“നോ ടച്ചിംഗ്. ജസ്റ്റ് സ്മെല്‍.”
തന്‍റെ സ്വകാര്യ ഭാഗങ്ങളില്‍ പൂണ്ടു കിടക്കുന്ന സുഗന്ധം എന്നെ കൊണ്ട് വലിച്ചെടുപ്പിക്കുന്നതില്‍ അവര്‍ ആനന്ദം അനുഭവിക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
ആദ്യത്തെ ആവേശം ഒരു അണ പൊട്ടലില്‍ അവസാനിച്ചപ്പോള്‍ എന്നെ ആ സോഫയില്‍ മലര്‍ത്തി കിടത്തി അവര്‍ പടര്‍ന്നു കയറി. ഒരു കണക്കിനു അത് നന്നായി. ഇന്നത്തെ യാത്രയും സ്റെപ് കയറ്റവും എന്‍റെ കാലുകളെ വല്ലാതെ തളര്‍ത്തിയിരുന്നു.
ആ സുഖ ലഹരിയില്‍ അങ്ങനെ മലര്‍ന്നു കിടന്നു ഞാന്‍ നോക്കിയപ്പോഴാണ് ചുവരിലെ ചിത്രങ്ങളില്‍ തെളിഞ്ഞു വന്ന ആ നമ്പര്‍ കണ്ടത്.
136
ശില്പയുടെ അച്ഛനുമായുള്ള സംഭാഷണവും എനിക്ക് ഓര്‍മ്മ വന്നു. പക്ഷെ അതോടൊപ്പം തന്നെ എനിക്കും വന്നു. അത്രയ്ക്ക് സുഖകരം ആയിരുന്നു ലക്ഷ്മിയുടെ അരക്കെട്ട് കൊണ്ടുള്ള പ്രയോഗം. എന്‍റെ പാല്‍ തുള്ളികള്‍ അവരുടെ മദന പൊയ്കയിലേക്ക് ശക്തിയായി തെറിച്ചു.
അവര്‍ക്ക് മതിയായിരുന്നില്ല. കുറെ നേരം കൂടി പറന്നടിച്ചു. എന്ത് കൊണ്ടോ കുട്ടന്‍ അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി ശ്വാസം പിടിച്ചു നിന്നു കൊടുത്തു.
എന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ തളര്‍ന്നു കിടന്നു ശ്വാസം എടുക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഡോ. ലക്ഷ്മിയോട് ചോദിച്ചു.
“ലക്ഷ്മി മേഡത്തിനു ആകെ എത്ര ഡയമണ്ട്സ് ഉണ്ടെന്നു അറിയാമോ? “
“ഹം.. എന്തേ? “
“ഒരു പക്ഷെ എനിക്ക് നിങ്ങള്‍ തേടുന്ന ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം കണ്ടെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞേക്കും. “
എങ്ങനെ? അവര്‍ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.
“മേഡം ഈ 136 എന്നാ നംബരിനോട് നിങ്ങള്‍ക്കുള്ള ഇഷ്ടം എന്താണ്? “
“അതോ.. അത് എന്‍റെ ഇഷ്ടം അല്ല. ഡാഡിയുടെയാ. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഇഷ്ട നമ്പര്‍ ആണ് അത്. ഞങ്ങളുടെ എല്ലാ വസ്തുക്കള്‍ക്കും 136 വരുന്ന രീതിയിലാ. ഭാഗ്യ നമ്പര്‍ അതാണെന്ന് അച്ഛന് എപ്പോഴും പറയും. “
“അതെന്താ അങ്ങനെ? “
“എന്‍റെ ജന്‍മ ദിനം 13/ 6 ആണ്. അതിനു ശേഷമാ അച്ഛന് സൌഭാഗ്യങ്ങള്‍ വന്നത് എന്നാ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്. “
“ഹ്മം.. അതാണല്ലേ കാറുകള്‍ക്കെല്ലാം ഒരേ നമ്പര്‍. ബംഗ്ലാവിനും. “
“അത് മാത്രം അല്ല. ഞങ്ങളുടെ ആദ്യത്തെ കാറിന്‍റെ നമ്പരും അത് തന്നെ ആണ്. “
“ആദ്യത്തെ കാറോ? അതിപ്പോഴും ഉണ്ടോ? “
“ഉണ്ട്. “
“എവിടെ? “
“ഞങ്ങളുടെ പഴയ ക്ലിനിക്കിനു മുന്നില്‍ ഇപ്പോഴും കിടപ്പുണ്ട്. എന്തേ? “
“എനിക്ക് തോന്നുന്നത് നിങ്ങളുടെ ഡയമണ്ട് എവിടെ എന്ന് എനിക്ക് പറയാന്‍ സാധിക്കും എന്നാണു. “
“ശരിക്കും. അനീ നീ കാര്യം ആയിട്ടാണോ ഈ പറയുന്നത്. “
“അതെ. നിങ്ങള്‍ക്ക് വിശ്വാസം ആയില്ല അല്ലേ. ഇങ്ങനെ മലര്‍ന്നു കിടന്നു ആ ചിത്രത്തിലേക്ക് നോക്കൂ എന്തെങ്കിലും കാണുന്നുണ്ടോ? “
അവര്‍ എന്‍റെ മേലെ കിടന്നു ഞാന്‍ വിരല്‍ ചൂണ്ടിയ ചിത്രത്തിലേക്ക് നോക്കി.
“എന്റീശ്വരാ.. ഞാന്‍ ഇതെന്താ നേരത്തെ കാണാണ്ടിരുന്നെ? “
“എന്താ കണ്ടേ? “
“136 എന്നാ നമ്പരും ഒരു വലിയ ഡയമണ്ടും. “
“ഡയമണ്ടോ എവിടെ? “
അവര്‍ വിരല്‍ ചലിപ്പിച്ച ഭാഗത്തേക്ക് ഞാന്‍ നോക്കി. ശരിയാണ്. അവിടെ ഒരു ഡയമണ്ടും അതിനുള്ളില്‍ ആയി 136 എന്ന നമ്പരും.
“ഇപ്പോള്‍ പിടി കിട്ടിയോ? 136 ഡയമണ്ട്കള്‍ ഉണ്ട്. “
“ഏയ്‌ അത്രയൊന്നും കാണില്ല. ഞാന്‍ അന്ന് കണ്ട സഞ്ചിയില്‍ അത്രയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. ഏറിയാല്‍ ഒരു അമ്പത്. അതിനു താഴെയേ കാണുള്ളൂ എന്നാ എനിക്ക് തോന്നുന്നേ. “
“ഹ്മം.എന്തായാലും നമുക്ക് അത് എടുക്കണ്ടേ. “
“വേണം. പക്ഷെ അതെവിടെ ആണെന്ന് മേനോന്‍ അങ്കിളിനല്ലേ അറിയൂ. “
“മേഡം അന്ന് മേഡത്തിനെ അവിടെ ആക്കിയിട്ടു മേനോന്‍ അങ്കിള്‍ എങ്ങോട്ടാണ് പോയതെന്ന് അറിയാമോ? “
“ഇല്ല. “
“ഹ്മം.. അദേഹം ആക്സിടന്റ്റ് ആയി കിടന്ന സ്ഥലം എവിടെയാണെന്ന് അറിയാമോ? “
“ഞാന്‍ ഒന്ന് ഓര്‍ത്തു നോക്കട്ടെ ഹ്മം.. കിട്ടി ലിങ്കിംഗ് റോഡ്‌“
“ലിങ്കിംഗ് റോഡ്‌. അത് എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത്? “
“അത് ബാന്ദ്രയും സാന്താ ക്രൂസും തമ്മില്‍ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന റോഡ്‌ ആണ്. “
“മേഡം ഈ പറയുന്ന ബാന്ദ്രയിലോ സാന്താ ക്രൂസിലോ അതിനു പരിസരത്ത് എവിടെയെങ്കിലും ആണോ അങ്കിള്‍ താമസിച്ചിരുന്നത്. “
“അറിയില്ല. നേരത്തെ താമസിച്ചിരുന്നത് ഇവിടെ അടുത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു. “
“ഹം.. അപ്പോള്‍ അങ്കിള്‍ എങ്ങോട്ടായിരിക്കും പോയത്? “
“ഒരു പക്ഷെ അങ്കിള്‍ അവരില്‍ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ട് ഓടിയതായിക്കൂടെ. ഓടിയോടി അവിടെയെത്തിയതാകും. “
“പക്ഷെ മേഡം, അങ്ങനെയാണെങ്കിലും എന്തോ ഒരു കാര്യം മിസ്‌ ആയ പോലെ തോന്നുന്നു. മേഡം അവിടെ നിന്നും രക്ഷപ്പെട്ടു ഓടിയത് എങ്ങോട്ടേക്കാ? “
“ഇവിടേക്ക്. “
“ഇവിടെ എന്ന് പറയുമ്പോള്‍? “
“എന്‍റെ വീട്. “
“അതെന്തു കൊണ്ടാ? “
“എനിക്ക് ഏറ്റവും സെയ്ഫ് ആണെന്ന് തോന്നിയ സ്ഥലം എന്‍റെ വീടാണ്. “
“ഹ്മം.. അപ്പോള്‍ സ്വാഭാവികമായിട്ടും അങ്കിളും അത് തന്നെ അല്ലേ ചെയ്തിരിക്കുക. “
“ശരിയാണല്ലോ. അപ്പോള്‍ മിക്കവാറും അദ്ദേഹം വീട്ടിലേക്ക് ആയിരിക്കും പോയിട്ടുള്ളത്. അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍.. “
“മേഡം. പക്ഷെ അതിലും എന്തോ ഒരു അപാകത. നമുക്ക് ആദ്യം ശില്പയെ വിളിച്ചു അത് കണ്‍ഫേം ചെയ്യാം. “
ഞാന്‍ ഫോണ്‍ തപ്പി. അയ്യോ ഫോണ്‍. “മേഡം ഞാന്‍ മറന്നു. “
“അത് സാരം ഇല്ല. ഞാന്‍ ബാബയെ വിളിക്കാം. അവര്‍ ബാബയെ വിളിച്ചു ശില്പയെ കണക്റ്റ് ചെയാന്‍ പറഞ്ഞു. “ എന്നിട്ട് എന്‍റെ കയ്യില്‍ ഫോണ്‍ തന്നു.
ഞാന്‍ ശില്പയോടു വിവരങ്ങള്‍ തിരക്കി. അവളുടെ അമ്മയോടും.
“മേഡം. അന്ന് രാവിലെ വീട്ടില്‍ നിന്നിറങ്ങിയ അങ്കിളിനെ പിന്നെ കാണുന്നത് ഹോസ്പിറ്റലില്‍ വച്ചു ആണെന്ന് അവര്‍ പറയുന്നു. “
“അനീ അപ്പോള്‍? “
“മേഡം. അങ്കിള്‍ അന്ന് വീട്ടില്‍ പോയിട്ടില്ല. പക്ഷെ അദേഹം തനിക്കു സെയ്ഫ് ആണെന്ന് തോന്നിയ ഒരിടത്ത് അത് ഒളിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. “
“അതെന്താ ഇത്ര ഉറപ്പു. “
ഞാന്‍ അന്ന് ശില്പയുടെ അച്ഛനുമായി നടത്തിയ ചോദ്യോത്തരത്തെ പറ്റി പറഞ്ഞു.
“റായി ലക്ഷ്മി ഹോസ്പിടല്‍. “ അവര്‍ ഉരുവിട്ടു.
“എന്താ മേഡം? “
“അനീ.. ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്പിടലിന്‍റെ പേര് ലക്ഷ്മി റായി ഹോസ്പിറ്റല്‍ എന്നാ. പക്ഷെ പഴയ ക്ലിനിക്കിന്‍റെ പേര് റായി ലക്ഷ്മി ഹോസ്പിടല്‍ എന്നാ “
“ആണോ. അത് ശരിക്കും എവിടെയാ? “
“ബാന്ദ്രയില്‍. “
“ഹാ. പിന്നാണോ മേഡം നമ്മള്‍ ഇത്രയും ആലോചിക്കുന്നേ. അങ്കിളിനു ആ നിധി ഒളിപ്പിക്കാന്‍ ഏറ്റവും സെയ്ഫ് ആയി തോന്നിയത് ആ പഴയ ഹോസ്പിടല്‍ ആയിരിക്കും. “
