‘ഉം. എന്റെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മേ.” എന്നു നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടു നമ്പൂതിരി ആദ്യഗഡു പാൽപായസം ലക്ഷമികൂട്ടിയമ്മയുടെ മദനവിഗ്രഹത്തിനുള്ളിൽ നിവേദിച്ചു. സൂരതണഡ് ഊരി ഒന്നുകൂടി അടിച്ചപ്പോൽ അടൂത്തഗഡ് പാൽപ്പായസവും ചീറ്റിതെറിച്ചു. അദ്ദേഹം വീണ്ടും ഊരിഅടിച്ചു. അപ്പോൾ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു ഒരിക്കൽ കൂടി ഖേലനം ഉണ്ടായി.
‘ഉം.അഹ്ഹ്ഹ്. നമ്പൂതിരി കുറേ നാളായി കരുതിവച്ചു ചാൽപ്പായസം ഒരു വലിയ പാൽപാത്രത്തിൽ കൊള്ളുന്നത്രയും വീണ്ടും വീണ്ടും ലക്ഷ്മിലുട്ടിയമ്മയുടെ മദനപൊയ്കയിൽ തുവികാടൂത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
കൊടുങ്കാറ്റ് അവസാനിച്ച് രണ്ടുനിമിഷം അങ്ങിനെ നിന്നു കിതപ്പാറ്റിയതിനുശേഷം നമ്പൂതിരി തന്റെ അവയവത്തെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വേർപെടുത്തി, ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ നിവരുകയോ തലതിരിച്ചു നമ്പൂതിരിയെ വീക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്യില്ല. ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തപോലെ അവർ അങ്ങിനെ കുനിഞ്ഞു തന്നെ നിന്നിട്ട് ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങ് പൊയ്ക്കോളൂ. നമ്മൾ ഒന്നിച്ചു പൂറത്തേക്കിറങ്ങുന്നത് ഉചിതമാവില്ല.” “ഇനി കാണുമോ?
“അങ്ങേക്കൂ ഈ നേരത്തേക്ക് ശാന്തി ആയില്ലേ ഇപ്പോൾ അത്ര ആലോചിച്ചാൽ മതി. അങ്ങ് പൊയ്ക്കോളൂ. എനിക്കു അസ്കാരം തിരക്കുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ.” നമ്പൂതിരി കൂളപ്പുരയുടെ പുറത്തേക്കിങ്ങിപോകുന്ന പാപതന ശബ്ദം ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ കേട്ടു. അദ്ദേഹം ലിംഗം ഊരി എടൂത്തുടനെ തുടകൾ കൂട്ടിപിടിച്ച് ബന്ദവസൂാക്കിയ തന്റെ യോനീനാളത്തിന്റെ വാതിലുകൾ കാലുകൾ അകത്തി ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ തുറന്നു. ഉള്ളിൽ നിന്നും ഒറൂതുടം കൊഴുത്ത പാൽപായസം തറയിൽ വീണു ‘പ്ലക്ക് എന്ന ശബ്ദത്തോടെ ചിതറി. കുറച്ചുനേരം കൂടി അങ്ങിനെ കാലകത്തിനിന്ന്, നമ്പൂതിരി ഒഴിച്ചുതന്നെ ഖന്ദ്രാവകം അവുന്നത്ര തേവികളഞ്ഞതിനുശേഷമാണു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ. നടുവൂ നിവർത്തിയത്.
മൂന്ന്. ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയമ്മ മാധവനെ പഠിപ്പിക്കുന്നു
ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി, ശങ്കരശാസ്ത്രികൾ, നീലകണ്ഠൻ നമ്പൂതിരി എന്നിവരുമായി ഒന്നിന്നു ചികേഒന്നായി മൂന്നു സുമിത്രക്രിയകൾ നടത്തിയതിനു ശേഷം ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ തിരക്കിട്ട് ഇന്ദുലേഖയുടെ അറയിലേക്ക് പോവുകയാണുണ്ടായത്. മാധവൻ തന്റെ വിഭജിച്ചു ലിംഗം ഇന്ദുലേഖയുടെ പ്രഭർശിപ്പിച്ച ഉപശാസ്ത്രിക്കു അഭ്യർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ അങ്ങോട്ടു ആഗമിക്കുന്നതും, തന്റെ അറയിലേക്ക് വരണമെന്നു ഗോച്യമായി ആവശ്യപെട്ട് മാധവൻ ഇറങ്ങിപോകുന്നതുമൊക്കെ കുറച്ചു മുന്‍പേ വായനക്കാർ കണ്ടതാണല്ലോ. ആയതിനാൽ അതൊക്കെ വീണ്ടും വിസ്മരിക്കാൻ മുതിരുന്നില്ല. ഇന്ദുലേഖയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ എന്തുചെയ്യുന്നു എന്ന് നോക്കുന്നത് മാത്രമാവൂ. ഇപ്പോൾ ഉചിതം.
ഇന്ദുലേഖയുടെ അറയിൽ നിന്നും തഴേക്കിറങ്ങി ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ തന്റെ അറയിൽ വന്ന്, തന്റേയും ഇലേഖയുടെയും പ്രിയപ്പെട്ട വാല്യകാരിയും തോഴിയുമായ അമ്മുകൂട്ടിയോടു താൻ അറയിലേക്ക് പോകുകയാണെന്നും എങ്കിലും അത്യാവശ്യം ഉണ്ടാവൂകായാണെങ്കിൽ രഹസ്യമായി വന്നു വിളിക്കണം എന്നും ആവശ്യപെട്ടിട്ട് ഇരുട്ടിന്റെ മറപറ്റി ചൂവരങ്ങ് മാളികയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി മാധവന്റെ മൂറിയിലേക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങി.
ഈ അവസരത്തിൽ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയും മാധവന്നും തമ്മിലുള്ള പൂർവബന്ധത്തെ പറ്റി പ്രസ്താവിക്കാതിരൂന്നാൽ കഥയുടെ സുഗമമായ അസ്വാഭനം തടസപ്പെടാൻ സംഗതിയായേക്കു എന്നതിനാൽ ഒരൽപ്പം ചരിത്രത്തിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കാൻ വായനക്കാർ അനുവദിക്കണം എന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു. ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ഒക്കത്തുവച്ചു വളർത്തിയ കൂട്ടിയാകുന്നു മാധവൻ. ഇംഗ്ലീഷ് പഠനവും മറ്റുമായി മാധവൻ ബാല്യത്തിലേ ചുറഞ്ഞു ചോയിരുന്നെങ്കിലും പലപ്പോഴും അവധികാലത്ത് തറവാട്ടിലെത്തുമ്പോൾ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയോടൊപ്പം തന്നെയായിരുന്നു ലോഹ്യവും സഞ്ചാരവും. മാധവന്റെ അമ്മയായ പാർവതിയമ്മയെക്കാളും മാധവന് ഇഷ്ടവും സാമീപ്യവും ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയോട് തന്നെയായിരുന്നുതാനും ഇന്ദുലേഖയെ കൊണ്ടു മാധവനെ സംബന്ധം ചെയ്യിക്കണം എന്നു ആശിച്ചിരുന്ന ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ മാധവനോട് അത്യധികം പ്രിയത്തോടെയും ആണ് സംസാരിച്ചിരുന്നത്
മാധവനുമായുള്ള തന്റെ അപൂർവസ്നേഹബന്ധത്തിന്റെ ഓരോ നിമിഷവും ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ഓർമ്മയിൽ കരുതിവച്ചിരുന്നു. മാധവന്നു ചത്ത്പന്ത്രണ്ടുവയസുള്ളപ്പോഴാണു സംഗതികൾ മറ്റൊരു ദിശയിലേക്ക് തിരിയാൻ ഇടയായത്. ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയും മാധവനും കുളപ്പുരയിൽ കൂളിക്കുകയായിരുന്നു. കൂറച്ചുനേരം നീന്തി തുടിച്ചതിനുശേഷം ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ താളിതേയ്ക്കാൻ കൂളപടവിലേക്കു കയറിയതായിരുന്നു. മാധവൻ കഴുത്തൊപ്പം വെള്ളത്തിൽ കൂളത്തിൽ തന്നെ.
ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ അരയിൽ ഒരു ചെറുതോർത്തുമാത്രമേ ചുറ്റിയിരുന്നുള്ളൂ (അക്കാലത്തെ നായർസ്ത്രീകൾ പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ മാത്രമാണു ധവളമായ ഒരു ഉത്തരീയം കൊണ്ടു മാറുമറയ്ക്കുക എന്നതു ചരിത്രബോധമുള്ള വായനക്കാർക്ക് പറഞ്ഞുതരേണ്ടതില്ലല്ലേ.
ഇന്ദുലേഖയെപോലുള്ള ചില പരിഷ്കാരി പെണ്ണുങ്ങൾ മാത്രമേ മൂലക്കച്ചു കെട്ടിയിരുന്നുള്ളൂ
അയിൽ ധരിച്ചിരുന്ന ചെറുചേല നനഞ്ഞ് ശരീരത്തിൽ ഒട്ടിപിടിച്ചിരുന്നതിനാൽ നഗ്നത മറയ്ക്കുക എന്ന കർത്ത്യ അതു നിർവഹിച്ചിരുന്നില്ല ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയുടെ ഗുഹ്യപ്രദേശത്തിലെ cs: നിബിഢതുപോലും പൂറത്ത് ്യക്തമായി ഭർശിക്കപ്പെടൂന്നുണ്ടായിരുന്നു. കുനിഞ്ഞു നിന്നു കാലിലും മറ്റും താളി തേയ്ക്കക്ക, കടക്കണ്ണാൽ ഒന്നു മാധവനെ കടാക്ഷിച്ചപ്പോൾ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ സത്യമായും ആശ്ചര്യഭിതയായിപോയി ചെയ്യുന്നതെന്താണെന്ന് ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയ്ക്കു ക്ഷണം മനസിലായി മാധവൻ തന്നെ വീക്ഷിച്ച് മുഷട്ടിലെ മഥുനം നടത്തുകയാണ്. ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്ക് അന്നേമം ഉണ്ടായ മനോവിചാരങ്ങൾ എന്താണെന്നു പറയുക, പ്രയാസം.
എന്തായാലും മാധവന്നു നല്ലോരു ദർശനസൗഭാഗ്യം നൽകാൻതന്നെ അപ്പോൾ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ മനസ്സാ തീരുമാനിച്ചെങ്കിലും കൂറച്ചു വ്യസനിപ്പിക്കാതെയും പരിഹസിക്കാതെയും മറ്റൊന്നിലേക്കും കടക്കേണ്ടത്തിലെന്നും കരുതിവച്ചു. ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ മാധവന്നു ഏതാണ്ടു പുറംതിരിഞ്ഞാണ് നിന്നിരുന്നത്. അവർ തന്റെ തോർത്തുശീല ഒമൽപ്പംകൂടി ഉയർത്തി കെട്ടിയപ്പോൾ, തൊട്ടുതാഴെയായി നിന്നതേയുള്ളൂ. säsodalosaxik താളിത്തേയ്ക്കാനെന്ന വ്യാജേന അവർ നന്നായി കുനിഞ്ഞപ്പോൽ കുളത്തിൽ കിടക്കുന്ന മാധവന് പിന്നിലൂടെ, പുറത്തേക്കു തള്ളിയിരിക്കുന്ന തന്റെ മദനപൊയ്ക്കു വ്യമായും ദർശിക്കാനാവും എന്ന് ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ നിരൂവിച്ചു. അത് കൃത്യമായി എന്ന് മാധവന്റെ ഹസൂചലനം വർദ്ധിക്കുന്നതിൽ നിന്നും തന്റെ കള്ളനോട്ടത്തിലൂടെ, ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ മനസിലാക്കി. കൂറച്ചുനേരം അത്തരം ദർശനസുഖം നൽകിയതിനുശേഷം ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ കുളത്തിലേക്കിറങ്ങി. എങ്കിലും മാധവനെ നേരേ നോക്കാനും മറ്റും അവർ മുതിർന്നില്ല. ഒരു ചക്ഷെ അവൻ ഇപ്പോൾ ചെയ്യുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സ്വർഗീയസുഖകരായകമായ കർമ്മം നിർത്തിക്കുളയുമോ എന്നവർ ഭയപ്പെട്ടു. അതവർ ആഗ്രഹിച്ചില്ല. അവനെ ശ്രദ്ധിക്കാത്തതുപോലെ അവർ തന്റെ മാറിലെ വക്ഷോജകുംഭങ്ങൾ കൈകളിലെടൂത്ത്, കഴുകാനെന്ന വ്യാജേന താലോലിക്കാനും കശക്കാനുമൊക്കെ തുടങ്ങി. ഒരു പ്രത്യേക രതിസുഖത്താൽ കൂചമുകൂളങ്ങൽ ത്രസിച്ചുണർന്നു
