“അയ്യോ വേണ്ടാ… നീ സംസാരിച്ചു എടുത്തു കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ കുറ്റബോധം കയറി എന്നെ അങ്ങ് മറക്കും. അത് കൊണ്ട് ഇന്ന് കിടക്കാം എടുക്കരുത് പ്ലീസ്!”
“അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ലെടി, അന്ന് അതൊരു പ്രത്യേക അവസ്ഥ ആയിരുന്നു.”
“പ്ലീസ് ടാ വേണ്ട… നീ നാളെ എന്നെ തൊടണം. ഇനി നിരാശയാക്കരുത്!” ശാന്തി കെഞ്ചുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞു.
“ഓക്കേ അപ്പോൾ നമുക്ക് നാളെ കാണാം. നിനക്ക് അങ്ങനെ ഒരു പേടി ഉണ്ടെങ്കിൽ ഇന്ന് എടുക്കുന്നില്ല! നാളെ സുഖിപ്പിച്ചു തരാം!!”
“ശെരിയെടാ.”
“ഓക്കേ ഗുഡ് നൈറ്റ്‌”
“ലവ് യൂ!!” ശാന്തി കാതരയായി മൊഴിഞ്ഞു.
“ലവ് യൂ ടൂ!” അഖിൽ അത് പറഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.
പിറ്റേന്ന് ഒരു എട്ടരയോടെ അഖിൽ കോളേജിൽ എത്തി. ശാന്തിയും എട്ടര കഴിഞ്ഞപ്പോൾ എത്തി. ഇരുവരും അതിവേഗം കെമിസ്ട്രി ഡിപ്പാർട്മെന്റിലേക്ക് നടന്നു. കുട്ടികൾ ആരും അതികം എത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഏറ്റവും അവസാനത്തെ ക്ലാസിൽ ശാന്തിയെ കയറ്റിയിട്ട്, പരിസരം സേഫ് ആണോ എന്ന് നോക്കാൻ വേണ്ടി അഖിൽ ഒന്ന് പുറത്ത് ഇറങ്ങി നോക്കി. പ്രശ്നം ഒന്നുമില്ല ചെറിയ ഒരു പിടി നടത്താം എന്ന മട്ടിൽ, അഖിൽ തിരികെ ശാന്തി നിൽക്കുന്ന ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു. വാതിലിൽ നിന്നും ഉള്ളിലേക്ക് കയറാൻ കാലെടുത്ത് വെച്ചതും!!!
“ടാ അഖിലേ…” എന്നൊരു വിളി കേട്ട് അവനൊന്ന് ഞെട്ടി.
തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ അവൻ കണ്ടത് അർച്ചന ഓടി കിതച്ച് വരുന്നത് ആണ്. ഒരുനിമിഷം ഉള്ളിൽ വന്ന വെറി ഒതുക്കികൊണ്ട് അഖിൽ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു!!
“എന്താടാ രാവിലെ ഓടി കിതച്ച്?” നീരസം ശബ്ദത്തിൽ വരാതിരിക്കാൻ പാട് പെട്ട് ശ്രമിച്ചു കൊണ്ട് അഖിൽ ചോദിച്ചു.
“നിന്നോട് ഒരു സഹായം ചോദിച്ചു വന്നത് ആണെടാ… ഞാൻ എപ്പോഴെ വന്ന് നിൽക്കുവാ എന്ന് അറിയുമോ? താഴെ ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു. നീ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത് കണ്ടു എന്ന് ഒരു കുട്ടി പറഞ്ഞു.”
‘ആ കുട്ടിയെ ഉണ്ടാക്കിയവൻ ഏത് തന്തയില്ലാത്തവനാ? അവന് കൊതത്തിൽ ഊക്കിയാൽ പോരായിരുന്നോ?’ എന്നാണ് അഖിലിന് ചോദിക്കാൻ തോന്നിയത്! അവനതും പാട് പെട്ട് ഒതുക്കി.
“എന്ത് സഹായം ആടാ?” അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ക്ലാസ്സിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.
അഖിലിന്റെ കൂടെ അർച്ചനയും കൂടി വരുന്നത് കണ്ട് ശാന്തിയുടെ മുഖം മ്ലാനമായി. അവൾ അറിയാതെ അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു നീരസം വന്ന് നിറഞ്ഞു.
“ടാ ഇന്ന് നീ എന്റെ കൂടെ ഒരു സ്ഥലം വരെ വരണം. വൈകിട്ടെ തിരിച്ച് എത്തുള്ളൂ… വരാമോ നിനക്ക് പറ്റില്ല എന്ന് പറയരുത്. പ്ലീസ്!” അർച്ചന അഖിലിനോട് പറഞ്ഞു.
“എവിടെയാ? എന്തിനാ? ഞാൻ വരണമോ?” മങ്ങിയ ശാന്തിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ അർച്ചനയോട് ചോദിച്ചു.
“നീ വരണം പറ്റില്ല എന്ന് പറയരുത്! ആലപ്പുഴ ജില്ലയിൽ ആണ്, അവിടെ എത്തിയിട്ട് വിളിക്കുമ്പോൾ സ്ഥലം പറയും. നിന്റെ ഫുൾ ചിലവും ഞാൻ നോക്കാം വാടാ പ്ലീസ്!”
“അവിടെ എന്തിനാ പോകുന്നെ? ശാന്തിയ്ക്ക് എന്തോ ആവശ്യം ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു. അവളോട്‌ ചോദിക്ക് അവൾ ഓക്കേ ആണേൽ ഞാൻ വരാം!” ശാന്തിയെ പിടിക്കാൻ കൊതിച്ചു നിന്ന അഖിൽ അർച്ചനയിൽ നിന്നും തടിയൂരാൻ വേണ്ടി ശാന്തിയുടെ മണ്ടയിൽ കൊണ്ട് വെച്ചു.
“ടാ പ്ലീസ്… സമ്മതിക്കുമോ എന്റെ ജീവിത പ്രശ്നം ആണ്. എല്ലാം വിശദമായി അവിടെ പോയിട്ട് വന്നിട്ട് ഞാൻ നിന്നോട് പറയാം. പ്ലീസ് നീ സമ്മതിക്ക്.” അർച്ചന ശാന്തിയോട് കാല് പിടിക്കുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞു.
ശാന്തിയുടെ മുഖം വിവർണ്ണമാകുന്നത് അഖിൽ കണ്ടു!
“ഉം നിങ്ങൾ പൊക്കോ.” വിഷമത്തോടെ ശാന്തി പറഞ്ഞു.
അവളുടെ ആ തീരുമാനം അഖിലിന് ഒട്ടും ഇഷ്ടമായില്ല. അവന്റെ മുഖവും മങ്ങി.
“അർച്ചന നീ എന്താ ഇത് നേരത്തെ പറയാഞ്ഞേ? നിനക്ക് ഒന്ന് വിളിച്ച് പറയാമായിരുന്നു.” അഖിൽ മുഖം വീർപ്പിച്ചു തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്.
“ടാ എന്നോട് ഇന്ന് രാവിലെ ഏഴു മണിക്കാണ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞത്. സോറി വിളിക്കാൻ തോന്നിയില്ല നേരിട്ട് പറയാം എന്ന് കരുതി. ശാന്തി സമ്മതിച്ചല്ലോ നീ വാ!!”
“ശാന്തി സമ്മതിച്ചു. പക്ഷേ… ആരാ നിന്നെ വിളിച്ചത്, എന്തിനാ പോകുന്നത്? ഇതൊക്കെ ആദ്യം പറ.” അഖിൽ കെറുവ് വെളിയിൽ കാണിച്ചു.
“ടാ എല്ലാം പറയാം നീ എന്റെ കൂടെ വാ പോകുന്ന വഴിക്ക് പറയാം. പിന്നെ വിളിച്ചത് എന്റെ ലൈൻ ആണ്. ഞാൻ വിശദീകരിച്ച് പറയാം നീ വാ.” അർച്ചന ഒരു ചമ്മലോടെ അവനോട് പറഞ്ഞു.
“ടാ പോയിട്ട് വരട്ടെ? നിനക്ക് കുഴപ്പമില്ലല്ലോ അല്ലേ?” അഖിൽ ശാന്തിയോട് ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല നീ പോയിട്ട് വാ.” അത് പറയുമ്പോൾ അവൾ തല കുനിച്ചു.
“ശെരി, നീ ഉച്ചക്ക് ആഹാരം കഴിക്കണം. ഞാൻ ഇല്ലാന്ന് വെച്ച് കഴിക്കാതെ ഇരിക്കരുത്. പിന്നെ അനാമികയോട് നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് പോയതാ എന്ന് പറയണ്ട.”
“ഹ്മ്മ്…” ശാന്തി അമർത്തി മൂളി.
ആദ്യം തന്നെ ചൂട് ആക്കി സെക്സ് പറഞ്ഞപ്പോൾ കുറച്ച് നാൾ കുറ്റബോധം പേറി നടന്നു. ഇപ്പോൾ മനസ്സ് വന്ന് കൂടെ വന്നപ്പോൾ ഇതാ ഒരു കുരിശ്! ഇനി അടുത്തത് എന്താണോ ആവോ! ശാന്തി നിരാശയോടെ ചിന്തിച്ചു.
അവളുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് തലോടി കഴുത്തിലും ഒന്ന് വിരലോടിച്ചിട്ട്‌ അഖിൽ അവളോട്‌ യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി. അവന്റെ വിരലുകൾ കഴുത്തിൽ തഴുകിയപ്പോൾ ഒരു മിന്നൽ കടന്ന് പോയത് പോലെ ശാന്തിയ്ക്ക് തോന്നി. അവൾ നിരാശയോടെ അർച്ചനയും അഖിലും പോകുന്നത് നോക്കി നിന്നു.
“ടാ ചെക്കാ. നിന്നോട് കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ പറയാനുണ്ട്. ഇന്ന് പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഞാനും നീയും മാത്രമേ അറിയാവൂ! വിശ്വസിച്ചു ആണ് നിന്നെ കൊണ്ട് പോകുന്നത്. ആരോടും ഒന്നും പറയരുത്!” പോകുന്ന വഴിക്ക് അർച്ചന അവനോട് പറഞ്ഞു.
“എന്തേലും പറയുകയാണെങ്കിലത് ശാന്തിയോട് മാത്രം! അവൾ ആരോടും പറയില്ല.” ശാന്തിയോട് പറയും എന്നുള്ളത് അവൻ ഇൻഡയറക്റ്റ് ആയിപ്പറഞ്ഞു.
“അവൻ കഴിഞ്ഞയാഴ്ച വന്നപ്പോൾ എനിക്ക് ഒരു ജോഡി ഡ്രസ്സ്‌ കൊണ്ട് വന്നു. ഹോസ്റ്റലിൽ പോയി അതിട്ടു വേണം പോകാൻ. നീ ഹോസ്റ്റലിന്റെ അപ്പുറത്തെ ബസ്സ്റ്റോപ്പിൽ നിൽക്കണം!”
“ഇതൊക്കെ എന്ന്?” അഖിൽ അത്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“എല്ലാം പറയാം ടാ… പോകുന്ന വഴിക്ക് പറയാം!” പിന്നെ ഇരുവരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് പോയ അർച്ചനയെ വെയിറ്റ് ചെയ്ത് അഖിൽ അരമണിക്കൂർ നിന്നു. കുറേ നേരം കഴിഞ്ഞ് ഒരു നാണിച്ച ചിരിയുമായി അർച്ചന വരുന്നത് അഖിൽ കണ്ടു.
ഓരോ അടി മുന്നോട്ട് വെച്ച്, കറുത്തമാലാഖയെപ്പോലെ മന്ദം മന്ദം നടന്ന് വരുന്ന അർച്ചനയെ കണ്ട് അഖിലിന്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ മുഴക്കി!
അങ്ങനെ ഒരു ഡ്രെസ്സിൽ അവളെ ആദ്യമായാണ് കാണുന്നത്. സ്തബ്ദനായി നിന്ന അഖിലിന്റെ അടുത്തേക്ക് അവൾ ഒരു നാണത്തോടെ വന്ന് നിന്നു!
“പോകാം…” കണ്ണ് കൊണ്ട് സംശയ ഭാവം വരുത്തി അവൾ ചോദിച്ചു.
