അച്ഛനും അമ്മയും എവിടെ…
അവരവിടെ ഉണ്ട്..!! മോളെയും കൂട്ടി വേഗം വരാൻ പറഞ്ഞത് അവരാ..
മം.. ശെരി.!!! ഞാനിപ്പോ വരാ അമ്മാവാ…
അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ നേരെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു..!! ഈ സമയം പിരീഡ് കഴിഞ്ഞ് ടീച്ചർ ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞു പോയിരുന്നു..
അങ്ങനെ ടീച്ചർ പോയതിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ പിന്നിലെ ബെഞ്ചിൽ ഉറങ്ങി കിടന്നവരടക്കം എണീറ്റ് ബഹളം വാക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ ഉള്ളിൽ കേറി ബാഗ് എടുക്കുന്നത്…
എടീ അനു.!! നീയിതെവിടെക്കാ..!! ആരാ ആ പുറത്തു നിൽക്കുന്നേ… ഞാൻ ബാഗടുത്തു പുറത്തേക്ക് നടക്കാനൊരുങ്ങവേ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടു റസിയ ചോദിച്ചതും…
എടീ ഞാൻ പോവാ..!!! അതെന്റെ അമ്മാവനാ എന്നെ വിളിക്കാൻ വന്നതാ…
ഒന്ന് പോടീ.!!! അത് നിന്റെ അമ്മാവനോ ചുമ്മാ നുണ പറയാതെ…
അതേടി ഞാൻ സത്യാ പറഞ്ഞേ..!!!!
കണ്ടാൽ പറയത്തില്ലാട്ടോ…
എന്റെ പൊന്നു റസിയാ ആൾക്ക് അത്രക്ക് പ്രായൊന്നും ഇല്ല.. വെറും 28 വയസ്സേ ഉള്ളൂ….
ഇരുപത്തിയെട്ടോ…!!!!
അതേടി എന്റെ അമ്മയേക്കാൾ 10 വയസ്സ് താഴെയാ അമ്മാവൻ…
മം കൊള്ളാം… ആള് ചുള്ളനാണല്ലോ ആൾടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ..
ഇല്ല എന്താടി…!!!
ഏയ്‌ അല്ലാ.!! നിന്നെക്കൊണ്ട് എന്നെ അമ്മായി എന്ന് വിളിപ്പിക്കാൻ പറ്റോന്നറിയാൻ ചോദിച്ചതാ.!!!!
പോടീ പട്ടി… എടീ പിന്നേ സംസാരിച്ചു നിൽക്കാൻ സമയില്ല ശെരിയെന്നാ ഞാൻ പോവാ…
അങ്ങനെ ക്ലാസ്സിലെ എല്ലാരോടും യാത്രപറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാൻ വേഗം ബാഗുമെടുത്തു അമ്മാവന്റെ കാറിന്റെ അടുത്തോട്ടു നടന്നു..
അതേ.!! എന്താ കാര്യം പറ അമ്മാവാ… ഇനി എനിക്ക് വല്ല ചെക്കനെയും നോക്കി വച്ചിട്ടുണ്ടോ..!!
വണ്ടിയിൽ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കവേ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാനത് പറയുമ്പോൾ അമ്മാവന്റെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു…
അമ്മാവാ എന്തുപറ്റി.!!! എന്തിനാ കരയുന്നെ..!!!
കരയേ.!! ആര് കരയാൻ കണ്ണിൽ പൊടി പോയതാടി…
എന്തോ പ്രശ്നമുണ്ടെന്ന് അമ്മാവന്റെ ആ തപ്പിത്തടഞ്ഞുള്ള സംസാരത്തിൽ നിന്നും മനസ്സിലായതുകൊണ്ട് ഞാൻ പിന്നെ അധികമൊന്നും മിണ്ടാൻ പോയില്ല…
അങ്ങനെ കുറച്ചു നേരത്തെ നിശബ്ദത നിറഞ്ഞ യാത്രക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ വീട്ടുമുറ്റത്തേക്ക് എത്തി…
ചുറ്റുമായി ആള് കൂടി നിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ കാര്യം ഏകദേശം എനിക്ക് മനസ്സിലായി..!! പക്ഷെ അപ്പോഴും മനസ്സ് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അരുതാത്തതൊന്നും ചിന്തിച്ചു കൂട്ടല്ലേ എന്ന്..
എന്നാൽ വണ്ടി നിർത്തിയ ശേഷം അമ്മാവനെന്നെയും പിടിച്ചുകൊണ്ടു വീട്ടുമുറ്റത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകവേ സിറ്റൗട്ടിലായി വെള്ള പുതപ്പിച്ച രണ്ട് ശരീരങ്ങൾ കണ്ടതോടെ ഞാൻ ആ സത്യം മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു…
എന്നന്നേക്കുമായി എന്റെ മാതാപിതാക്കൾ എന്നെ വിട്ടുപോയെന്ന ആ സത്യം…
വീട്ടിലേക്കു വരുന്ന വഴി ഒപോസിറ്റ് വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന ലോറി ഇടിച്ചതെന്നാ പറയണേ.. ദേവേട്ടൻ ഇടിച്ച വഴിക്ക് തന്നെ പോയി ഭാനു ചേച്ചിക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തുന്ന വരെ ജീവൻ ഉണ്ടായിരുന്നത്രെ… പാവം ആ കൊച്ചിന്റെ ഒരു അവസ്ഥ നോക്കിയേ…
തൊട്ടടുത്തു നിന്നൊരാൾ താടിയിൽ കൈവെച്ചുകൊണ്ടു അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ആളുകളോടായി പറയുന്നത് ഒരു നേർത്ത ശബ്ദത്തോടെ ഞാൻ കേട്ടു… അതോടെ ഞാൻ അമ്മാവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും നിമിഷനേരം കൊണ്ട് ഊർന്ന് താഴേക്ക് വീണു…
കുറച്ചു നേരത്തിനു ശേഷം…
മോളെ അനു എണീക്കടി…
അമ്മാവന്റെ കവിളിൽ തട്ടിയുള്ള വിളിയിൽ ഞാൻ മെല്ലെ കണ്ണ് തുറന്നു…
അമ്മാവാ.!!! എവടെ അവരെവിടെ എനിക്ക് കാണണം എന്റെ അച്ഛനേം അമ്മയേം..!!! മാറ്..
അമ്മാവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കുതറിമാറിക്കൊണ്ട് റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഓടവേ അമ്മാവനെന്നെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർത്തു…
അനുമോളെ വാ അമ്മാവൻ കൊണ്ടുപോവാം..
നെഞ്ചിൽ കിടക്കുന്ന എന്റെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് അമ്മാവനെന്നെയും കൂട്ടി ഫ്രണ്ടിലോട്ട് നടന്നു….
അവസാനമായി ആ മുഖങ്ങളെ കാണുവാനുള്ള കൊതി കാരണം അവിടെ എത്തുന്നതിനു മുന്നേ ഞാൻ അമ്മാവനിൽ നിന്നും കുതറി മാറിക്കൊണ്ട് അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും അടുത്തേക്ക് ഓടി ചെന്നിരുന്നുകൊണ്ട് അവരെ മാറി മാറി ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടി…
അല്ലാ ഈ കൊച്ചിനെ ഇനി ആരാ നോക്കാൻ പോണേ… കുടുംബക്കാർ എന്ന് പറയാൻ വേറാരും ഇല്ലല്ലോ.. ഇവിടെന്തായാലും ഒറ്റക്ക് നിർത്താൻ പറ്റത്തില്ല…
എല്ലാം കഴിഞ്ഞു വൈകുന്നേരത്തോടെ അയല്പക്കത്തുള്ള ആളുകളുടെ വട്ടം കൂടിയുള്ള സംസാരം കേട്ടുകൊണ്ട് നിൽക്കവേയാണ് അമ്മാവൻ അങ്ങോട്ട്‌ നടന്നു നീങ്ങുന്നത് ഞാൻ കാണുന്നത്…
ഹലോ… അവൾ അനാഥയൊന്നും അല്ല അവൾക്ക് ഒരു അമ്മാവനുണ്ട്.. ആ അമ്മാവന്റെ പേര് യാഥവ് മേനോൻ.. മനസ്സിലായല്ലോ അപ്പൊയിനി അമ്മാവന്മാർ ചെല്ല് അവളുടെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…
അതും പറഞ്ഞു അമ്മാവൻ നേരെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു…
അനുമോളെ… നീ ആരുടെ വാക്കും കേട്ട് വിഷമിക്കണ്ടാ ഈ അമ്മാവനുണ്ട് നിന്റെങ്കൂടെ കേട്ടല്ലോ.. എന്തായാലും കർമങ്ങളെല്ലാം തീരുമ്പോഴേക്കും ഒരു പത്തു പതിനഞ്ചു ദിവസം കഴിയും അതുകഴിഞ്ഞു ഞാൻ നിന്നെ എന്റെ കൂടെ കൊണ്ടുപോവാം….
അതും പറഞ്ഞു അമ്മാവനെന്നെയും കൊണ്ട് ഹാളിലേക്ക് നടന്നു..
മോളിവിടെ ഇരിക്ക്… ഞാൻ ഫുഡ്ഡടുത്തിട്ട് വരാം…
അങ്ങനെ മനസ്സില്ലാഞ്ഞിട്ടും അമ്മാവന്റെ നിർബന്ധത്തിനാൽ ഞാൻ കുറച്ചൊക്കെ കഴിച്ച ശേഷം നേരെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു…
ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി… ഇവിടുത്തെ എല്ലാ പരിപാടിയും കഴിഞ്ഞ് എന്റെ സർട്ടിഫിക്കറ്റ്സും എല്ലാം വാങ്ങി ആ വലിയ വീടിനെ തനിച്ചാക്കി ഞങ്ങൾ കോയമ്പത്തൂരിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു…
അച്ഛനും അമ്മയും വിട്ടുപിരിഞ്ഞതിന്റെ സങ്കടം നല്ലരീതിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നതുകൊണ്ട് ആ വീടെന്നെ ആഴ്ച്ചകളോളം ആസ്വസ്ഥമാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
പക്ഷെ മിക്ക സമയങ്ങളിലും അമ്മാവനെന്നെ തനിച്ചിരുത്താതെ ട്രിപ്പ്‌
കൊണ്ടുപോയും എല്ലാം പഴയ രീതിയിലോട്ട് കൊണ്ടുവരുകയും
അവിടടുത്തുള്ള കോളേജിൽ എന്നെ ഡിഗ്രിക്ക് ചേർത്തുകയും ചെയ്തതോടെ ഞാൻ പതിയെ പതിയെ പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്ക് കാലെടുത്തുവെക്കുകയായിരുന്നു…
ഇത് കഥയിലേക്കുള്ള ഒരു തുടക്കം മാത്രം…..
ഈ സ്റ്റോറി ഒറ്റ പാർട്ടായി കൊണ്ടുവരാനാണ് ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്… പക്ഷെ കുറച്ചു വിശദീകരിച്ചു എഴുതി നോക്കിയപ്പോൾ ഓവർ length ഫീൽ ചെയ്തു അതുകൊണ്ടാണ് പാർട്ട്‌ ആക്കിയത്…
എല്ലാരും വായിച്ചു സപ്പോർട്ട് ചെയ്യണം..🙏🙏
