കാണണം, അതിനെന്നോണം ഉമ്മയുടെ കൃഷ്ണമണികൾ ചലിച്ചു കാണണം ഉമ്മ ഒരു ദീർഘ ശ്വാസമെടുത്തു… കസേരക്കരികിൽ ചെറിയ പഴയ കട്ടിലിൽ ഞാൻ ഇരുന്നു. ഉമ്മാക്ക് വേണ്ടി വാങ്ങിയ പുത്തൻ പർദ്ദ ഉമ്മയുടെ മടിയിലേക്ക് വെച്ചു ഞാൻ വിളിച്ചു
“ഉമ്മാ…….. “
കാലാവർഷം കലിതുള്ളിയോഴുകുന്ന നിളയുടെ നീർക്കണക്കിന് ഉമ്മയുടെ കണ്ണുനീരോഴുകിയൊലിച്ചു… നിരച്ചു നിറം മങ്ങിയ ഉമ്മയുടെ ഉടയാടകളെ പാടെ നനച്ച കണ്ണുനീർതുള്ളികൾ കൈ കൊണ്ട് തുടച്ചു കൊണ്ട് ഉമ്മയെന്നെ നോക്കി…
3 വർഷങ്ങൾ കഴിയുന്നു. ഞാൻ വീണ്ടും ഉമ്മ എന്ന് വിളിച്ചു, പ്രായം തളർത്തിയ ചുളിവ് വീണ ഉമ്മയുടെ കൈകൾ കൊണ്ട് എന്റെ ഇരു കവിളുകളും ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഉമ്മയെന്നെ നോക്കി…
“ന്റെ സാജി………… “
വിറയാർന്ന ചുണ്ടിൽ നിന്നും ഉമ്മയുടെ വിളി, ഒഴുകിയൊലിച്ച കണ്ണുനീർതുള്ളികൾ ആ ചുണ്ടുകളിൽ ചേർന്നു. വിറയാർന്ന കൈകൾ കൊണ്ട് ഉമ്മയെന്നെ വാരിപ്പുണർന്നു. എന്റെ മൂർദ്ധാവിൽ ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ട് മൂടി…
“മാതാവ്!!! നിമിഷ നേരങ്ങളിൽ കൊണ്ട് കൊടുങ്കാറ്റാവാനും, നേർത്ത തെന്നലാവാനും കഴിയുന്ന ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ വികാരം അത് തന്നെയാണ് മാതാവ്!!!” .
“ ഉമ്മ…. ഞാൻ ഒരു യാത്ര പോവുകയാണ്… എങ്ങോട്ടാണെന്നൊന്നും അറിയില്ല. തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ ഉമ്മയുടെ ആ പഴയ മോനായ്ക്കൊണ്ട് വരാം എന്നാ ഒരു വാക്ക് മാത്രമേ എനിക്കിപ്പോ നൽകാനാവൂ…. “
ഉമ്മയെന്നെ വീണ്ടും കണ്ണിമചിമ്മാതെ നോക്കി….
“ ന്റെ കുട്ടിനെ ഞാൻ കൊറേ ചീത്ത പറഞിണ്ട്…. പ്രാകിയിട്ടിണ്ട്… അതൊന്നും ഇഷ്ടല്ലാത്തോണ്ടല്ലട്ടോ സഹിക്കാഞ്ഞിട്ട… ന്റെ കുട്ടിടോ കോലം കണ്ട് സഹിക്കാഞ്ഞിട്ട…. ന്റെ സാജി പോയിട്ട് വാ, ഉമ്മ ഇവിടെ കാത്തിരുന്നോളാ…. പക്ഷെ വരുമ്പോൾ …… വരുമ്പോൾ ആ പഴേ സാജി ആവണം ട്ടോ…. “
ഉമ്മാന്റെ വാക്കുകളും മൂർദ്ധാവിലെ ചുംബനവും എന്നിലൊരു ആശ്വാവും നൽകുന്നുണ്ടോ???? ഉണ്ടായിരിക്കണം… ഇല്ലങ്കിൽ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞതെന്തേ…..
******* ***** *******
വരുന്ന വെള്ളിയാഴ്ച അതായത് ഇനി മൂന്ന് ദിവസം കൂടിയേ ഒള്ളു യാത്രക്ക്. ബൈക്ക് സർവീസ് ചെയ്തു വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ യാത്രക്ക് ലഗേജ് കൂടുതൽ ഉള്ളത് കൊണ്ട് കുറച്ചു മോഡിഫൈക്കേഷൻ ചെയ്യാനുണ്ട്. സുഹൃത്ത് ജെൻസനെ ഒന്ന് കൂടി വിളിച്ചു. ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് തീർക്കാം എന്നാണവൻ പറഞ്ഞത്. ബാങ്ക് ബാലൻസ് ഒന്ന് കൂടി നോക്കി. ഈ യാത്രക്കിത് തികയില്ല എന്നുറപ്പുണ്ട്. ജാസിയുടെ സമ്മാനമായ ക്യാമറ ആണ് പലപ്പോഴും ഈ സമയങ്ങളിൽ എനിക്ക് രക്ഷക്കെത്താറ്.
റിങ് ചെയ്യുന്നുണ്ട് എങ്കിലും ജെൻസൻ കാൾ എടുക്കാൻ കുറച്ചു താമസിച്ചു. തിരക്കുള്ള വർക്ക്‌ ഷോപ്പ് അല്ലെ….
“നീ ഇങ്ങു പോരെ…. വൈകുന്നേരം ആകുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ എല്ലാം റെഡി ആക്കി വെച്ചേക്കാം…”
ബൈക്ക് വർക്ഷോപ്പിൽ കയറ്റി ഞാൻ സിറ്റിയിൽ ഒന്ന് കറങ്ങി. ഒന്നുരണ്ട് ഷോർട്സ് കൂടെ വാങ്ങി. രാജേഷേട്ടന്റെ കടയിൽ നിന്നും ജ്യൂസ്‌ കുടിച്ചോണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ മുന്നിലൂടെ ഹഫ്സ നടന്നു പോകുന്നു….
“ ഹേയ് … ഹഫ്സ….. “
“ ആഹാ സാജിക്ക…. സർപ്രൈസ് ആണല്ലോ… “
ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ച പോലെ ആയിരുന്നില്ല. ജാള്യത ഒന്നുമില്ലാതെ തന്നെ ഞാൻ അവളെ കടയിലേക്ക് വിളിച്ചു…
“എന്താണ്… ചുമ്മാ ഇറങ്ങിയതാണോ??? ഞാൻ ചോദിച്ചു…
“ഏയ്‌… എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകുന്ന വഴിയാണ്. പോകുമ്പോൾ ഉമ്മാക്ക് ഇത്തിരി സ്വീറ്റ്സ് വാങ്ങി പോകാം എന്ന് കരുതി…. “
“ എങ്ങനെ ബസിന്നാണോ??? “
“ അല്ല സ്കൂട്ടർ ഉണ്ട്….. “
“ ഓഹോ എന്നാൽ വാ ഒരു ജ്യൂസ്‌ കുടിക്കാം…. “
ഹഫ്സ മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞില്ല.. ജ്യൂസ്‌ കുടിക്കുന്നതിനടയിൽ കുറച്ചു കാര്യങ്ങളെല്ലാം സംസാരിച്ചു. കൂട്ടത്തിൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഒരു യാത്രക്കുള്ള ഒരുക്കത്തെ കുറിച്ചും….
നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരിക്കൊപ്പം യാത്രാ മംഗളങ്ങളും നേർന്നാണ് ഹഫ്സ പോയത്…. വൈകുന്നേരം ബൈക്ക് വാങ്ങി വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി. രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം വ്യാഴാഴ്ച അത്താഴത്തിനു ശേഷം ലഗേജ് എല്ലാം സെറ്റ് ചെയ്തു വെച്ചു. പുലർച്ചെ 5 മണിക്ക് ഇറങ്ങണം. ആദ്യ ലക്ഷ്യം വയനാട് എന്നുറപ്പിച്ചു. ബാക്കി അവിടെ നിന്നു തീരുമാനിക്കാം… രാത്രി രവി വന്നു കുറച്ചു പൈസ തന്നു.
എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരനാണവൻ, എന്റെ ഈ അവസ്ഥ മാറാൻ അവനും വല്ലാണ്ട് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്. കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വരുന്നില്ല. മണി 10 കഴിഞ്ഞു. ചെറിയ മുറിക്കകത്തെ ഇരുട്ടും നിശബ്ദതയും ഏറി വരുന്നുണ്ട്…. ഓർമകളിൽ എവിടെയോ മൂകത… മനസ്സ് കൈവിടുകയാണോ??? പൊടുന്നനെ നിശബ്ദതയേ ബേധിച്ചു കൊണ്ട് ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചു…
ഇരുട്ടിൽ പൊടുന്നനെ വന്ന ഫോണിന്റെ ശക്തമായ വെളിച്ചം കൊണ്ട് കൊണ്ട് കണ്ണുകൾ മഞ്ഞളിച്ചു. പാതി തുറന്ന കണ്ണുകളുമായി സ്‌ക്രീനിൽ നോക്കി. ഇല്ല… നമ്പർ സേവ്ഡ് അല്ല…. നെറ്റ് ഓഫ്‌ ആയ കാരണം ട്രൂ കോളർ ഒന്നും പറഞ്ഞതുമില്ല….
“ ഹലോ….. “.
“ ഹലോ സാജിക്ക അല്ലെ… “
നേർത്ത മധുരമുള്ള സ്ത്രീ ശബ്ദം. കേട്ട് പരിചയമുണ്ടോ? സാനിയോ രവിയുടെ ചേച്ചി രേഷ്മയോ അല്ലാതെ ആരും കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് വർഷമായി എന്റെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചിട്ടില്ല.
“ അതേ സാജി ആണ്…. ആരാണ്….? “ ഞാൻ ചോദ്യമെറിഞ്ഞു….
“ ഞാൻ ഹഫ്സയാണ്….. “
“ ആ ഹഫ്സ…. എന്റെ നമ്പർ….??? എന്താണ് ഈ നേരത്ത്…. “
“ നമ്പർ എന്റെ കയ്യിൽ മുന്നേ ഉണ്ടല്ലോ… നാളെ അല്ലെ ട്രിപ്പ്‌ പോകുന്നത്… ഒന്ന് വിഷ് ചെയ്യാം എന്ന് വിചാരിച്ചു വിളിച്ചത്…. എന്തെ പാടില്ലേ…?? “
എനിക്കത്ഭുതവും ഒപ്പം സന്തോഷവും തോന്നി…. ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ഒരാൾ വിളിക്കുന്നു ഒരു പ്രത്യേക സന്തോഷം….
“ഓ … ആവാല്ലോ… “
“എപ്പോഴാ പോകുന്നത്.??? “
“5 മണിക്ക് വീട്ടിൽ നിന്നു ഇറങ്ങും 7 ആകുമ്പോഴേക്കും കോഴിക്കോട് അവിടെ റഹ്മത്ത് ഹോട്ടെലിൽ നിന്നു ഫുഡ്‌ കഴിച്ചു നേരെ വയനാട്… ഇതാണ്‌ പ്ലാൻ. ബാക്കി എല്ലാം വരുന്ന പോലെ… “
“ഇക്കാന്റെ ഒക്കെ ഭാഗ്യം…. ബൈക്കിൽ അല്ലെ…?
“ഭാഗ്യം!!!! എന്നെ കുറിച്ച് തന്നെ അല്ലെ പറഞ്ഞത്…. അതേ ബൈക്കിൽ തന്നെ… “
“ഒരാൾക്ക് കൂടി ഉള്ള സ്ഥലം ഉണ്ടാവോ ബൈക്കിൽ??”
“എന്താ…. മീൻസ്??? “
“ ഏയ്‌ ഒന്നുല്ല….. ഞാൻ ചുമ്മാ….. എന്നാ ശരി ഇക്കാ…. ഹാപ്പി ജേർണി… ബീ സേഫ്…. “
ഫോൺ വെച്ച ശേഷം ഞാൻ ആലോചിച്ചു. എന്നാലും ഹഫ്സ എന്തായിരിക്കും അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്… അറിയില്ല… ഒരാളുടെ മനസ്സ് മറ്റൊരാൾക്ക് മനസ്സിലാകുമോ????
കാലത്ത് 5 ണു തന്നെ വീട്ടിൽ നിന്നു ഇറങ്ങി സാനിയും ഉമ്മയും എന്നെ യാത്രയാക്കി. കവലയിൽ രവി ഉണ്ടായിരുന്നു. വീട്ടുകാരെ നിന്നെ ഏൽപ്പിച്ചാണ് പോകുന്നത് എന്നൊരു ഭാരം അവനെ വീണ്ടും ഓര്മപ്പെടുത്തി… ഗ്ലൗസണിഞ്ഞ വലതു കയ്യിലെ ആക്‌സിലറ്റർ പതിയെ തിരിഞ്ഞു…..
