വൈകുന്നേരം ബൈക്കിൽ തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ അവൾ അവനോട് ചോദിച്ചു.
നവ്യ : “ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്ത് പാർക്കിൽ പോയെന്ന്‌ അഭി പറഞ്ഞു”
നവീൻ : “ങാം പോയി”
നവ്യ : “അവൾ വീണല്ലേ? ഇനിയെന്താ പ്ലാൻ?”
നവീൻ : “ഒരു പ്ലാനുമില്ലെടീ, ചുമ്മാ ഒരു ലൈൻ അത്രേ ഉള്ളൂ”
നവ്യ : “ദേ ബോഡീ ടച്ചിങ്ങ് ഒക്കെ അവളുമാർ പബ്ലിക്കായി വിസ്തരിക്കുന്നുണ്ട്”
നവീൻ : “നിങ്ങൾ ലേഡീസിന് ഒരു നാണവുമില്ലേ?”
നവ്യ : “ഐറിനും, അഭിക്കും ഒരു മറയുമില്ല, കാത്തുവും കണക്കാണ്”
നവീൻ : “നീരജയും, ജോയും എന്താ മോശമാ?, നീയും ഇതൊക്കെ തന്നെയായിരിക്കുമല്ലോ ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്?”
പഴി തന്റെ നേർക്കുക്കൂടി വരുന്നതും, താനും ചേട്ടനുമായുള്ള സുതാര്യമായ അതിർവരമ്പ് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും മുറിയാം എന്നും നവ്യക്ക് തോന്നി.
നവ്യ : “അതിപ്പം അവരോരോന്ന്‌ പറയുന്നതല്ലേ?”
നവീൻ : “നീ ഒന്നും പറയാത്ത പാവം?”
നവ്യ : “ഞാൻ പാവമൊന്നുമല്ല”
നവീൻ : “അത് പറയേണ്ട, എനിക്കറിയാം, എന്നിട്ട് എന്തായിരുന്നു ചർച്ച?”
നവ്യ : “നീ അവളെ എവിടൊക്കെയോ തൊട്ടെന്ന്‌”
നവീൻ : “ങേ, ഞാനോ? ഹില്ല”
നവ്യ : “അത് കള, ഐറിൻ തന്നെ സമ്മതിച്ചു”
നവീൻ : “ഹൊ ഈ പെണ്ണുങ്ങൾ”
നവ്യ : “എന്റെ തൊലിയുരിഞ്ഞു”
നവീൻ : “ഓ പിന്നെ, എന്തോന്ന്‌ തൊലിയുരിഞ്ഞു, ഇതൊക്കെ സാധാരണമല്ലേ?”
നവ്യ : “എന്നാൽ ഞാനും നാളെ ഏതെങ്കിലും ഒരുത്തന്റെ കൂടെ പാർക്കിലും, തിയേറ്ററിലും പോകാം”
നവീൻ : “അതിപ്പോ നീ പോയാൽ ഞാനെന്തു ചെയ്യും”
നവ്യ : “നല്ല ആങ്ങള”
നവീൻ : “ഏയ് അങ്ങിനല്ല, ഓരോരുത്തർക്കും അവനവനുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം”
നവ്യ : “അങ്ങിനാട്ടോ, എന്നാലും ഐറിനോട് ഇതുവന്ന്‌ ഗ്യാങ്ങിൽ വിളമ്പാതിരിക്കാൻ പറ”
നവീൻ : “എടാ അതൊക്കെ അങ്ങ് സംഭവിച്ച് പോകുന്നതാ, അല്ലാതെ സംസാരം ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല”
നവ്യ : “അഭിയും, ഐറിനും ഒരു പ്രത്യേക റിലേഷനാ”
നവീൻ : “ങേ?”
നവ്യ : “പറയാം, നീരജയുടെ അച്ഛന്റെ റിസോർട്ടിൽ ഞങ്ങൾ പോയത് ചേട്ടനറിയാമല്ലോ?”
നവീൻ : “ങാ കുറിഞ്ചിമലയിൽ”
നവ്യ : “അത് തന്നെ, അവളുടെ അപ്പന്റേയും, ചില സുഹൃത്തുക്കളുടേയും കൂടിയുള്ള റിസോർട്ടാണത്. ഞങ്ങൾ പോയി കഴിഞ്ഞ് കുറച്ചു നാൾ കഴിഞ്ഞ് നീരജയെ അവിടുത്തെ ഞങ്ങളുടെ ഗൈഡ് ആയിരുന്ന കുര്യാക്കോസ് ചേട്ടൻ വിളിച്ചു”
നവീൻ : “ഉം”
നവ്യ : “നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ ആ പൊക്കവും, തടിയും ഉള്ള ആൾ പിന്നീട് ഒരിക്കൽ കൂടി ഇവിടെ വന്ന്‌ താമസിച്ചിരുന്നു എന്ന്‌ പറയാൻ, കൂടെ ഒരാളും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന്‌”
നവീൻ : “ങേ ആര്”
നവ്യ : “ആണല്ല ഒരു പെൺകുട്ടി”
നവീൻ : “ങേ”
നവ്യ : “അതെ ചേട്ടാ, അവൾക്ക് പെണ്ണും ആണും എല്ലാം ഒരു പോലാ”
നവീൻ : “”
എന്ത് മറുപടി പെങ്ങളോട് പറയണം എന്നറിയാതെ അവൻ നിശബ്ദനായി പോയി!
നവീൻ : “എന്നിട്ട്?”
നവ്യ : “എന്നിട്ടെന്താ, ഒരു രാത്രി കഴിഞ്ഞ് അവർ തിരിച്ചു പോന്നു”
നവീൻ : “നിങ്ങളുടെ ഗ്യാങിലുള്ള ആരെങ്കിലും ആയിരുന്നോ കൂടെ?”
നവ്യ : “അല്ല, ആയിരുന്നെങ്കിൽ കുര്യാക്കോസ് ചേട്ടന് മനസിലാകുമായിരുന്നു”
നവീൻ : “അപ്പോൾ ആരായിരിക്കും?”
നവ്യ : “അവളുടെ ബുള്ളറ്റ് റൈഡിങ്ങ് ഗ്രൂപ്പിൽ പലരും ഉണ്ട്, അതിൽ ഏതെങ്കിലും പെങ്കൊച്ചായിരിക്കും”
നവീൻ : “അവൾക്ക് ആണുങ്ങളോട്?”
നവ്യ : “ആണുങ്ങളും ഉണ്ടെന്റെ ചേട്ടാ, ഏട്ടായീ ഈ പെമ്പിള്ളേരുടെ കാര്യം എന്താന്നാ കരുതിയിരിക്കുന്നേ?”
നവീൻ : “നിനക്കും ഉണ്ടോ?”
നവ്യ : “എനിക്കുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഐറിൻ ഇപ്പോൾ ഏട്ടന്റെ ചെവിയിൽ എത്തിച്ചേനെ”
നവീൻ : “ഓ അതൊന്നും പറയാനൊക്കില്ല, നീ പറയരുത് എന്ന്‌ പറഞ്ഞാൽ അവൾ പറയുമോ?”
നവ്യ : “അത് ശരി, ങാ എന്നാൽ എനിക്കുമുണ്ട്, എന്താ?”
നവീൻ : “എനിക്കൊന്നുമില്ലേ”
നവ്യ : “എങ്കിൽ വണ്ടിയോടിക്ക്”
അഭിയും, ഐറിനും തമ്മിലുള്ള കാര്യമല്ല നവ്യ പറഞ്ഞത്, അഭിയുടെ കാര്യം മാത്രം പറഞ്ഞ് ഐറിനെ വിട്ടു. ഐറിനെ കൊച്ചാക്കാതിരിക്കാനാണോ? അതോ ഐറിൻ അഭിയിലും മോശമാണെന്ന്‌ പറയാതെ പറയാനാണോ ശ്രമിച്ചത്? ഏതായാലും ഇന്നത്തേയ്ക്ക് ഒരു വാണത്തിനുള്ളതായി. തന്റെ പെങ്ങളുകുട്ടിയും ഈ ഗ്രൂപ്പിന്റെ ഒരു രീതിവച്ച് അത്യാവശ്യം സെൽഫ് സഫിഷ്യന്റ് ആയിരിക്കും എന്ന്‌ നവീനിന് തോന്നി. അവൻ പെട്ടെന്ന്‌ മനസിൽ നിന്നും അത് മായ്ച്ച് കളയാൻ ശ്രമിച്ചു. തൽക്കാലം ഐറിൻ അരയ്ക്ക് മുകളിലേയ്ക്ക് എല്ലാം സമ്മതിച്ചു കഴിഞ്ഞു. കുറച്ചുകൂടി സേഫ് ആയുള്ള ഒരു സ്ഥലമാണെങ്കിൽ കളിയും ഈസിയായി നടക്കും, വേണമെങ്കിൽ അഭിലാഷയേയും കിട്ടും. പിന്നെന്തിന് പെങ്ങളുടെ സ്വഭാവം ചികഞ്ഞ് നോക്കണം.
അന്ന്‌ വൈകിട്ട് പക്ഷേ അവൻ അവളുടെ മുറിയിൽ ചെന്നപ്പോൾ നവ്യ വശ്യമായൊരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.
നവ്യ : “ഏട്ടാ എനിക്ക് ചിലവുള്ളതാ”
നവീൻ : “ചിലവ് ചെയ്യാൻ മാത്രം നീ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല”
നവ്യ : “ഓന്തേ, പൊളിച്ച് കൈയ്യിൽ തരട്ടെ? ഐറിൻ”
നവീൻ : “എടാ അഞ്ചിന്റെ പൈസായില്ല കൈയ്യിൽ”
നവ്യ : “ചിലവ് ചുരുക്കാൻ പഠിക്കണം, എന്നിട്ട് പെങ്ങൾക്ക് മുഠായി വാങ്ങി നൽകണം”
നവീൻ : “ഓഹോ അങ്ങിനാണല്ലേ?”
നവ്യ : “ഇപ്പോ ഐറിനാണ് പറയുന്നതെങ്കിൽ വാങ്ങി കൊടുക്കില്ലേ?”
നവീൻ : “ചിലപ്പോ”
നവ്യ : “കിലപ്പോ, കൊടുക്കും ഉറപ്പാ”
നവീൻ : “അത് വേറെ കാര്യം, നമ്മുക്ക് പ്രയോജനമുള്ളത്”
നവ്യ : “ഇനിയും എന്റെ അടുത്ത് വരും”
നവീൻ : “ഉടക്കാതെ. നോക്കാം, അച്ചനോട് ലോഗരിതം ടേബിളിന്റെ കാലൊടിഞ്ഞു എന്ന്‌ പറയാം”
നവ്യ : “അതൊക്കെ അച്ഛന്റെ കാലത്തെ നമ്പരാ മോനേ, നടക്കില്ല”
നവീൻ : “നീ ചോദിച്ചാൽ അവര് കാശ് ഇറക്കും, ‘പെങ്കുട്ടിയല്ലേ’?”
നവ്യ : “എന്നാൽ എനിക്ക് എന്ത് വാങ്ങാനാണെന്ന്‌ പറയണം?”
നവീൻ : “അതിപ്പോ, പ്രൊജെക്റ്റ് എന്നോ, സമൻസ് എന്നോ..”
നവ്യ : “സമെൻസോ?”
നവീൻ : “അല്ല… സോറി”
നവ്യ : “ഉം, എനിക്കെല്ലാം മനസിലാകുന്നുണ്ട്”
ഛെ, എന്താണ് തന്റെ വായിൽ നിന്നും പോയത്!? കൂട്ടുകാരോട് പറയുന്ന ജോക്കായിരുന്നു, ക്ലാസിലെ പെൺകുട്ടികളോടും പറഞ്ഞിരുന്നു! “നിനക്ക് സമൻസ് വന്നെന്ന്‌ കേട്ടല്ലോ” എന്ന്‌, പ്രത്യക്ഷത്തിൽ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല താനും. അവൾക്കും ഇതൊക്കെ അറിയാമായിരുന്നിരിക്കണം! അവൻ ഒന്ന്‌ ചൂളി.
പെട്ടെന്ന്‌ അവൻ ആ റൂമിൽ നിന്നും വലിഞ്ഞു.
ചേട്ടൻ പോയപ്പോൾ ആ സംസാരത്തിലെ വൾഗാരിറ്റി ഓർത്ത് അവൾ ഊറി ചിരിച്ചു. തന്റെ കാലുകൾക്കിടയിൽ തരിപ്പ്.! നനവ് പടർന്നോ? എന്ത് വ്യത്തികെട്ട മനസാണ് തന്റേത്? അവൾ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. ചേട്ടൻ മെൻസെസ് എന്ന്‌ ഉദ്ദ്യേശിച്ചപ്പോൾ തന്നെ തനിക്ക് നനഞ്ഞു തുടങ്ങിയോ? കുറ്റബോധമൊന്നുമില്ലേ? ഐറിനോടുള്ള പകയാണോ? ഈ കണക്കിന് ഇനി നടക്കാൻ പോകുന്നത് തന്റെ കാതിലെത്തുമ്പോൾ എന്തായിരിക്കും അവസ്ഥ? മാത്രവുമല്ല സ്വയംഭോഗം ചെയ്യുന്നതൊക്കെ പബ്ലിക്കായി സമ്മതിക്കുന്ന ഗ്രൂപ്പാണ്. താനും ഇതൊക്കെ ചെയ്യാറുണ്ട് എന്നത് ഐറിൻ ഇവനോട് പറയില്ലേ?
