••❀••
അന്ന് രാത്രി രാജേന്ദ്രൻ വന്നാലുണ്ടാകുന്ന പുകിലുകളലോചിച്ചു വൃന്ദക്ക് മനസ്സമാധാനം ഉണ്ടായില്ല അവൾ ഇടക്കിടക്ക് ഗേറ്റിലേക്ക് നോക്കും, കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു രാജേന്ദ്രന്റെ കാർ വന്നപ്പോ വൃന്ദയുടെ നെഞ്ച് പട പട ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങി,
രാജേന്ദ്രൻ പതിവ്പോലെ കുളിച്ചു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ടേബിളിന് മുന്നിലെത്തി, നളിനി ഭക്ഷണം വിളമ്പി.
“നളിനി മോളെവിടെ വിളിക്ക് അവൾക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കണ്ടേ…?”
“രാജേട്ടൻ കഴിച്ചോ…അവക്കിപ്പോ വേണ്ടാന്ന്, തലവേദനയെങ്ങാണ്ടാന്ന്…”
അതുകേട്ടു രാജേന്ദ്രൻ എഴുന്നേറ്റ് ശില്പയുടെ മുറിയിലെത്തി,
“അച്ഛന്റെ മോക്ക് എന്താ പറ്റ്യേ…തലവേദനാണെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞു…”
രാജേന്ദ്രനെ കണ്ടതും അവൾ വിങ്ങികരയാൻ തുടങ്ങി,
“അയ്യോ…എന്താ മോള് കരയുന്നേ വയ്യേ…എങ്കി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാം…”
രാജേന്ദ്രൻ അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു,
“അത്…അച്ഛാ ഞാനിന്ന് ഉണ്ണിയോട് കുറച്ചു ദേഷ്യപ്പെട്ടു സംസാരിച്ചാരുന്നു…അപ്പൊ ആ കുരുത്തംകെട്ട ചെറുക്കൻ എന്നെ ഒരു കമ്പി കൊണ്ട് പൊതിരെ തല്ലി കൊല്ലറാക്കി…എന്റെ നടു ഒടിഞ്ഞെന്നാ തോന്നുന്നേ എനിക്കിപ്പോ എണീക്കാൻപോലും പറ്റുന്നില്ല…അമ്മേ…”
ശില്പ നടുവിൽ താങ്ങി വേദനയോടെ കരഞ്ഞു
രാജേന്ദ്രന്റെ മുഖം ദേഷ്യം കൊണ്ട് ചുവന്നു വിറച്ചു, എന്നിട്ട് നളിനിയോടായി അലറി
“എവിടെടി അവൻ…?”
അയാൾ ചാടിയിറങ്ങി അലമാരയുടെ മുകളിൽ വച്ചിരുന്ന ചൂരൽ എടുത്ത് അടുക്കളയിലേക്ക് പാഞ്ഞു ചെന്നു, നളിനി അയാളെ തടയാൻ നോക്കി, അയാൾ അവളെ കുടഞ്ഞു തെറിപ്പിച്ചു,
അപ്പോൾ അടുക്കളയിൽ ഒരു മൂലയിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു കണ്ണൻ, വൃന്ദ ഗേറ്റ് അടക്കാൻ പുറത്തേക്ക് പോയിരുന്നു,
അടുക്കളയിലെത്തിയ രാജേന്ദ്രൻ കണ്ണനെ ഒരു കയ്യിൽ തൂക്കിയെടുത്ത് ചൂരലിന് ആഞ്ഞടിച്ചു, കണ്ണൻ വലിയ വായിൽ നിലവിളിച്ചു, അയാൾ അവനെ തലങ്ങും വിലങ്ങും തല്ലുന്നുണ്ടായിരുന്നു, തല്ലല്ലേ വലിയച്ചാന്ന് കണ്ണൻ നിലവിളിക്കുണ്ടയിരുന്നു, ആ കാഴ്ച കാണാൻ ശില്പ ക്രൂരമായ പുഞ്ചിരിയോടെ അടുക്കള വാതിൽക്കൽ കയ്യും കെട്ടി നിന്നു, കണ്ണന്റെ നിലവിളിക്കേട്ട് വൃന്ദ ഓടിപ്പാഞ്ഞു വന്ന് രാജേന്ദ്രന്റെ കാലിൽ വീണു,
“അവനെ തല്ലല്ലേ വലിയച്ഛാ അവൻ കുഞ്ഞല്ലേ, ഞാൻ കാലുപിടിക്കാം…”
വൃന്ദ അയാളുടെ കാലിൽ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അലമുറയിട്ടു…
“ഛീ…മാറടി മൂധേവി…”
രാജേന്ദ്രൻ അവളെ കാല് കുടഞ്ഞെറിഞ്ഞു, കണ്ണനപ്പോഴും നിലവിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
ദൂരേക്ക് വീണ വൃന്ദ ചാടിപിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് കണ്ണനെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു, പിന്നീടുള്ള അടിയെല്ലാം വൃന്ദക്കാണ് കിട്ടിയത്, അവൾ കണ്ണനെ തന്റെ ദേഹത്തേക്ക് ചേർത്ത് പൊതിഞ്ഞുപിടിച്ചു, കൈ കഴച്ചപ്പോൾ രാജേന്ദ്രൻ തല്ല് നിർത്തി,
“വന്ന് വന്ന് ഈ വീട്ടില് ഗുണ്ടായിസവും തുടങ്ങിയോ…? അസത്തുക്കള്…ഇവിടെ മര്യാദക്ക് കഴിഞ്ഞോണം…പരിഷകൾ…”
അയാൾ അലറിക്കൊണ്ട് വൃന്ദയെ ചവിട്ടി നിലത്തിട്ടു,
“മതി രാജേട്ടാ…”
നളിനി അയാളെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു,
അയാൾ പുറത്തേക്ക് പോയി, നളിനി ഒരു നിമിഷം വൃന്ദയെയും കണ്ണനെയും നോക്കി നളിനിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു പിന്നീട് ശില്പയെ കത്തുന്ന ഒരു നോട്ടം നോക്കിയിട്ട് അയാളുടെ പുറകെ പോയി.
ശില്പ പുഞ്ചിരിയോടെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു, കുറച്ചു നേരം അവരെത്തന്നെ നോക്കിനിന്നു പിന്നീട് കുനിഞ്ഞ് വൃന്ദയുടെ കവിളിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ചു മുഖം തന്റെ നേർക്ക് തിരിച്ചു, അപ്പോഴും അവർ രണ്ടുപേരും എങ്ങലടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,
“ഇപ്പൊ മനസ്സിലായോടി എന്നോട് കളിച്ചാലുള്ള ഗതി, ഇതൊന്നുമായില്ല അടുത്തത് ഉടനെ വരുന്നുണ്ട്, പിന്നത്തേത് നീ താങ്ങില്ല”
കണ്ണൻ ദേഷ്യത്തിൽ അവളെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
“എന്താടാ നോക്കിപ്പേടിപ്പിക്കുന്നെ…നിന്നെയൊന്നും സുഖിച്ചു ജീവിക്കാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ലടാ… എന്നെ തല്ലിയേന് നീ ഇനീം അനുഭവിക്കും കേട്ടോടാ…”
ശില്പ പുറത്തേക്ക് പോയി.
••❀••
അന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ വൃന്ദ കണ്ണന്റെ തല്ല്കൊണ്ട് തിണർത്ത പാടിൽ കയ്യോടിച്ചു വിതുമ്പി കരഞ്ഞു,
“എന്തിനാ ഉണ്ണിയേച്ചി കരയുന്നേ…? എനിക്ക് കൊഴപ്പൊന്നൂല്ലാ…”
കണ്ണൻ അവളുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു കിടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
വൃന്ദ ദാവണി കൊണ്ട് കണ്ണ് തുടച്ചിട്ട് അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു,
കണ്ണൻ അവളുടെ വയറിനു കുറുകെയും കയ്യിലും കഴുത്തിലും തിനർത്തുകിടക്കുന്ന പാടുകളിലേക്ക് പതിയെ വിരലോടിച്ചു,
“ഉണ്ണിയേച്ചിയെന്തിനാ എന്നെ വന്നു പിടിച്ചത് അതോണ്ടല്ലേ ഉണ്ണിയേച്ചിക്കും തല്ല് കിട്ടിയത്…വലിയച്ഛൻ കൈ കഴക്കുമ്പോ തല്ല് നിർത്തിയേനെയല്ലോ…”
കണ്ണൻ അവളോട് പറഞ്ഞു, അതിന് വൃന്ദയൊന്നും പറയാതെ അവനെ ചേർത്ത് കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.
“മോൻ ഒന്നും കഴിച്ചില്ലല്ലോ ഉണ്ണിയേച്ചി ചോറ് വാരി തരട്ടെ…?”
വൃന്ദ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അവനോട് ചോദിച്ചു
“വേണ്ട ഉണ്ണിയേച്ചി കഴിച്ചോ…എനിക്ക് വേണ്ട…”
വൃന്ദ നിർബന്ധിക്കാൻ പോയില്ല അവൾ അവനെ ചേർത്തുപിടിച്ചു കിടന്നു.
••❀••
നളിനി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ രാജേന്ദ്രനോട് കല്യാണക്കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു,
“രാജേട്ടാ…ഇന്ന് ശ്യാമയും മോനും ഇവിടെ വന്നിരുന്നു…”
“മ്…”
എന്താ കാര്യം എന്നർത്ഥത്തിൽ അയാളൊന്ന് മൂളി
“ഒരു കല്യാണലോചനയുമായിട്ടാ അവർ വന്നത്…”
രാജേന്ദ്രൻ വിശ്വാസം വരാത്തപോലെ ഞെട്ടി നളിനിയെ നോക്കി.
“ആഹാ.. നല്ല ബന്ധമാണല്ലോ…ആ ടൗണിലെ ശ്രീനന്ദനം ഷോപ്പിംഗ് കോംപ്ലക്സ് പോലും കോടികളുടെ മൊതലാ…. അല്ലാതെ സ്വത്തുക്കൾ വേറേം…ഇത് നടന്നാ നമ്മടെ ഭാഗ്യാ…എന്നിട്ട് നീയെന്ത് പറഞ്ഞു…?”
അയാൾ താല്പര്യത്തോടെ ചാടിഎണീറ്റ് നളിനിയോട് ചോദിച്ചു… അയാളുടെ ഭവമാറ്റം കണ്ട് നളിനി അതിശയിച്ചു പോയി, ഒരു നിമിഷം അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി പതിയെ പറഞ്ഞു
“അത്…രാജേട്ടാ ആലോചന വന്നത് നമ്മുടെ മോൾക്കല്ല…”
രാജേന്ദ്രൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി,
“പിന്നാർക്ക്…???”
അയാൾ അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു
“അത്.. ഉണ്ണിക്കാ ആലോചന വന്നിരിക്കുന്നത്…അവിടുത്തെ കുട്ടി ഉണ്ണിയേക്കണ്ട് ഇഷ്ടപ്പെട്ട് ആലോചനയുമായി വന്നതാ…അതിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞാ നമ്മുടെ മോളും ആ പിള്ളേരും തമ്മിൽ വഴക്ക്കൂടിയത്”
രാജേന്ദ്രൻ വല്ലാത്ത ഭാവത്തോടെ നളിനിയെ നോക്കി,
“അതിനെന്തിനാ അവര് തമ്മിൽ വഴക്കുകൂടുന്നത്…?”
രാജേന്ദ്രൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“അത് ശില്പക്ക് ആ നന്ദനോട് ചെറിയ താൽപ്പര്യമുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു…”
അതുകേട്ട് രാജേന്ദ്രൻന്റെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി,
“എന്നവൾ നിന്നോട് പറഞ്ഞോ…?”
“എനിക്കങ്ങനെ തോന്നി….പക്ഷേ രാജേട്ടാ അവർക്കിഷ്ടം ഉണ്ണിയേ അല്ലേ അപ്പൊ അത് നടത്തികൊടുക്കുന്നതല്ലേ നല്ലത്, മാത്രോല്ല അതോടെ അവരെക്കൊണ്ടുള്ള ശല്യം തീരോല്ലോ…”
രാജേന്ദ്രൻ നളിനിയെ മിഴി കൂർപ്പിച്ചോന്ന് നോക്കി