പാവക്കൂത്ത് 17

പിങ്ക് ഷൂസിനു അയ്യായിരം ആണ് മാം,, അത് ഒരു ലിമിറ്റഡ് എഡിഷൻ ഡിസൈനർ ഷൂസ് ആണ് ,, കാഷ്യർ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി മാറ്റാതെ പറഞ്ഞു,,,

അയ്യോ,, സോറി,, ഞാൻ കരുതിയത് അതിനു അഞ്ഞൂറ് ആണെന്നാണ്,, അത്രയും ക്യാഷ് എൻ്റെ കയ്യിൽ ഇല്ല,, തത്കാലം എനിക്ക് ആ കറുപ്പ് സ്കൂൾ ഷൂസ് മാത്രം മതി,,,

തൻ്റെ ഗതികേട് ആ ജീവനക്കാരന് മുന്നിൽ വ്യക്തമാകുമ്പോഴും ‘മാനസി’ ചെറുതായി മുഖത്തു ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ മാനസിയുടെ ആ വാക്കുകൾ കേട്ട കാഷ്യറുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി പൂർണമായും അസ്തമിച്ചു പകരം ഒരു പുച്ഛഭാവം പിറവി കൊള്ളാനും തുടങ്ങി !!

അയ്യോ,,, എനിക്ക് ആ പിങ്ക് ഷൂസ് വേണം അമ്മേ,,,,, മാളു വീണ്ടും ഒച്ചയിട്ടു കരയാൻ തുടങ്ങി,,, അതും ഇപ്പ്രാവശ്യം തറയിൽ കിടന്നു കൈകാലുകൾ ഇട്ടടിച്ചായിരുന്നു മാളുവിൻറ്റെ പ്രഹസനം!!

അയ്യോ മോളെ,, ഇങ്ങനെ കിടന്നു ബഹളം വെക്കല്ലേ,, ദേ,, എല്ലാവരും നമ്മളെ തന്നെ നോക്കുന്നു,,, അമ്മ ഇപ്പൊ അത്രയും ക്യാഷ് എടുത്തിട്ടില്ല,, ഇപ്പൊ നമുക്ക് സ്കൂൾ ഷൂസ് മാത്രം വാങ്ങിക്കാം,,, നാളെ നമുക്ക് പൈസയുമായി വന്നിട്ട് പിങ്ക് ഷൂസും വാങ്ങിക്കാം!!

നാളെ വന്നു വാങ്ങിക്കാം എന്ന് മാനസി പറഞ്ഞത് വെറുതെ ആയിരുന്നെങ്കിലും എല്ലാവരും നമ്മളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞത് സത്യം തന്നെ ആയിരുന്നു,, മാളുവിന്റ്റെ ഈ പെർഫോമൻസ് തുടങ്ങിയും മനസിയും മോളും തന്നെ ആയിരുന്നു ആ കടയിലെ എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രമായി മാറിയത്!!

ഇല്ല,,, ‘അമ്മ വെറുതെ നുണ പറയുവാ,, ഈ ‘അമ്മ എനിക്ക് ഒന്നും വാങ്ങിച്ചു താരത്തില്ല,,, എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമല്ല ഈ അമ്മയേ,,,

മാനസിയെ ഒന്നൂടെ നാണം കെടുത്തിക്കൊണ്ടു മാളു വീണ്ടും ഒച്ചയിട്ടു !!

കുഴപ്പമില്ല,, ഇത് ഞാൻ പേ ചെയ്തോളാം,, പറയുന്നതോടൊപ്പം മായ അവരുടെ ക്രെഡിറ്റ് കാർഡ് ആ ക്യാഷ്യർക്കു കൈമാറി,,

അയ്യോ,, വേണ്ട ചേച്ചി,, ഇത്രയും വിലയുള്ള ഷൂസ്,,, ഇങ്ങനെ മോളുടെ വാശിക്ക് നിക്കണ്ട,,,

മാനസി എതിർത്ത് തുടങ്ങുമ്പോയേക്കും, ആ കാഷ്യർ കാർഡ് സ്വൈപ്പ് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു,,, ബില്ല് അച്ചടിച്ച് പുറത്തേക്കു തള്ളി വരുന്ന ഓരോ സെക്കൻഡിലും മാനസിയുടെ മുഖത്തു നാണക്കേട് അരിച്ചു കയറുകയായിരുന്നു,,, ആ പ്രിൻറ്റെർ ഉയർത്തി വിടുന്ന ഓരോ ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങളും മാനസിയുടെ മനസ്സിൽ ഓരോ പ്രഹരമായി പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു!!

മായേച്ചി ആ ബില്ല് കൈപറ്റി മാനസിക്കു കൈമാറുമ്പോൾ മാനസിയുടെ മുഖം ഇരുണ്ടിരുന്നു,, എന്നാൽ ആ കാഷ്യറുടെ മുഖത്തു ആ പഴയ പുഞ്ചിരി തിരിച്ചു വരികയും ചെയ്തു!!

**********

10 മിനിറ്റോളം ആയി അവർ മൂന്നു പേരും ആ മാളിലെ ഫുഡ് കോർട്ടിൽ ഇരുന്നു ജ്യൂസ് നുകരാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്,, ഓഹ് ക്ഷമിക്കണം,, മാളുവിന്‌ ജ്യൂസ് അല്ലായിരുന്നു,, മായേച്ചിയുടെ വക അവൾക്കു ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ജലാറ്റോ ഐസ്ക്രീം തന്നെ ആയിരുന്നു ലഭിച്ചത് !!

മായേച്ചി അവരുടെ മൊബൈലിൽ എന്തോ കാര്യമായ ഇമൈലോ മറ്റോ ചെക്ക് ചെയ്യുകയാണ്,, ‘മാളു’ ഐസ് ക്രീം ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു,, അവർക്കു നടുവിൽ, വളരെ ചെറിയ പരിചയം ഉള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും താൻ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടല്ലെങ്കിലും അയ്യായിരത്തിനു മുകളിൽ വരുന്ന സഹായം ഏറ്റു വാങ്ങേണ്ടി വന്ന ചടപ്പിൽ മാനസി തല കുനിച്ചിരിക്കുന്നു,,,

എന്നാലും ചേച്ചി ആ ബില്ല് അടയ്കണ്ടായിരുന്നു,,,

മൗനം ബേധിച്ചു സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയത് മാനസി തന്നെ ആയിരുന്നു!!

പെട്ടെന്ന് മാനസിയുടെ സംസാരം കേട്ട മായേച്ചി തൻ്റെ പുരികങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചു മാനസിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒരു ചോദ്യ രൂപേണ നോക്കി,,

അല്ല,, ഞാൻ പറയുവായിരുന്നു,,, ഇത്രയും വിലയുള്ള ഷൂസിനു മായേച്ചി കാശ് കൊടുക്കുണ്ടായിരുന്നു!!

അത് കേട്ട മായേച്ചി ചെറു പുച്ച ഭാവത്തോടെ ചുണ്ടുകൾ കോട്ടി,,, താൻ ഇതുവരെ ആ വിഷയം വിട്ടില്ലേ എന്ന് മനസിയോട് ചോദിക്കുന്ന കണക്കെ!

മായ മാളുവിൻറ്റെ മുഖത്തേക്ക് വാത്സല്യപൂർവ്വം ഒന്ന് നോക്കി,, ശേഷം മനസിയോടായി പറഞ്ഞു,,

നല്ല മിടുക്കിയാ നിൻറ്റെ മോള്,, പിന്നെ ഇത്തരം വാശിയൊക്കെ ഈ പ്രായത്തിൽ പിള്ളേർ കാണിക്കും,,, അല്ലാതെ എന്താ ഒരു രസം?? പിന്നെ ആ കാശിൻറ്റെ കാര്യം!! നീ ഇങ്ങനെ എടുത്തു പറയാൻ മാത്രം വലുപ്പം ഒന്നുമില്ല ആ തുകയ്ക്ക്,, പിന്നെ നിൻറ്റെ മോൾക്ക് വേണ്ടി ഇത്രയെങ്കിലും ചെയ്തില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ നമ്മൾ എന്തോന്ന് അയൽക്കാര് ??

പിന്നേ,, നീ എപ്പോഴാ കൊച്ചിയിലേക്ക് മാറിയത് ??

മാനസി വീണ്ടും ആ കാശിൻറ്റെ കാര്യം തന്നെ പറയണ്ട എന്ന് കരുതി മായ മറ്റു വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചു തുടങ്ങി,,

കുറച്ചു വർഷങ്ങൾ ആയി,,, ഏട്ടന് ഇവിടെ ഒരു സ്കൂളിൽ ജോലി ശരിയായി,, അങ്ങനെ മാറിയതാ,,, പുഞ്ചിരിയോടെ ആയിരുന്നു മാനസിയുടെ ആ മറുപടി.

മായേച്ചി: സ്കൂളിൽ എന്ന് പറയുമ്പോൾ,,, ആള് മാഷ് ആണോ ??

മാനസി: അതെ കണക്കു ടീച്ചർ,,,

മായേച്ചി: ഹ്മ്മ്,,, ഈ മാഷുമ്മാർക്കൊക്കെ ഇപ്പോഴും ആവശ്യത്തിന് ശമ്പളം ഒക്കെ ഉണ്ടോ ?? ഹ്മ്മ്,, എന്താ പുള്ളിക്കാരൻറ്റെ പേര് ??

മാനസി: ഹർഷൻ (മാനസി അവരുടെ ആ രണ്ടാമത്തെ ചോദ്യത്തിന് മാത്രമേ മറുപടി കൊടുത്തുള്ളൂ).

മായേച്ചി: ആട്ടെ,, അപ്പൊ നീ എന്ത് ചെയ്യുന്നു ?

മാനസി: ഒന്നുമില്ല,, ഞാൻ ഹൌസ് വൈഫ് !!

മായേച്ചി: ഓഹ്,, അപ്പൊ ഒരു അദ്ധ്യാപകന് കിട്ടുന്ന ശമ്പളത്തിൽ മാത്രം ഈ കാലത്തു എങ്ങനെ ജീവിച്ചു പോകുന്നു മോളെ??

മായേച്ചിയുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ തലകുനിച്ചു ഇരുപ്പു മാത്രമായിരുന്നു മാനസിയുടെ മറുപടി!!

അൽപ നേരത്തെ വീർപ്പു മുട്ടിക്കുന്ന മൗനത്തിനു ശേഷം തൻ്റെ മനസ്സിലെ സങ്കടം മറച്ചു വെച്ച് മാനസി വീണ്ടും സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി

അല്ല,, മായേച്ചിയുടെ ഫാമിലി ഒക്കെ,,,

ആഹ്,, ഒരു മോൻ ഉള്ളത് ഇപ്പോൾ അവന്റെ പഠിത്തവുമായി യൂറോപ്പിലാണ്,,, പിന്നേ ഭർത്താവു,,, അദ്ദേഹം വിട്ടു പോയിട്ട് ഇപ്പൊ ഏതാനും വർഷങ്ങൾ ആയി,,,

അയ്യോ,, സോറി ചേച്ചി,, മാനസി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിൽ പറഞ്ഞു !!

ഏയ്,, അതൊന്നും വിഷയമല്ല,, വർഷങ്ങൾ കഴിയുന്തോറും ആ ഓർമകളും നശിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു,,, വളരെ ലാഘവത്തോടെ ആയിരുന്നു മായേച്ചിയുടെ ആ മറുപടി,,,

മായ തുടർന്നു,,, ആദ്യമൊക്കെ പുള്ളിക്കാരൻറ്റെ പെൻഷൻ മാത്രമായിരുന്നു ജീവിത വരുമാനം,, പക്ഷെ അത് കൊണ്ടൊന്നും ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോകില്ല എന്ന് ഉറപ്പു വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ജോലി അന്വേഷിച്ചു ഇറങ്ങി!!

പല ജോലികളും ചെയ്തു,, അങ്ങനെ ഒടുവിൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്‌ഥാപനത്തിലേക്കു അല്പം കഷ്ട്ടപ്പെട്ടാണെങ്കിലും എത്തിച്ചേർന്നു,,, റിയൽ എസ്റ്റേറ്റ് ആൻഡ് ഹോട്ടൽ ഫീൽഡ് ആണ്,,,