വിനീത, വിവേകിന്‍റെ ചേച്ചി
Vineetha Vivekinte Chethi | Author : Smitha
അമ്പലത്തിന്‍റെ മതിലിന് വെളിയില്‍ ചേച്ചി ഇറങ്ങുന്നതും കാത്ത് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു വിവേക്.
അപ്പോഴാണ്‌ പുഴയ്ക്ക് സമാന്തരമായ പാതയിലൂടെ അശ്വതി വരുന്നത് അവന് കാണുന്നത്.
പുഴയ്ക്കക്കരെയാണ് അവളുടെ താമസം.
വിശ്വനാഥന്‍ മാഷിന്‍റെ മോള്‍.
കടുംചുവപ്പ് ചുരിദാര്‍, വെളുത്ത ഷാള്‍, കാറ്റില്‍ ഇളകുന്ന നീണ്ട മുടിയിഴകള്‍.
കൊത്തിവലിക്കുന്ന കാന്ത മിഴിമുനകള്‍.
ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍.
നടക്കുമ്പോള്‍ പതിയെ ഉലയുന്ന നിറമാറ്..
“…ശ്വേതബകയാനം രേതെ പാദാദിബം…” എന്ന് കാളിദാസന്‍ ശകുന്തളയെ വര്‍ണ്ണിച്ചത് പോലയുള്ള സുന്ദരമായ, സ്വര്‍ണ്ണക്കൊലുസ്സണിഞ്ഞ പാദങ്ങള്‍.
വിവേകിന്‍റെ മിഴികള്‍ വിടര്‍ന്നു.
ദേഹം ചൂട് പിടിച്ചു, അവളുടെ അനുപമമായ സൌന്ദര്യത്തില്‍ മിഴികള്‍ ഉടക്കി നിന്നപ്പോള്‍.
എന്നാല്‍ പെട്ടെന്ന് അവന് തോന്നി.
തന്‍റെ ചേച്ചി വിനീതയേക്കാള്‍ സുന്ദരിയല്ല ഇവളൊരിക്കലും.
മുഖസൌന്ദര്യത്തില്‍, ശരീര ഭംഗിയില്‍, മാദകത്വത്തില്‍….
“ആഹാ…”
പിമ്പില്‍ നിന്നും ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദം അവനെ സ്വപ്നത്തില്‍ നിന്നുമുണര്‍ത്തി.
ചേച്ചി തൊഴുത് ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
കസവ് സാരിയില്‍, കസവ് ബ്ലൌസ്സില്‍, നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനക്കുറിയണിഞ്ഞ്….
സ്വര്‍ണ്ണവിഗ്രഹം പോലെ, തേജസ്സുറ്റ സാന്നിധ്യം…
“വെളീ നിന്ന് പെണ്‍കുട്ട്യോളെ നോക്കി രസിക്ക്യാ ന്‍റെ മോന്‍?”
അവന് ജാള്യതയോടെ അവളെ നോക്കി.
ചേച്ചി അപ്പോള്‍ ആ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ നേര്‍ക്ക് നോട്ടമെറിഞ്ഞു.
അവളെക്കണ്ടപ്പോള്‍ ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകള്‍ വിടര്‍ന്നത് അവന് ശ്രദ്ധിച്ചു.
“പിന്നെ! രസിക്കാന്‍ എന്തിരുന്നിട്ടാ?”
അവന് ചൊടിപ്പോടെ ചോദിച്ചു.
“വെറുതെ പോണ കണ്ടപ്പോ ആരാന്ന് ഒന്ന് നോക്കി. അതിനിപ്പ എന്താ?”
“കൊള്ളാല്ലോ കുട്ടി! എന്തൊരു ശ്രീത്വാണ്…!”
അവളില്‍ നിന്ന് കണ്ണുകള്‍ മാറ്റി ചേച്ചി പറഞ്ഞു.
വഴിയരികിലെ മരങ്ങള്‍ക്കപ്പുറത്ത് അവളുടെ രൂപം മറഞ്ഞു.
“വേണ്ട, ന്‍റെ കുട്ട്യേ, അധികം അങ്ങട്ട് ഉരുളണ്ട ന്‍റെ മോന്‍…ഈ പ്രായത്തിലെ ആങ്കുട്ട്യോളെ ഒരുപാട് കാണുന്നോളാ ഞാന്…ദിപ്പോ നീ ന്‍റെ കൂടെള്ളോണ്ടല്ലേ? നീയില്ലേ കാണാരുന്നു, എടോം വലോം വായിനോക്കികള്! ഒര് നാണോം ല്ലാണ്ട്..”
അവന് ചേച്ചിയെ ഒന്ന് നോക്കി.
ശരിയാണ്.
പ്രായം മുപ്പതാണ് ചേച്ചി വിനീതയ്ക്ക്.
ജ്വലിക്കുന്ന സൌന്ദര്യമാണ്.
സ്വര്‍ണ്ണവിഗ്രഹം പോലെയെന്നൊക്കെ മുമ്പ് തോന്നിയത് അക്ഷരം പ്രതി ശരിയാണ് എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന രൂപം..
തീ കത്തുന്ന സൌന്ദര്യമെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാലും തെറ്റില്ല.
കസവ് സാരിയില്‍, കസവ് ബ്ലൌസ്സില്‍ കടഞ്ഞെടുത്ത് പോലെ താരതമ്യങ്ങള്‍ക്ക് വഴങ്ങാത്ത ചേതോഹര രൂപം.
കാറ്റില്‍ സാരി ഉലയുമ്പോള്‍ അതീവചാരുതയുള്ള ആലില വയറിന്‍റെ, പൊക്കിള്‍ ചുഴിയുടെ വിസ്മിത ദൃശ്യം.
ശില്‍പ്പി ചെത്തിയുണ്ടാക്കിയത് പോലെയുള്ള ഉടല്‍ ഭംഗി.
വലിയ മാറിടം.
നിതംബം വരെയെത്തുന്ന ഇടതൂര്‍ന്ന മുടി.
“ന്താടാ ഇങ്ങനെ നോക്കണെ?”
വിനീത ചോദിച്ചു.
“അല്ല, ആങ്കുട്ട്യോള് എടോം വലോം നിന്ന് വായി നോക്കണ ആ മൊതലിനെ ഒന്ന് നോക്ക്വാരുന്നു…ഹഹഹ…”
“ആഹഹ! അങ്ങനെ കളിയാക്കി ചിരിക്കണ്ട ന്‍റെ മോന്‍! അയിറ്റുങ്ങടെ ശല്യം കാരണം അമ്പലത്തിപ്പോക്ക് പോലും വേണ്ടാന്ന് തോന്നീറ്റ്ണ്ട്. അറിയോ നിനിക്ക്?”
ചേച്ചി പിന്നെ അവന്‍റെ നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനം തൊട്ടു.
“ഈ കല്യാണോം കഴിഞ്ഞ് പ്രായോം കടന്ന പെണ്ണുങ്ങളില് ഈ ചെക്കമ്മാര് ഇദ് എന്ത് കണ്ടിട്ടാ ങ്ങനെ നോക്കണേന്നാ നിയ്ക്ക് മനസ്സിലാവാത്തെ!”
ബൈക്കില്‍ അവന്‍റെ പിമ്പില്‍ ഇരുന്നു കൊണ്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞു.
“എന്ത് കണ്ടിട്ടാന്നാ?”
ബൈക്ക് സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്ത് കൊണ്ട് വിവേക് ചോദിച്ചു.
“എന്താ കാണാനില്ലാത്തെ ന്‍റെ ചേച്ച്യേ? ഒരു തങ്ക വിഗ്രഹം പോലെ, സൌന്ദര്യത്തിന്‍റെ നെറകുടം പോലെ അങ്ങനെ നിക്ക്വല്ലേ ന്‍റെ പുന്നാര ചേച്ചി…”
അവളുടെ മുഖം ലജ്ജയിലും സന്തോഷത്തിലും നിറഞ്ഞു തിമര്‍ക്കുന്നത് മിററിലൂടെ അവന് കണ്ടു.
അപ്പോള്‍ ആ സൌന്ദര്യം പതിന്മടങ്ങ്‌ കൂടുന്നതും.
“അധികം വര്‍ണ്ണിക്കാണ്ട് സൂക്ഷിച്ച് ഓടിച്ചേ നീയ്…”
ഉള്ളിലെ സന്തോഷം വാക്കുകളില്‍ കാണിക്കാതെ അവള്‍ അവനോട് പറഞ്ഞു.
ചേച്ചിയുടെ വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ട് അഞ്ചു വര്‍ഷങ്ങളായി.
അളിയന്‍ ഇപ്പോള്‍ നെതെര്‍ലാന്‍ഡ്സിലാണ്.
അവിടെ എംബസ്സിയില്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ്.
ചേച്ചിയും കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം വരെ അവിടെയായിരുന്നു.
ആ നാട്ടിലെ അതിശൈത്യം ചേച്ചിയ്ക്ക് തുടരെ അസുഖങ്ങള്‍ വരുത്തിയപ്പോള്‍ എടുത്ത തീരുമാനാണ് തിരികെ നാട്ടില്‍ വന്നു താമസിക്കാന്‍.
അളിയന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും നേരത്തെ മരിച്ചുപോയി.
രണ്ടു ജ്യേഷ്ടന്മാരും രണ്ടു സഹോദരികളുമാണ് അളിയനുള്ളത്.
അവരൊക്കെ കുടുംബമായി വേറെയിടങ്ങളില്‍ ആണ് താമസം.
അതുകൊണ്ടാണ് ചേച്ചി വീട്ടില്‍ നില്‍ക്കുന്നത്.
വീട്ടില്‍ അച്ഛനുമമ്മയ്ക്കും വലിയ സന്തോഷവും.
“അമ്പലത്തി വരുണോമ്മാര് മാത്രമല്ലല്ലോ…”
ബൈക്ക് മുമ്പോട്ട്‌ നീങ്ങവേ വിനീത അവനോട് പറഞ്ഞു.
“നിന്‍റെ കൊറച്ച് വഷള് ഫ്രാണ്ട്സില്ല്യെ? എപ്പഴും അതും ഇതും പറഞ്ഞ് വീട്ടി വരണ അവമ്മാര്? അയിറ്റിങ്ങ ന്താ മോശാ? ഫ്രണ്ടിന്‍റെ ചേച്ച്യാ ന്നൊന്നും ഒരു വിചാരല്ല്യ! ഒരു മാതിരി നോട്ടോം മുട്ടാനും തൊടാനും ഒക്കെ…”
അത് കേട്ട് ഞാന് ഒന്നമ്പരന്നു.
ആ അമ്പരപ്പില്‍ ബൈക്ക് ഒന്ന് പാളി.
“ന്താടാ?”
വിനീത അവനോട് ചോദിച്ചു.
“ഞാ അയിറ്റ്യോളെപ്പറ്റി പറഞ്ഞപ്പ നെനക്ക് ഒരു പരുങ്ങല്? ന്താടാ? നേര് പറയെടാ!”
“എന്‍റെ ചേച്ചി, അങ്ങനെ ഒന്നൂല്ല…”
“എങ്ങനെ ഒന്നൂല്ലാന്ന്‍? നീ കാര്യം പറ വിവേകെ…”
അവളുടെ സ്വരം അത്രമേല്‍ ഭീഷണമായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഇനി മറച്ച് വെച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല എന്ന് വിവേകിന് മനസ്സിലായി.
വീട്ടില്‍ സ്ഥിരമായി വരുന്നത് മൂന്ന്‍ പേരാണ്.
ശ്രീധര്‍ പ്രസാദ്, ജെയ്സന്‍, വരുണ്‍..
വേറെ ചിലരുമുണ്ടെങ്കിലും ഈ മൂന്ന്‍ പേരാണ് സ്ഥിരം വരാറ്.
“ചേച്ചി, അതിപ്പം..അവമ്മാര് പറയണേ, ചേച്ചീടെ അത്രേം സൂപ്പര്‍ സൌന്ദര്യമുള്ള ഒരു പെണ്ണിനെ അവമ്മാര് കണ്ടിട്ടില്ല്യന്നാ…”
അത് പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് ഉറപ്പായിരുന്നു വിനീത ദേഷ്യപ്പെടുമെന്ന്‍.
അതറിയാന്‍ അവന് മിററിലേക്ക് നോക്കി.
അവന് അമ്പരന്നു പോയി.
ചേച്ചിയുടെ മുഖം വീണ്ടും ലജ്ജയില്‍ കുതിര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
ചേച്ചി പുഞ്ചിരിക്കുന്നു.
“ആഹാ…”
സ്വരത്തില്‍ ദേഷ്യം വരുത്തി വിനീത പറയുന്നത് അവന് കേട്ടു.
“നിന്‍റെ മൊട്ടേന്നു വിരിയാത്ത സൌന്ദര്യ ആരാധകന്‍മാര്‍ക്ക് എന്‍റെ ഏജ് എന്താന്നു വല്ല പിടീണ്ടോ? നിന്നെപ്പോലെ ഇര്പത്, അല്ലേല്‍ ഇരുപത്തൊന്ന്, അതല്ലേ അവമ്മാരുടെ ഏജ്? അല്ലേടാ?”
