ഞാൻ അവനെ കണ്ടതും കരഞ്ഞു പോയി എന്റെ എല്ലാ നിയന്ത്രണങ്ങളും നഷ്ടമായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
ടാ എന്താടാ ഇത് കൊച്ചുകുട്ടികളെ പോലെ. നി അവരെ കണ്ടോ.
അതേ
അവര് എന്താണ് നിന്നോട് പറഞ്ഞത്.
കാലിൽ വീണു.
അപ്പൊ നി വഴക്ക് പറഞ്ഞോ.
ഇല്ലെടാ.
അങ്ങിനെ അല്ലല്ലോ ഞാൻ കേട്ടത്.
നി വഴക്ക് പറഞ്ഞു തല്ലി ഇറക്കിവിട്ടെന്നോ മറ്റോ ആണല്ലോ.
കാർത്തി ഞാൻ അങ്ങിനെ ചെയ്യുമെന്ന് നിനക്ക് തോന്നുന്നുണ്ടോ. എന്നെകൊണ്ട് അതിനു കഴിയുമോടാ.
ഒന്നുമില്ലേലും എന്റെ അമ്മയെല്ലേടാ.
എന്നെ പ്രസവിച്ച അമ്മ..
ആ ഓർമ നിനക്ക് ഉണ്ടായാൽ മതി എല്ലാം ശരിയാകും. നമുക്ക് നേരെയാകെടാ.
വാ നി ഈ സ്റ്റാഫിനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞു വിട്ടിട്ടു നീയിതെന്തു എടുക്കുകയാ ഇവിടെ. വാ നമുക്കൊന്ന് പുറത്തോട്ടിറങ്ങിയിട്ടു ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ പറയാം.
ഓഫീസ് ലോക്ക് ചെയ്തു ഞാനും കാർത്തിയും വണ്ടിയെടുത്തു ബീച്ചിലെക്കു പുറപ്പെട്ടു.
എടാ മനു നി അച്ഛനോട് പറഞ്ഞോ.
ഇല്ലെടാ
പറയേണ്ടേ
പറയണം പതുക്കെ ആകാം എന്ന് വിചാരിച്ചു
അച്ഛന്റെ നിലപാട് എന്താണെന്ന് അറിയണമല്ലോ.
ഇതിന്റെ പേരിൽ എനിക്കെന്റെ അച്ഛനെ നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ലല്ലോ..
ഹ്മ്മ് സൂചിപ്പിച്ചു കൂടായിരുന്നോ.
ചെറിയ രീതിയിൽ എറിഞ്ഞിട്ടിട്ടുണ്ട്.
മനസിലായിട്ടുണ്ടോ എന്തോ.
അപ്പോയെക്കും അച്ഛന്റെ വിളിയെത്തി . മനു നി എവിടെ.
കുറച്ചൂടെ വൈകും അച്ഛാ.
ഹ്മ്മ് ഇന്നലത്തെ പോലെ കുടിച്ചോണ്ട് വരാൻ ആണെങ്കിൽ. എന്ന് പറഞ്ഞു അച്ഛൻ ഫോൺ വെച്ചു.
കണ്ടോടാ അച്ഛനാണ്..
എല്ലാവരോടും ഇങ്ങിനെയൊക്കെ സംസാരിക്കുന്നതു അമ്മയായിരിക്കും പക്ഷെ എനിക്ക് എല്ലാം അച്ഛനാടാ.
കേട്ടില്ലേ നി ചോദിക്കുന്നത് ഞാനൊരു അരമണിക്കൂർ ലേറ്റ് ആയാൽ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങും.
എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ കണ്ണ് തുടച്ചു.
എനിക്കറിയാമല്ലെടാ അച്ഛനെ നിന്നെ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്..
നി പറ കാർത്തി ഞാനിതു പറഞ്ഞു അച്ഛനുമായി പിണങ്ങണം എന്നാണോ നി പറയുന്നേ.
അല്ലെടാ അച്ഛന്റെ മനസ്സ് എന്താണെന്നു നമുക്കറിയില്ലല്ലോ
അച്ഛൻ ഓക്കേ ആണെങ്കിൽ നമുക്കു വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ടുപോകാം. അല്ലെങ്കിൽ എതെങ്കിലും നല്ല അതിനു പറ്റിയ കേന്ദ്രങ്ങൾ ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ നാട്ടിലൊക്കെ ഉണ്ടല്ലോ പിന്നെന്താ.
ഹ്മ്മ് ആ അകരച്ചിൽ എന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നും പോകുന്നില്ലെടാ.
ഇനി അതേ കുറിച്ച് ആലോചിക്കാതെ…
നി ശില്പയെ വിളിച്ചേ.
എന്തിനാടാ..
എടാ എനിക്ക് ഒന്ന് കാണണം അവരെ.
ഒരുപാട് കാലമായില്ലേ കണ്ടിട്ട്..
ഹ്മ്മ് എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ശില്പയെ വിളിച്ചു.
ശില്പ എടുത്തതും കാർത്തി എന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങിച്ചു.
ആ ശില്പ ഇത് ഞാനാ കാർത്തി.
ഹാ പറയു സാർ.
മനുവിന്റെ അമ്മയെ ഒന്ന് കാണണം നി ഇപ്പൊ വീട്ടിലുണ്ടോ.
ഹാ ഉണ്ട്
വന്നോളൂ.
ഓക്കേ
ഫോൺ ഡിസ്കണക്ട് ആക്കി കൊണ്ട് കാർതതി ടാ വണ്ടി തിരിക്ക്‌
ശിൽപ്പയുടെ വീട്ടിലേക്കു വിട്..
ഞങ്ങൾ ശിൽപയുടെ വീടെത്തിയതും. ശില്പ മുന്നിൽ ഞങ്ങളെ വെയ്റ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കാർ നിറുത്തി ഇറങ്ങിയതും
ഹലോ ശില്പ.
ഹായ് കാർത്തി സാർ.
ശില്പ ഇനി ഈ സാർ കൂട്ടിയുള്ള വിളിയോന്ന് നിർത്തിക്കൂടെ നിനക്ക്.
അത് ശീലമായി പോയി.
ഇവനെയും നി അങ്ങിനെയാണോ വിളിക്കാറ്.
യെസ് എന്റെ ബോസ്സ് അല്ലേ.
അതേ ശില്പയോട് ഒരുകാര്യം സംസാരിക്കാനുണ്ട്. എന്ന് പറഞ്ഞതും.
മനു ഇടപെട്ടു ഹാ ശില്പ എവിടെ അവര്.
അകത്തുണ്ട് സാർ.
വരൂ.
ശില്പ മുന്നേ നടന്നതും മനു കാർത്തിയുടെ തോളിൽ പിടിച്ചൊന്നു അമർത്തി.
ഇല്ലെടാ ഞാൻ പറയില്ല നിന്റെ നാക്കിൽ നിന്നു തന്നെ അവളറിയട്ടെ
ഹ്മ്മ് എന്നാ വാ
ഹോ സങ്കടം ഒക്കെ പോയോ
ശില്പയെ കണ്ടതും.
ടാ വാടാ.
മനുവും കാർത്തിയും കൂടെ അകത്തോട്ടു കയറി.
അമ്മേ അമ്മേ എന്ന് വിളിച്ചോണ്ട് ശില്പ അകത്തോട്ടു പോയി.
ഹാ മനുവോ എന്ന് ചോദിച്ചോണ്ട് ശിൽപയുടെ അമ്മ വന്നു.
എന്തൊക്കെയുണ്ട് മനു കമ്പനി ഒക്കെ എങ്ങിനെ പോകുന്നു.
കുഴപ്പമൊന്നും ഇല്ല അമ്മേ.
ഉടനെ കാർത്തി.
അപ്പൊ ശില്പ ഒന്നും പറയാറില്ലേ.
ഇല്ല അവളോട്‌ ചോദിച്ചാൽ തലയും വാലും ഉണ്ടാകില്ല.
നി ഇരിക്ക് കാർത്തി. കുടിക്കാൻ എന്തേലും എടുത്തിട്ട് വരാം എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ശില്പ അകത്തോട്ടു പോയി.
വേണ്ട ശില്പ എന്ന് പറഞ്ഞു നിരാകരിച്ചു നിനക്കല്ല എന്റെ ബോസിന് എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കേണ്ടേ.
ഹോ ബോസ്സിനെ കൂളാക്കുകയാണോ.
അപ്പോയെക്കും മനു
ശില്പ അവരെവിടെ.
ആ റൂമിലുണ്ട്.
ഞാൻ കാർത്തിയെയും കൂട്ടി അവിടേക്കു ചെന്നു.
റൂമിലെത്തിയതും
കാർത്തി അമ്മേ അമ്മേ എന്ന് വിളിച്ചു.
അവര് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയതും.
ഞങ്ങളെ ഒക്കെ ഓർമ്മയുണ്ടോ.
അത് കേട്ടതും അമ്മ കരയാൻ തുടങ്ങി.
മോനേ കാർത്തി.
ഹ്മ്മ് അപ്പൊ ഓർമയുണ്ട്.
അതേ ഞാൻ നിങ്ങളെ എന്നെങ്കിലും കണ്ടുമുട്ടുമ്പോ ചോദിക്കണം എന്ന് കരുതിയതാ.
എങ്ങിനെ സാധിച്ചു നിങ്ങൾക്ക്..
അത് കേട്ടതും അമ്മ വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങി.
ഇനിയിപ്പോ കരഞ്ഞിട്ടെന്താ കാര്യം ദേ ഇവനെ കണ്ടോ. അമ്മ
എത്ര കഷ്ടപെട്ടെന്ന് അറിയുമോ അമ്മക്ക്.
എനിക്കെ അറിയൂ ഓരോ ദിവസവും ഇവൻ തള്ളി നീക്കിയത്.
എന്തിന് വേണ്ടി
നിങ്ങടെ തോന്നി വാസത്തിന്നു വേണ്ടി. എന്നിട്ടിപ്പോ..
കാർത്തി നി വെറുതെ അവരെ ടെൻഷൻ ആക്കാതെ.എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ശില്പ അവനെ തടഞ്ഞു.
പറയട്ടെ മോളെ എല്ലാം കേൾക്കാൻ ഞാൻ ബാധ്യസ്ഥയാണ്.
ശില്പ നിനക്ക് ഇന്നി കാണുന്ന നിന്റെ ബോസ്സിനെയെ അറിയൂ.
എന്നാൽ എനിക്കതല്ല.
പിച്ചവെച്ച കാലം മുതൽ ഇവനെയും ദേ നില്കുന്നു ഇവന്റെ അമ്മ അവരെയും അറിയാം.
കഴിഞ്ഞ പത്ത് കൊല്ലം ഇവൻ അനുഭവിച്ച വേദന എന്താണെന്നു എനിക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ..
എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ടിപ്പോ വന്നു കരഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ..
മോനേ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അമ്മ വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങി.
നിങ്ങക്കറിയോ ഞാൻ പോലും വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും നിങ്ങളെ ഒഴിവാക്കുവാൻ സമ്മതിക്കാതെ ഇവൻ..
എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കാർത്തി എന്നെ നോക്കി.
മനു ഇത്രയെങ്കിലും ഞാൻ ഇവരോട് പറഞ്ഞില്ലേൽ പിന്നെ നമ്മൾ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിന്നു അർത്ഥം ഇല്ലാണ്ടായി പോകുമെടാ സോറി.
മനു അമ്മേയെയും നോക്കി ഒരേ നിൽപ് ആയിരുന്നു.
അമ്മേ എന്ന് വിളിച്ചോണ്ട് അവൻ അമ്മയെ കെട്ടിപിടിച്ചു നിന്നു കരഞ്ഞു.
കണ്ടു നിന്ന ശിൽപയുടെ കണ്ണും നനഞ്ഞോ..
ഇപ്പൊ നിന്റെ പ്രേശ്നങ്ങൾ എല്ലാം തീർന്നില്ലേ ദേ നിന്റെ അമ്മ.
ഇനി എന്താന്ന് വെച്ചാൽ ആയിക്കോ.
നിനക്ക് അമ്മയെ കാണാത്തതിലുള്ള വിഷമം എല്ലാം മാറിയില്ലേ.
മോനേ എന്നോട് ക്ഷമിക്കെടാ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് അമ്മ കാർത്തിയുടെ കാലിലേക്ക് വീണു..
എന്റെ കലിലല്ല അമ്മേ വീഴേണ്ടത്.
കഴിഞ്ഞ പത്ത് വർഷക്കാലം ഇവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും കൂട്ടുകാരനും ഒക്കെ ആയി ഇവന്റെ കൂടെ നിന്ന ഒരാളുണ്ട് അതേ ഇവന്റെ അച്ഛൻ അങ്ങേരുടെ കാലില നിങ്ങൾ വീണ് കിടക്കേണ്ടത്.
