“ശ്യെ കുശ്യെന്നൊന്നും പറയാതെ പ്രൂവ് ചെയ്യടാ ചെറുക്കാ!”
“എങ്ങനെ പ്രൂവ് ചെയ്യണന്ന്?”
“നല്ല ഒരു സുന്ദരിപ്പെണ്ണിനെ കെട്ടി അവടെ വയറ്റില് നല്ല അമ്പോറ്റി പോലത്തെ ഒരു കൊച്ചിനെ ഒണ്ടാക്കി പ്രൂവ് ചെയ്യടാ മാക്രീ…”
“കണ്ടോ കണ്ടോ!”
ജെയിംസ് ഒച്ചയിട്ടു.
“ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞ് മമ്മി പിന്നേം എന്റെ കല്യാണക്കാര്യത്തില് എത്തി…മമ്മി ഞാന് നിര്ത്തുവാ…സമീറ മാഡം ഒക്കെ വരുന്നുണ്ട്..ഞാന് വിസ്പ്പര് മേടിച്ച് കൊടുത്തുവിട്ടെക്കാം…”
“മേടിക്കുന്നെനും കൊടുത്തു വിടുന്നേനും ഒന്നും കൊഴപ്പം ഇല്ല….”
ലിസി പറഞ്ഞു.
“അത് നിന്റെ ഏതേലും കുണ്ടന്മ്മാരുടെ കൈയ്യിലാ കൊടുത്തുവിടുന്നത് എങ്കില് അവന്റെ കുണ്ടി ഞാന് ചെത്തിക്കളയും! നെനക്ക് കുണ്ടനടിക്കാന് വേറെ കുണ്ടന്മ്മാരെ തപ്പേണ്ടി വരും! ഞാന് പറഞ്ഞില്ലെന്ന് വേണ്ട! ങ്ങ്ഹാ!”
സംസാരിച്ച് കഴിഞ്ഞ് ലിസി ജെയിംസിനെപ്പറ്റി മാത്രമായിരുന്നു ഓര്മ്മിച്ചത്. എന്ത് സുന്ദരനാണ് തന്റെ മകന്! എന്നിട്ടും അവനെന്താ ഒരു പെണ്കുട്ടിയുമായി പ്രേമത്തിലാകാത്തത്? അവന് ആണ്കുട്ടികളോട് ആകര്ഷണമൊന്നും തോന്നുന്നില്ല. അങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില് അവനത് തന്നോട് തുറന്ന് പറഞ്ഞേനെ? എന്ത് കാര്യവും പരസ്പ്പരം തുറന്ന് സംസാരിക്കാന് മാത്രമുള്ള സൌഹൃദമുണ്ട് തനിക്ക് മകനുമായി. പിന്നെന്താ പ്രശ്നം? മാത്രമല്ല ഈയിടെയായി അവന് തന്നോട് സംസാരിക്കുന്നതില് അശ്ലീലമേറുന്നുണ്ട്.ആദ്യമൊക്കെ അല്പ്പം എരിവും പുളിയും കലര്ന്ന സംസാരമൊക്കെയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളുവെങ്കില് ഇപ്പോഴത് എന്തും സംസാരിക്കുന്ന രീതിയില് മാറിയിരിക്കുന്നു. താനതൊക്കെ ആസ്വദിക്കുന്നുണ്ടെന്നാണോ ഇനിയവന് ചിന്തിക്കുന്നത്? അല്ലെങ്കില് തന്നോട് അങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നത് അവനാസ്വദിക്കുന്നുണ്ടോ? ഉണ്ടെങ്കില് എന്താണ് അതിന്റെ അര്ഥം? എങ്കില് അതിന് ഒരര്ത്ഥമേയുള്ളൂ! വല്ലാത്ത ഒരുതരം മാനസിക വൈകൃതത്തിന്റെ പിടിയിലാണ് തന്റെ മകന്! കാരണം സ്വന്തം അമ്മയോട് ഇത്ര തുറന്ന് അശ്ലീലവും സെക്സുമൊക്കെ സംസാരിക്കുന്ന മറ്റൊരു മകന് വേറെ എവിടെയെങ്കിലും കാണുമോ? പക്ഷെ അവന്റെ നോട്ടത്തിലോ മുഖഭാവത്തിലോ ഒരശ്ലീലവും കണ്ടെത്താന് തനിക്ക് കഴിയുന്നുമില്ല താനും! ലിസിയ്ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. ലിസിയുടെ ഫോണ് ശബ്ദിച്ചു. ജെയിംസാണ്.
“എന്താ മോനെ ?”
അവള് ചോദിച്ചു.
“മമ്മീ എക്സെല് ആണോ ഡബിള് എക്സെല് ആണോ വേണ്ടേ?”
ആദ്യം ലിസിക്ക് അവന്റെ ചോദ്യം മനസ്സിലായില്ല. പെട്ടെന്നാണ് മനസ്സിലായത് മകനിപ്പോള് മെഡിക്കല് സ്റ്റോറിലാണ്. സാനിട്ടറി പാഡ് വാങ്ങിക്കുകയാണവന്.
“മോനിപ്പം മെഡിക്കല് സ്റ്റോറിലാണോ?”
“അതേന്നെ!”
ജെയിംസ് പറഞ്ഞു.
“അതല്ലേ ചോദിച്ചേ!”
അവളൊന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എക്സേല്ലിന്റെ വിങ്ങ്സിനു നല്ല ബ്രെഡ്ത്ത് ഉണ്ടോന്ന് കടക്കാരനോട് ചോദിച്ചേ ഒന്ന് ചോദിച്ചേ.”
“വിങ്ങ്സിനു നല്ല ബ്രെഡ്ത്ത് ഉള്ളതാണോ മമ്മിയ്ക്ക് വേണ്ടത്?”
“ആ, ശരിക്കും വീതിയുള്ളത് വേണം.”
“അതെന്നാ?”
“ശ്യെ! ഇതെന്നാ ചോദ്യവാ?”
“ഒന്നറിഞ്ഞിരിക്കാന് അല്ലെ മമ്മി! ഞാന് വേം പെണ്ണ് കെട്ടാന് വേണ്ടി മമ്മി എന്നും മുട്ടുകാലേല് ഇരുന്നു പ്രാര്ഥിക്കുവല്ലേ? ഒടനെ എങ്ങാനും എന്റെ കെട്ടു നടന്നാല് നാളെ എനിക്ക് പെമ്പ്രന്നോത്തിയ്ക്കും കൊടെ വാങ്ങണ്ടേ? അപ്പോള് അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ടേ എന്തിനാ വീതിയുള്ള വിങ്ങ്സൊക്കെ മേടിക്കുന്നത് എന്ന്!”
അത് കേട്ടിട്ട് ലിസിയ്ക്ക് ചിരി പൊട്ടി. കല്യാണക്കാര്യത്തില് ജെയിംസ് താല്പ്പര്യം കാണിക്കുന്നതിന്റെ സൂചന കണ്ടപ്പോള് ലിസിയുടെ മനസ്സ് കുളിരണിഞ്ഞു.
“എടാ എന്റെ അവിടെ കൊറച്ച് വീതി കൂടുതലാ…ആ ഭാഗം ഫുള്ള് കവര് ചെയ്യണം എങ്കില് പാഡിന്റെ വിങ്ങ്സ് ശരിക്കും വീതിയുള്ളതാവണം…അല്ലേല് ബ്ലഡിന്റെ അബ്സോര്ബ്ഷന് ശരിക്കും നടക്കത്തില്ല…മനസ്സിലായോടാ!”
“ആ! എനിക്കെങ്ങും മനസ്സിലായില്ല!”
അവന് അല്പ്പം ഈര്ഷ്യയോടെയാണ് അത് പറഞ്ഞതെന്ന് ലിസിയ്ക്ക് തോന്നി.
“മമ്മി അവടേം തൊടാതെ ഇവടേം തൊടാതെ പറഞ്ഞാ എനിക്കെങ്ങനെ മനസ്സിലാകാനാ?”
“ഓ! ഈ പൊട്ടന് കൊണാപ്പന്!”
ലിസി പറഞ്ഞു.
“എടാ എന്റെ മുള്ളുന്ന ഭാഗത്തിന് ശകലം വീതി കൂടുതല് ആണ് എന്ന്! അതുകൊണ്ട് പാഡിന്റെ വിങ്ങ്സിനും വീതി വേണമെന്ന്! ഇപ്പം തിരിഞ്ഞോ! എന്റെ ഈശോയെ! എന്നതൊക്കെയാ ഇവന് അറിയേണ്ടേ?”
ജെയിംസ് ആസ്വദിച്ച് ചിരിക്കുന്നതിന്റെ ശബ്ദം ലിസി കേട്ടു.
“എന്നെ ചമ്മിച്ചിട്ട് ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടില്ലേ!”
ലിസി പറഞ്ഞു.
“മമ്മിയെ ചമ്മിച്ചെന്നോ? ഞാനോ? മമ്മി ചമ്മുന്നത് എന്തിനാ?”
“സ്വന്തം മോനോട് മുള്ളുന്ന സാധനത്തിന്റെ കാര്യം പറയുന്നത് പിന്നെ എന്താ? ചമ്മല് ഉണ്ടാക്കുന്ന കാര്യമല്ലേ? നെനക്ക് അല്ലാരിക്കും. എനിക്ക് അതേ!”
“മമ്മീ, ഞാന് പിന്നെ വിളിക്കാമേ!”
അത് പറഞ്ഞതും ഫോണ് കട്ടായി. ലിസി ദീര്ഘമായി ശ്വസിച്ചു. രണ്ടു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ലിസിയുടെ ഫോണിലേക്ക് ഒരു വാട്ട്സാപ്പ് മെസേജ് വന്നു. നോക്കിയപ്പോള് ജെയിംസിന്റെ മെസേജ് ആണ്. ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്റെ ഫോട്ടോ അയച്ചിരിക്കുന്നു. അതീവസൌന്ദര്യമുള്ള ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്. “ഇതാരാടാ?”
അവള് മെസേജ് ചെയ്തു. അവന് ടൈപ്പ് ചെയ്യുന്നത് അവള് കണ്ടു. ഇപ്പോള് സംസാരിക്കാന് പറ്റാത്ത സമയമായിരിക്കാം.
“എഹ്? മമ്മിയ്ക്ക് ഇതാരാന്ന് ശരിക്കും മനസിലായില്ലേ? ഒന്ന് പോ മമ്മി വെളച്ചില് എടുക്കാതെ!
ലിസി ഫോട്ടോയിലേക്ക് ഒന്നുകൂടി നോക്കി. പെട്ടെന്ന് അവള്ക്ക് ആളെ മനസിലായി. “വിമല്…”
അവള് മന്ത്രിച്ചു.
“ഡോക്റ്റര് വിമല് പ്രഭാകര്, ക്ലിനിക്കല് സൈക്യാട്രിസ്റ്റ്. മെഡിക്കല് കോളേജിലെ മനശാസ്ത്രവിഭാഗം പ്രോഫസ്സര്!
ജെയിംസിന്റെ മെസേജ് വന്നു.
“ഇപ്പം മനസ്സിലായോ?
“എന്തിനാ നീ ഇപ്പം ഡോക്റ്ററുടെ ഫോട്ടോ അയച്ചേ?”
“മമ്മിയെ ഒന്ന് കണ്സല്ട്ട് ചെയ്യണം വീട്ടിലെ അന്തരീക്ഷത്തില് എന്ന് ഡോക്റ്റര് പറഞ്ഞിരുന്നു…ഏതായാലും ഡോക്റ്റര് അങ്ങോട്ടല്ലേ വരുന്നേ? ഞാന് ഡോക്ടറുടെ കയ്യില് കൊടുത്തുവിട്ടേക്കാം പാഡ് ഇത്തവണ ഡോക്ടറാകട്ടെ പാഡ് വാഹകന്!”
“എന്നുവെച്ചാല്? എന്നുവെച്ചാല് ഡോക്ടര് വിമല് എനിക്ക് പാഡും കൊണ്ട് ഇങ്ങോട്ട് വരുമെന്നോ? ചെറുക്കാ വിട്ടുപോക്കോണം നീ! ഡോക്റ്ററുടെ കയ്യില് എനിക്ക് പാഡും കൊടുത്ത് വിടുവാന്നോ!”
“അതെന്താ ഡോക്ടര് വിസ്പ്പര് വാഹകന് ആയാല് കുഴപ്പം? ഡോക്ടറല്ലേ? കോളേജില് പഠിക്കുന്ന കിളുന്ത് പിള്ളേരൊന്നുമല്ലല്ലോ ഇത്രേം ചമ്മാനും ഒച്ചയിടാനും!”
ലിസിയ്ക്ക് എന്താണ് അവനോട് പറയേണ്ടതെന്ന് കാര്യം മനസ്സിലായില്ല. അവള് കണ്ണുകള് മിഴിച്ചു. ജെയിംസ് സാനിട്ടറി പാഡ് വാങ്ങിതന്നെ ചികിത്സിക്കുന്ന ഡോക്റ്ററുടെ കയ്യില് കൊടുത്തുവിടുന്നു! ശ്യെ!! ഈ ചെറുക്കന്! ഇവന് നാണമില്ലേ? അടുത്ത സെക്കന്ഡില് അവളുടെ വാട്ട്സാപ്പിലെക്ക് തുടരെത്തുടരെ മെസേജുകള് വന്നു. ഫോട്ടോമെസേജുകള്. അവ കണ്ട് ആദ്യമവള് ഒന്നമ്പരന്നു. വിമല് പ്രഭാകറുടെ ഫോട്ടോകള്. അവസാനത്തെ ചിത്രം കണ്ടിട്ടവള്ക്ക് ശ്വാസം മുട്ടി. കരുത്തനായ, സുന്ദരനായ വിമല് തുടയുടെ പാതിയോളമെത്തുന്ന, ചുവന്ന ഒരു തോര്ത്ത് മുണ്ട് മാത്രമുടുത്ത്… വിരിഞ്ഞ മാറിടം നിറയെ നിബിഡ രോമങ്ങള്. വിടര്ന്ന വെള്ളാരം കണ്ണുകള്. ചുവന്ന ചുണ്ടുകള് വിടര്ത്തി മയക്കുന്ന പുഞ്ചിരിയോടെ മാംസ പേശികള് നിറഞ്ഞ കരുത്തുറ്റ വയര്. തോര്ത്തിന്റെ മുമ്പില് അല്പ്പം മുഴയുണ്ടോ? അവള്ക്ക് അങ്ങോട്ട് നോക്കാതിരിക്കാനായില്ല… കണ്ണുകളെ മയക്കുന്നത്ര ഭംഗിയോടെ കരുത്ത് നിറഞ്ഞ തുടകള് …. ലിസിയ്ക്ക് എന്തുകൊണ്ടോ ആ ചിത്രത്തില് നിന്നും കണ്ണുകള് മാറ്റാന് തോന്നിയില്ല. അവള് ഒരു ചോദ്യച്ചിഹ്നമയച്ചു.