അപ്പോഴാണ് കാര്യങ്ങളുടെ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണെന്ന് മനസ്സിലായത് 😁.
“ഓഹോ , അപ്പോ നിങ്ങളെനിക്ക് പണി തരുമെന്നാണോ?”
“ഏയ് അങ്ങനെ ഞങ്ങള് ചെയ്യോ? പക്ഷേ ഞങ്ങളെ ഒറ്റിയാ ചിലപ്പോ” സച്ചി ചിരിച്ചു.
“ഹഹ്ഹഹ , അതിന് നിങ്ങള് പറഞ്ഞാ വീട്ടുകാര് വിശ്വസിച്ചാലല്ലേ?”
ആ ചോദ്യം ഞങ്ങളെ കുഴക്കി. പക്ഷേ സച്ചിക്ക് കുലുക്കം ഇല്ല. പിന്നെ നടന്നത് കണ്ടാണ് ശരിക്കും ഞങ്ങളുടെ കണ്ണ് തള്ളിയത്.
“അതിന് ഞങ്ങളല്ലല്ലോ പറയുക” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് സച്ചി പറയുന്നത് കേട്ട് വിവേകേട്ടൻ സംശയത്തോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കി.
“സേട്ടൻ അകത്തേക്ക് വരുന്നത് ഞങ്ങള് കണ്ടിരുന്നു. അപ്പൊ ഇവനാ പറഞ്ഞെ ഷൂട്ട് ചെയ്യാന്ന്” ശ്രീയെ പിടിച്ച് മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് ഞെട്ടിയെങ്കിലും ഞങ്ങളും കട്ടക്ക് കൂടെ നിൽക്കാൻ തന്നെ ഉറപ്പിച്ചു.
“സേട്ടനൊരു പണി തരാനായിരുന്നു ഇവന്റെ ഐഡിയ” അത് കേട്ട് ശ്രീ ഞെട്ടുന്നത് വിവേകേട്ടന് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായി.
“അതുകൊണ്ടാ ഇവൻ പറഞ്ഞപ്പോ ദേ ഇതിൽ ഞാൻ ഷൂട്ട് ചെയ്തത്” എന്റെ പോക്കറ്റിൽ ഇരുന്ന ഫോൺ കാട്ടി വിക്കി കൂടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ വിവേകേട്ടൻ ഏറെക്കുറെ ഫ്ളാറ്റ്.
“ഇനി ചേട്ടന്റെ ഇഷ്ടം , പോട്ടെ കുറച്ച് തിരക്കുണ്ട്” അതും പറഞ്ഞ് സച്ചി നടന്നു പിന്നാലെ ഞങ്ങളും.
“തിരിഞ്ഞ് നോക്കാതെ വേകം വാടാ” നടത്തത്തിന്റെ ഇടയിൽ ഞങ്ങൾക്ക് മാത്രം കേൾക്കാൻ പാകത്തിൽ അങ്ങനെ കൂടി പറയാൻ സച്ചി മറന്നില്ല.
“ഡാ , അവിടെ നിന്നേ” വിവേകേട്ടന്റെ ശബ്ദം കേട്ടെങ്കിലും ഞങ്ങൾ നിന്നില്ല.
“ഡാ , ്് എന്തേലും കഴിച്ചിട്ട് പോവാം” ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ കയറിനിന്ന് പുള്ളി ചെലവ് ചെയ്യാമെന്ന് പറയുകയാണ്.
അവസാനം പുള്ളീടെ ചെലവിൽ ഓരോ പെപ്സിയും സമൂസയും അകത്താക്കി 😈.
“എന്നാ ഞാൻ പോട്ടേടാ പിള്ളേരെ” ഞങ്ങളോട് യാത്രയും പറഞ്ഞ് മൂപ്പര് സ്കൂട്ടായി. ഒരുമാതിരി മാനസാന്തരം വന്ന ഒരു കുഞ്ഞാടിനെ പോലെ ്് ആയിരുന്നു ്് വിവേകേട്ടന്റെ പെരുമാറ്റം.
“നീ എന്തിനാ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ?” വണ്ടിയിൽ കേറുമ്പോൾ ശ്രീ സച്ചിയോടായി ചോദിച്ചു.
“പിന്നെ എന്തോന്ന് പറയാനാ , ്് പോക്കോൺ തിന്നാൻ കേറിയതാണെന്നാ?”
“ആഹ് , അത് തീർന്നല്ലോ” ഞാൻ ചിരിച്ചു.
“അല്ലഡാ മൂപ്പര് ഇതൊക്കെ വിശ്വസിച്ച് കാണോ?” ശ്രീക്ക് എന്നിട്ടും സംശയം.
“അതൊന്നും വിഷയമല്ല. പുള്ളി സീനാക്കില്ല , അത് എന്റെ ഉറപ്പ്” സച്ചി അതും പറഞ്ഞ് ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു.
“എന്നാലും ഇവനെ സമ്മതിക്കണം. എത്ര ഈസിയായിട്ടാ സംഭവം തീർത്തേ!. അഭിമാനമുണ്ട് ഗോവിന്ദാ അഭിമാനമുണ്ട്” ഞാൻ തോളിൽ തട്ടി പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവൻ ചിരിച്ചു.
അന്നത്തെ പരിപാടികൾ അവസാനിപ്പിച്ച് കൂടണയാനായി ഞങ്ങൾ നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു 😩.
പക്ഷേ അപ്പോൾ ഞാൻ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല , എന്റെ ്് സന്തോഷങ്ങൾ തല്ലിക്കെടുത്തുന്ന ആ ദിവസം അടുത്തെത്തിയെന്ന്.
“Excuse me sir , we have to close the gate”
ആ ശബ്ദമാണ് എന്നെ യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നത്.
നോക്കുമ്പോൾ അടുത്ത് പാർക്കിന്റെ സെക്യൂരിറ്റി നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
നേരം വളരെ വൈകിയിരുന്നു. ബാക്കി ആരേയും പാർക്കിൽ കണ്ടില്ല.
അപ്പോഴും എന്റെ അടുത്ത് തന്നെ അതേ ഇരിപ്പാണ് ഐശ്വര്യ.
“വാ , പോവാം” വേറെ ഒന്നും അവൻ പറഞ്ഞില്ല.
കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടക്കവേ രണ്ടുപേരുടെ മനസ്സും രണ്ട് ദിശകളിൽ ആയിരുന്നു. തന്റെ ഭൂതകാലത്തിന്റെ ഓർമകളിൽ നവനീത് നീങ്ങിയപ്പോൾ ഐശ്വര്യയുടെ കണ്ണുകൾ ഒരുതരം നിർവികാരതയോടെ അങ്ങ് അകലെയുള്ള കടലിനെ നോക്കുകയായിരുന്നു.
തുടരും
പേജ് കുറവാണ് ക്ഷമിക്കണേ.
ക്ളാസും , പ്രൊജക്റ്റും , കലോത്സവവും ഒക്കെക്കൂടി ഒന്നിച്ച് കേറി വന്നിരിക്കുകയാണ്. ഇടക്ക് കിട്ടുന്ന സമയത്താണ് എഴുതുന്നത്. തെറ്റുകൾ സദയം പൊറുക്കുക.
അടുത്ത ഭാഗം ചിലപ്പോൾ കുറച്ച് വൈകും. എന്നാലും പറ്റുന്ന അത്രയും വേഗത്തിൽ തരാൻ ശ്രമിക്കാം.
കമന്റ് ഇടാൻ മറക്കരുതേ 🙂🔜🙏🙏🙏🙏
