അപ്പോ അതാണ്‌ പ്രശ്നം.
പേടിക്കേണ്ട വഴി ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം.
ഹ്മ്മ്
എന്ന് പറഞ്ഞു കാത് അമ്മയിലേക്ക്
അടുപ്പിച്ചു നിന്നു ശില്പ..
ഹോ പെണ്ണെ എന്റെ മരുമോൾ ആകേണ്ടവൾ ആണ് നീ.
എന്നോട് ത്തന്നെ എന്റെ മോനേ വളക്കാനുള്ള വിദ്യ ചോദിക്കുന്നു അല്ലേ മോളെ നീ.
ഇപ്പോയെ നമ്മൾ തമ്മിൽ ഒരു അണ്ടർസ്റ്റാൻഡിൽ എത്തിയാൽ പിന്നെ അതിനെ കുറിച്ചാലോചിക്കണ്ടല്ലോ അമ്മേ.
എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ശില്പ അമ്മയുടെ കവിളിൽ ഉമ്മ വെച്ചുകൊടുത്തു
അമ്മയുടെ മുഖം എല്ലാം തെളിഞ്ഞല്ലോ അമ്മേ.
എന്റെ മകൻ എന്നോട് സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടി ഇവിടെ വരെ വന്നില്ലേ മോളെ ദേ എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടമുള്ള വിഭവങ്ങൾ എനിക്ക് വേണ്ടി തന്നു വിട്ടില്ലേ. എന്നോട് അവന് ഒരു ദേഷ്യവും ഇല്ല എന്നല്ലേ അതിനർത്ഥം..മോളെ
ഹ്മ്മ് എല്ലാം ശരിയായാൽ ഈ പെണ്ണിനെ മറക്കുമോ അമ്മ..
ഞാനല്ലല്ലോ മോളെ അതൊന്നും തീരുമാനിക്കേണ്ടത്.
അവന്റെ അച്ഛനില്ലേ. അദ്ദേഹം അല്ലേ മോളെ അവനെ ഇത്രയും നാൾ വളർത്തിയത്…അവന്റെ എല്ലാ കാര്യത്തിലും അങ്ങേർക്കു അല്ലേ അവകാശവും അധികാരവും..
എന്നാലും എന്റെ ഒരു സമാധാനത്തിന് വേണ്ടി.. പറ
എനിക്ക് നൂറുവട്ടം സമ്മതം..
നിന്നെ കെട്ടുന്നവൻ ഭാഗ്യമുള്ളവൻ ആണ് മോളെ.
ഹ്മ്മ് എന്ന് നാണത്തോടെയുള്ള അവളുടെ നോട്ടം കണ്ടിട്ട് മനുവിന്റെ അമ്മക്ക് ചിരിയാണ് വന്നത്.
ഒരുപാട് സങ്കടങ്ങൾ ഉള്ളിലൊതുക്കാൻ വേണ്ടി പാടുപെടുന്ന അവരുടെ മുഖത്ത് കുറെ കാലത്തിനു ശേഷം ചിരി പൊഴിഞ്ഞു…
അതേസമയം മനുവിന്റെ വീട്ടിൽ
അവന്റെ അച്ഛൻ ബെഡിലേക്ക് മുഖം പൂയ്ത്തി വെച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു. അത് കണ്ടു കാർത്തിയും മനുവും അച്ഛനെ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..
അച്ഛൻ തലയുയർത്തി കൊണ്ട് അവരെ നോക്കി.
അച്ഛന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നു കലങ്ങിയിരുന്നു ഒരുപാട് കരഞ്ഞ പോലെ.
അതേ അരവിന്ദൻ കരയുകയായിരുന്നു.
അയാൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്നേഹിച്ച പെണ്ണ് അയാളെ വേണ്ടാ എന്ന് മുഖത്തു നോക്കി പറഞ്ഞോണ്ട് തന്റെ കാമുകന്റെ കൂടെ ഇറങ്ങി പോകുമ്പോൾ അയാൾ നിശ്ചലനയായിരുന്നു.
മകന്റെ കരച്ചിൽ കണ്ടു സങ്കടം സഹിക്കാനാകാതെ അയാൾ നിന്ന നിൽപ്…
അവന് അമ്മയെ വേണം എന്ന് പറയുമ്പോ ഞാനെതിർത്താൽ പിന്നെ ഇത്രയും വർഷങ്ങൾ അവന്റെ സന്തോഷത്തിനു വേണ്ടി ജീവിചതിന് അർത്ഥമില്ലാതായി പോകില്ലേ.
അവന്റെ ചിരിയും സന്തോഷവും കാണാൻ വേണ്ടിയല്ലേ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ പോയ താൻ അതിൽ നിന്നും പിന്തിരിഞ്ഞത്..
ഇപ്പൊ അവന്റെ സന്തോഷം ഇല്ലാണ്ടാക്കിയാൽ.?
അതിലും ഭേദം അന്ന് ആത്മഹത്യാ ചെയ്യുക അല്ലായിരുന്നോ…
എന്നെല്ലാം ചിന്തോച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ അവരോടു ചിരിക്കാനായി ശ്രമിച്ചു…
മനുവിന്റെ അമ്മ റൂം വിട്ടു പോയതും. ശില്പ കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അവളുടെ ശരീരത്തെ വീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
മനുവിന് ഇനി ഇഷ്ടമല്ലാതാകുമോ.
അവന്റെ മനസ്സിൽ വേറെ ആരെയെങ്കിലും പ്രതിഷ്ടിച്ചു കാണുമോ എന്നൊക്കെ സ്വയം പറഞു കൊണ്ട് അവൾ കണ്ണാടിക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു തിരിഞ്ഞു.
അവളുടെ ശരീര ഭംഗിയിൽ സ്വയം പുളകിതമായികൊണ്ട് അവൾ നിന്നു.
സ്വന്തം മാറിടത്തിലെക്ക് നോക്കി അവളുടെ അത്രവലുതല്ലാത്ത പാൽകുടങ്ങളെ പിടിച്ചു ഉടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ
അതേ മനുവിനെ കൊണ്ട് നിന്നെയൊക്കെ ഞാൻ കാണിച്ചു തരുന്നുണ്ട്. എന്റെ മനുവൊന്ന് എന്റെ കഴുത്തിൽ മിന്ന് കെട്ടിക്കോട്ടെ കേട്ടോ.
എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അവൾ സ്വായം നാണിച്ചു കൊണ്ട് നിന്നു.
അമ്മ പറഞ്ഞപോലെ മനു വിനെന്നെ ഇഷ്ടമാകില്ലേ..
അവന്റെ ചില നേരത്തെ നോട്ടങ്ങളും
ചിരിയും പിന്നെ ആ സംസാരവും അവളെ അത്രയേറെ ഇഷ്ടപ്പെടുത്തിയിരുന്നു..
ഹ്മ്മ് എങ്ങിനെ ആയാലും കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ ക്കുള്ളിൽ അറിയാം അല്ലേ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അവൾ ബെഡ്‌ഡിലേക്ക് മലർന്നു..
രാവിലെ എണീറ്റതും അമ്മ വഴക്ക് തുടങ്ങി..
അരികിൽ നിൽക്കുന്ന മനുവിന്റെ അമ്മയോടായി അവൾ.
അതേ മരുമകളെ ഇങ്ങിനെ വഴക്ക് പറയുന്നതും കേട്ട് നില്കുകയാണോ എന്റെ അമ്മായി അമ്മ.
അത് കേട്ട് മനുവിന്റെ അമ്മക്ക് ചിരിയടക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നു.
ഒരടി ബാക്കിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ അവളുടെ അമ്മയോടായി അതേ ഇനി ചോദിക്കാനും പറയാനും എല്ലാം ആളുണ്ട് കേട്ടോ.
പഴയ പോലെ എന്നെ വഴക്ക് പറയാം എന്ന തോന്നൽ വേണ്ട പാർവതിക്ക് കേട്ടോ.
എടി നിന്നെ ഞാൻ.
എന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മ ശിൽപയുടെ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു..
അമ്മേ ഭാവി അമ്മായി അമ്മേ ഒന്ന് വിടാൻ പറയു. പ്ലീസ്..
ആരാ എന്റെ മരുമകളെ ഉപദ്രവിക്കുന്നെ എന്ന് മനുവിന്റെ അമ്മ.
ഹ്മ്മ് കേട്ടില്ലേ ഇനി അങ്ങോട്ട്‌ പറഞ്ഞു കൊടുത്താലും. എനിക്ക് ഇപ്പൊ ആളുണ്ട് കേട്ടോ പാർവതി അമ്മേ..
ഹോ ആരാ വരുന്നേ എന്ന് ഞാനൊന്ന് നോക്കട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞു ചെവിയിലേക്ക് കൈ നീട്ടിയതും അവളോടി കളഞ്ഞു..
ദൂരെ നിന്നു അവൾ രണ്ടുപേരോടുമായി അല്ല രണ്ടിനെയും ഇനി എന്നും സഹിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ അല്ലേ..
എടി എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അമ്മ പിറകെ കൂടിയതും.
അവൾ റൂമിലേക്ക്‌ കയറി കഴിഞ്ഞിരുന്നു..
കുളിച്ചു ഫ്രഷ് ആയി ഓഫീസിലേക്ക് പോകാൻ ആയി ഇറങ്ങിയ അവളുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ മനുവിന്റെ വണ്ടി വന്നു നിന്നു..
അവൾ ആദ്യം ഒന്ന് പകച്ചുവെങ്കിലും
പിന്നീട് ഈ വരുന്നത് തന്റെ ഭാവിവരൻ ആണല്ലോ എന്ന് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അവരെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു..
ഞാൻ ഓഫീസിലേക്ക് ഇറങ്ങിയതായിരുന്നു. എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ അവരെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
അതേ ഓഫീസിലേക്ക് അല്ലേ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു പോകാം.
പോരെ.
ബോസ്സ് പറയുന്നത് കേൾക്കുക എന്നതല്ലേ ഒരു തൊഴിലാളിയുടെ കടമ അല്ലേ കാർത്തി.
ഹ്മ്മ് എന്നും ഈ ബോധം ഉണ്ടായാൽ മതി കേട്ടോ ശില്പ.
അകത്തേക്ക് കയറി.വരുന്ന
തന്റെ മകന്റെ വരവ് കണ്ടു മനുവിന്റെ അമ്മ നോക്കി നിന്നു.പോയി. ഒരുപാട് സ്നേഹം തനിക്കു നൽകിയ തന്റെ മകൻ
മോനേ എന്നുള്ള അമ്മയുടെ വിളി മനുവിനെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു.
അമ്മേ അമ്മക്ക് ഒരാളെ കാണേണ്ടേ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് കാർത്തി അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.
അമ്മ ആരാ മോനേ എന്ന് ചോദിച്ചോണ്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്. അരവിന്ദൻ എന്ന മനുവിന്റെ അച്ഛന്റെ മുഖത്തേക്ക് ആയിരുന്നു..
അവളിൽ ഒരു വിറയലുണ്ടായി.
ചേട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചോണ്ട് അവൾ
അയാളുടെ കാൽക്കൽ വീണു കിടന്നു.
അവളുടെ കണ്ണീരിന്നാൽ അരവിന്ദന്റെ കാൽ പാദങ്ങൾ നനഞു തുടങ്ങി..
കാലിൽ കിടന്നു കൊണ്ട് അവൾ അലറികരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു ചേട്ടാ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണേ എന്നെ വെറുക്കല്ലേ ചേട്ടാ എന്നോട് പൊറുക്കണേ ഈ പാപിയോട് പൊറുക്കണേ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരുന്നു.
അത് കണ്ടുനിന്ന ശിൽപയുടെയും കാർത്തിയുടെയും മനുവിന്റെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു..
അച്ഛന്റെ പ്രതികരണം ആണ് അറിയേണ്ടത് അതിനവർ ആധിയോടെ കാത്ത് നിന്നു..
