അശ്വതിയ്ക്ക് ആ പൂറു നക്കാൻ തോന്നി. അവൾ പിന്നെയും മനസ്സിനെ നിയന്തിച്ചു. ശോഭ വന്ന് അവളുടെ കാൽ അകത്തിയപ്പോൾ അശ്വതി കണ്ണുകളടച്ചു. അവളുടെ ഹൃദയം ആഞ്ഞുമിടിച്ചു. ശോഭ ആ രോമക്കാടുകളിൽ പതുക്കെ പിടിച്ചു. അശ്വതിയുടെ ദേഹമാകെ കോരിത്തരിച്ചു, അവളുടെ തൊണ്ട വരണ്ടു. തന്റെ കൊച്ചു പൂറിനുള്ളിൽ ശോഭയുടെ വിരൽ കയറാൻ വേണ്ടി അവൾ ദാഹിച്ചു.അശ്വതി കണ്ണുതുറന്നപ്പോൾ ശോഭ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ നോക്കി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. ശോഭ ചിരിച്ചു, “നിനക്ക് ഓഫീസിൽ പോകണ്ടേ? ഓണം ആഘോഷിയ്ക്കണ്ടേ?”
അശ്വതി തലകുലുക്കി. എന്നാൽ ജെട്ടിയും ആ ബ്രായും ബ്ലൗസും ഇട്ടോ. അശ്വതിയ്ക്ക് നേർത്തൊരു നിരാശ തോന്നി. എങ്കിലും വേഗം അടിവസ്ത്രങ്ങളും ബ്ലൗസും അടിപ്പാവാടയും ഇട്ടു. അപ്പോൾ ശോഭ അവളുടെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി നിന്ന് അവളുടെ അടിപ്പാവാട വലിച്ച് പൊക്കിളിനു താഴെ ആക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “നിന്നെപ്പോലുള്ള സുന്ദരിക്കുട്ടികൾ പൊക്കിളൊക്കെ കാണിച്ചുകൊണ്ട് വേണം സാരിയുടുക്കാൻ.” അതുകേട്ടപ്പോൾ അശ്വതിയ്ക്ക് രോമാഞ്ചം ഉണ്ടായി. പിന്നെ ശോഭ അവളെ സാരിയുടുപ്പിച്ചു.
സാരിയുടുക്കുമ്പോൾ ഓരോ തവണ ശോഭ അവളെ തൊടുമ്പോഴും അവൾക്ക് കുളിരുകോരി. അത് തെറ്റാണ് എന്ന് ബോധ്യമുണ്ടായിട്ടും അവൾക്ക് നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവസാനം സാരിയുടുത്ത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ഒരുവിധം സ്വബോധം വീണ്ടെടുത്തു. അവൾക്ക് ശ്വാസം മുട്ടുന്നതായി തോന്നി. എങ്ങിനെയെങ്കിലും അവിടെനിന്നിറങ്ങി ഓടാൻ അവളുടെ മനസ്സ് വെമ്പി. ഇല്ലെങ്കിൽ അവൾ ശോഭേച്ചിയോട് എന്തെങ്കിലും അക്രമം കാണിക്കുമോ എന്നവൾ ഭയന്നു. മനസ്സിനെ പരമാവധി നിയന്ത്രിച്ചു. എന്നിട്ടും ഇറങ്ങാൻ നേരത്ത് “ഒന്നുനിന്നെ നിന്നെ ഒന്നു കാണട്ടെ,” എന്ന് പറഞ്ഞു പിടിച്ചു നിർത്തിയ പിറന്ന പടി നില്ക്കുന്ന ശോഭേച്ചിയെ പൂണ്ടടക്കം കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒരു ഉമ്മ കൊടുക്കാതിരിക്കാൻ അവൾക്കായില്ല. ശോഭേച്ചിക്ക് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ കഴിയും മുന്നേ അവൾ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിയോടി.
രാവിലത്തെ സംഭവത്തിനുശേഷം പിന്നെ അശ്വതിയുടെ മനസ്സ് ശാന്തമായില്ല. ഓഫീസിൽ ഓണാഘോഷമൊക്കെ മുറപോലെ നടന്നെങ്കിലും അവൾ സദാസമയവും ചിന്തയിലായിരുന്നു. ഒറ്റക്കിരിയ്ക്കുമ്പോഴെല്ലാം അവൾക്ക് ശോഭേച്ചിയെ ഓർമ്മവന്നു, അതും ഉടുതുണി ഇല്ലാതെ. അങ്ങിനെ ഓർമ്മാവരുമ്പോഴെല്ലാം അവൾക്ക് അവളുടെ കാലിനിടയിൽ ഒരു തരിപ്പനുഭവപ്പെട്ടു. ഇത്തരം ചിന്തകൾ മുഴുവൻ തെറ്റാണെന്ന പാപബോധം അവളെ വല്ലാതെ അലട്ടി. “ഒരു മകളെപ്പോലെ എന്നെ കണ്ടിട്ട് ഞാൻ രാവിലെ എന്താണ് കാണിച്ചത്?സ്വന്തം അമ്മയെപോലെ കണ്ട ഒരു സ്ത്രീയെ കാമക്കണ്ണുകളോടെ നോക്കി. അവരെ ആ ഉദ്ദേശത്തിൽ സ്പർശിച്ചു,
കെട്ടിപ്പിടിച്ചു, ഉമ്മ വെച്ചു,” കുറ്റബോധം കൊണ്ട് അവളുടെ മനസ്സ് നീറി. ഇനി തനിക്ക് ശോഭേച്ചിയെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല എന്ന ചിന്ത അവളുടെ മനസ്സിൽ കൂടുകെട്ടി. വൈകീട്ട് ശോഭയെ ഫേസ് ചെയ്യാതിരിക്കാൻ ഒരുപാട് നേരം സിറ്റിയിൽ അവിടവിടെ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞ ശേഷമാണ് അശ്വതി ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് മടങ്ങിയത്. അതിനിടെ അവളെ ശോഭേച്ചി വിളിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ എന്തുപറയണമെന്നറിയാത്തതുകൊണ്ട് അവൾ ഫോണെടുത്തില്ല. രാത്രി പതിനൊന്നു മണിയോടെ ഹോസ്റ്റൽ ഗെയ്റ്റ് കടക്കുമ്പോൾ അവളുടെ നെഞ്ച് വേഗത്തിൽ മിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടാം നിലയിലായിരുന്നു അശ്വതിയുടെ മുറി.
ശോഭയുടെ മുറി മറികടന്നു വേണമായിരുന്നു സ്റ്റയർകെസിലേക്ക് പോകാൻ. ശോഭയുടെ മുറി അടുക്കുംതോറും അശ്വതിയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് കൂടിക്കൂടി വന്നു. “ചേച്ചി ഇപ്പോൾ മുറിയിൽ ഉണ്ടാകുമോ? ഉണ്ടെങ്കിൽ കണ്ടാൽ എന്ത് പറയും? എങ്ങനെ മുഖത്തുനോക്കും? ” അതായിരുന്നു അവളുടെ മനസ്സ് നിറയെ. ശോഭയുടെ മുറിയുടെ വാതിൽക്കൽ എത്തിയതും അവളുടെ നെഞ്ച് പൊട്ടിപ്പോകുമെന്നായി. അവൾ സർവ്വധൈര്യവും സംഭരിച്ച് മുറിയിലേക്ക് നോക്കി. വാതിൽ അടഞ്ഞുകിടന്നു, പക്ഷേ അകത്ത് ഫാനിന്റെ ശബ്ദമുണ്ട്. “ഉറങ്ങിക്കാണും, ” അവൾ ചിന്തിച്ചു. അവൾ വേഗം പടികൾ കയറി മുകളിൽ മുറിയിൽ കടന്ന് വാതിലടച്ച് ബെഡിലേക്ക് വീണു.
അശ്വതി കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ അവൾ ശോഭയുടെ മുറിയിലായിരുന്നു. മുന്നിൽ ശോഭേച്ചി നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവർ അപ്പോഴും നഗ്നയായിരുന്നു. ശോഭയുടെ മുലകളിൽ നിന്ന് പാൽ കിനിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. ശോഭ അവളോട് ചോദിച്ചു, “എന്താ മോളെ പിണക്കമാണോ?” “അല്ല, ചേച്ചിയോ?” “ചേച്ചിയ്ക്ക് മോളോട് പിണങ്ങാൻ പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ?” “ചേച്ചീ,” അശ്വതി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. “മോൾ കരയല്ലേ, ചേച്ചിയ്ക്കത് സഹിക്കില്ല,” ശോഭ അശ്വതിയെ വാരിപ്പുണർന്നു. ” ചേച്ചീ, എനിയ്ക്ക് ചേച്ചിയെ ഇഷ്ടാ. എനിക്ക് ചേച്ചിയെ വേണം, ഐ ലവ് യൂ!” “നീ എന്റെ ചക്കരയാണ്,” ശോഭ അശ്വതിയുടെ കണ്ണിൽ നോക്കിപറഞ്ഞു. അശ്വതി തന്റെ ചുണ്ട് ശോഭയുടെ ചുണ്ടുകളിൽ കോർത്ത് മുത്തമിട്ടു. നിമിഷനേരംകൊണ്ട് അശ്വതിയുടെ നൈറ്റി തലവഴി ഊരിയെടുത്ത ശോഭ അവളെ കിടക്കയിൽ മലർത്തിക്കിടത്തി. അശ്വതി കാലകത്തിക്കൊടുത്തു. അപ്പോൾ ശോഭ തന്റെ മുഖം അവളുടെ പൂറിലേക്ക് താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് അവിടമാകെ നക്കാൻ തുടങ്ങി. അശ്വതി കണ്ണടച്ചു,
“ചേച്ചീ, അവൾ വിളിച്ചു. എത്ര നേരം അവൾ അങ്ങിനെ കിടന്നു എന്നറിയില്ല, അവളുടെ പൂർ നനഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങിയത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അവൾ തളർന്നിരുന്നു, അവൾ പോലുമറിയാതെ അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണു. പെട്ടെന്ന് അവളുടെ അലാറം ശബ്ദിച്ചു. ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവൾ കണ്ണുതുറന്നു. രാവിലെയായിരുന്നു. സ്വപ്നത്തിൽ വന്ന ശോഭ അശ്വതിയുടെ പൂറിലെ നനവുമാത്രം ബാക്കിയാക്കിക്കൊണ്ട് അതുപോലെതന്നെ മാഞ്ഞുപോയിരുന്നു.
ഒന്നുരണ്ടു ദിവസംകൂടി അങ്ങനെ കടന്നുപോയി. അവിടെ താമസം തുടങ്ങിയതിൽ പിന്നെ അശ്വതി ആദ്യമായിട്ടായിരുന്നു അത്ര ദിവസം ശോഭയെ കാണാതെയോ സംസാരിയ്ക്കാതെയോ കഴിയുന്നത്. വല്ലപ്പോഴും വീട്ടിൽ പോകുമ്പോൾ പോലും ദിവസേന വിളിക്കുമായിരുന്നു. ഇതിപ്പോ ഇങ്ങോട്ട് മൂന്നോ നാലോ തവണ വിളിച്ചിട്ടും കോൾ എടുത്തിട്ടില്ല അശ്വതി. പക്ഷെ അവൾ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും അവൾക്ക് ആ സംഭവം മറക്കാനോ, ശോഭേച്ചിയെ പഴയപോലെ കാണാനോ പറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ദിവസവും അവളുടെ ചിന്തകളിലും സ്വപ്നത്തിലും ശോഭയും, അവളുടെ ശരീരവും നിറഞ്ഞുനിന്നു. അശ്വതി ഒരേ സമയം ശോഭയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടന്നുറങ്ങാൻ ആഗ്രഹിയ്ക്കുകയും, ശോഭയെ കാണരുതെന്ന് പ്രാർത്ഥിയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
“ഇന്നത്തെക്കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ രണ്ടുദിവസം ഓണാവധിയാണ്, അതും കഴിഞ്ഞ് ശനിയും ഞായറും. നാലുദിവസം വീട്ടിൽ പോയി നിന്നാൽ ചെലപ്പോ എല്ലാം ഒന്നു ശരിയാവുമായിരിക്കും,” അങ്ങനെ കരുതിക്കൊണ്ടാണ് അശ്വതി ബുധനാഴ്ച ഉണർന്നെണീറ്റത്. ഓഫീസിൽ നിന്ന് നേരിട്ട് വീട്ടിൽ പോകാനുള്ള പ്ലാൻ ആയിരുന്നതിനാൽ, ബാഗ് കൂടി പാക് ചെയ്താണ് അവൾ പുറത്തിറങ്ങിയത്. വാതിലടച്ച് വരാന്തയിലേയ്ക്കിറങ്ങിയ അവൾ ഞെട്ടിപ്പോയി. അവളെ കാത്ത് ശോഭ അവിടെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
