“ഇപ്പോൾ വേണ്ട നാഥാ.”
“എന്റെ പ്രിയപെട്ടവളല്ലേ എനിക്കൂ, ആർത്തി അടക്കാൻ വയ്യാഞ്ചായിരിക്കുന്നു. മറ്റൊന്നും ഞാൻ ആവശ്യപെടൂന്നില്ല. ഒന്നു കാണിച്ചുതരൂ ചക്കരേ.”
മാധവന്റെ കലാളനമേറ്റ് താമരപൂഷപ്പം പോലെ വിടർന്നു ഇദ്ദുലേഖയുടെ കുചങ്ങൾ. മൗനം സമ്മതമായെടുത്ത് അവൻ അവളുടെ മൂലക്കച്ച അഴിച്ച് ആ കസ്ത്രിമാനുകളെ അനാവൃതമാക്കി. scasts s മാംസഗോളങ്ങൾ snoarcoscrocoa തിളങ്ങി. ഇലേഖ ഏതാണ്ടൊരു ലജ്ജയാൽ വിവശയായെന്നേ പറയേണ്ടു. അവൻ സാകൂതും ആ മാൻപേടകളെ തന്റെ മിഴികളാൽ ആവാഹിച്ചെടുക്കുകയും മറത്താൽ അവയെ തഴുകുകയും ചെയ്തു. മാരിലെ സുതാര്യമായ നഗ്നചർമ്മത്തിൽ അവന്റെ അംഗുലികൾ പ്രയോഗിക്കയാൽ അവളുടെ ഞെട്ടുകൾ പൂർവ്വാധികം വിടരുകയുണ്ടായി. മാത്രമല്ല എന്തിനോ വേണ്ടി തിളയ്ക്കുന്നതും ഇന്ദുലേഖയ്ക്കു അറിയാൻ പറ്റി. മാധവൻ കാണാതെ അവൾ ആ ഭാഗത്തു ഒന്നുകൂടി അമർത്തി തടവി
“അങ്ങു ഇപ്പോൾ തന്നെ എന്നെ സാധിക്കുമെന്നതുപോലെ എനിക്കു തോന്നുന്നു’ മാധവന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ (ചനത്തിന്റെ നിറം പകർന്ന കൂചമുകുളങ്ങളെ ന്യൂണിയാൻ തൂടങ്ങിയപ്പോൾ ഇന്ദുലേഖ മൊഴിഞ്ഞു. ഞെട്ടുകളിൽ നിന്നും ഒരു നിമിഷം മുഖം ഉയർത്തി മാധവൻ ആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“ഓമനേ ഇപ്പോൾ തന്നെ നിന്നെ സാധിക്കാൻ എനിക്കു സഹികെട്ടിരിക്കുന്നു. തരുമോ?
“എനിക്കും അങ്ങയെ ഇപ്പോൾ തന്നെ സാധിക്കാൻ അതിയായ മോഹം ഉണ്ട്. ചക്ഷെ അതു വേണ്ട എന്റെ ഓമനേ, കല്യാണം കഴിഞ്ഞുള്ള ആദ്യമാത്രിയിൽ എനിക്കു സമ്മാനമായി അർപ്പിക്കാനുള്ളത് ഞാൻ ഇന്നു തരില്ല”
ഇന്ദുലേഖ പറഞ്ഞതിൽ അശേഷം പൊളി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൾക്കു അന്നേരം തന്നെ മാധവനെ ചെയ്യാൻ വളരെ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ സൂരതസുഷിരം മാധവന്റെ മോഹഭണ്ഡിനായി വിലപിച്ച് കണ്ണീർ പൊഴിക്കുകയായിരുന്നു. എന്നാൽ ബുദ്ധിമതിയായ ഇന്ദുലേഖ അമ്മ ഉപദേശിച്ച് ഓർത്തു. കല്യാണത്തിനു മുൻപു മാധവനെ സാധിക്കാൻ അനുവദിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ എറ്റവൂം അനുമുപനായ ഈ വൻ നഷ്ട്ടപെട്ടുപോകും എന്നവളുടെ അമ്മ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു. പുരുഷൻ കാര്യ സാധിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ എപ്രകാരമാണു നിറംമാറുക എന്ന് ആർക്ക് പറയാനാവൂ.
ഇന്ദുലേഖയുടെ ഉത്തരം കേട്ട് മാധവൻ അവളെ ദയനീയമായി കടക്ഷിച്ചു.
“അടങ്ങിന്റെ പൊന്നേ. അങ്ങ് മദിരാശിയിൽ പോയി ജോലിക്കു പ്രവേശിച്ചുകഴിഞ്ഞാൽ ഉടനെ തന്നെ ഇതെല്ലാം നടക്കുമല്ലേ”
“മാധവിയെന്നെ എത്രയാണു സങ്കടപെടൂത്തുന്നതെന്നു അറിയാമോ.? മാധവന്റെ മുഖഭാവവും ഗോഷ്ടികളുമൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ അപ്പോൾ തന്നെ അവന് സാധിച്ചുകൊടൂക്കാൻ അവൾക്കു വീണ്ടും തോന്നലുണ്ടായി. എന്നാൽ അതവൾ വിവേകത്തോടെ
“എന്റെ പൊന്ന പൊന്നേ, എനിക്കൂ, ആഗ്രഹമില്ലെന്നാണോ. പക്ഷേ പത്രെിന്നുന്നതാണ് സുഖം”
മാധവൻ പെട്ടെന്ന് മുണ്ടുചകൂത്ത് തന്റെ സൂരതായുധത്തെ പുറഞ്ഞെടൂത്ത് കൈകളാൽ “മാധവി ഇതു കാണുന്നില്ലേ ഞാൻ ഇവനെ എങ്ങിനെയാണു ശമിപ്പിക്കുക”
വിഭ്രജിച്ചുനിൽക്കുന്ന ആ കൂറ്റൻ തടഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ അരുമാനത്തിലേക്കു രക്ട് ഇരച്ചുകയറി അവിടമാകെ ചെമ്പരത്തിപോലെ ചുമന്നു.
“എന്റെ മോനെ, എന്തൊക്കെയാണ് കാണിക്കുന്നത്. അതിനെ അകത്താക്കൂ, ആര്യാത്രിയിൽ മാത്രം കണ്ടാൽ മതി എനിക്ക്. എന്നെ കൊല്ലതെ കൊല്ലല്ലേ.”
“ഇല്ല. മാധവിതന്നെ ഇതിനൊരു ഉപായം കാണണം. ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ സാധിക്കാതെ എനിക്കീ മാത്രികടക്കാൻ സാധ്യമല്ല.”
“എന്തൊക്കെയാണങ്ങ് പറയുന്നത്. എനിക്കു ഇതിനെ ശമിപ്പിക്കാൻ ഒരു ഉപായവും ഇല്ല. അതിനെ അകത്താക്കൂ ഭയവുചെയ്തു.”
ഇതിയും ആയപ്പോൾ അറയുടെ കതകിൽ ആരോ മുട്ടുന്നതുകേട്ട് അവർ രണ്ടുപ്പേരും ഞെട്ടി എണീറ്റു. ഇന്ദുലേഖ മുലക്കച്ച എടുത്തുകെട്ടി വേഗം പോയി കതകുതുന്നു. ഇന്ദുലേഖയുടെ അമ്മ ലക്ഷ്മികുട്ടിയായിരുന്നു അത്.
‘സല്ലാപം അവസാനിപ്പിക്കാറായില്ലേ രണ്ടാൾക്കും ഇനിയും. നേരമെത്രയായെന്നാണ് കരുതുന്നത് ഇതു കേട്ടപ്പോൾ ഇന്ദുലേഖ അകത്തേക്കു തിരിച്ചുനടന്ന് കോച്ചിൽ ആസനസ്ഥയാവുകയും, മാധവൻ അവിടെ നിന്ന് എണീറ്റ് തന്റെ അറയിലേക്ക് യാത്രയാവുകയും
ചെയ്യു.
പോയുടനെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ഇന്ദുലേഖയോടൊപ്പം വന്നിരുന്നു . ഇന്ദുലേഖയുടെ മുഖഭാവാദികൾ വീക്ഷിച്ചപ്പോൾ അവർക്കൂ ചില സംശയങ്ങൾ ഉണ്ടായി. അവർ അടൂത്തിമൂന്ന് അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടി
“എന്താ കുട്ടീ, മാധവൻ സാധിച്ചുവോ..?” ഒരൽപ്പം കൂസ്യത്തിയോടെയും എന്നാൽ ഗൗരവം വിടാതെയും ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ചോദിച്ചു. ഈ മാതിരി ചോദ്യങ്ങൾ മകളോടു ചോദിക്കാൻ ഉതകുംവിധം അവർ കൂട്ടുകാരികളെപ്പോലെയാണു ജീവിതം കഴിച്ചിരുന്നത്.
“ഇല്ല’ അലക്ഷ്യമായി ഇന്ദുലേഖ മറുപടി പറഞ്ഞു. “അതിനെന്നോട് എന്തിനാ കൂട്ടിക്ക് അമർഷം. ഞാൻ വന്നതുകൊണ്ടു രക്ഷപെട്ടു. അല്ലേ..?
“അല്ല, രക്ഷപോയി.”
ഉം.. പിന്നെ എന്തായിരുന്നു ഇത്രസമയം സല്ലാപം’
“മാധവൻ കുറച്ചു നേരം എന്റെ അകിടിൽ നിന്നും ക്ഷീരപഠനം നടത്തുകയായിരുന്നു. കേശവൻ നമ്പൂതിരി കാത്തിരിപ്പുണ്ടാവൂ. അമ്മ പോയ്ക്കോളു. ഞാൻ ഒന്നു കിടക്കട്ടെ’ ചകുതി പരിഭവത്തിൽ ഇന്ദുലേഖ പറഞ്ഞു.
‘ഉം..” ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ, അവളുടെ കൂചങ്ങളിൽ ഒന്നു. മർദിച്ചിട്ട് ഇറങ്ങി പോയി. “ഈ അമ്മയുടെ കാര്യ’ എന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ടു ഇന്ദുലേഖ പോയി അറ്റയുടെ കതകടച്ച് കോച്ചിൽ വന്നു കിടന്ന്, ജനലിലൂടെ ചതഞ്ഞൊഴുകുന്ന നിലാവിനെ നോക്കി അൽപ്പനേരം മുൻപ് നടന്ന സംഗതികൾ ആലോചിച്ചു. പിന്നെ മൂണ്ടുമാറ്റി കാലുകൾ അകത്തി അംഗുലീന്റെമഥനം നടത്താൻ തുടങ്ങി.
രണ്ട്. ഇന്ദുലേഖയുടെ അമ്മയായ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ വന്ന വാതിലിലൂടെ വിവശനായ മാധവൻ കടന്നുപോകുന്നത് കഴിഞ്ഞു ഭാഗത്തിൽ നമ്മൾ കണ്ടതാണല്ലോ. അവർ പരസ്പരം കൂട്ടിമുട്ടിയ ഒരർദ്ധനിമിഷത്തിൽ മാധവൻ ഇന്ദുലേഖ കേൾക്കാതെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയോട് ഇങ്ങിനെ പറയുകയുണ്ടായി
“അമ്മായി ഉറപ്പായും ഉടനെ എന്റെ അറയിൽ വരണം’
ഈ അവസരത്തിൽ വിസ്കാരഭ്യം ഉപേക്ഷിച്ച് എനിക്കു ഇമൂലേഖയുടെ അമ്മയായ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയെകുറിച്ച പ്രതിപാദിക്കേണ്ടതായ അവസ്ഥ വന്നുചേരുന്നുണ്ട്. കഥ നടക്കുന്ന കാലത്ത് ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്ക് മുപ്പത്താറുവയസ്സാണ് പ്രായമെന്നു മേനവൻ അവർകൾ തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ. മകളൊടൊപ്പം തന്നെയാണ് മേനവൻ അവർകൾ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുടെ സൗന്ദര്യത്തെ ചേർത്തു വയ്ക്കുന്നത്. പിന്നീട്, ഇന്ദുലേഖയെ സംബന്ധിക്കാൻ വന്ന സൂരിനമ്പൂതിരിപ്പാട് ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയെ കണ്ടു ഭ്രമിച്ചുവശാവുന്നതും മേനവൻ അവർകൾ പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ടല്ലേ. ഇന്ദുലേഖയുടെ നല്ല അമ്മ എന്നതിൽ കവിഞ്ഞു മറ്റുപ്രാധാന്യമൊന്നും പക്ഷേ മേനവൻ അവർകൾ തന്റെ നോവലിൽ അവർക്ക് നൽകിയിട്ടില്ല. എന്നാൽ ഈ കഥയിലെ ഒരു മുഖ്യകഥാപാത്രമായി ലക്ഷികുട്ടിയമ്മയെ കരുതിയിരിക്കുന്നതിനാൽ എനിക്ക് അവരെ കുറിച്ച് പറയേണ്ടതായി വന്നുചേരൂന്നു.
