അമ്മ എന്ന് കേട്ടതും വിമൽ അബോധവസ്ഥയിലും നല്ല കുട്ടിയായി. അവന്റെ ആ മാറ്റം കണ്ടതും റോഷൻ അറിയാതെ ചിരിച്ചുപോയി. ഇത് കണ്ട അഞ്ജു റോഷനെ നോക്കിയും ഒന്ന് കണ്ണുരുട്ടി.
“എന്നാ ആശാനേ, ഞാൻ മെല്ലെ വിട്ടോട്ടെ”, വീട്ടിലെ മൊത്തത്തിലുള്ള അവസ്ഥ കണ്ടു പ്രമോദ് ചോദിച്ചു.
റോഷൻ അഞ്ജുവിനെ നോക്കി. വിമലിനെ എത്തിക്കാൻ തനിക്കൊപ്പം അവൾ മതിയാകും.. “അല്ല അവൾക്കൊപ്പം നീ മതിയാകും എന്നതാണ് കറക്റ്റ്”, അലവലാതി ഉടനടി തിരുത്തി… റോഷൻ പ്രമോദിനോട് വിട്ടോളാൻ പറഞ്ഞു. വേഗം തന്നെ ഇരുവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു, പ്രമോദ് ഇന്നോവയിൽ കയറി, സ്ഥലം കാലിയാക്കി.
“എന്നെ പിടി.. ക്കേണ്ടാ.. ഞാൻ ഫിറ്റൊ..ന്നുമല്ല.”, ഇന്നോവ ഗേറ്റ് കടന്നതും, അഞ്ജുവിന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി വിമൽ വീണ്ടും പുലമ്പി.
അഞ്ജു: “ആണോ.. എന്നാ ശരി”
വിമലിന്റെ പറച്ചില് കേട്ട് അഞ്ജു തന്റെ കൈ രണ്ടും എടുത്തു. ഒപ്പം റോഷനോടും ഒന്ന് വിട്ടേക്കാൻ കണ്ണുകൊണ്ടു കാണിച്ചു. കാര്യം പിടികിട്ടിയില്ലെങ്കിലും റോഷൻ പറഞ്ഞപ്പടി പിടി അയച്ചു.
റോഷനേയും അഞ്ജുവിനേയും നോക്കി അമിതമായ ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ടു വിമൽ മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ബാലൻസ് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട് അവൻ തലകുത്തി വീണതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു…✨
നിലത്ത് കിടക്കുന്ന വിമലിൽ നിന്നും കണ്ണെടുത്ത് റോഷൻ അഞ്ജുവിനെ ആശ്ചര്യത്തോടെ ഒന്നു നോക്കി. തന്നെ നോക്കുന്ന റോഷനോടായി അവൾ യാതൊരു ഭാവമാറ്റവുമില്ലാതെ കണ്ണുകൊണ്ടു ‘എന്താ’ എന്ന് തിരക്കി.
“ഒന്നുമില്ലേ…!” റോഷൻ അവളുടെ ആറ്റിട്യൂഡ് കണ്ടു ചെറിയ പേടിയോടെ തോളനക്കിക്കാണിച്ചു.
അഞ്ജു: “എന്നാ വാ.. പിടിച്ചോ” അഞ്ജുവും റോഷനും ചേർന്ന് വിമലിന്റെ ഇരുതോളുകളിലുമായി പിടിച്ചു മെല്ലെ പൊക്കി. ശേഷം ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അകത്തേക്ക് കയറാൻ തുടങ്ങി. ഹാളിൽ എത്തിയതും പെട്ടന്നവൾ റോഷനോട് ഒന്ന് നിൽക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഭാർഗ്ഗവി അടുക്കളയിൽ ഇരുന്നാണ് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത്. അമ്മ കാണാതെ വേണം അവനെ അവരുടെ മുറിയിൽ കൊണ്ട് കിടത്താൻ… അവളുടെ നോട്ടത്തിൽ നിന്നും തന്നെ റോഷന് ചെയ്യേണ്ടത് എന്തെന്ന് വ്യക്തമായി.
ഇരുവരും വീണ്ടും നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും, പെട്ടന്ന് അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഭാർഗ്ഗവി ഉറക്കെ ചോദിച്ചു, “വിമലാണോഡാ..?”
വിമൽ : “ആ മ്മേ–”
“കൊളമാക്കല്ലേടാ മരമാക്രി”, എന്തോ പറയാൻ ഒരുമ്പെട്ട വിമലിന്റെ വായ ഉടനടി പൊത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടു റോഷൻ മെല്ലെ പറഞ്ഞു.
ഇത് കേട്ടു ചിരി വന്നെങ്കിലും അഞ്ജു അതു അടക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഭാർഗ്ഗവിക്ക് ഉച്ചത്തിൽ മറുപടി നൽകി, ” അല്ലമ്മേ ഞാനാ..”
അവൾ ഇടംകണ്ണിട്ട് ചെറിയ കുസൃതി നിറഞ്ഞ മുഖഭാവത്തിൽ റോഷനെ ഒന്ന് നോക്കി. അവനും പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ടു “നടക്കാം” എന്ന് ശബ്ദം പുറത്ത് വരാതെ ചുണ്ടനക്കി.
മുറിയിലേക്ക് കടന്നതും വിമലിനെ ആ ക്വീൻ സൈസ് വലിപ്പമുള്ള കട്ടിലേക്ക് മറിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് ഇരുവരും തങ്ങളുടെ പാതിരാത്രിയിലെ സാഹസികയാത്ര അവസാനിപ്പിച്ചു. വിമലിന്റെ കാൽ പുറത്തേക്ക് കിടക്കുന്നത് കണ്ട്, റോഷൻ തന്റെ കാലുപയോഗിച്ചു അത് തട്ടി കട്ടിലിലേക്ക് കയറ്റിയിട്ടു. ഒപ്പം ഇത്രയും നേരത്തെ അധ്വാനത്തിന്റെ ക്ഷീണത്തിൽ വിമലിനരികിൽ ഒന്ന് തളർച്ചയോടെ ഇരുന്നു. അഞ്ജു മുറിയിലെ ഫാനിന്റെ സ്വിച്ച് ഓൺ ചെയ്തു, തന്റെ സാരിത്തുമ്പ് അരയിൽ നിന്നും അടർത്തി, സമാധാനത്തോടെ മുഖത്ത്‌ പടർന്ന വിയർപ്പ് തുടച്ച് നീക്കാൻ തുടങ്ങി…
കട്ടിലിൽ ഇരുന്ന റോഷന് അഞ്ജുവിന്റെ ആ ദൃശ്യം ഫാനിന്റെ കാറ്റിനൊപ്പം എന്തോ ഒരു കുളിർമ്മ സമ്മാനിച്ചു. മെലിഞ്ഞ അരക്കെട്ടിന്റെ പകുതി മാത്രം മറച്ചു നിൽക്കുന്ന സെറ്റ് സാരി. വയറിന് മധ്യത്തിൽ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന അവളുടെ പൊക്കിൾക്കുഴി ആ മറവിന് അകത്താണ്. അഞ്ജുവിന്റെ അരയിൽ പറ്റിയിരിക്കുന്ന വിയർപ്പ് തുള്ളികൾ മുറിയിലെ ബൾബിന്റെ വെട്ടത്തിൽ മുത്തുകൾ പോലെ തിളങ്ങുന്നു. ആ ഒരു നിമിഷത്തിൽ, റോഷന് ഓടിച്ചെന്ന് അവ തന്റെ നാവാൽ നക്കി എടുക്കാൻ തോന്നിപ്പോയി.
പെട്ടന്ന് തന്നെ അരുതാത്ത ചിന്തകൾ പകരുന്ന അലവലാതിയെ അടക്കി അവൻ അവളുടെ മേൽനിന്നും കണ്ണുകൾ വിമലിലേക്ക് തിരിച്ചു. കട്ടിൽ മുഴുവനായും കയ്യേറി വിരിഞ്ഞ് കിടക്കുകയാണവൻ. വിമൽ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞതും അടിവസ്ത്രം വെളിയിൽ കാണും വിധം അവന്റെ ഉടുമുണ്ട് തെന്നിമാറി.
“നീയിതിലിനി എവിടെ കിടക്കുമെടി..?”, റോഷൻ തമാശാരൂപേണ ചോദിച്ചു.
“അതൊക്കെ ഞാൻ റെഡിയാക്കും. എനിക്ക് കിടക്കാൻ നേരം ഇടമില്ലെങ്കിൽ ശരിയാകില്ലേ ഞാനീ മൊതലിനെ”, വിമലിന്റെ അലങ്കോലമായി കിടക്കുന്ന മുണ്ട് നേരയാക്കാനായി കുനിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
റോഷൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു അവളെയൊന്ന് നോക്കി. ഇപ്പോൾ അഞ്ജുവിന്റെ മുൻഭാഗം മൊത്തത്തിൽ വെളിയിലോട്ടു ചാടിയിരിക്കുകയാണ്. എത്ര വേണ്ടെന്ന് വച്ചിട്ടും ആ കാഴ്ച്ച നോക്കാതിരിക്കാൻ അവനായില്ല. സെറ്റ്സാരിയുടേയും പച്ചബ്ലൗസിന്റേയും ഇടയിൽ കുറച്ചു മാത്രം വെളിയിലേക്ക് കാണത്തക്ക വിധം നിൽക്കുന്ന അഞ്ജുവിന്റെ അല്പം പോലും ഉടയാത്ത ചെറിയ മുലകൾ. അവളുടെ കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന കനംകുറഞ്ഞ സ്വർണ്ണമാല, ഒരു സ്വർണ്ണ സർപ്പത്തേപോലെ അവളുടെ അനക്കങ്ങൾക്കൊപ്പം മുലയിടുക്കുകളിൽ ചുംബിക്കുന്നു. ഏതൊരുത്തന്റെയും ലിംഗത്തെ കുലപ്പിക്കാൻ പാകത്തിനായിരുന്നു അവളുടെ ആ നിൽപ്പ്. ഒരു നിമിഷം ആ സ്വർണ്ണമാല ആയി ജനിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലെന്ന് അവൻ അസൂയ പൂണ്ടു.
മുണ്ട് നേരയാക്കുന്നതിനിടയിൽ യാദൃശ്ചികമായി റോഷന്റെ ഈ നോട്ടം അഞ്ജു ശ്രദ്ധിച്ചു. അതു തന്റെ മാറിലേക്കാണെന്ന് അറിഞ്ഞതും, ചെറിയ ദേഷ്യത്തോടെ അവൾ തന്റെ സാരി പിടിച്ചിട്ടുകൊണ്ട് നിവർന്നു നിന്നു. പെട്ടന്നുള്ള അവളുടെ പ്രവർത്തിയിൽ ആകെ ചൂളിപ്പോയ റോഷൻ എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ അവളെ നോക്കി ഒരു ചമ്മിയ ചിരി ചിരിച്ചു. അഞ്ജുവാകട്ടെ അവനോടായി, ‘കഷ്ട്ടം’ എന്ന ഭാവത്തിൽ കൈ മലർത്തിക്കാണിച്ചു.
“എന്നാ ഞാൻ അങ്ങോട്ട്…”, ഇനിയും അവിടെ ഇരിക്കുന്നത് ശരിയല്ല എന്ന ചിന്തയോടെ റോഷൻ മെല്ലെ പോകാനായി എഴുന്നേറ്റു.
അവന് വഴി കൊടുക്കും വിധം അവൾ വാതിലിന്റെ ഒരു വശത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നുകൊടുത്തു. അവളെ കടന്ന് പോകുന്നതിനിടയിൽ ഒന്ന് നിന്ന്, ചമ്മിയ ഭാവത്തിൽ അവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു, “സോറി.”
“അളിയൻ പോവാൻ നോക്ക്”, മടക്കിപിടിച്ച ബെഡ്ഷീറ്റ് കളിയായി തന്റെ മാറിലേക്ക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു, ഗൗരവ്വത്തിൽ അവൾ മൊഴിഞ്ഞു.
ഒരിക്കൽ കൂടി അവൻ ഒരു വളിച്ച ചിരി ചിരിച്ചു. അവനെ പുച്ചിക്കും വിധം ഒരു ചിരി അവളും. അവൻ മുറിക്ക് വെളിയിലേക്കിറങ്ങി. അവൻ മുന്നിൽ നിന്നും മറഞ്ഞതും, അവന്റെ ആ ചമ്മിയ പോക്ക് ആലോചിച്ചു അവളുടെ ഉള്ളിൽ ചെറിയൊരു കുസൃതിച്ചിരി വിടർന്നു.
