കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞു കൂടിയ എന്റെ കൂട്ടുകാരും ഞാനും ഉമ്മയും അടക്കം വാ പൊളിച്ചു നിന്നു പോയി.
“കുരിപ്പിനു ഇത്രക്ക് ചങ്കൂറ്റമോ???”
ബഹളമൊക്കെ തീർന്നു മണിയറയിലേക്ക് കയറിയ എന്നെ എതിരേറ്റത് ജാസിയുടെ കരഞ്ഞു ചുവന്ന കണ്ണുകളാണെങ്കിലും മാറോടണചുള്ള എന്റെ ആലിംഗനം അവളിലും ആശ്വാസം പകർന്നു കാണണം. ഉറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് എന്നിലേക്ക്‌ നീട്ടിയ ആ ഗിഫ്റ്റ് ബോക്സ്‌ തുറന്ന എന്റെ കണ്ണുകളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല.
“ സോണിയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ മോഡൽ ക്യാമറ “
പ്രാരാബ്ദങ്ങൾക്ക് നടുവിൽ ഞാൻ തന്നെ കുഴിച്ചു മൂടിയ എന്റെ പാഷൻ ആയിരുന്നു ഫോട്ടോഗ്രാഫി. കാടും മലയും കുന്നും പുഴയും കടലും കടന്നു ചെന്നു അവയേ ഒരു ഫ്രെയിമിനുള്ളിൽ പകർത്തുന്ന ആ വലിയ സ്വപ്നം…. ഞാൻ മറന്നു തുടങ്ങിയെങ്കിലും ജാസി അതിനൊരു പുതു ജീവൻ നൽകുകയായിരുന്നു.
പിന്നീടുള്ള ഒരു വർഷം!!! അതൊരു മായികലോകമായിരുന്നു. പുതിയ ബൈക്കിൽ ഞാനും ജാസിയും കൂടി ചുറ്റി തീർത്ത സ്ഥലങ്ങൾ, അവിടങ്ങളിലെല്ലാം ജാസിയെ വെച്ചു ഞാൻ പകർത്തിയ ഫ്രൈമുകൾ…. എന്നാൽ അതിനെല്ലാം ഒരു വർഷത്തെ ആയുസ് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നൊള്ളു.
കാലാവർഷം കലിതുള്ളിപ്പൈത ആ ജൂണിൽ, നീലഗിരിയുടെ അഗാധമായ കൊക്കയിലേക്ക് എന്റെ ജാസി കാൽ വഴുതി വീഴുന്ന ദൃശ്യം അവൾ തന്നെ എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച ക്യാമെറയിൽ പതിയുമ്പോൾ ഞാൻ അറിയുകയായിരുന്നു, എന്നിലെ സന്തോഷങ്ങൾ തീർന്നു പോയിരിക്കുന്നു… ഇനിയും ഒരു ജാസി ജനിക്കില്ല, ജാസിയുടെ സാജിയും…..
**** ******* *****
“പോകാം…”
രവിയുടെ ശബ്ദമാണ് എന്നെ ചിന്തകളിൽ നിന്നുയർത്തിയത്… “
“ആ… എന്താ പ്ലാൻ “
“രാത്രി ആയി, നല്ല ക്ഷീണവും ഉണ്ട്. ഫ്രഡിയുടെ ഹോംസ്റ്റേ പിടിക്കാം. നാളെ കാലത്ത് വയനാട്. വൈകീട്ട് ആകുമ്പോഴേക്കും ചുരം ഇറങ്ങിയാൽ വീടെത്താം… ഇറങ്ങാം. ഇന്നേക്ക് ഒരു ആഴ്ച കഴിഞ്ഞു വീട് വീട്ടിറങ്ങിയിട്ട്… “
“ഓക്കേ”
പിറ്റേന്ന് രാത്രി 9 ആയപ്പോഴേക്കും വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി. മൂകമായ ഉമ്മയുടെ മുഖമാണ് എന്നെ വീട്ടിൽ എതിരേറ്റത്
“ഒരു പെണ്ണ് ഈ വീട്ടിൽ വളർന്നു വരുന്നുണ്ട്, അനക്ക് വല്ല വിചാരം ണ്ടോ… ഓളെ കെട്ടിക്കണം. അതെങ്ങനാ ഓന്ക്ക് ഓന്റെ കാര്യം മാത്രം നോക്കിയ മതീല്ലോ. ഓളെ കെട്ടിക്കാനുള്ള കായി വല്ലതും ണ്ടോ ഓന്റെടത്ത് “
ഉമ്മയുടെ ആവലാതി നിറഞ്ഞ ദേഷ്യം എനിക്കുള്ളതാണെന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാം. ഉമ്മ പറയുന്നത് 100 ശതമാനം ശരിയുമാണ്. ജാസി പോയതിൽ പിന്നേ ഞാൻ ആകെ മാറി. ഒന്നിനോടും ഒരു താല്പര്യവുമില്ലാതെയായി. ദുബായിലെ ജോലി ഉപേക്ഷിച്ചു.
“അതെങ്ങനാ… ചെറുപ്പം മുതലേ ഓൻ എല്ലാരേം വെറുപ്പിച്ചും കൊണ്ടല്ലേ വളർന്നത്. ഒരു കല്യാണം കഴിച്ചതോടെ കുടുംബക്കാരെ മുഴുവൻ ഈ പൊരേലെക്ക് കേറ്റതാക്കീലേ ഓൻ.. ഇതൊക്കെ പടച്ചോൻ വിധിച്ചതാ… ഓള് പോയി, അത് ഓന്ക്കും അറിയാ…. ന്നാ കൊറച്ചു കഴിഞ്ഞാലെങ്കിലും ഓന്ക്ക് അതൊക്കെ മറന്നൂടെ… ഇത് ഓള് തന്ന ആ കുന്ത്രാണ്ടാവും പിടിച്ചോണ്ട് സർകീറ്റ് തന്നെ…. “
അപ്പോഴേക്കും ഉമ്മ കരഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഞാൻ മറുത്തൊരു വാക്കും പറഞ്ഞില്ല പറയാൻ എനിക്കും ആവില്ല. ഉമ്മ പറഞ്ഞതിലെ ശരികൾ എന്റെ വാ മൂടിക്കളയുന്നവയായിരുന്നു.
എന്നിലെ ചിരി മാഞ്ഞു പോലും മൂന്ന് വർഷമായി. റൂമിലെക്ക് കയറുമ്പോൾ അടുക്കളയിൽ എന്താല്ലാമോ ശബ്ദം കേൾക്കുന്നുണ്ട്. സാനി ആയിരിക്കും. ഞാൻ ബാഗ് കട്ടിലിൽ വെച്ചു. നിർവികാരനായി ചളി പിടിച്ച ചുമരിനെ നോക്കിയിരുന്നു. ചളി പിടിച്ച ചുമരിലെ നടുക്കായി ജാസിയുടെ നിറഞ്ഞ ചിരിയുള്ള ആ ഫോട്ടോ എന്നെ കൂടുതൽ സങ്കടപ്പെടുത്തുന്നെ ഒള്ളു….
കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്കപ്പുറം സാനി എനിക്കൊരു കട്ടനുമായി വന്നു. എനിക്കവളെ നോക്കാൻ പോലും ആവുന്നില്ലായിരുന്നു. കുറ്റബോധവും മറ്റെന്തെല്ലാം കൊണ്ടോ തല കുനിച്ചിരിക്കുന്ന എന്റെ തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് സാനി എന്നോട് ചാരിയിരുന്നു….
“ന്റെ ഇക്കാക്ക എന്തിനാ ഇങ്ങനെ തല കുമ്പിട്ടു ഇരിക്കണ്… ഉമ്മ അങ്ങനെ പറഞ്ഞോണ്ടോ??? ഉമ്മ ഓരോന്നു പറയും അത് ഇക്ക കാര്യമാക്കണ്ട. ഇക്കിപ്പോ ഒരു കല്യാണം ഒന്നും വേണ്ട. ഇന്റെ പഠിത്തം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഒരു ജോലി ആയിട്ടേ ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കു. അതോണ്ട് ഇന്റെ ഇക്ക ഇന്നേ കെട്ടിച്ചു വിടാനുള്ളതും ഓർത്തു ടെൻഷൻ ആവണ്ട… “
22 വയസാണ് സാനിക്കിപ്പോ എന്നാൽ അതില്കവിഞ്ഞ പക്ക്വത അവൾ കാണിക്കുന്നു. മനസ്സിനോളം പോന്ന കരുത്ത് കണ്ണിനില്ലാത്തത് കൊണ്ടാകാം നിറഞ്ഞൊഴുകിയ കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ എന്റെ കാലിൽ പതിച്ചു…
“ അയ്യേ ന്റെ ഇക്കാക്ക കരയാണോ.. മോശാട്ടോ….”
സാനി എന്നെ ചേർത്തു പിടിച്ചു അവളുടെ മടിയിൽ കിടത്തി…. എത്ര സമയം അവളുടെ മടിയിൽ കിടന്നെന്നു അറിയില്ല. എന്നാൽ കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ കൊണ്ട് നനഞ്ഞു കുതിർന്ന അവളുടെ വസ്ത്രത്തിൽ നിന്നും ഞാൻ മുഖമുയർത്തുമ്പോൾ സാനി എന്നോട് എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങുകയാണ്…
“എത്ര മാസമായെന്നറിയോ എന്റെ ഇക്ക ഒന്ന് ചിരിച്ചിട്ട്, ചിരിയല്ല ഒന്ന് മരിയാതക്ക് സംസാരിച്ചിട്ട്…. “
എനിക്കൊന്ന് തലയാട്ടനെ കഴിഞ്ഞോള്ളൂ..
“ജാസിത്ത ഇങ്ങള്ടെ മാത്രമല്ല ഇക്ക…. ഞങ്ങളുടെ എല്ലാവരുടേം ജീവനായിരുന്നു. എന്നാലും വിധിയെ നമ്മള് അംഗീകരിച്ചല്ലേ മതിയാവു… ഇങ്ങൾ ഒന്ന് ചെയ്യിൻ ഉമ്മനോടും ന്നോടും എല്ലാം പഴേ പോലെ ഒന്ന് കളിച്ചു ചിരിച് സംസാരിക്കിന്…”
“പറ്റുന്നില്ല…. സാനി……
വാക്കുകൾ തൊണ്ടയിൽ നിന്നും വാരാതെ ഞാൻ മറുപടി പറയാൻ വിഷമിച്ചു….
“ഞാൻ…… ഞാൻ കുറെ ശ്രമിച്ചതാ… പക്ഷെ പറ്റുന്നില്ല… ഓരോ നിമിഷവും ജാസി എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് വരും…”
സങ്കടം അടക്കാനാവാതെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ പോലും ഒരു വാക്ക് കിട്ടാതെ സാനിയും കുഴങ്ങി…..
“അന്ന് നല്ല മഴയുണ്ടായിരുന്നു. മഴക്കാരണം കാട്ട് വഴികളിൽ മണ്ണിടിച്ചിൽ ഉണ്ടെന്നും ആറ് മണി ആകുമ്പോഴേക്കും മലയിറങ്ങണമെന്നും ഫോറെസ്റ്റ് ഓഫീസഴ്സ് പറഞ്ഞതും ആയിരുന്നു. എന്നാൽ ജാസിയോടൊപ്പം നിന്നു സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല… തിരിച്ചിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയതായിരുന്നു. അവസാനമായി ഒരു ഫോട്ടോ കൂടി എടുക്കാം എന്ന് ജാസി പറഞ്ഞപ്പോൾ…… ഒരു ഫോട്ടോ ഒരേ ഒരുഫോട്ടോ… അതെടുത്തു തിരിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ജാസി നിന്ന സ്ഥലം ഇടിഞ്ഞു വീണു. ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഞാൻ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോകുകയായിരുന്നു.
മനസ്സിൽ അടക്കിപ്പിടിച്ച സങ്കടക്കടൽ ഞാൻപോലുമറിയാതെ പുറത്തേക്ക് വന്നു തുടങ്ങി. കരഞ്ഞു തളർന്ന എന്നെ ബെഡിലേക്ക് കിടത്തി പുതച്ചു തന്നു സാനിയും പോയി.
ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോകുംതോറും എന്നിലെ സങ്കടക്കടലിനു ആഴം കൂടിയെന്നല്ലാതെ കുറവൊന്നും വന്നില്ല. ആഴക്കടലിനു നടുക്ക് പേമാരിയിലകപ്പെട്ട കുഞ്ഞു വള്ളം കണക്ക് എന്റെ ജീവിതം താളം തെറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു. കരയെത്തണമെന്നുണ്ട്, പക്ഷെ എങ്ങനെ എന്നറിയില്ല… എന്റെ ഈ അവസ്ഥ കാണുന്നത് കൊണ്ടായിരിക്കണം അന്ന് രാവിലെ സാനിയാണ് എന്നെ വിളിച്ചെണീപ്പിച്ചത്.
