഞതനുസരിക്കേണ്ടി വന്നു. അവൾ ഉടനെ ഫോണിലെ ഫ്ലാഷ് ഓഫ് ചെയ്തശേഷം ആ കടും നീല സാരിയുടെ പിന്നുകൾ അഴിച്ചുകൊണ്ട് വളരെ വേഗം അതൂരിയെടുത്തു. പിന്നെ ഇരുട്ടത്ത് അച്ഛനൊന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ എന്ന സമാധാനത്തിൽ അതിനെ ഉടനെ നാലായി മടക്കി.
“അച്ഛാ, ഇതാ..”
അവൾ സാരിയുടെ ഒരു വശം അയാൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.
രാജശേഖരന് അത് അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും അയാളാ ഇരുട്ടിൽ ശബ്ദമില്ലാതെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കൈകൾ കുറച്ച് വളച്ച് താഴേക്ക് കൊണ്ടുപോയി നിളയുടെ ഭംഗിയുള്ള ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ച് ചെറുതായൊന്ന് പിച്ചി..
“ആഹ്! അ..അച്ഛാ, അതല്ല, ഇവിടെ..”
അവൾ അയാളുടെ കൈ എടുത്തുകൊണ്ട് സാരിയുടെ വശത്ത് പിടിപ്പിച്ചു.
“അയ്യോ, സോറി മോളെ.. ഇരുട്ടല്ലേ, കാണാൻ വയ്യ..”
“മ്മ്.”
രാജശേഖരൻ ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ സാരി വാങ്ങി പിഴിയാൻ തുടങ്ങി.
“മോളെ, നന്നായി കറക്ക്.”
“അത്, അച്ഛാ, കൈയ്ക്ക് നല്ല വേദന..”
“എന്നാ ഇങ്ങെടുക്ക്, അച്ഛൻ തന്നെ പിഴിയാം.”
അയാൾ ആ സാരി അവളിൽ നിന്നും മേടിച്ചുകൊണ്ട് നന്നായി പിഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് തന്റെ തോളിലെടുത്തിട്ടു.
“മോളെ, ഇനി അടുത്തത്..”
“വേ..വേണ്ട അച്ഛാ, ബാക്കി ഞാൻ റൂമിൽ നിന്നും ചെ..ചെയ്തോളാം..”
“അതിന് ഇവിടെ എന്താ കുഴപ്പം മോളെ?..”
“അച്ഛാ, ആരേലും വന്നാൽ..”
“ഹഹ.. ഈ രാത്രിയോ?!”
“അത്.. എനിക്ക് പേടിയാ അച്ഛാ..”
“ഹ്മ്മ്, പിന്നെ മോൾടെ ഇഷ്ടം. വാ, വീട്ടിലേക്ക് പോകാം.”
മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ രാജശേഖരൻ സമ്മതിച്ചു.
“അച്ഛൻ മുന്നേ നടന്നോ, ഞാൻ പുറകെ വരാം.”
“ആം.”
“ആ സാരി ഇങ്ങു തന്നേക്ക് അച്ഛാ..”
“സാരമില്ല മോളെ, അച്ഛൻ പിടിക്കാം.”
“വേണ്ടച്ഛാ, ഇങ്ങു താ.”
“മ്മ്, ദാ..”
നിള തന്റെ സാരി അയാളുടെ തോളിൽ നിന്നും വലിച്ചെടുത്തുകൊണ്ട് തന്റെ തോളിലേക്കിട്ടു.
“വാ അച്ഛാ, പോകാം.”
“മ്മ്..”
രാജശേഖരൻ മുന്നേ നടന്നു. അവൾ അവിടെയും ഇവിടെയുമൊക്കെ നോക്കികൊണ്ട് പുറകെയും. ഒടുവിലവർ വീടിന്റെ മുൻവശത്ത് എത്തി.
“മോളെ, സാരി ആ അയയിലിട്ടോ. പെട്ടെന്ന് ഉണങ്ങും ”
വീടിന്റെ സൈഡിൽ കണ്ട ഒരു അയ ചൂണ്ടി കാണിച്ചുകൊണ്ട് രാജശേഖരൻ പറഞ്ഞു.
“അച്ഛാ, രാവിലെ അവൾ വരും. ഞാൻ തൽക്കാലം റൂമിൽ തന്നെ ഇട്ടോളാം.”
“അതിന് എന്താ ഉറപ്പ് മോളേ? ഹോസ്പിറ്റൽ കേസ് അല്ലെ, എന്റെ അറിവിൽ അവിടുന്ന് ഡിസ്ചാർജ് കിട്ടാൻ ഒരു 11 മണിയെങ്കിലും ആവും! അത് വരെ കാത്തിരിക്കണ്ടേ.. ഇപ്പൊ ഇവിടെ വിരിച്ചിട്ടാൽ പെട്ടെന്ന് ഉണങ്ങും, കണ്ടില്ലേ ചെറിയ കാറ്റുമുണ്ട്.”
“അച്ഛാ.. അത്..”
“പറയുന്നത് കേൾക്ക് മോളേ..”
“മ്മ്..”
നിള ഒന്ന് ആലോചിച്ചു. ‘അച്ഛൻ പറഞ്ഞത് ശെരിയാണ്. ഇവിടെ ഇട്ടാലേ രാത്രി ഉണങ്ങാൻ ചാൻസുള്ളൂ. ഇവിടെത്തന്നെ ഇടാം. ബട്ട്‌, എങ്ങനെ മൊത്തം ഡ്രസ്സും ഇവിടെ ഇടും? എല്ലാം ഉരണ്ടേ.. സാരി മാത്രം തൽക്കാലം വിരിക്കാം, അതാ നല്ലത്..’ അവൾ തീരുമാനിച്ചു.
“മോളെ, അച്ഛൻ വെട്ടമടിച്ചു തരാം. മോള് വിരിച്ചിട്ടോ..”
അപ്പോഴാണ് നിളയ്ക്ക് ഓർമ്മ വന്നത്, ‘തന്റെ വേഷം വെറും അടിപ്പാവാടയും ബ്ലൗസും മാത്രമാണ്.. ഇങ്ങനെ തന്നെ അച്ഛൻ കണ്ടാൽ?.. യ്യോ, വേണ്ട! അത് ശെരിയാവില്ല.. എന്താ ഇപ്പൊ ചെയ്ക..’
“വിരിക്കുന്നില്ലേ മോളേ?”
“ഉണ്ടച്ഛാ.”
“ആ, എന്നാ വേഗം ചെയ്യ്.”
“അച്ഛൻ വിരിക്കുവോ? എനിക്ക് എത്തൂലാ. കണ്ടില്ലേ അഴ കുറച്ച് ഹൈറ്റിലാ..”
‘അമ്പടി മോളെ!.. നിന്റെ ചിന്ത എന്റെ മേലെ ആണല്ലോ!.. ഹ്മ്മ്, എങ്കിൽ ഞാനും ഒരു നമ്പറിട്ട് കാണിക്കാം..’ രാജാശേഖരൻ ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു.
“ആ, മോള് താ, അച്ഛൻ വിരിക്കാം. അതിന് മുമ്പ് അച്ഛന്റെ വേഷവും കൂടി അഴയിലിടട്ടെ..”
“മ്മ്ം.”
രാജശേഖരൻ തന്റെ നനഞ്ഞ ബോക്സറും ഷർട്ടും ബനിയനുമെടുത്ത് ആ അഴയിലേക്ക് വിരിച്ചു. പിന്നെ അവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു. അപ്പോഴും അവളാ സാരി കൊണ്ട് മാറും വയറും മറച്ചിരുന്നു.
“മോളെ, ഇനി സാരി താ.”
“അച്ഛനങ്ങോട്ട്‌ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നിൽക്കുമോ?”
“ശെരി..”
രാജശേഖരൻ പയ്യെ തിരിഞ്ഞുനിന്നു.
“അല്ല, അച്ഛനെന്തിനാ ഷർട്ടും ബനിയനുമൊക്കെ അവിടെ വിരിച്ചെ?”
ഒരു സംശയഭാവത്തോടെ നിള ചോദിച്ചു.
“മോളെ അത്, ചിലയിടതൊക്കെ നനഞ്ഞു, എല്ലാം നന്നായി ഉണങ്ങട്ടെ. മോള് സാരി താന്നേ..”
“മ്മ്ം.”
നിള പയ്യെ മുന്നിലേക്ക് കൈ നീട്ടി കൊണ്ട് ആ സാരി കൊടുത്തു. രാജശേഖരനത് മേടിച്ചു കൊണ്ട് അഴയിൽ നിവർത്തി വിരിച്ചു.
“മോളെ?”
“ഓ?”
“ബാക്കിയുള്ളത് കൂടെ ഇപ്പൊത്തന്നെ പിഴിഞ്ഞ് വിരിച്ചിട്ടാലോ?”
“അത്, വേണ്ടച്ഛാ.”
“ഹ്മ്മ്, എന്നാൽ വാ, നമുക്കകത്ത് കേറാം..”
“മ്മ്, അച്ഛൻ നടന്നോ, ഞാൻ പുറകെ വരാം.”
രാജശേഖരൻ മുന്നേ നടന്നു. എന്നാൽ ഫ്രണ്ട് വാതിൽ എത്തിയപ്പോൾ അവളെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അയാളൊന്നു തിരിഞ്ഞു നിന്നു!
നിളയുടെ നനഞ്ഞ ദേഹം അയാളിപ്പോൾ ശെരിക്കും കണ്ടു.. മുലകൾ രണ്ടും ആ ബ്ലൗസിന്റെ പുറത്തേക്ക് ചാടാൻ വെമ്പൽ കൊണ്ട് നില്ക്കുന്നു.. താഴെ ഒതുങ്ങിയ അരക്കെട്ടും, അതിന്റെ മധ്യത്തിൽ അതിമനോഹരമായ തുടുത്ത പൊക്കിളും.. ‘എന്റെ അമ്മോ.. എന്തൊരു ചരക്കാ ഇവള്!..’ അയാൾ നാവ് കൊണ്ട് തന്റെ ചുണ്ടൊന്നു നുണഞ്ഞു..