“വയസ്സെത്രയായി”
അതാവശ്യമാണെന്ന രീതിയില്‍ ഞാനൊരു ചോദ്യമെറിഞ്ഞു. ഉടനെ വന്നു മറുപടി “36”
ഞാന്‍ ചെറുതായൊന്നു ഞെട്ടി. അപ്പോള്‍ മകള്‍, ഭര്‍ത്താവ്?. ഏതായാലും അതൊക്കെ പിന്നെ.
“വാ”
കൌണ്ടറിലെക്ക് നടന്ന് ഞങ്ങള്‍. പരിചയം ഉള്ള പലസ്തീനി പെണ്‍കുട്ടി ചോദ്യഭാവത്തില്‍ നോക്കി
“എനി പ്രോബ്ലെംസ് സര്‍?”.
“എസ്, ദിസ്‌ ഈസ്‌ മൈ കസിന്‍, പ്ലീസ് ആഡ് ഹേര്‍ ബാഗ്‌ ടു മൈ ടിക്കറ്റ്‌ ആന്‍ഡ്‌ ചേഞ്ച്‌ ഹേര്‍ സീറ്റ് നിയര്‍ ടു മി പ്ലീസ്”.
ചുരുണ്ട മുടിക്കാരി ആയിഷ അവളുടെ കമ്പ്യുട്ടറില്‍ ഒന്നടിച്ചു നോക്കിയ ശേഷം ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ മൊഴിഞ്ഞു
“ഒഫ് കോഴ്സ് സര്‍, എനിതിംഗ് എല്‍സ്?”
“നതിംഗ് താങ്ക്യൂ, ഐ ഓവ് യു വണ്‍”
“ഐ വില്‍ റിമെംബര്‍ ദാറ്റ്‌”
ചിരിയോടെ വീണ്ടും ആയിഷ. ബാഗ്‌ വാങ്ങി ടാഗ് ചെയ്ത് പുതിയ ബോര്‍ഡിംഗ് പാസ്സും അടിച്ചു തന്നപ്പോള്‍ റസിയയുടെ സീറ്റ് 2B.
സെക്യൂരിറ്റി ചെക്കിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ഒരു കുബുദ്ധി മനസ്സിലൂറി. ഇത്രയും ആയ സ്ഥിതിക്ക് വെറുതെ ഒന്നെറിഞ്ഞു നോക്കാം
“റസിയ അധികം ആഭരണം ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ?”
ഉടനെ വന്നു ആ കമ്പിയാക്കുന്ന സ്വരത്തില്‍ മറുപടി
“മാലയും വളയും പിന്നെ കമ്മലും ഉണ്ട്. എന്തേ?”
“ ഈ പര്‍ധയും ഇട്ടു അടിയില്‍ ആഭരണവും ഇട്ടു ചെന്നാല്‍ സെക്യൂരിറ്റി ചെക്കില്‍ അവര്‍ അതഴിപ്പിക്കും, ഇപ്പോഴേ അതഴിച്ചു ബാഗില്‍ വെച്ചാല്‍ സമയം ലാഭിക്കാം”.
“ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ട് വന്നപ്പോള്‍ ദോഹയില്‍ വെച്ച് അഴിപ്പിച്ചില്ലല്ലോ?”.
എന്തായാലും താത്തയ്ക്കു ബുദ്ധിയുണ്ട്. ചീറ്റിപ്പോയി എന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും ഒന്ന് കൂടി എറിഞ്ഞു.
“ദുബായില്‍ സ്റ്റിക്ക്റ്റ് ആണ് ബുദ്ധിമുട്ടില്ലെങ്കില്‍ അഴിച്ചോളൂ. അല്ലെങ്കില്‍ പത്തിരുപതു മിനിറ്റ് വെറുതേ പോകും”.
“അപ്പോള്‍ ഹിജാബോ?”.
“മാലയും കമ്മലും ഉള്ളതല്ലേ അതും അഴിച്ചോളൂ”.
“അപ്പൊ ചെക്കിംഗ് കഴിഞ്ഞ് എവിടെ വെച്ചാ തിരിച്ചിടുക?”.
“ദോഹയില്‍ ചെന്ന് ചെക്കിംഗ് കഴിയുമ്പോള്‍ ബാത്‌റൂമില്‍ കയറി ഇട്ടാല്‍ മതി”.
മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ റസിയ പതുക്കെ പര്‍ധയുടെ ബട്ടണ്‍ അഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സിലൊരു ലഡ്ഡു പൊട്ടി. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഇവളെ ഒന്ന് ശരിക്ക് കാണുകയെങ്കിലും ചെയ്യാമല്ലോ.
“ഈ തൂണിന്‍റെ മറവിലേക്ക് നിന്ന് അഴിച്ചോളൂ”
ഞാന്‍ നല്ല ശമരിയക്കാരന്‍ ആയി.
“പരിചയം ഉള്ള ആരെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ മാനം പോകും”
ആ കമ്പി ശബ്ദം പിന്നെയും.
“അകത്തു തുണി ഉടുത്തിട്ടില്ലേ?”
നിയന്ത്രിക്കാന്‍ കഴിയുന്നതിനു മുന്‍പ് എന്‍റെ ചോദ്യം പുറത്തു വന്നിരുന്നു. പിന്നെ ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ റസിയ എനിക്ക് പിന്തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കൊണ്ട് പര്‍ധയും ഹിജാബും അഴിച്ചു മടക്കി ബാഗിലേക്കു വെച്ചു. ഒരിളം നീല ചൂരിധാറിന്‍റെ പിന്‍ഭാഗം മാത്രമേ എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിയുമായിരുന്നുള്ളൂ.
“കഴിഞ്ഞു, പോകാം”
“എന്നാ ശരി മുന്‍പില്‍ നടന്നോളൂ”
ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ ബാഗ്‌ നെഞ്ചത്ത്‌ അമര്‍ത്തിപ്പിടിച് ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍ നഗ്നയാക്കപ്പെട്ടത്‌ പോലെ റസിയ നില്‍ക്കുന്നു. ആദ്യം കണ്ണ് പോയത് ആ ചുരുണ്ട മുടികളിലാണ് ചെറിയ ഒരു മുഖം. തെളിഞ്ഞ വിടര്‍ന്ന കണ്ണുകള്‍. ചോരച്ചുവപ്പുള്ള തടിച്ച ചുണ്ടുകള്‍. ടൈറ്റ് ഫിറ്റായ ഇളം നീല ചൂരിദാര്‍ ദേഹത്തോട് ഒട്ടിക്കിടക്കുന്നു. ഒരു പതിനെട്ടുകാരിയുടെ ശരീര പ്രകൃതം. ചെറിയ മുലകള്‍ ഒട്ടും ഇടിയാതെ കൂര്‍ത്ത് നില്‍ക്കുന്നു. ഒതുങ്ങിയ വയര്‍. ചൂരിദാറിന്‍റെ സ്ലിട്ടിനിടയിലൂടെ കാണുന്ന തീരെ വണ്ണം ഇല്ലാത്ത കാലുകള്‍. ഒറ്റ നോട്ടത്തില്‍ ഒരു പതിനെട്ടുകാരി.
“പോകാം” റസിയയുടെ തേനൂറുന്ന ശബ്ദം.
“ശരി പോകാം” പതിയെ അവളുടെ പിന്നാലെ സെക്യൂരിറ്റി ചെക്കിന്‍റെ ക്യുവിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നില്‍ നിന്നും നോക്കിയാല്‍ ചെറിയ ചന്തികള്‍ തുള്ളിക്കളിക്കുന്നു. ഇന്നത്തെ വാണം റസിയക്ക് മനസ്സാല്‍ സമര്‍പ്പിച്ചു കൊണ്ട് ബാഗ്‌ സ്ക്രീനിങ്ങിനു വെച്ച് മുന്നോട്ടു നടന്നു. പെണ്ണുങ്ങളുടെ വരിയില്‍ റസിയ മുന്നോട്ടു നടക്കുന്നത് കാണാമായിരുന്നു. ഒരു മിനിട്ടിനുള്ളില്‍ രണ്ടാളുടെയും ചെക്കിംഗ് കഴിഞ്ഞു.
“പറഞ്ഞത് ശരിയാട്ടോ ചെക്കിംഗ് പെട്ടെന്ന് കഴിഞ്ഞു” ഒരു ചെറിയ
പുഞ്ചിരിയോടെ റസിയ പറഞ്ഞു.
“ഉം വാ”
ടെര്‍മിനലിലേക്ക് പോകാനുള്ള ട്രെയിന്‍ നില്‍ക്കുന്നിടത്തേക്ക് ഞാന്‍ നടന്നു. ഇവളെ എങ്ങിനെയാണ് ഒന്ന് വളക്കുക എന്നായിരുന്നു മനസ്സിലെ ആലോചന. ട്രെയിനിനകത്ത് കയറിയപ്പോള്‍ സീറ്റെല്ലാം ഫുള്‍. പിടിക്കാന്‍ ഒരു കമ്പി പോലുമില്ലാത്ത ആ കുട്ടി ട്രെയിനില്‍ റസിയ അമ്പരപ്പോടെ നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സിലൂറിയ ചിരി അടക്കിക്കൊണ്ടു കൃത്യം അവളുടെ പുറകില്‍ തന്നേ ഞാന്‍ ചെന്നു നിന്നു. ട്രെയിന്‍ മുന്നോട്ടെടുത്തപ്പോള്‍ വിചാരിച്ചതുപോലെ റസിയ ആടിയുലഞ്ഞു വീഴാന്‍ പോയതും ഞാന്‍ അവളുടെ വലതു തോളില്‍ പിടിച്ചു എന്നോടടുപ്പിച്ചതും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു. പെട്ടെന്നുള്ള ഞെട്ടലില്‍ റസിയ എന്‍റെ ഇടതു കയ്യില്‍ മുറുക്കെ പിടിച്ചു. അടുത്ത മൂന്ന് മിനിറ്റ് ആ പിടി വിടാതെ ഞങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും നിന്നു. എന്‍റെ ഇടതു കയ്യില്‍ പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്നാണ് നില്‍ക്കുന്നതെന്ന് റസിയ തിരിച്ചറിയുമ്പോഴേക്കും ട്രെയിന്‍ ടെര്‍മിനലില്‍ എത്തിയിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് നിര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ ഒരിക്കല്‍ കൂടി റസിയ എന്‍റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേര്‍ന്ന് അമര്‍ന്നു.
“സോറി” വീണ്ടും ആ തേനൂറുന്ന ശബ്ദം.
“എന്തിനു?”
ഞാന്‍ ചോദിച്ചുകൊണ്ട് മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോള്‍ അവളുടെ മുഖം നാണിച്ചു ചുവന്നു തുടുത്തിരുന്നു. വാച്ചില്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ബോര്‍ഡിംഗ് തുടങ്ങാന്‍ കൃത്യം രണ്ടര മണിക്കൂര്‍.
“നമുക്ക് ലോഞ്ചില്‍ പോയിരിക്കാം?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“അതെന്താ” റസിയയുടെ ചോദ്യം.
“വാ” അവളെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട് ഞാന്‍ ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ്സ്‌ ലോഞ്ചിലേക്ക് നടന്നു. രണ്ടു പേരുടെയും ബോര്‍ഡിംഗ് പാസ്സും എന്‍റെ ഗോള്‍ഡ്‌ കാര്‍ഡും കൊടുത്തു
“ഷീ ഈസ്‌ മൈ ഗസ്റ്റ്” എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഫിലിപ്പിന്‍ സുന്ദരി ബോര്‍ഡിംഗ് പാസ്സുകള്‍ സ്റ്റാമ്പ്‌ ചെയ്തു തന്നു.
“വെല്‍ക്കം മാഡം ആന്‍ഡ്‌ സര്‍, എന്‍ജോയ്”.
അകത്തേക്ക് കയറിയ റസിയ ഞെട്ടി നിന്നു.
“അയ്യോ ഹോട്ടെലില്‍ ഒന്നും കയറണ്ട നമുക്ക് പുറത്തിരിക്കാം”.
“പൊട്ടി പെണ്ണേ ഇത് ഹോട്ടല്‍ ഒന്നും അല്ല. ഇതാണ് ലോഞ്ച്. ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ്സ്‌ യാത്രക്കാര്‍ക്കുള്ളതാണ്. ഫ്ലൈറ്റ് ടൈം ആകുന്നതു വരെ ഇവിടെ വിശ്രമിക്കാം”.
തിരക്കൊഴിഞ്ഞ ഒരിടത്തേക്ക് പോയി പതുപതുത്ത സോഫയില്‍ അമര്‍ന്നിട്ട്
നോക്കുമ്പോള്‍ റസിയ പന്തം കണ്ട പെരുച്ചാഴിയെപ്പോലെ മിഴിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു.
