അടുക്കള വാതിലിൽ നിന്നു ഹാളിലേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ മേശയിലിരുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്ന ഹരിയെ കണ്ട് ശ്യാമള ഉള്ളിലേക്ക് തന്നെ വലിഞ്ഞു. എന്തു വന്നാലും ഹരിയെ പറ്റി ഇനി വേറൊരു ചിന്ത വരില്ലെന്ന് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്ന അവൾക്ക് ആ കാഴ്ച ഒരു ഇളക്കം തട്ടിച്ചു.
ഷൈമയെവിടെ പോയി..?
ശേ.. അവനോടിങ്ങനെ മുഖം കൊടുക്കാതെ നടക്കുന്നത് എന്തെങ്കിലും സംശയത്തിനിടയാക്കും. താനാണ് വെറുതെ ഓരോന്ന് സ്വയം ആലോചിച്ചു കൂട്ടി മണ്ടിയാവുന്നത് ഈ അന്പതിനോട് അടുക്കുമ്പോൾ ഇനി ആരുടെയെങ്കിലും പുറത്ത് കയറഞ്ഞിട്ടാണ്..
അവൾ തലയിൽ സ്വയം കിഴുക്ക് കൊടുത്തു. എന്നാലും പാകപിഴയരുതല്ലോ എന്നു കരുതി കറുപ്പ് ബ്ലൗസ്സിനുള്ളിൽ തിങ്ങി തുടുത്തു നിൽക്കുന്ന വലിയ മാതളപ്പഴങ്ങൾക്ക് മുകളിൽ സാരി ഇരുഭാഗത്തും വലിച് നേരെയാക്കി അര ഞാൺ നീളത്തിൽ കാണുന്ന വയറിന്റെ അരികിൽ സാരി കയറ്റി അവൾ മേശയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
“ആ അമ്മേ കഴിച്ചില്ലേ??”
“ആ കഴിച്ചു. മോനെന്തേ വൈകിയേ??”
കഴുത്തിടയിലെ വിയർപ്പ് കണങ്ങൾ സാരി തലപ്പിൽ തുടച് അവന്റെ മുഖം നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.
“രണ്ട് കാൾ ഉണ്ടായിരുന്നു”
“ഷൈമയെവിടെ??”
“റൂമിലേക്ക് പോയി.
ഇവർ രണ്ടാളും ഞങ്ങളെ ഇവിടെ ആക്കിയിട്ട് റൂമിൽ പോയാൽ എങ്ങനെയാ?? എന്തൊക്കെയോ സാഹചര്യങ്ങൾ ഞങ്ങളെ അടുപ്പിക്കുന്നതാണോ.? രണ്ട് ദിവസമായി രാവിലെ കണ്ട കാഴ്ചകൾ വെറുതെയല്ലെന്നാണോ?? സൂചിനാളത്തിന്റെ ദ്വാരം കിട്ടിയാൽ പോലും ചിന്തകൾ വേരിറങ്ങുന്ന ശ്യാമളയെ ഉണർത്തിയത് ഹരിയുടെ ചോദ്യമാണ്.
നീതുവോ.. അവൾ കഴിച്ചില്ലേ??”
“മ്മ് കഴിച്ചു. ഷൈമയോടുള്ള ദേഷ്യം ആയിരിക്കും നേരത്തെ റൂമിൽ കയറി.”
“തിരക്ക് ആയോണ്ടാണ്. ക്യുവിൽ നിന്ന് സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല..”
അവൻ വെറുതെ ഒരു കള്ളം തട്ടി വിട്ടു.
“അതൊന്നും സാരില്ല മോനെ. ഷൈമയെ നിനക്കും അറിയാലോ. പിന്നെ കൊച്ചു കുട്ടികളൊന്നും അല്ലാലോ..”
അമ്മ സ്ഥിരം പല്ലവിയോടെ പറഞ് നിർത്തി എന്റെ ഭാഗം ചേർന്നു. ഹരിയോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഒരു അവൾക്കൊരു ഇമ്പം തോന്നി.
“ഇതാ ഹരി ഈ കറി കഴിയാറായി. ഇത് മുഴുവൻ ഒഴിക്കട്ടെ??”
“ആ ഒഴിച്ചോ..”
ശ്യാമള അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി മുന്നോട്ട് ചാരി കറിയൊഴിച്ചു കൊടുത്തു. നാല്പതുകളിൽ വിരിയുന്ന ശ്യാമളയുടെ വിയർപ്പ് മണം ആദ്യമായി ഹരിയുടെ മൂക്കിൽ തങ്ങി. കറിയൊഴിച്ചു ബാക്കി വന്ന പാത്രങ്ങളുമായി അവൾ തിരിച്ചു അടുക്കളയിൽ കയറിയപ്പോൾ ഹരിയുടെ മനസ്സ് ചെറുതായി അസ്വസ്ഥനായിരിന്നു. അമ്മയുടെ സ്ഥാനത്തു കാണുന്ന സ്ത്രീയുടെ മണം എന്താണിത്ര മനസ്സിനെ പിടപ്പിക്കുന്നത്. ചെ ചെ..
ഒരിക്കലും ചിന്തിക്കാൻ പാടില്ല. ഭാര്യയുടെ അമ്മയാണ്. ഒരിക്കൽ പോലും ഞാൻ മറ്റൊരു കണ്ണിൽ നോക്കാത്ത സ്ത്രീ. എത്രയോ തവണ ഞാൻ അവരുടെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നാൽ ഒരിക്കൽ പോലും തെറ്റായ കണ്ണിലൂടെ ചിന്തിച്ചിട്ടില്ല. ഇരുപതുകാരിയുടെ ചൂരല്ല നാല്പതുകാരിക്ക് അത് കൊഴുത്തു വീര്യം കൂടിയ വീഞ്ഞ് പോലെ ശക്തി പ്രാപിക്കും.
അത് ഏത് കൊമ്പനെയും തളർത്തിയിടും. ഹരിയുടെ കൊമ്പോടിഞ്ഞ പോലെ ചോറ് കഴിച്ചെഴുന്നേറ്റ് പാത്രവും എടുത്ത് അടുക്കളയിലേക്ക് നീങ്ങി. നീതുവും ഇല്ല ഷൈമയും ഇല്ല. അടുക്കളയിൽ അമ്മ മാത്രം. ആദ്യമായാണ് രാത്രിയാമങ്ങളിലേക്ക് സമയം ഊളിയിടുമ്പോൾ അമ്മയുമായി സംസാരിക്കുന്നത്. അമ്മ പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് പാത്രങ്ങൾ ഉരച്ചു കഴുകയായിരുന്നു.
തുമ്പ് കെട്ടിയ മുടിക്കുല കാരണം പുറം കഴുത്ത് മറഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാൽ കൈത്തുടകളുടെ ചാഞ്ചാട്ടം കണ്ണിൽ നിറഞ്ഞു. കറുപ്പ് ബ്ലൗസിൽ വെളുത്തു കൊഴുത്ത കൈകളുടെ കാഴ്ച അപാരം.!
വേണ്ടാത്തത് ചിന്തിക്കേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞ് മനസ്സിനെ അതിന്റെ പരമൊന്നതിയിൽ നിയന്ത്രിച്ച് അമ്മയുടെ നിമ്നോതനങ്ങളിൽ കണ്ണുടയ്ക്കാതെ ഞാൻ വിളിച്ചു.
“ഓഹ് മോൻ പ്ലേറ്റ് എടുത്ത് ഇങ്ങോട്ട് വന്നോ..? ഞാനെടുക്കുമായിരുന്നില്ലേ?”
“അത് സാരില്ലമ്മേ..”
“എന്നാലോ…”
അവൾ പാവം തോന്നിയ ഭാവത്തിൽ അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നു പ്ലേറ്റ് വാങ്ങി. സിങ്കിലിട്ടു. ഞാൻ ആ സമയം കൈ കഴുകി മുണ്ടിൽ തുടച്ചു നിന്നു.
“ഷൈമ വേഗം പോയോണ്ട് അമ്മക്ക് പണി കൂടിയോ??”
“ഏയ്‌ പണ്ട് മുതലേ എടുക്കുന്നതല്ലേ. പക്ഷെ ഷൈമ വലിയ സഹായം തന്നെയാ..”
“പിന്നേ.. അമ്മ ഒരു കാര്യം കൊണ്ടും വെറുതെ സങ്കടപെടേണ്ട. നീതുവിന്റെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഭംഗിയായി നടക്കും. അമ്മയുടെ ആധി ചെറുതായി ഷൈമ സൂചിപ്പിച്ജിരുന്നു.”
“അത് മോനെ…”
“ഒന്നും പറയേണ്ട. എനിക്ക് നിങ്ങളുടെയെല്ലാം സ്നേഹം മാത്രം മതി. ഒരു കുറവും ഇല്ല. കേട്ടല്ലോ..?”
ശ്യാമള അവനെ നോക്കി മൂളിക്കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു. എന്തു സ്നേഹമുള്ള മരുമോനെയാണ് എനിക്ക് കിട്ടിയത്. ഞാൻ വെറുതെ വേണ്ടത്തീനങ്ങൾ ആലോചിച്. പ്രാന്ത്.
“എന്നാ മോൻ പോയി കിടന്നോ..”
അവനെ വേഗം പറഞ്ഞയച്ചില്ലെങ്കിൽ അവന്റെ സാമീപ്യം അരുതാത്തത് ചിന്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കും. അവനന്റെ മനസ്സിൽ അമ്മായിഅമ്മയായി മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളൂ എങ്കിൽ പിന്നേ ചാവുന്നതാണ് നല്ലത്.
“ശെരിയമ്മേ..”
വേറൊന്നും പറയാൻ കിട്ടാഞ്ഞത് കൊണ്ട് അവൻ റൂമിലേക്ക് ഊളിയിട്ടു. അവൻ പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വെറുതെ പറഞ്ഞയച്ചെന്നവൾക്ക് തോന്നി. ഈശ്വരാ രണ്ടു ചിന്തകളും എന്റെ മനസ്സിൽ കിടന്ന് വീർപ്പു മുട്ടുകയാണല്ലോ.
ഈ സമയം കട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടന്നു ഹരിയുടെ മെസ്സേജും കാത്തു നിൽക്കുന്ന നീതുവിന്റെ ഫോണിൽ ആദിഷ് വിളിച്ചു. അവൾ ഒന്നു ഞെട്ടി. അവൾ പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് ജനലിനടുത്തേക്ക് കസേര കൊണ്ടു വച്ച് അതിലിരുന്ന് കാൾ എടുത്തു.
“ഹലോ ആദിയേട്ടാ..”
ആദ്യമായി ഫോണിലൂടെ കേൾക്കുന്ന ഭാവിവധുവിന്റെ കിളിനാദം കെട്ട് അവനു ത്രില്ലായി.
“ഹായ് നീതു. അമ്പലത്തിൽ നിന്നു വേഗം വന്നോ??”
“ആ വന്നു.”
“ഹരിയേട്ടൻ മാത്രമാണോ.. ഷൈമേച്ചി ഉണ്ടായില്ലേ??”
“ഇല്ല.. തലവേദന കാരണം വന്നില്ല.”
“ആ നിന്റെ ഫോണിൽ ഞാൻ വിളിച്ചിരുന്നു.”
“ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തില്ലായിരുന്നു ഏട്ടാ.. വന്നു നോക്കിയപ്പോഴാ കണ്ടേ. അപ്പോൾ തന്നെ മെസ്സേജ് അയച്ചിലെ ഞാൻ..”
“ആ അതെ.”
“ഏട്ടന്റെ വർക്ക്‌ തിരക്കൊക്കെ കഴിഞ്ഞോ??”
“കഴിഞ്ഞു വരുന്നു. പിന്നെ നമ്മുടെ കല്യാണം വരെ സംസാരിച്ചിരിക്കാം.”
“ആ..”
“ഓ പറയുമ്പോലെ നമ്മുടെ കല്യാണം ഇങ്ങ് അടുത്തല്ലോ??”
“അതെ..”
“പേടിയുണ്ടോ??”
“ചെറുതായിട്ട്..”
“ഒരു പേടിയും വേണ്ട. നീതുവിനെ പോലെ സൗന്ദര്യമുള്ള പെണ്ണിനെ കിട്ടിയത് എന്റെ ഭാഗ്യം.”
“ഹ കളിയാക്കോന്ന്..?”
“ഏയ്യ്.. അല്ലടോ. അങ്ങനെ തോന്നിയോ എന്റെ പെണ്ണിന്??”
“ഇല്ല..”
“ആ ഞാൻ കല്യാണത്തിന് രണ്ടാഴ്ചമുന്നേ നാട്ടിലെത്തും.”
“അതെയോ?”
“ആ അപ്പോ കാണാൻ പറ്റുമോ?”
“ആ കാണാം..!”
അവരുടെ സംസാരം ഇങ്ങനെ നീണ്ടു. ഹരി റൂമിൽ കയറിയപ്പോൾ ചെരിഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങുന്ന രേഷ്മ..! അവളെ ഒന്നു നോക്കി ലൈറ്റ് അണച്ച് കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു. ഷൈമയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് എന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് ചെരിച്ചു. ഓഹ് ഇന്നും നിന്റെ അനിയത്തിയുടെ അടുത്ത് പോവണമെന്നാണോ ഉറക്ക പ്രാന്തി?? ചെയ്യുന്ന കള്ളങ്ങൾ ഓർത്ത് ഹരിയുടെ കവിളുകൾ തുടിച്ചു.
