‘ അല്ലാ… അഭി തോട്ടിലേ കുളി നിര്‍ത്തി… ഇപ്പം ഇവിടാണെന്നു കല പറഞ്ഞു… അതോണ്ട്
നോക്കിയതാ…’
‘ ഓ… കാര്യാന്വേഷണം…. ആവശ്യത്തിനു വെള്ളം ഇപ്പം ഒ-ല്ലോ… വേണോങ്കില്‍ ഞാന്‍
കോരിയേv¡ാളാം…’
‘ അല്ലാ… ഞാനിവിടൊള്ളപ്പം… നിങ്ങളു ബുദ്ധിമുട്ടണ്ടാന്നു …..’
‘ ഹും… നാലു ദിവസം കഴീമ്പം…. പഠിത്തോം പൊറുപ്പും കഴിഞ്ഞ് ഇയാളങ്ങു പോകും..
പിന്നേം ഞങ്ങളു വേേ ബുദ്ധിമുട്ടാന്‍…?..’
‘ നേരാ…പിന്നേ….’ ഞാന്‍ മുറ്റത്തിറങ്ങി. വീടിന്റെ അകത്തേയ്ക്കൊന്നു നോക്കി. എന്നിട്ടു
പറഞ്ഞു.
‘ നിങ്ങക്കിഷ്ടാണെങ്കി… ചാകുന്ന വരേ…. വെള്ളം കോരാനും ആളുകളു കാണും…എന്നോര്‍ത്താ
മതി….’ ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നടന്നു.
‘ രാജാമണി…?..’ അഭിയുടെ വിളി ഞാന്‍ കേട്ടു. ബാക്കി കേള്‍ക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഞാന്‍
പടികടന്നു.
പടി കടന്ന ഞാന്‍ വേലിക്കിടയില്‍ക്കൂടി വീട്ടിലേയ്ക്കൊന്നു നോക്കി. തൂണില്‍ ചാരി ഒരു വിരല്‍
കടിച്ച് മറ്റേ കയ് എളിയില്‍ ഊന്നി ഞാന്‍ പോയ വഴിയേ നിര്‍ന്നിമേഷയായി അഭിരാമി
നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു. എനിയ്ക്കുള്ളില്‍ സന്തോഷം തോന്നി. എന്തോ ഒന്നു പറയാന്‍ പറ്റിയല്ലോ.
ഇനി അതിന്റെ പ്രതികരണം തിരികെ വരുമ്പോഴറിയാം. ഏതായാലും ഞാന്‍ വൃത്തികേടൊന്നും
പറഞ്ഞില്ലല്ലോ. പിന്നെന്തു പ്രതികരണം ?
തിരിച്ചു വന്ന ഞാന്‍ വീടിനു പുറകിലെത്തി. അടുത്ത ഷൂട്ടിങ്ങിനു തയാറെടുക്കണം. രാരിച്ചന്‍
എന്നാണു വരികയെന്ന് ഒരു പിടിയുമില്ല. ചിലപ്പോള്‍ ഭാര്യ റേച്ചല്‍ വീട്ടിലുണ്ടായിരിയ്ക്കും
അല്ലെങ്കില്‍ അയാള്‍ തോട്ടത്തിലായിരിയ്ക്കും. ഏതു ദിവസവും കള്ളക്കുണ്ണയും പൊക്കിക്കൊണ്ട്
വരാം. ആ കര്‍ട്ടന്‍ തുണി കിടക്കുന്നതുകൊണ്ട്ഇനി വല്ല മരത്തിലും കേറിയിരുന്നാലേ വല്ലതും
കാണാന്‍ പറ്റൂ.
കലയേ എളേമ്മ പഠിയ്ക്കാന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ച് ഇരുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇപ്പോഴേ ഒരു നിരീക്ഷണം
പറ്റത്തുള്ളു. അവള്‍ കണ്ടാല്‍ കുത്തിക്കുത്തി ചോദിയ്ക്കും. നോക്കുമ്പോള്‍പുറകിലത്തേ ചെറിയ
മുറ്റത്തരികില്‍ ഒരു ചെറിയ മാവു നില്‍ക്കുന്നു. വീടിനു മുകളിലേയ്ക്കു ചാഞ്ഞു നിന്ന
കൊമ്പുകള്‍ വെട്ടിക്കളഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നു. എങ്കിലും മറ്റുള്ള ഒന്നു രണ്ടു കൊമ്പുകളില്‍ നിറയെ
കണ്ണിമാങ്ങാക്കുലകള്‍ ഉണ്ട്കായ്ക്കാത്ത കൊമ്പുകളുടെ ഇലകളില്‍ നിശിറു (നീറു) കൂടു
കുത്തിയിരിയ്ക്കുന്നു. അധികം വണ്ണമില്ലാത്ത കുറ്റിത്തടി. താഴെ മുതല്‍ കമ്പുണങ്ങിയ
കുറ്റിമുഴകള്‍.
ഒരാള്‍ പൊക്കത്തില്‍ ഒരു ബലമുള്ള ശിഖരമുണ്ട്അതില്‍ കേറി ഇരുന്നാല്‍
ചിലപ്പോള്‍ കര്‍ട്ടനു മുകളില്‍ കൂടി കാണാന്‍ പറ്റിയേക്കും. തന്നെത്താന്‍ വലിച്ചു വെച്ച
വയ്യാവേലി. ആ ജനല്‍ അങ്ങനെ തന്നേ ഇരുന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു. ഞാന്‍ മാവിനു ചുറ്റും
നടന്നു നോക്കി.
‘ ഏന്താ രാജു… മാങ്ങാ പറിയ്ക്കാനാണോ…. ‘
എളേമ്മയുടെ ശബ്ദം. അവര്‍ അടുക്കളമുറ്റത്തേ മൂലയില്‍ കിടന്ന മടലില്‍ നിന്നും ചൂട്ട്
ഉരിഞ്ഞെടുക്കുകയായിരുന്നു.
‘ ഓ.. ചുമ്മാ… കണ്ണി മാങ്ങാ ക-പ്പം ഒരു കൊതി തോന്നി…..’
‘ എന്നാ… ദേ… തോട്ടിയെടുത്ത് ഒരു കമ്പൂടെ വെച്ചുകെട്ടിയാ… മോളിലെത്തും … പറിച്ചു തന്നാ..
ചമ്മന്തിയരയ്ക്കാം… പച്ചയ്ക്കു തിന്നാന്‍ പാടാ… ഭയങ്കര പുളിയാ…’
‘ ങാ, നല്ല പുളി വേണം… ഉപ്പും കൂട്ടി തിന്നാന്‍ അതാ ചേച്ചീ… രസം… കേറിപ്പറിയ്ക്കാം…’
‘ എന്റെ മോനേ.. അതു നെറേ നീറാ… കടിച്ചു കൊണം വരുത്തും…’
‘ അങ്കിളേ ചാഴിപ്പൊടി ഇരുപ്പൊണ്ട്… അതു വെതറിയാ… നീറു മാറി നിന്നോളും…’ കല തൊട്ടു
മുമ്പില്‍.
‘ ഹ… നിന്നോടു പഠിയ്ക്കാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട്… ‘ എളേമ്മ കയ്യിലിരുന്ന ചൂട്ടും ഓങ്ങിക്കൊണ്ട്അവളുടെ
നേരേ വന്നു. അവള്‍ എന്റെ പുറകില്‍ ഒളിച്ചു.
‘ പോട്ടെ ചേച്ചീ… സ്‌കൂളീന്നു വന്നതല്ലേയൊള്ളു… മാങ്ങാ പറിച്ചിട്ട്… അവളു പഠിച്ചോളും..’
‘ ങൂം.. പഠിച്ചോളും….. വിത്തുഗുണം പത്തു ഗുണം….’
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ് എന്തോ അബദ്ധം പറഞ്ഞ മട്ടില്‍ എളേമ്മ എന്നേ ഒന്നു നോക്കി.
‘ ങൂം.. ചേച്ചിയുടെ ബുദ്ധിയാ മോള്‍ക്ക് അല്ലേ…?..’
‘ എന്നാലും ഞാനിതിനേക്കാളൊക്കെ എത്രയോ ഭേദാരുന്നെന്റെ മോനേ…..’
എന്റെ കമന്റ് അവരേ രക്ഷപെടുത്തിയ സന്തോഷം ആ വാക്കുകളിലും ചിരിയിലും
ഉണ്ടായിരുന്നു. കാരണം കല രാമേട്ടന്റെ വിത്താണെങ്കില്‍ ബഹു മിടുക്കിയായിരുന്നേനേ.
അപ്പോള്‍ ഇതേതോ മരമ-ന്റെ, എന്നാല്‍ പെണ്‍വിഷയത്തില്‍ മിടുക്കന്റെ, വിത്തു തന്നേ.
കലയേ ഒന്നു ദേഷ്യത്തില്‍ നോക്കിയിട്ട് എളേമ്മ അടുക്കളയിലേയ്ക്കു പോയി. കല പോയി ഒരു
പ്ലാസ്റ്റിക്ക് പായ്ക്കറ്റു കൊണ്ടു വന്നു. ചാഴിപ്പൊടി. അതില്‍ നിന്നും കുറേ വാരി ഞാന്‍ കാലിലും
കയ്യിലും തേച്ചു.
‘ അയ്യോ അങ്കിളേ അതു വെഷാ…’ അതു ക- കല പറഞ്ഞു.
‘ അങ്കിളിനീ വെഷോന്നും ഏക്കുകേല മോളേ…’
ഞാന്‍ കൈലി താറുടുത്തു. പിന്നെ മാവിലേയ്ക്കു പതുക്കെ കയറി. താഴത്തേ ഒരു കവരയ്ക്കൊപ്പം
നിന്നു നോക്കി. ആ തുണിയില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ അന്നു ഞാന്‍ ക-തിലും വ്യക്തമായിട്ട് എല്ലാം
കാണാമായിരുന്നു.
ഞാന്‍ മാവിനു ചുറ്റും
നടന്നു നോക്കി.
‘ ഏന്താ രാജു… മാങ്ങാ പറിയ്ക്കാനാണോ…. ‘
എളേമ്മയുടെ ശബ്ദം. അവര്‍ അടുക്കളമുറ്റത്തേ മൂലയില്‍ കിടന്ന മടലില്‍ നിന്നും ചൂട്ട്
ഉരിഞ്ഞെടുക്കുകയായിരുന്നു.
‘ ഓ.. ചുമ്മാ… കണ്ണി മാങ്ങാ ക-പ്പം ഒരു കൊതി തോന്നി…..’
‘ എന്നാ… ദേ… തോട്ടിയെടുത്ത് ഒരു കമ്പൂടെ വെച്ചുകെട്ടിയാ… മോളിലെത്തും … പറിച്ചു തന്നാ..
ചമ്മന്തിയരയ്ക്കാം… പച്ചയ്ക്കു തിന്നാന്‍ പാടാ… ഭയങ്കര പുളിയാ…’
‘ ങാ, നല്ല പുളി വേണം… ഉപ്പും കൂട്ടി തിന്നാന്‍ അതാ ചേച്ചീ… രസം… കേറിപ്പറിയ്ക്കാം…’
‘ എന്റെ മോനേ.. അതു നെറേ നീറാ… കടിച്ചു കൊണം വരുത്തും…’
‘ അങ്കിളേ ചാഴിപ്പൊടി ഇരുപ്പൊണ്ട്… അതു വെതറിയാ… നീറു മാറി നിന്നോളും…’ കല തൊട്ടു
മുമ്പില്‍.
‘ ഹ… നിന്നോടു പഠിയ്ക്കാന്‍ പറഞ്ഞിട്ട്… ‘ എളേമ്മ കയ്യിലിരുന്ന ചൂട്ടും ഓങ്ങിക്കൊണ്ട്അവളുടെ
നേരേ വന്നു. അവള്‍ എന്റെ പുറകില്‍ ഒളിച്ചു.
‘ പോട്ടെ ചേച്ചീ… സ്‌കൂളീന്നു വന്നതല്ലേയൊള്ളു… മാങ്ങാ പറിച്ചിട്ട്… അവളു പഠിച്ചോളും..’
‘ ങൂം.. പഠിച്ചോളും….. വിത്തുഗുണം പത്തു ഗുണം….’
പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ് എന്തോ അബദ്ധം പറഞ്ഞ മട്ടില്‍ എളേമ്മ എന്നേ ഒന്നു നോക്കി.
‘ ങൂം.. ചേച്ചിയുടെ ബുദ്ധിയാ മോള്‍ക്ക് അല്ലേ…?..’
‘ എന്നാലും ഞാനിതിനേക്കാളൊക്കെ എത്രയോ ഭേദാരുന്നെന്റെ മോനേ…..’
എന്റെ കമന്റ് അവരേ രക്ഷപെടുത്തിയ സന്തോഷം ആ വാക്കുകളിലും ചിരിയിലും
ഉണ്ടായിരുന്നു. കാരണം കല രാമേട്ടന്റെ വിത്താണെങ്കില്‍ ബഹു മിടുക്കിയായിരുന്നേനേ.
അപ്പോള്‍ ഇതേതോ മരമ-ന്റെ, എന്നാല്‍ പെണ്‍വിഷയത്തില്‍ മിടുക്കന്റെ, വിത്തു തന്നേ.
