“ശാസ്ത്രികൾ ഇത്ര മര്യാദവിട്ട് എന്നൊടൂ സംസാരിപ്പാൻ എങ്ങിനെ ഇടവന്നു. ബഹുമാനമുള്ള ആളായിട്ടാണ് ഞാൻ ശാസ്ത്രികളെ കണ്ടിട്ടുള്ളത്. എന്നിട്ടും എന്നോട് ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞുവല്ലോ.
കൂട്ടിപട്ടന്മാർക്ക് സാധിച്ചുകൊടുക്കുന്ന കൂടലയാണെന്നാണോ അങ്ങ് എന്നെ കരുതിയിരിക്കുന്നത്. എനിക്കു എന്നോടു തന്നെ വല്ലാതെ ലജ്ജ വന്നുകൂടിയിട്ടുണ്ട്
“ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ എന്തുപറഞ്ഞാലും ഞാൻ ഇപ്പോൾ കേൾക്കാൻ സന്നദ്ധനായീട്ടാണ് ഇരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹത്തെ ഒരു വെറും പെട്ടർ എന്നു കരുതവേണ്ട. സ്ഥായിയായ നമ്പൂതിരി , ഇതിനുവേണ്ടി മാത്രമായി ഇതുവരെ വന്നതാണ്. നിരാശനാക്കി അയച്ചാൽ ബ്രാഹ്മണപാപം വന്നു ചേരുമോ എന്നു ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു.”
“ശാസ്ത്രികൾ എന്നെ വല്ലാത്ത ധർമസങ്കടത്തിൽ ആക്കിയിരിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രികൾക്ക് ഇതു ഒട്ടും ചേർന്നതല്ല തന്നെ..”
ഇത്രയും പറഞ്ഞുകേട്ടതും ശാസ്ത്രികൾ തിരക്കിട്ട് കുളപ്പുരയിൽ നിന്നും ചുറത്തിറങ്ങുകയും അപ്പോൾ തന്നെ മറ്റൊരു രൂപം ഇരുട്ടിലേക്ക് കയറിവരുകയും ചെയ്തു.
ശാസ്ത്രികൾക്ക് ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ഇടയ്ക്കിടക്ക്
സാധിച്ചുകൊടൂത്തുകൊണ്ടിരുന്നത്. ഇതേ ശാസ്ത്രികൾ തന്നെയാണ്, താനറിയാതെയാണെങ്കിലും, ചിന്നീട്, മാധവന്നും ഇന്ദുലേഖയും തമ്മിൽ കൂറച്ചു കാലത്തേക്കെങ്കിലും തമ്മിൽപിരിയാൻ കാരണമായത് എന്ന് പ്രിയപെട്ട വായനക്കാർ ഓർക്കൂമല്ലോ.
സാധാരണ സരസമായ തമാശകൾ ഒക്കെ ഉരിചെയ്തു. സാവധാനം സുമതം സാധിക്കുന്ന ശാസ്ത്രികൾ ഇന്നു തിരക്കട്ട് ചെയ്യുന്നത് അറിഞ്ഞപ്പോൾ, ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയ്ക്ക് ലേശം ആശ്ചര്യം ഉദിച്ചെങ്കിലും, തനിക്കും സമയം ഇല്ലാത്തതിനാൽ, അതു കാര്യമാക്കാതെ നിന്നു കൊടുത്തു. ഒരു അഞ്ചുനിമിഷം കൊണ്ടുതന്നെ ശാസ്ത്രികളും ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുടെ ക്ഷേത്രത്തിൽ അഭിഷേകം കഴിച്ച് ആശ്വസിച്ചു. അവർ നിവർന്നു നിന്ന് മുണ്ടു നേരേയാക്കി തിരിഞ്ഞപ്പോഴും ശാസ്ത്രികൾ അവിടെ തന്നെ നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
“ശാസ്ത്രികൾ ആദ്യം പൊയ്ക്കോളൂ. രണ്ടുപേരൂം കൂളപ്പുരയിൽ നിന്നും ഒന്നിച്ചു ഇറങ്ങുന്നത് വാല്യകാരികൾ ആരും കാണേണ്ട”
“ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു അലോഗ്യം തോന്നില്ലെങ്കിൽ എനിക്കു വേറൊരു കാര്യം പാവാനുണ്ട് “എന്താണ്..? “ദേശാടനക്കാരനായ എന്റെ ഒരു സ്നേഹിതൻ കൂറച്ചു ദിവസമായി വന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ട്. മുൻപ് എവിടെയോ വച്ച് ഇഷ്ടൻ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയെ കണ്ടു ഭ്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒന്നു സാധിക്കണം എന്ന വല്ലാത്ത ആശയുണ്ടു മൂപ്പർക്ക്…“
“ശാസ്ത്രികൾ ഇത്ര മര്യാദവിട്ട് എന്നൊടൂ സംസാരിപ്പാൻ എങ്ങിനെ ഇടവന്നു. ബഹുമാനമുള്ള ആളായിട്ടാണ് ഞാൻ ശാസ്ത്രികളെ കണ്ടിട്ടുള്ളത്. എന്നിട്ടും എന്നോട് ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞുവല്ലോ.
കൂട്ടിപട്ടന്മാർക്ക് സാധിച്ചുകൊടുക്കുന്ന കൂടലയാണെന്നാണോ അങ്ങ് എന്നെ കരുതിയിരിക്കുന്നത്. എനിക്കു എന്നോടു തന്നെ വല്ലാതെ ലജ്ജ വന്നുകൂടിയിട്ടുണ്ട്
“ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ എന്തുപറഞ്ഞാലും ഞാൻ ഇപ്പോൾ കേൾക്കാൻ സന്നദ്ധനായീട്ടാണ് ഇരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹത്തെ ഒരു വെറും പെട്ടർ എന്നു കരുതവേണ്ട. സ്ഥായിയായ നമ്പൂതിരി , ഇതിനുവേണ്ടി മാത്രമായി ഇതുവരെ വന്നതാണ്. നിരാശനാക്കി അയച്ചാൽ ബ്രാഹ്മണപാപം വന്നു ചേരുമോ എന്നു ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു.”
“ശാസ്ത്രികൾ എന്നെ വല്ലാത്ത ധർമസങ്കടത്തിൽ ആക്കിയിരിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രികൾക്ക് ഇതു ഒട്ടും ചേർന്നതല്ല തന്നെ..”
ഇത്രയും പറഞ്ഞുകേട്ടതും ശാസ്ത്രികൾ തിരക്കിട്ട് കുളപ്പുരയിൽ നിന്നും ചുറത്തിറങ്ങുകയും അപ്പോൾ തന്നെ മറ്റൊരു രൂപം ഇരുട്ടിലേക്ക് കയറിവരുകയും ചെയ്തു.
“എനിക്കു നല്ല സുഖമാവുന്നുണ്ടു. സാധാരണ ഞാൻ കളികൂട്ടു തുടങ്ങിയാൽ സ്ത്രീജനങ്ങൾ ഇങ്ങിനെ മനചോഞ്ചല്യം ഇല്ലതെ നിൽക്കുന്നതു അധികം കണ്ടിട്ടില്ല. ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ഞാൻ കരുതിയതിനെക്കാൾ നിപുണയാണു.”
പെരുമഴപെയ്യുന്നതുപോലെ ചിനെ നമ്പൂതിരി ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുടെ അരകെട്ടിൽ കൈകൾ കൊണ്ടു അമർത്തിപിടിച്ച ചാപം അടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരഞ്ചുനിമിഷം നിർത്താതെ അങ്ങിനെ അടിച്ചതിനുശേഷം അയാൾ നിശ്ചലനായി ഒരു ഭൂകമ്പം കഴിഞ്ഞുപോലെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ കിതച്ചുപോയി. അവർ രതിസുഖത്തിന്റെ അറ്റത്തുപോയി നിൽക്കുകയായിമൂന്നു. ഒരു നിമിഷം കൂടി അബ തുടർന്നിരുന്നെങ്കിൽ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു സംഭവിക്കുമായിരുന്നു.
“എന്തേ നിർത്തിയത്. വേഗന്നാവട്ടെ. എനിക്കു സമയം ചോവുന്നു. വിസ്മരിച്ചുള്ള കളി മറ്റൊരിക്കലാവാം’ “നിർത്തിയതല്ല. ഒന്നു. ശ്വാസം എടുത്തോട്ടെ, ഒരു കാര്യം എനിക്ക് ഉറപ്പായിരിക്കുന്നു. ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ സൂരത്തിൽ എന്നെക്കാൾ ഏറെ നൈപുണ്യം ഉള്ളവൾ തന്നെ..”
“അങ്ങ് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു. ഞാൻ സൂരതനൈപുണയായ ഒരു ഒരു കുടലയാണെന്നോ മറ്റോ അങ്ങ് ധരിച്ചുവായതുപോലെ തോന്നുന്നു. നിർബന്ധമായും ആവശ്യപെട്ടപ്പോൾ, ഒരു ആഢ്യബ്രാഹ്മണനെ നിരാശപ്പെടൂത്താൻ ചാടില്ലല്ലോ എന്ന് ഓർത്തുമാത്രമാണു ഞാൻ…”
“അയ്യോ, അയ്യോ. ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ എന്നെ അങ്ങിനെ തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ലേ ഞാൻ എന്തോ അബദ്ധമായി പറഞ്ഞുപോയി. ക്ഷമിക്കണം. എനിക്കു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയെ സാധിപ്പാൻ കിട്ടിയതിനെക്കാൾ വലിയതൊന്നും ഇനി ഈ ഇഹലോകത്തിൽ ലഭിപ്പാൻ ഇടയില്ല. ശാസ്ത്രികൾ പത്തുപതിനഞ്ചുനിമിഷം ഇതിനകത്തു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുമായി സംസാരിച്ചു സമ്മതിപ്പിക്കുമ്പോൾ പോലും ഞാൻ ഇതു സംഭവിക്കും എന്നു അശേഷം കരുതിയതല്ല എന്റെ നാവൂചിഴച്ചതിനു എന്നോടൂ പൊറുക്കണമേ.”
അതുകേട്ടപ്പോൾ ശാസ്ത്രികൾ തന്നെ ഇപ്പോൾ സാധിച്ചുകാര്യ നമ്പൂതിരി അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു ബോദ്ധ്യമായി ഇരുചെവിയറ്റിയാതെ ശാസ്ത്രികൾ ആദ്യം തന്റെ കാര്യ നടത്തികളഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ബഹുരസികൻ തന്നെ ഈ ശാസ്ത്രികൾ.
“അങ്ങ് ഏതുദേശഞ്ഞുവച്ചാണ് എന്നെ ഇതിനുമുൻപ് കണ്ടിട്ടുള്ളത്?
‘ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരിയുമായി കാടാമ്പുഴ വന്നപ്പോൾ ഒരു നോട്ടം കണ്ടിരുന്നു. അന്നേ മനസിൽ പതിഞ്ഞുപോയതാണ് ഈ മുഖം. തിരക്കി ഏറെ അലഞ്ഞു.”
“ഇപ്പോൾ സന്തോഷമായില്ലേ..?
‘ഉവ്വ്’ എന്നു പറഞ്ഞ് നമ്പൂതിരി വീണ്ടും ആഞ്ഞാഞ്ഞ് അടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ കാമസുഖത്തിന്റെ മൂർധന്യത്തിൽ എത്തുകയും അവർക്കൂ സ്പലനം സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. അവർ കീഴ്ച്ചുണ്ട് കടിച്ച് സുഖലഹരിയുടെ ബഹിർസ്ഫുരണം അമർത്തി, കഴിവതും നിർമ്മയായി നിന്നു. എങ്കിലും സുമതസുഷിരത്തിൽ നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന മജലത്തിന്റെ പുഴയെ ആർക്കൂ തടയാൻ കഴിയും. അപ്പോൾ നമ്പൂതിരിയുടെ ചലനത്തിന്റെ ക്രമം തെറ്റുന്നതും, സൂരതഭണ്ഡിന്റെ മകുടം അഭിഷേകത്തിനായി വിടരുന്നതും അറിയാൻ സാധിച്ചു
