“അച്ചാ, കാപ്പികുടിക്കാൻ കൈ കഴുകന്നേ.”
ജോസച്ചൻ കട്ടിലിൽനിന്നും എഴുനേറ്റു. ലോഹ വീണ്ടും നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരിക്കുന്നു. മേരി എന്ന സ്ത്രീ അച്ചന്റെ ഓരോ ഞരമ്പിനേയും വലിച്ചു മുറുക്കിയിരിക്കുകയാണ്. ഓരോ നിമിഷം തോറും രക്തം തിളച്ചു പൊങ്ങുകയാണ്. വെണ്ണയിൽ വാർത്ത അവളുടെ അടിത്തുടകളും അവയുടെ അങ്ങേ അറ്റത്ത് കാർമേഘം മൂടിക്കിടക്കുന്ന രഹസ്യങ്ങളും താളത്തിനൊത്ത് വിളഞ്ഞാടിയ വെളുത്തുരുണ്ട് തേൻകൂടങ്ങളും മനസിൽനിന്ന് മായ്ക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല. കാലുകളുടെ ഇടയിൽ തന്റെ പുരുഷത്വം അലറിയടിക്കുകയാണ്. പത്തുകൊല്ലം പരിശീലിച്ച സ്വയം സന്മയനം പാടേ അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. ഒരു വശത്ത് ലഹരി പിടിപ്പിക്കുന്ന സ്ത്രീ സാമീപ്യം, മറുവശത്ത് ഒരിക്കലും തോന്നാത്ത ഇത്തരം വികാരങ്ങൾ മനസിനേയും ശരീരത്തേയും അടിമയാക്കുമ്പോൾ എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് അറിഞ്ഞുകൂടാത്തതിലുള്ള പേടി ഒന്നും വ്യക്തമായി ചിന്തിച്ചു തീരുമാനിക്കാൻ സാധിക്കുന്നില്ല. ഏതോ അഞ്ഞ്ജാത ശക്തി തന്റെ ശരീരത്തേ കീഴടക്കിയ പോലെ. ശരീരം മുഴുവൻ വിയർക്കുന്നു. മനസാകെ മത്തു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. ഒരു നല്ല കാപ്പി കുടിച്ചു കഴുയുമ്പോൾ ശരിയാകണം. അതുകഴിഞ്ഞു വീടും വെഞ്ചിരിച്ചിട്ട് പെട്ടന്ന് ഇവിടെ നിന്നിറങ്ങാം.
കിണ്ണയിൽ നിന്ന് വെള്ളമൊഴിച്ച് കയ്യും മുഖവും കഴുകി തിരിഞ്ഞപ്പോഴേക്ക് മേരി കാപ്പിയും പലഹാരവും മേശയിൽ വച്ച് ശാലീനയായി അടുക്കളെ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്നു. അച്ചൻ അവളെ ഒന്നു കൂടി നോക്കിപ്പോയി ഇത്രയും നേരം വിശ്വാമി തന്റെ ചാരിതത്തേ അലച്ചുലച്ച മദാലസയായ ഉർവശി തന്നെ ആണോ ഇവൾ എന്നോർത്തുപോയി. എന്തു സൗന്ദര്യവും മുഖകാന്തിയും നിഷ്കളങ്കതയുമാണ് ആ മുഖത്ത് മുഖത്തിനൊത്ത ശരീരവും. നല്ല പൊക്കവുമുണ്ട്. ആറടി പൊക്കമുള്ള അച്ചന്റെ കഴുത്തോളം എങ്കിലും അവൾ വരും. ഇതുപോലെ വിജനവിദൂരമായ ഒരു ഉൾപ്രദേശത്ത് താമസിക്കുന്ന ഈ പെൺകുട്ടി ഒരു നാടൻ സുന്ദരിയാണെന്ന് പറയത്തില്ല. വട്ടമുഖവും കൊഴുത്ത ശരീരവും വെളുത്ത നിറവുമാണല്ലോ നാട്ടിലേ സൗന്ദര്യം. ഇവൾക്കാണെങ്കിൽ മുലകളും ചന്തികളും ഒഴിച്ചാൽ കൊഴുപ്പും മുഴുപ്പും മറ്റെങ്ങുമില്ല. സ്കൂളിൽ പഠിച്ചിരുന്ന കാലത്ത് ഓട്ടത്തിലും ചാട്ടത്തിലും മിടുക്കായായിരുന്നിരിക്കണം അച്ചൻ മനസിലോർത്തു.
നിറത്തിന് പക്ഷേ കുറവൊന്നും ഇല്ലേലും മുഖം ഏതായാലും വട്ടമുഖമല്ല. നല്ല അച്ചടക്കമുള്ള വേഷമാണ് അവൾ ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. വെള്ള പാവാടയും ബ്ലൗസും. ഒരു തലമുണ്ടുകൂടി ഇട്ടാൽ കന്യാമറിയമാണെന്ന് തോന്നും മേരി, മറിയം, ഒത്ത പേര്. അച്ചന്റെ ഉള്ളിൽ അവളോട് അമിതമായ താൽപര്യവും അവളുടെ സാമീപ്യത്തിൽ കടുത്ത സന്തോഷവും തോന്നി ആ സൗമ്യതയും മുഖകാന്തിയും ഉള്ളിലേക്ക് ഒപ്പിയെടുക്കാൻ ആ ഹൃദയം വെമ്പി
“ഞങ്ങൾ പാവങ്ങളാ കേട്ടോ അച്ചോ. വലിയ കാപ്പിയൊന്നും ഇല്ല. അച്ചനിരിക്ക്’
മെല്ലെ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് മേരി പറഞ്ഞു. “ഇതുഗ്രൻ സൽക്കാരമായിരിക്കുന്നല്ലോ”. കസേരയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് അച്ചൻപറഞ്ഞു. “മേരി കാപ്പി കുടിക്കുന്നില്ലേ”
“ഞാൻ പിന്നെ കൂടിച്ചോളാം അച്ചോ’, മുഖo് കുനിച്ചു അടുക്കളവാതിൽക്കൽ ഒതുങ്ങിനിന്നുകൊണ്ട് ബഹുമാനത്തോടെ മേരി പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ ഞാനും കാപ്പി കൂടിക്കുന്നില്ല”. അച്ചൻ മെല്ലെ കസേരയിൽ നിന്ന് എഴുനേൽക്കാൻ ഭാവിച്ചു.
കാമദേവിയായ മേരി പുണ്ണ്യവതിയായ മറിയമായി മാറിയപ്പോൾ അച്ചന്റെ വാക്കുകൾക്കുറപ്പു വന്നു. പെരുമാറ്റത്തിൽ ചൊടിചൊടിപ്പുണ്ടായി. “അയ്യോ അങ്ങനെ പറയല്ലേ അച്ചാ,, ഞാനും ഇതാ വരുന്നു’. മേരി ചിരിച്ചോണ്ട് വേഗം പോയി ഒരു ഗ്ലാസിൽ കാപ്പിയുമായി വാതിൽക്കൽ വന്നു നിന്നു. അച്ചൻ കസേരയിൽ തിരിച്ചിരുന്നിട്ടവളേ നോക്കി ഒരു കുസൃതിയോടെ ചിരിച്ചു. നിഷ്കളങ്കമായ ആ ചിരി മേരിയുടെ ഉള്ളിൽ പതിഞ്ഞു.
“ഈ അച്ചൻ ഒരു തമാശുകാരനാണല്ലോ
രാവിലേ അമ്മിണിച്ചേടത്തിയുടെ വീടുവെഞ്ചിരിക്കാൻ പോയപ്പോൾ വിറകൊടിച്ചോണ്ടിരുന്ന ചേടത്തി അവരേകണ്ട് വേവലാതി പിടിച്ചോടി വീണകാര്യവും രാവിലെ കപ്യാരുചേട്ടൻ കുർബാനക്കിടെ ചെയ്ത മണ്ടത്തരങ്ങളുമൊക്കെ അച്ചൻ സരസമായി വിസ്തരിച്ചു. മേരി കൂടുകൂടാന്ന് ചിരിച്ചു. അച്ചന്റെ ചില തമാശുകൾ കേട്ട് ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു കണ്ണിൽ കണ്ണിരു വന്നു. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ് അച്ചന്മാരേ ചിരിയും കളിയും തമാശയുമുള്ള മനുഷ്യരായി മേരി കാണുന്നത്. ഈ അച്ചൻ പ്രത്യേകിച്ചും. എത അടുപ്പത്തോടെയാണ് പെരുമാറുന്നത്.
“അച്ചന്റെ ഉണ്ട് ഇഷ്ടമില്ലെന്നാ തോന്നുന്നേ. ഒന്നു തൊട്ടു പോലുമില്ലല്ലോ.” മേരി പരിഭവിച്ചു മുഖു വീർപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ചുമ്മാ പെണങ്ങാതെ മേരീ. ഞാൻ ഈ അരിയുണ്ട മുഴുവൻ അടിച്ചേക്കാം. ഇത്രയും നേരം വായിൽ വെള്ളം വിട്ടോണ്ട് ഇരുന്നേച്ച് ഞാനിതു തിന്നാതെ പോകുമോ മേരീ.” അച്ചൻ ഒരു ഉണ്ട് എടുത്തു തിന്നുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു. ‘വെള്ളം വിട്ടത് ഈ ഉണ്ട് കണ്ടിട്ടാണോ എന്തോ, മേരി മനസിലോർത്തു. “ഞാനാണേങ്കിൽ ഒത്തിരി സംസാരിച്ചു. ഇനി മേരി നിന്റെ വിശേഷങ്ങൾ പറ.
അതുകേൾക്കാനല്ലേ ഞാനിങ്ങു വന്നത്. എങ്ങനെയണ്ട് ഇവിടുത്തേ ജീവിതം”
അച്ചൻ ഓരോരോ കാര്യങ്ങൾ ചോദിച്ചു. സ്വതവേ സംസാരിക്കുവാൻ മിടുക്കായായ മേരി ഒത്തിരി വിശേഷം പറഞ്ഞു. അച്ചൻ ശ്രദ്ധയോടെ എല്ലാം കേട്ടിരുന്നു കാപ്പികുടിച്ചു. സമയം കടന്നു പോയത് രണ്ടു പേരും അറിഞ്ഞില്ല. മേരിക്ക് അച്ചനോട് ഒത്തിരി അടുപ്പം തോന്നി
“അച്ചാ ഇച്ചിരെ കൂടി കാപ്പി എടുക്കട്ടേ’ മേരി ചോദിച്ചു.
“വേണ്ട മേരി ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളം കൂടി തന്നാൽ മതി”
മേരി ഓടി പോയി വെള്ളവുമായി വന്നു. ഗ്ലാസ് നീട്ടിയപ്പോൾ മേരിയുടെ കയ്യേൽ ഒരു മുറിവിന്റെ പാട് കണ്ട് അച്ചൻ ചോദിച്ചു.
“ഇതെന്നാ പറ്റി മേരീ,”
“പശൂനേ മാറ്റിക്കെട്ടാൻ പോയപ്പം പശു കയറും വെട്ടിച്ചോടീപ്പം പുറകേ ഓടീ വീണതാ ”
‘എന്നിട്ട് ‘വീണപ്പം കൈയ്യേൽ ഒരു കമ്പു കൊണ്ടു വരഞ്ഞു. കല്ലൊരഞ്ഞു തൊടേലെ കുറേ തൊലി പോയി.”
“എന്നിട്ട് മരുന്നു വല്ലതും തേച്ചോ.” “പച്ചമരുന്നു തേച്ചു. തൊടേ ലേ ഒണങ്ങി. കയ്യേലേ ഇപ്പഴും കല്ലിച്ചാ കിടക്കുന്നേ”. മേരി കുനിഞ്ഞ് അച്ചന്റെ അടുത്തേക്ക് കൈനീട്ടി മുറിവ് തിരുമ്മിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അച്ചൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചു മുറിവിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ശരിയാ’ പക്ഷെ ആ സ്വരം ഇടറിപ്പോയി.
സംസാരത്തിന്റെ ഒഴുക്കിൽ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ മുറിവിൽ തലോടിയതാണ്. പക്ഷേ പ്രഥമ സ്തീസ്പർശനത്തിന്റെ ആഘാതം അപ്രതീക്ഷിതമായിരുന്നു. ഒരു പെണ്ണിന്റെ കയ്യാണ് താൻ പിടിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന ബോദ്ധ്യം വന്നപ്പോൾ കറണ്ടടിച്ചതുപോലെ അച്ചന്റെ കൈകൾ തരിതരിച്ചു. വിയർപ്പ് പൊട്ടി. ശ്വാസോശ്ചാസം ധ്യതുഗതിയിലായി. അച്ചൻ കണ്ണുയർത്തി മേരിയേ നോക്കി. ഇക്കരെ നടക്കുന്ന കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ യാതൊരറിവും ആ തങ്കമുഖത്തില്ല. മേശയിൽ മൂട്ടുകളൂന്നി കണ്ണുകൾ താഴ്ചത്തി മറ്റേതോ സ്വർഗ്ഗലോകത്തിലെന്ന പോലെ ആ തങ്കക്കുടം നിൽക്കുന്നു. തോളിലിട്ടിരുന്ന മുണ്ട് വഴുതി മേശയിൽ പതിച്ചിരിക്കുന്നു. കുനിഞ്ഞ കഴുത്തിൽനിന്ന് മുമ്പോട്ട് ചാടിക്കിടക്കുന്ന അവളുടെ താലിമാലയുടെ അറ്റത്തേ കുരിശ് നിശ്ചലമായി തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നു. ആ കുരിശിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ അവളുടെ മൃദുലസ്തനങ്ങൾ അവളുടെ ശ്വാസോശ്ചാസത്തിന്റെ താളത്തിൽ ഉയരുകയും താഴുകയും ചെയ്യുന്നു. തന്റെ കയ്യെത്തും ദൂരത്ത് ഒരു ജോടി ചുവന്നു തുടുത്ത ചുണ്ടുകൾ എന്തോ ഞണഞ്ഞിറക്കുന്നു. മറ്റേതോ ലോകത്തിലെന്ന് അച്ചൻ കരുതിയ ആ സ്വർണ്ണമേനിയും തീയിൽ ഉരുകുകയായിരുന്നു. കർഷകനായ ഭർത്താവിന്റെ പരുക്കൻ കൈബലം മാത്രം അറിഞ്ഞിട്ടുള്ള ആ മേനിയിൽ വെയിലും മണ്ണും പറ്റാത്ത വെണ്ണയിൽ വാർത്ത കരസ്പർശം കുളിരു കോരി പുരുഷന്മാരിൽ നിന്ന് പരുക്കൻ വാക്കുകൾ മാത്രം കേട്ടിട്ടുള്ള അവൾക്ക് ഒരു സിനിമാനടനേപ്പോലെ അന്തസും തേജസുള്ള ഒരാണിന്റെ സ്നേഹമയമായ വാക്കുകൾ കുളിർമ്മ പകർന്നു.
