“എന്തേ എന്ത് പറ്റി?”
അവള്‍ ഒന്നുമില്ല എന്ന് തലയാട്ടി കാണിച്ചു.
“എന്താ പറ്റിയതെന്നു പറ?”
ഞാന്‍ അല്‍പം ദേഷ്യത്തില്‍ ചോദിച്ചു
“എന്നെ വെറുത്തല്ലേ?”
“അതെന്താ അങ്ങിനെ ചോദിച്ചത്?”
“ഒന്നുമില്ലിക്കാ ഇറങ്ങാന്‍ നേരത്ത് എനിക്ക് ഒരുമ്മ തന്നില്ല. എന്നോട് ഒന്ന് മിണ്ടി പോലുമില്ല. സത്യം ചെയ്തതൊക്കെ വെറുതെ ആയിരുന്നല്ലേ?”
മൂടിപ്പോതിഞ്ഞു ഇരിക്കുകയാണെങ്കിലും ആ കണ്ണുകളിലെ വേദന എനിയ്ക്ക് തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നു. ആറേഴു മണിക്കൂര്‍ ഒന്നിച്ച് കിടന്ന് സുഖിച്ചപ്പോള്‍ ഇവളെന്നും എന്‍റെത് എന്ന് മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കിലും രാവിലെ ആയപ്പോള്‍ അത് വരുത്താന്‍ പോകുന്ന കോംബ്ലിക്കേഷന്‍സ് ഓര്‍ത്തു പതിയെ ഒന്നകന്നു നില്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ മനപൂര്‍വം തീരുമാനിച്ചതായിരുന്നു. അവളും അങ്ങിനെ തന്നെ കരുതുകയാണെങ്കില്‍ കുറച്ചു നേരം കിട്ടിയ സുഖം എന്ന് മനസ്സിലോര്‍ത്ത് പിരിയാം എന്ന് ഞാന്‍ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണിലെ അഗാധ ദുഖത്തിന്റെയും വേദനയുടെയും നിഴല്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് ഉറപ്പായി അവളെനിക്ക് ശരീരം തരുന്നതിനൊപ്പം മനസ്സും തന്നിരുന്നു എന്ന്. തലേന്നെടുത്ത തീരുമാനം പൂര്‍വാധികം ശക്തിയോടെ എന്‍റെ മനസ്സിലെയ്ക്കോടിയെത്തി. ഇവളെ ഇനി ഒരിക്കലും വേദനിപ്പിക്കില്ല. ഒരല്പം സ്നേഹം കൊടുത്താല്‍ അത് നൂറിരട്ടിയായി തിരിച്ചു കിട്ടും, അതോടൊപ്പം ആ കുഞ്ഞിപ്പൂറ്റിലെ സുഖവും എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി എനിക്ക് കിട്ടും. ദുബായില്‍ രാത്രി തങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു രാത്രി കൂട്ടിനായി ചിലവാക്കുന്ന ആയിരങ്ങളുടെ ചിലവുമില്ല. പക്ഷേ പാളിയാല്‍ രണ്ടു കുടുംബം തകരും.
“ഇക്കാ”
കണ്ണീരില്‍ കുതിര്‍ന്ന ആ ശബ്ദം മാത്രം മതിയായിരുന്നു എനിക്ക്
തീരുമാനത്തിലെത്താന്‍.
“എന്‍റെ റസീ നീയെന്നും എന്‍റെതു മാത്രമായിരിക്കും. ഇന്നലത്തെ യുദ്ധം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ എനിക്ക് താഴെയൊരു വേദന അതാ ഞാന്‍ മിണ്ടാതിരുന്നത്”.
പെട്ടെന്ന് അവളുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു. ചുണ്ടില്‍ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവള്‍ പയ്യെ പറഞ്ഞു
“യുദ്ധമല്ലായിരുന്നല്ലോ സര്‍ക്കസ് അല്ലേ നടത്തിയത്. എന്നെയും സര്‍ക്കസ്കാരിയാക്കി. ഞാന്‍ തടവിത്തരട്ടേ?”
“ഫ്ലൈറ്റ് പൊങ്ങട്ടെ, നിന്നെ ഞാന്‍ ഇനിയും എത്ര സര്‍ക്കസ്സ് പഠിപ്പിക്കാന്‍ ഇരിക്കുന്നു പെണ്ണേ”
“അയ്യോ ഇന്നലെ പഠിച്ച സര്‍ക്കസ് തന്നെ ധാരാളം. ഞാന്‍ അത് തന്നെ പ്രാക്ടീസ് ചെയ്തോളാം”
എത്ര പെട്ടെന്നാ ഇവള്‍ മാറുന്നത്. അത്രയ്ക്ക് നിഷ്കളങ്ങമാണ് ആ മനസ്സ്.
“നിനക്ക് വേദനയില്ലേ പെണ്ണേ?”
“പിന്നെ നീറിപ്പുകയുകയാണ്”
“തടവിത്തരണോ?”
“ഉം ഞാനേ പര്‍ധയുടെ നടുക്കത്തെ ബട്ടണ്‍ ഇട്ടിട്ടില്ല. ബോട്ടത്തിന്‍റെ കെട്ടും ലൂസ് ആണ്”
നാണത്തില്‍ കുതിര്‍ന്ന ആ മുഖം കാണാന്‍ എന്ത് സുഖം. ഞാന്‍ പതിയെ കൈ അവളുടെ മടിയിലേയ്ക്കിട്ടു. അവള്‍ എന്‍റെ കൈ പിടിച്ചു പര്‍ധയുടെ ഉള്ളിലൂടെ വയറിലെയ്ക്കെത്തിച്ചു. ബോട്ടം നല്ല ലൂസ് ആണ്. ഞാന്‍ ഇന്നലെ ഉഴുതു മറിച്ച ആ കുഞ്ഞിപ്പൂര്‍ തേടി കൈ താഴെയ്ക്കിറക്കി. നേരെ കൈ തൊട്ടത്‌ രോമങ്ങളില്‍.
“റസീ”
ഞാനൊരു ചെറു ചിരിയോടെ അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി.
“ഞാനിട്ടില്ല, എന്‍റെ ഇക്കായ്ക്ക് സൌകര്യമാവട്ടെന്നു കരുതി”
അവള്‍ നാണിച്ച് കണ്ണടച്ചു.
“പെണ്ണേ ഒച്ച വയ്ക്കുകയും ചാടുകയും ഒന്നും ചെയ്യരുത് ഫ്ലൈറ്റ് ഫുള്‍ ആണ്”
“ഇക്ക വെറുതെ കൈ അവിടെ വെച്ചാല്‍ മതി അപ്പോ എന്‍റെ വേദന കുറയും”.
ആ കിന്നരി പൂറ്റില്‍ തൊട്ടപ്പോഴേ എന്‍റെ കുട്ടന്‍ ഉണര്‍ന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഒടുക്കത്തെ നീറ്റലും വേദനയും. ഇന്നിനി ഒരു കളി കൂടി വേണം എന്ന് ഇവള്‍ പറയല്ലേ എന്ന് മനസ്സില്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു. കൈ അവളുടെ രോമക്കാട്ടില്‍ വെറുതേ ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴെയ്ക്കും ഫ്ലൈറ്റ് പോങ്ങിയിരുന്നു.
“ഇനിയെന്നാ ഇക്കാ”
“നീ നമ്പര്‍ താ മോളേ ഞാന്‍ വിളിക്കാം”
“എനിയ്ക്ക് മൊബൈല്‍ ഇല്ല ഇക്കാ വീട്ടിലെ നമ്പര്‍ തരാം. എട്ടു മണി കഴിഞ്ഞാല്‍ നാല് മണി വരെ ഞാന്‍ മാത്രമേ ഉണ്ടാകൂ”
“വലത് കൈ കൊണ്ട് പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും എന്‍റെ വിസിറ്റിംഗ് കാര്‍ഡ് എടുത്ത് ഞാന്‍ അവള്‍ക്ക് നേരെ നീട്ടി. അവള്‍ കാര്‍ഡ് വാങ്ങി എന്‍റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും പേന എടുത്ത് ഒരു ലാന്‍ഡ്‌ ലൈന്‍ നമ്പര്‍ കുറിച്ചു കാര്‍ഡും പേനയും പോക്കറ്റില്‍ തിരിച്ചിട്ടു.
“കാര്‍ഡ് നീ വെച്ചോ പെണ്ണേ, എന്‍റെ നമ്പര്‍ അതിലുണ്ട്”
ഞാന്‍ മറ്റൊരു കാര്‍ഡ് എടുത്ത് അവള്‍ക്കു നേരേ നീട്ടി. ഒരു നിധി കിട്ടിയത് പോലെ ആ കാര്‍ഡ് വാങ്ങി അവള്‍ പേര്‍സില്‍ വെച്ചു. അതിനു ശേഷം എന്‍റെ തോളിലേയ്ക്ക്‌ തല ചായ്ച്ച് കണ്ണടച്ചിരുന്നു.
“ഇക്കാ അവിടെയെത്തുമ്പോള്‍ എനിക്കൊരു ടാക്സി പിടിച്ച് തരണേ”
“എന്‍റെ മോളേ എന്‍റെ വണ്ടി ലോങ്ങ്‌ ടേം പാര്‍ക്കിങ്ങില്‍ ഉണ്ട് ഞാന്‍ നിന്നെ വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് വിട്ടിട്ടേ പോകുള്ളൂ പോരേ?”
“ഉം വീട്ടിനകത്തേയ്ക്ക് വരുമോ?”
“എന്തിനാ പെണ്ണേ ഇന്ന് ഇനി പറ്റില്ല”
“അയ്യോ എനിയ്ക്കൊരു ഉമ്മ തന്നാല്‍ മതി”
“അതൊരെണ്ണം അല്ലാ നൂറെണ്ണം തരാം”
“ഞാന്‍ എണ്ണും. ഒരെണ്ണം പോലും കുറയാതെ തരണം”
അവളുടെ ദേഹത്തിന്‍റെ ഇളം ചൂടും ആസ്വദിച്ച് ഇരുന്നപ്പോള്‍ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. ഫ്ലൈറ്റ് ലാന്‍ഡ്‌ ചെയ്തതോടെ റസിയ എന്നെ വിട്ട് നേരേയിരുന്നു.
“എമിഗ്രേഷന്‍ കഴിഞ്ഞ് ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിന്റെ അടുത്ത് നിന്നോ ഞാന്‍ അപ്പോഴേയ്ക്കും വണ്ടി എടുത്തു വരാം. പച്ച ജീപ്പ് ചെറോക്കി. നമ്പര്‍ 3….7”.
“ശരിയിക്കാ”
ഇപ്പോഴവള്‍ക്ക് ആരെങ്കിലും കാണും എന്ന പേടിയില്ല. ഈഗേറ്റിലൂടെ പുറത്തിറങ്ങി പാര്‍ക്കിങ്ങിലെയ്ക്ക് നടക്കുമ്പോഴും നടന്നതൊന്നും എനിയ്ക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഷഡ്ഡിയില്‍ കുട്ടന്‍ ഉരയുമ്പോള്‍ ഉള്ള വേദന മാത്രം അത് സ്വപ്നമല്ല എന്ന് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.
വണ്ടിയെടുത്ത് ഒരു ചുറ്റ് ചുറ്റി ബസ്‌ സ്റ്റോപ്പിന്റെ അടുത്തെത്തുമ്പോള്‍ കണ്ടു റസിയ അന്തം വിട്ടത് പോലെ രണ്ടു പെട്ടിയും പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു. വണ്ടി അവള്‍ക്കരികിലെയ്ക്ക് നിര്‍ത്തി ഞാന്‍ ഡോര്‍ തുറന്നിറങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖത്തൊരു ആശ്വാസ ഭാവം.
“കയറിയിരിക്ക്”
അവള്‍ പിന്നിലെ ഡോര്‍ തുറന്നകത്ത്‌ കയറി. അവളുടെ ബാഗ്‌ പുറകിലേയ്ക്ക് വെച്ച് ഞാന്‍ വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ചെയ്തു.
“എന്നെ ഡ്രൈവര്‍ ആക്കി അല്ലേ?”
“ഞാനേ ഇതുവരെ മുന്‍പിലെ സീറ്റില്‍ ഇരുന്നിട്ടില്ല, പിന്നെ അവിടെയെത്തുമ്പോള്‍ ആരെങ്കിലും കണ്ടാലും സംശയം തോന്നണ്ടല്ലോ അതാ ഇക്കാ”
“ഉം സ്ഥലം പറയ്‌”
“ന്യൂ വേള്‍ഡ് സെന്‍റെര്‍ അറിയുമോ, അതിനടുത്താ”
ദോഹയിലെ കുറഞ്ഞ വരുമാനക്കാര്‍ താമസിക്കുന്ന മുഗളിന എന്ന് മലയാളികള്‍ പറയുന്ന സ്ഥലത്ത് വണ്ടി പെട്ടെന്നെത്തി. വളരെ പഴയ ഒരു മൂന്ന് നിലക്കെട്ടിടതിന്‍റെ അരികിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു.
