കിളിമാനൂർ കൊട്ടാരത്തിലെ ഒരു രാജാവായിമൂന്നല്ലോ അവരുടെ ഭർത്താവ്, അതായത് ഇന്ദുലേഖയുടെ അച്ഛൻ, ഇന്ദുലേഖയ്ക്ക് രണ്ടുവയസുള്ളപ്പോൾ അദ്ദേഹം തീപ്പെട്ടു. അതിനുശേഷം സ്നേഹസമ്പന്നനും സാധുവുമായ ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി അവരെ സംബന്ധം കൂടി. കാമശാസ്ത്രപ്രകാരം അശ്വഗതിയായ ലക്ഷികൂട്ടിയമ്മയുടെ സൂരതമോഹങ്ങൾ തൃപ്തിപ്പെടുത്താൻ മതിയാവുന്ന ഒരാളായിരുന്നില്ല ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി. അക്കാര്യത്തിൽ കിളിമാനൂർ രാജാവും കാര്യമായ വിരുത്തുള്ള ദേഹമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, രജസ്വലയായതിനുശേഷം, വിവാഹനാളുകളിലും പിന്നീട് ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരിയുമായുള്ള ഇക്കാലത്തും വളരെ ഗോപ്യമായി പല യോഗ്യപുരുഷന്മാരുമായി ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ, ഒളിസേവകൾ നടത്തിവന്നിരുന്നു. അക്കാലത്തെ നായർ സ്ത്രീകളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഇതു ലോപചാപല്യമായോ സ്വഭാവദൂഷ്യമായോ ആരും കരുതിയിരുന്നില്ല താന്നു. ഇത്തരത്തിലാണെങ്കിലും, തന്റെ സംബന്ധിക്കാൻ ശങ്കരൻ
സഹതാപപൂർണമായ ഒരുതരം അത്യപൂർവചമം ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. മാധവനോടൂ ഇന്ദുലേഖയ്ക്കുള്ള അഗാധമായ പ്രണയത്തിന്റെ കാരണം പരമ്പര്യവശാൽ തന്റെ അമ്മയിൽ നിന്നും കിട്ടിയതാണെന്ന് ന്യായമായും നമുക്ക് അനുമാനിച്ചു കൊള്ളാവുന്നതാണ്.
ഇന്നതെ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം വളരെ തിരക്കു പിടിച്ചതായിരുന്നു.
ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി തനിക്കു ഓഹരിയുള്ള ഒരു നൂൽനൂൽപ്പ് കമ്പനിയിൽ ഇടയ്ക്കു പോവാറുണ്ട്. തീവണ്ടിയിലും മറ്റു പോയി എത്തിചേരേണ്ടതായ ഒരു സ്ഥലമാണത്. അതിരാവിലെ പൂറപ്പെടുന്ന തീവണ്ടിപിടിക്കാൻ വൈകുന്നേരം തന്നെ പൂറപ്പെട്ട് തീവണ്ടി ആഫീസിനു സമീപമുള്ള ഒരു പൂട്ടർസ്ത്രത്തിൽ മാത്രികഴിയുകയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പതിവ്. പോകുന്നതിനുമുൻപ് കുളികഴിഞ്ഞുവന്ന് പതിവുപോലെ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയെ സാധിക്കാൻ താൽപ്പര്യം പ്രകടിപ്പിക്കുകയും, അവർ അത്യധികം സന്തോഷം പ്രകടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ശയിക്കുകയും ചെയ്തു.
ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി മുകളിൽ കിടന്നു കിതച്ചുകൊണ്ടു നീന്തൽ വശമില്ലാത്ത ഒരു പൂമാൻ നീന്തുന്നതുപോലെ സുമതം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൽ, അരുമയോടെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി പ്രോത്സാഹനജനകമായി “ആഹ്. ഊഹ് എന്നും മറ്റും സ്വരങ്ങൾ പൂപ്പെടുവിക്കയും ചെയ്തു. ഇടയ്ക്ക് ഒന്നുരണ്ടു തവണ, അവശ്യം ഗാഢത ഇല്ലാത്തതിനാൽ, നമ്പൂതിരിയുടെ ആയുധം, ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുടെ കളികൂട്ടിൽ നിന്നും ഊരിപോവുകയും, അപ്പോൾ അവർ തന്നെ കൈനീട്ടി അതിനെ തന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് വീണ്ടും സൂരക്ഷിതമായി പ്രവേശിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒരു അഞ്ചുനിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഏതാനും തുള്ളി നെയ്യ് ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയുടെ സുരത ദ്വാരത്തിൽ നിഷേപിച്ചതിനു ശേഷം തളർച്ചയോടെയും ആശ്വാസത്തോടെയും ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി എണീറ്റ് യാത്രപുറപ്പെട്ടു പോവുകയും ചെയ്യു. കൂറച്ചുനേരം അടുക്കളയിൽ വാല്യകാരികൾക്കു വേണ്ട നിർദേശങ്ങളും മറ്റും കൊടുത്തതിനു ശേഷം ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ അത്താഴം കഴിച്ചു. വാല്യകാരികൾ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നപ്പോൾ അവർ പതിവുപോലെ ഒന്നു ദേഹം കഴുകാനായി കൂളപ്പുരയിലേക്ക് പോവുകയും ചെയ്തു. കിടക്കുന്നതിനു മുൻപ് ദേഹം കഴുകുന്നത് രാജാവിന്റെ കാലം മുതലുള്ള ഒരു പതിവാണ്. മാത്രി സൂരതത്തിനു മുൻപ് ദേഹം കഴുകി പരിമളംപൂശി വരണം എന്നത് തിരുമനസ്സിനു നിർബന്ധമായിരുന്നു.
കൂളപ്പുരയിലേക്കു ചോകൂമ്പോൾ മാധവൻ ഇന്ദുലേഖയുടെ അറയിലേക്കു പോകുന്നതു അവർ കാണുകയുണ്ടായി.
ദേഹം കഴുകി ഇറങ്ങുമ്പോൾ വശത്തായി ഇരുട്ടത്ത് ആരോ നിൽക്കുന്നത് ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ കണ്ടു. “ആരാ അവിടെ…?
“ഇതു ഞാനാണ് ശങ്കരശാസ്ത്രികൾ’ “ശസ്തികൾക്ക് ഇമൂട്ടത്ത് പതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന രീതി മാറ്റീട്ടില്ല ഇതുവരെ, ഉവ്വേ..? ശാസ്ത്രികൾ ഒന്നു ചിരിച്ചതല്ലാതെ മറുപടി പറഞ്ഞില്ല
“പ്രത്യേകിച്ച് ഉദ്ദേശം ഒന്നും കരുതിയിട്ടില്ല. വൈകുന്നേരം ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി യാത്രചോണിനേരം കണ്ടിരുന്നു. അത്യാവശ്യ ലേഹ്യം സംസാരിക്കയും ചെയ്തു.”
‘ഉം അതിനിപ്പോ എന്താ..? ഒമൽപ്പനേരം നിശബ്ദമായതിനുശേഷം ശാസ്ത്രികൾ പതിഞ്ഞസ്വരത്തിൽ തുടർന്നു
“ാത്രി അറയിൽ ഉണ്ടാവുമോ..?”
“കാള വാലുപൊക്കിയപ്പോൾ തന്നെ എനിക്കു സംഗതി മനസിലായിരിക്കുണു. ഇന്നു നിരാശതന്നെ ശാസ്ത്രികൾക്ക്. ഇന്ദുലേഖ അവളുടെ അറയിൽ കൂടെകിടക്കാൻ ചെല്ലണം എന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് മറ്റു ചിലകാര്യങ്ങൾ സംഭവിച്ചേക്കാം എന്നൊരു കണക്കുകൂട്ടലുണ്ടായതിനാലാണ് ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ അങ്ങിനെയൊരു കള്ളം പറഞ്ഞത്.
ഇരട്ടത്ത് ശാസ്ത്രികളുടെ മുഖം കാണാൻ സംഗതിയായില്ലെങ്കിലും, തന്റെ മറുപടി ശാസ്ത്രികളെ നന്നായി തന്നെ നിരാശപെടുത്തിയിരിക്കും. എന്നു ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയ്ക്കു ഊഹിക്കാൻ സാധിച്ചു.
“ശാസ്ത്രികൾക്ക് അലോഗ്യം തോന്നേണ്ട. മുട്ടുശാന്തിക്ക് ഇവിടെ വച്ചുതന്നെ ഒന്നു സാധിച്ചോളൂ.
ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ വശത്തേക്കു മാറി ചുമരിലെ ഒരു തട്ടിൽ കൈമുട്ടുന്നി കുനിഞ്ഞു നിന്നിട്ട് തന്റെ മൂണ്ടുപൊക്കി അയിലേക്കു വച്ചു. ശാസ്ത്രികൾ പ്രീമകിൽ വന്നു തന്റെ മൂണ്ടു ചകൂത്ത് സമതായുധം അവരുടെ തടിച്ചുയർന്ന നിതംബചാളികൾക്കിടയിലേക്കു മുട്ടിച്ചപ്പോൾ, അവർ കാലുകൾ കഴിവതും അകത്തി തന്റെ വലതുഹസ്ത്രം താഴഞ്ഞുകൂടി കൊണ്ടുപോയി ശാസ്ത്രികളുടെ സൂരതഭണ്ഡിൽ പിടിച്ച് തന്റെ യോനിക്കുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിച്ചു.
ഈ അവസരത്തിൽ ശങ്കരശാസ്ത്രികളെ കുറിച്ച് ഏതാനും ചില വരികൾ കുറിക്കുന്നത് ഉചിതമായിരിക്കും എന്നു കരുതുന്നു. മദ്ധ്യവയസ്സുടുത്ത് പ്രായംവരുന്ന ഒരു ജ്ഞാനവ്യനാണ് അദ്ദേഹം സംസ്കൃതഭാഷയിലും ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും അദ്ദേഹത്തിനു സാമാന്യത്തിൽ കവിഞ്ഞ അറിവുണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അദ്ദേഹം മാധവന്റേയും ഇന്ദുലേഖയുടേയുമൊക്കെ സ്നേഹിതനായിരുന്നു. പൂവള്ളി വക സ്ത്രത്തിലും ഊട്ടുപൂരയിലുമൊക്കെയായിട്ടാണു അദ്ദേഹം കഴിഞ്ഞിരുന്നതെങ്കിലും അങ്ങിനെ ഉപജീവനം കഴിക്കുന്ന മറ്റു പട്ടന്മാരെ പോലെ ആയിരുന്നില്ല.
അദ്ദേഹത്തിനു കുറച്ച് മാന്യതയും ബഹുമാനവുമൊക്കെ ചുവള്ളിക്കാർ കൊടുത്തിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാണ് മറ്റു പട്ടന്മാരൊക്കെ വാല്യകാരികളെകൊണ്ടു കാര്യംസാധിച്ച് കഴിഞ്ഞുകൂടിയപ്പോൾ,
ശാസ്ത്രികൾക്ക് ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ഇടയ്ക്കിടക്ക്
സാധിച്ചുകൊടൂത്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഇതേ ശാസ്ത്രികൾ തന്നെയാണ്, താനറിയാതെയാണെങ്കിലും, ചിന്നീട്, മാധവന്നും ഇന്ദുലേഖയും തമ്മിൽ കൂറച്ചു കാലത്തേക്കെങ്കിലും തമ്മിൽപിരിയാൻ കാരണമായത് എന്ന് പ്രിയപെട്ട വായനക്കാർ ഓർക്കൂമല്ലോ.
സാധാരണ സരസമായ തമാശകൾ ഒക്കെ ഉരിചെയ്തു. സാവധാനം സുമതം സാധിക്കുന്ന ശാസ്ത്രികൾ ഇന്നു തിരക്കട്ട് ചെയ്യുന്നത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ, ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയ്ക്ക് ലേശം ആശ്ചര്യം ഉദിച്ചെങ്കിലും, തനിക്കും സമയം ഇല്ലാത്തതിനാൽ, അതു കാര്യമാക്കാതെ നിന്നു കൊടുത്തു. ഒരു അഞ്ചുനിമിഷം കൊണ്ടുതന്നെ ശാസ്ത്രികളും ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുടെ ക്ഷേത്രത്തിൽ അഭിഷേകം കഴിച്ച് ആശ്വസിച്ചു. അവർ നിവർന്നു നിന്ന് മുണ്ടു നേരേയാക്കി തിരിഞ്ഞപ്പോഴും ശാസ്ത്രികൾ അവിടെ തന്നെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
“ശാസ്ത്രികൾ ആദ്യം പൊയ്ക്കോളൂ. രണ്ടുപേരൂം കൂളപ്പുരയിൽ നിന്നും ഒന്നിച്ചു ഇറങ്ങുന്നത് വാല്യകാരികൾ ആരും കാണേണ്ട”
“ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു അലോഗ്യം തോന്നില്ലെങ്കിൽ എനിക്കു വേറൊരു കാര്യം പാവാനുണ്ട് “എന്താണ്..? “ദേശാടനക്കാരനായ എന്റെ ഒരു സ്നേഹിതൻ കൂറച്ചു ദിവസമായി വന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ട്. മുൻപ് എവിടെയോ വച്ച് ഇഷ്ടൻ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയെ കണ്ടു ഭ്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒന്നു സാധിക്കണം എന്ന വല്ലാത്ത ആശയുണ്ടു മൂപ്പർക്ക്…“
