“”.. നീ അയ്യപ്പസ്വാമീടെ നടയ്ക്കൽ നെയ്ത്തേങ്ങയുടയുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ..??”””_ അതിനുമറുപടിയായി ഞാൻചോദിച്ചു…
“”..കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ..??”””
“”..അതുപോലെ നിന്റെ തലയെറിഞ്ഞു പൊട്ടിയ്ക്കണ്ടെങ്കിൽ മിണ്ടാതിരുന്നോ… പിന്നെ..”””_ ഒന്നുനിർത്തിയശേഷം ഞാൻ കൂട്ടിച്ചേർത്തു…
“”..മെച്ചമുള്ളതൊന്നു കാണുമ്പോൾ പഴയതിനെ ഉപേക്ഷിയ്ക്കുന്ന സ്വഭാവമീ പാർത്ഥിവിനില്ല… അതുകൊണ്ട് മേലിലിമ്മാതിരി വർത്താനമെന്നോടു പറഞ്ഞേക്കരുത്..!!”””
“”..സോറിടാ… അതുപിന്നെ..”””_ ക്ഷമ പറഞ്ഞശേഷം എന്തോ തുടരാനായി ശ്രെമിയ്ക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും ചായയുമായി അവൾ മുന്നിലെത്തിയിരുന്നു… ഒന്നു ചിരിച്ചെന്നുവരുത്തി ഞാനൊരെണ്ണമെടുത്തു… പിന്നാലേ ജൂണയും…
പിന്നും വീട്ടുകാരെന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞിരുന്നു… അതിനിടയിൽ എന്തൊക്കെയാണവളോടു പറയേണ്ടതെന്നുള്ള കൂലംകക്ഷമായ ചിന്തയിലായിരുന്നു ഞാൻ…
അങ്ങനെയിരുന്ന് ചായകുടിയ്ക്കുമ്പോഴാണ്,
“”..എങ്കിൽപ്പിന്നെ പെണ്ണിനും ചെക്കനുമെന്തേലും പറയാനുണ്ടേൽ ആയിക്കോട്ടേല്ലേ..??!!”””_ ന്നും ചോദിച്ച് വല്യച്ഛൻ വേണുവങ്കിളിനു നേരെ തിരിഞ്ഞത്…
“”..ഇതെന്താ ഇത്രേന്നേരമായ്ട്ടും ചോദിയ്ക്കാത്തേന്ന് ആലോചിച്ചിരിയ്ക്കുവായ്രുന്നു ഞാൻ..!!”””_ ജൂണ വീണ്ടുമെന്നെ തോണ്ടി…
“”..നീയിതിപ്പോ ആകെയൊരു ശല്യമായല്ലോ… നിനക്കവിടെ വല്ലതും നിന്നാപ്പോരായിരുന്നോ… എന്തിനാ കെട്ടിക്കേറി കൂടെപ്പോന്നത്..??”””
“”…അതുപിന്നെ ഒന്നുവില്ലേലും ഞാൻ നിന്റെ പ്രൈവറ്റ് സെക്രട്ടറിയല്ലേ… അപ്പോൾപ്പിന്നെ ഞാനില്ലാണ്ടെന്തു പ്രോഗ്രാം..??”””_ അവൾ വീണ്ടുമിരുന്ന് മുറുമുറുത്തു…
ഞങ്ങളങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടുമിരുന്ന് കുത്തുന്നതിനിടയിൽ,
“”…അതിനെന്താ ആവാലോ..
മോളെ… നീ പാർത്ഥിവിനേംകൂട്ടി മുകളിലേയ്ക്കു ചെല്ല്..!!”””_ ന്ന് വേണുവങ്കിളും പറഞ്ഞു…
“”..ഇപ്പോൾപ്പോയി സംസാരിയ്ക്കണോ..?? നാളെയോ മറ്റോ പുറത്തെവിടെങ്കിലും വെച്ചു കണ്ടാൽപ്പോരേ…??”””_ ഞാൻ ജൂണയെനോക്കി… അവളോടു സംസാരിയ്ക്കുക എന്നതായ്രുന്നു മെയ്ൻ അജണ്ടയെങ്കിലും ആ മുഖത്തുനോക്കി എങ്ങനെയതു പറയുമെന്ന ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായിരുന്നു ഞാൻ…
“”..ഒന്നുപോടാ… ഇതാണു പറ്റിയ ചാൻസ്… നീയവളോട് കാര്യങ്ങളൊക്കെ തുറന്നുപറ… കണ്ടിട്ടവൾക്കു കാര്യങ്ങളൊക്കെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിവുള്ള കൂട്ടത്തിലാന്നു തോന്നുന്നു… പിന്നെ മുഖം കാണുമ്പോഴേയറിയാം അതൊരപ്പാവിയാ… അവളു സമ്മതിയ്ക്കും… നീ ചെല്ല്..!!”””_ അതുംപറഞ്ഞഅവളെന്നെ തള്ളിച്ചുവിട്ടു… പിന്നെ പലയാവർത്തി പയറ്റിയ പണിയായതിനാൽ എനിയ്ക്കു കൂടുതലൊന്നും ചിന്തിച്ചു തലപുണ്ണാക്കേണ്ട കാര്യവുമില്ലല്ലോ…
അങ്ങനെയെണീയ്ക്കുമ്പോൾ മുഖംകൊണ്ട് വാന്ന് ആംഗ്യവുംകാട്ടി അവൾ മുന്നേനടന്നു…
അങ്ങനെയവൾടെ പിന്നാലെ മുകളിലേയ്ക്കുള്ള സ്റ്റെയർ കയറുമ്പോൾ പെണ്ണിന്റെ കൂട്ടത്തിലുള്ള ഏതോ ഒരു കാർന്നോര് ജൂണയെ പരിചയപ്പെടുന്നതു കേട്ടു…
“”..ഇതവന്റെ പ്രൈവറ്റ് സെക്രട്ടറിയാ… ജൂണാ മേരി സെബാസ്റ്റ്യൻ..!!”””_ മറുപടിയായി അച്ഛൻപറഞ്ഞതിന്,
“”..അങ്ങനെ പ്രൈവറ്റ് സെക്രട്ടറിയെന്നുപറഞ്ഞു ചെറുതാക്കല്ലേ.. കുഞ്ഞിലേമുതലേ രണ്ടുമൊരുമിച്ചാ.. അവനേതു കുഴിയിലെടുത്തു ചാടാൻപറഞ്ഞാലും ഇവളതുചെയ്യും.. അങ്ങനാ രണ്ടും..!!”””_ അമ്മ വിശദീകരിച്ചു..
“”..അതേ.. അവൻ കുഴിയിൽ ചാടാനിതുവരെ പറയാത്തതുകൊണ്ട് അവൻ കുഴിയിൽ ചാടുന്നതു കാണാനായി ഇവടെയിരിയ്ക്കുന്നു..!!”””_ തിരിച്ചുള്ള അവളുടെ മറുപടിയുണ്ടാക്കിയ പൊട്ടിച്ചിരിയും കേട്ടാണ് ഞങ്ങൾ മേലെ ബാൽക്കണിയിലെത്തുന്നത്…
“”…വാ… ഇതാട്ടോ റൂം..!!”””_ കിളികൊഞ്ചൽ പോലൊരു നേർത്തശബ്ദം… എന്നിട്ടവളാദ്യം റൂമിലേയ്ക്കു കേറി… പിന്നിലായി ഞാനും…
അതത്യാവശ്യം വലിയൊരു മുറിതന്നെയായിരുന്നു.. പഴയ ടൈപ്പ് മച്ചൊക്കെയുള്ള വീടാണ് സംഭവം.. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഫാനിടാതെപോലും നല്ല തണുപ്പുണ്ടായിരുന്നു… റൂമിന്റെ വലതുവശത്ത് ഭിത്തിയോടു ചേർന്ന് വലിയൊരു കട്ടിൽ വിത്ത് കൊതുകുവല.. അതിന്റെ സൈഡിലായൊരു ചെറിയ ടേബിൾ, തൊട്ടുപിന്നിൽ ബെഡ് സ്വിച്ച്, ചാർജിങ് സോക്കറ്റ്, ആ മേശയിൽ ഒരു ബുക്ക്, മൊബൈൽ, ഹെഡ്ഫോൺ, എന്തോ ക്രീം അങ്ങനെ എന്താണ്ടൊക്കെയോ.. എല്ലാം നന്നായി അടുക്കിത്തന്നെയാണ് വെച്ചിരിയ്ക്കുന്നത്… ചുറ്റുപാടുമൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു നിൽക്കുമ്പോഴാണ് കൂടെയവളുള്ള കാര്യമോർക്കുന്നത്… ഉടനെ ഞാൻതിരിഞ്ഞു…
“”..ഹായ്..!!”””_ ഡോറിന്റെ വശത്തെ ഭിത്തിയുടെമേൽ ചാരി മുഖംകുനിച്ചുനിന്ന അവളെനോക്കി ചിരിച്ചു… മുഖമത്രയും അടുത്തുകണ്ടപ്പോൾ സത്യത്തിലവളുടെയാ സൗന്ദര്യത്തിലെന്റെ കണ്ണു മഞ്ജളിയ്ക്കുന്നുണ്ടോന്നു പോലും സംശയിച്ചുപോയി…
“”..ഹായ്..!!”””_ അവളും മറുപടിയായി ചിരിച്ചു..
പിന്നെയവളോട് എന്തുപറയണമെന്ന് എനിയ്ക്കൊരു ഊഹവുംകിട്ടിയില്ല… ഇതിനുമുന്നേ കണ്ട പെൺകുട്ടികളെല്ലാം കുറച്ചു ബോൾഡായിരുന്നതിനാൽ ഇങ്ങനെയൊരു പ്രശ്നമുണ്ടായിരുന്നില്ല… പക്ഷെ ഇവിടെയതല്ലവസ്ഥ… ഞാൻ പറയാൻപോണ വാക്കുകൾ ഈ കുട്ടിയെ വിഷമിപ്പിയ്ക്കുമോ എന്നൊരു ടെൻഷൻ.!
എന്നാലവളാണെങ്കിൽ കണ്ണെടുക്കാതെ എന്നെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുവാണ്… നെഞ്ചിലേയ്ക്കാഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന നോട്ടം താങ്ങാൻവയ്യാതെ ഞാൻ മെല്ലെ ചുറ്റുമൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു… ടെൻഷനൊന്നു കുറയ്ക്കാനും പറയാനുള്ളകാര്യങ്ങൾ വള്ളിപുള്ളി കുത്ത് കോമ ഒന്നുംവിടാതെപറയാനും എനിയ്ക്കുമൊരു പ്രിപ്പറേഷൻ ആവശ്യമാണല്ലോ…
“”..എന്നോടൊന്നും മിണ്ടാനില്ലേ..??””_ ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ തിരിഞ്ഞവളെ നോക്കീതും അതായിരുന്നവൾടെ ചോദ്യം.. കേട്ടതും ഞാനാകെ വല്ലാണ്ടായി.. ആ മുഖത്തേയ്ക്കെന്തോ നോക്കാനൊരു ബുദ്ധിമുട്ട്പോലെ..
“”..ഹായ്.! ഋതികയെന്നാണല്ലേ പേര്..?? ഏതുകോളേജിലാ വർക്കു ചെയ്യുന്നത്..??”””_ എന്തേലും ചോദിയ്ക്കണമല്ലോന്നു കരുതി ഞാൻ ചോദിച്ചു.. അതിനാദ്യമൊന്നു മധുരമായി പുഞ്ചിരിതൂകിയശേഷം അവൾ മറുപടിപറഞ്ഞു;
“”..അതേ.. പക്ഷേയെല്ലാരും ഋതൂന്നാ വിളിയ്ക്കണെ.. എനിയ്ക്കുമതാ ഇഷ്ടം.! പിന്നെ ഞാനിപ്പൊ സെൻ്റ് സ്റ്റീഫൻസിലാ.. അവിടെ കേറിയിട്ടിപ്പൊ ഓൾമോസ്റ്റ് ഏഴു മാസമാവുന്നു..!!”””_ പെറുക്കിപ്പെറുക്കി ഓരോന്നും വിവരിച്ചുപറയുമ്പോൾ സദാ ആ കണ്ണുകളെന്നെ വലംവെച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു.. ഞാനാ കണ്ണിലേയ്ക്കു നോക്കുന്നമാത്രയിൽ നറുനിലാവുദിച്ചതുപോലെ ആ മുഖംവിടർന്നു തുടുക്കുന്നതും കാണാം…
..എന്തോ.. എനിയ്ക്കിനിയുമാ കണ്ണുകളെ താങ്ങാൻകഴിയില്ല.. വൈകിയ്ക്കുന്ന ഓരോനിമിഷവും അവളെന്നിലേയ്ക്ക് കൂടുതൽക്കൂടുതൽ അടുക്കുന്നതുപോലെ..
