പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഫോൺ വിളി മുറുകി.
“ചേട്ടാ ഇത് ഇങ്ങിനെ പോയാൽ ശരിയാകുമോ? – ചേട്ടൻ എന്താ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നത്?”
“ആ എനിക്കറിയാമോ? നീ എന്ത് തീരുമാനിക്കുന്നോ അതു പോലെ”
“എന്റെ തീരുമാനം നമ്മുക്ക് എല്ലാം നിർത്താം എന്നാണ്”
“അതിന് നമ്മൾ ഒന്നും തുടങ്ങിയില്ലല്ലോ?”
“ഹും ഇതിൽ കൂടുതൽ എന്താ ഇനി തുടങ്ങാനുള്ളത്?”
“അറിയില്ലാ?”
“ഇല്ല”
“ഉറങ്ങുന്നവരേ അല്ലേ ഉണർത്താൻ പറ്റൂ”
“ചേട്ടാ, ചേട്ടന്റെ മനസിൽ എന്താണ് എന്നൊക്കെ എനിക്കറിയാം..”
“നിനക്കറിയാം എന്ന്‌ എനിക്കും അറിയാം – അറിയാമെങ്കിൽ പിന്നെ പൊട്ടികളിക്കണോ?”
“ചേട്ടന് ആ ഒരു ഇഷ്ടമേ എന്നോടുള്ളോ?”
“സത്യത്തിൽ അല്ല, തുറന്ന്‌ പറയട്ടെ?”
“ഉം” ആ സ്വരം തേങ്ങുന്നതു പോലെ തോന്നി. അവളുടെ ചിന്ത എനിക്ക് ശാരീരീക ആകർഷണം മാത്രമാണെന്നായിരുന്നിരിക്കാം.
“നിന്റെ സ്വഭാവമാണ് എന്നെ ഏറ്റവും ആകർഷിച്ചത്., ശാലിനിയുടെ സ്വഭാവമാണ് എന്നെ ഏറ്റവും വേദനിപ്പിച്ചത്”
“എനിക്കെന്ത് ചെയ്യാൻ പറ്റും ചേട്ടാ”
“അതെനിക്കറിയാം, എങ്കിലും എനിക്ക് നിന്നോട് അങ്ങിനെ വേണ്ടാത്ത ഒരു ആഗ്രഹം തോന്നിപോയി, എന്തു ചെയ്യാനാണ്”
“ശാലിനി ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാൻ ഒന്നിനും എതിരു പറയില്ലായിരുന്നു”
“പക്ഷേ ഒന്നുണ്ട്, ശാലിനിയും ഞാനുമായി വിവാഹം നടന്നാലും ഇല്ലെങ്കിലും, നീ മറ്റൊരാളുടെ ആയാലും നമ്മുടെ രണ്ടു പേരുടേയും ഉള്ളിൽ ഇതൊരു ഇച്ഛാഭംഗമായി എന്നും കാണും”
“അത് ചിലപ്പോൾ ശരിയായിരിക്കും”
“എനിക്ക് അന്ന്‌ ആ കാപ്പിയെടുത്ത സമയത്ത് നിന്നെ കണ്ടതു മുതൽ എന്തോ ഉള്ളിൽ കുടുങ്ങി കിടക്കുകയാണ്”
“സോറി കെട്ടോ അന്ന്‌ അങ്ങിനൊക്കെ…”
“സോറി പറയേണ്ടത് ഞാൻ തന്നെയാണ്”
“എനിക്കതോർത്ത് ഇപ്പോഴും നല്ല സങ്കടമുണ്ട്”
“തല്ലു തന്നതിനോ അതോ ആ അവസരം വെറുതെ നശിപ്പിച്ചതിനോ?”
“അവസരമോ? ഹും ചുമ്മാ ഒരു പെണ്ണിനെ കയറി പിടിക്കുക! അതിന് ഇഷ്ടമുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നൊന്നും ചോദ്യവും പറച്ചിലും ഒന്നുമില്ല!”
“അതിൽ ഒരു ചെറിയ കുഴപ്പം സംഭവിച്ചു, എന്താണെന്നോ? “ആരും ഇല്ല വീട്ടിൽ വരാൻ” പറഞ്ഞില്ലേ? അപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു പോയി”
“ഞാൻ അങ്ങിനൊന്നും ചിന്തിച്ചു പോലും ഇല്ലായിരുന്നു”
“എനിക്കറിയാം മാലൂ, തെറ്റ് എന്റേതാ”
“എന്താ എന്നെ വിളിച്ചേ?”
“മാലൂ എന്ന്‌, മാലിനി.. മാലൂ”
“അങ്ങിനൊക്കെ വിളിക്കാതെ?”
“ഉം എന്താ?”
“അതൊക്കെ കൂടുതൽ അടുപ്പമുള്ളവർ മാത്രം വിളിക്കുന്നതല്ലേ?”
“നമ്മൾ കൂടുതൽ അടുപ്പമുള്ളവർ ആണല്ലോ?”
“ചേട്ടാ ശാലിനി ഇതെന്നെങ്കിലും അറിയില്ലേ?”
“ഒരിക്കലും അറിയില്ല, നീ എന്റെ മനസ് എന്താണെന്ന്‌ മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. എനിക്കെന്താണ് വേണ്ടതെന്നും നിനക്കറിയാം. ഒരു തവണത്തേയ്ക്ക്.. നിനക്കും ആഗ്രഹമില്ലേ?”
“എനിക്കൊന്നും പറയാനില്ല”
“സത്യം പറയ്, അന്നത്തെ പോലെ ഇനിയും എന്നെ അടിക്കുമോ?”
“അതില്ല”
“അപ്പോൾ നിനക്ക് കുഴപ്പമില്ലാ എന്ന്‌”
“അയ്യോ കുഴപ്പമുണ്ട്”
“എങ്കിൽ നീ തല്ലിക്കോ”
“പോ ചേട്ടാ ഒരോന്ന്‌ പറയാതെ”
എന്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറകൊട്ടി തുടങ്ങി. ഇനി എപ്പോൾ, എവിടെ വച്ച് എന്ന്‌ മാത്രമേ അറിയേണ്ടതുള്ളൂ..
“അടുത്ത ദിവസം ഞാൻ നിന്നെ വന്ന്‌ കാണട്ടെ”
“ന്റെ ദൈവമേ, ഈ വേണ്ടാത്തതെല്ലാം സംസാരിച്ചിട്ടോ? എനിക്ക് മുന്നിൽ വരാൻ തന്നെ ചമ്മലാ”
“അത് സാരമില്ല, ആദ്യമേ ചമ്മൽസ് ഒക്കെ കാണൂ”
“വേണ്ട ചേട്ടാ”
“ഞാൻ വരും”
“അയ്യോ എന്ന്‌?”
“ശ്ശെടാ എനിക്കിപ്പോൾ അവിടെ വരുന്നതിന് എന്താണ് കുഴപ്പം?”
“അല്ല ഇവരൊക്കെ എന്ത് കരുതും?”
“എങ്കിൽ അവരില്ലാത്ത സമയം പറയ്”
“അയ്യോടാ അങ്ങിനിപ്പോൾ സുഖിക്കേണ്ട”
“എങ്കിൽ അവരുള്ളപ്പോൾ വരാം”
“ങാ വന്നോ”
“നാളെ വരട്ടെ”
“ആ എനിക്കറിയാമോ?”
“നീ തന്നെ തീരുമാനിക്ക്”
“എനിക്കൊന്നും പറയാനില്ല”
“എങ്കിൽ പറയേണ്ട”
“ഞാൻ ഫോൺ വയ്ക്കുകയാ”
“ആം”
അവൾ ഫോൺ വച്ചു.
ആലോചിക്കാൻ സമയം കൊടുക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ് എന്നെനിക്കറിയാമായിരുന്നു. ഇനി പന്ത് അവളുടെ കോർട്ടിലാണ്. മാലിനി മെന്റലി പ്രിപ്പേർഡ് ആണെന്നത് ഉറപ്പ്. അവൾക്ക് അറ്റ്മോസ്ഫിയർ ആണ് ഇനി ശരിയാകാനുള്ളത്. പിന്നെ സമ്മതമല്ലാ എന്ന രീതിയിൽ എന്റെ അടുത്ത് പെരുമാറുകയും, ഞാൻ നിർബന്ധിച്ച് സമ്മതിപ്പിക്കുന്നതായി നടിക്കുകയും വേണം.
അവൾ ഏത് സമയം കണ്ടെത്തും എന്നത് അവൾക്ക് തന്നെ ഞാൻ വിട്ടുകൊടുത്തു.
പിറ്റേന്ന്‌ രാവിലെ അവൾ ഫോൺ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു “ഇന്ന്‌ ഇവിടെ വിരുന്നുകാരുണ്ട് ചേട്ടൻ വരുന്നില്ലല്ലോ അല്ലേ” എന്ന്‌.
“ഒന്ന്‌ ശരിയായി കാണാൻ പോലും സാധിക്കാതെ ഞാനെന്തിന് വരണം”
“എങ്കിൽ സന്ധ്യയ്ക്ക് പഴയ കൈയ്യാലയുടെ അടുത്ത് വന്ന്‌ സംസാരിച്ചിട്ട് പൊയ്ക്കോ”
( കയ്യാല എന്നാണ് പറയുന്നത്, കമുക് ബോധപൂർവ്വം അവൾ ഒഴിവാക്കി. അത് ശാലിനിയുടെ ഒരു സ്പെസിഫിക്ക് ആയുള്ള സ്ഥലം ആയതിനാലാണോ? അറിയില്ല)
“ഓ അത് വേണ്ട”
“ഉം അതെന്താ?”
“ഒന്നാമത് സംസാരിക്കാൻ അധികം സമയം കിട്ടില്ല, പിന്നെ ഇരുട്ട് വീണുകഴിഞ്ഞാൽ നിനക്ക് വീട്ടിലേയ്ക്ക് പോകേണ്ടിയും വരും.”
“എങ്കിൽ വരേണ്ട”
“ശരി വരുന്നില്ല”
“ദേഷ്യത്തിലാ”
“ഞാൻ നിർബന്ധിക്കണം, അതല്ലേ സംഗതികളുടെ കിടപ്പ് വശം?”
“അതൊന്നുമല്ല, എനിക്ക് പേടിയായിട്ടാ”
“ഞാൻ പിടിച്ച് തിന്നുകയൊന്നുമില്ല”
“പറയാനൊക്കില്ല, ഒരു കാട്ടുപോത്താണല്ലോ?”
“കാട്ടുപോത്ത് ചിലപ്പോൾ കുത്തിയെന്നും ഇരിക്കും”
ഡബിൾ മീനിങ്ങ് മനസിലാകാഞ്ഞിട്ടാണോ അതോ മനസിലായിട്ടും മിണ്ടാഞ്ഞതാണോ എന്നറിയില്ല, അവൾ അതിന് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.
“ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് നാളെ കഴിഞ്ഞ് പകല് ഇവർ ആരും ഇവിടെ കാണില്ല എന്ന്‌ തോന്നുന്നു. അമ്മ ബാങ്കിൽ പോകും, പിന്നെ തയ്ക്കാനുള്ള തുണിയെടുക്കാൻ പോകണം എന്ന്‌ പറഞ്ഞു കേട്ടു. അച്ഛൻ രാവിലെ എന്നും പോകുന്നതുപോലെ പോകും വൈകിട്ടേ വരൂ.”
“ഞാൻ ഒരു 11 മണിക്ക് വരട്ടെ?”
“10 മണിക്ക് വിളിക്ക് ഇങ്ങോട്ട്, വേറാരെങ്കിലും ആണ് ഫോൺ എടുക്കുന്നതെങ്കിൽ കട്ട് ചെയ്തേക്ക്”
എനിക്ക് തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നി. ഇന്നല്ലെങ്കിൽ നാളെ ഇത് സംഭവിക്കും എന്നറിയാമായിരുന്നു. ഈ കിട്ടാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒരെണ്ണത്തിനെ വളച്ച് എടുക്കുമ്പോഴാണ് സുഖം കൂടുതൽ. കളിയോ മറ്റെന്തെങ്കിലും താൽപ്പര്യത്തിലും അധികമായി അവർ നമ്മുക്ക് വശംവദയായി വീണുപോയി എന്ന ആ ഒരു അവസ്ഥയുണ്ടല്ലോ, അതാണ് ഏറ്റവും മധുര തരം. ഇവിടെ ഒരു മധുര പ്രതികാരവും. എങ്കിലും അത് ഒട്ടും വഞ്ചനാപരമല്ലായിരുന്നു. ആഗ്രഹം തോന്നിപ്പോയി. അപ്പോൾ തെറ്റും ശരിയും ചിന്തിച്ചില്ല. അത്രമാത്രം.
പിറ്റേ ദിവസം പറഞ്ഞതു പോലെ അവളെ വിളിച്ചപ്പോൾ ഫോൺ എടുത്തത് മാലിനി തന്നെയായിരുന്നു.
അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനാ വീട്ടുമുറ്റത്തെത്തി.
പിൻ ഡ്രോപ്പ് സൈലെൻസ്!!
