“ഹോ.. ശ്രുതിയുടെ ഒക്കെ ഒരു ഭാഗ്യം.”, പുറകിൽ നിന്നും ഏതോ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ വക ഒരു കമന്റ്.
“അത് ഡീസന്റ് ആയത് കൊണ്ടാവണം എന്നില്ല.. ചിലപ്പോ പൊട്ടനായത് കൊണ്ടും ആവാം.”, പെൺപിള്ളേരിലെ പോക്കിരിയായ ശരണ്യയുടെ വക അടുത്ത കമന്റ്.
“ആർക്കാടീ ആ സംശയം..?”, തന്റെ ചെക്കനെപ്പറ്റി കേട്ടതും, ശ്രുതി ദേഷ്യത്തിൽ തിരിഞ്ഞു ചോദിച്ചു.
ഈ സമയം ഇതെല്ലാം കേട്ടുകൊണ്ട് ഉള്ളിൽ വന്ന ചിരി കടിച്ചിറക്കി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു റോഷൻ. മൊത്തം ആമ്പിള്ളേരും ചൂണ്ടയിട്ടു കൊത്തിവലിക്കാൻ നോക്കുന്ന ആ രേഷ്മ മീനിനെ താൻ നേരത്തെ തന്നെ വലയിലാക്കി എന്ന സത്യം അവന് ആരോടും പറയാൻ പറ്റില്ലല്ലോ…!
“ഞാൻ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ, ശ്രുതി”, ശ്രുതിയെ വീണ്ടും ഒന്ന് ആക്കിക്കൊണ്ട് ശരണ്യ പറഞ്ഞു.
“അപ്പന്റെ നെഞ്ചിൽ കേറിയാ അവൾടെ ഒരു മറ്റേടത്തെ തമാശ..!”, ശ്രുതിക്ക് തന്റെ ദേഷ്യം അടക്കാനായില്ല.
“ശ്രുതി വിട്… അവളെ അറിയാലോ…! അവള് നിന്നെ പീരികേറ്റാനായി തന്നെ കേപ്പിക്കണതാ..”, ശ്രീലക്ഷ്മി ഇടപെട്ട് പ്രശ്നം തീർക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
“സൈലെൻസ്…”, ശബ്ദം കൂടിയതും രേഷ്മ ചേച്ചിയുടെ അലർച്ച അവിടെ മാറ്റൊലിയായി മുഴങ്ങി. അത് കേട്ടതും ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് തന്നെ മുഴുവൻ ക്ലാസ്സും മൊട്ടു സൂചി വീണാൽ കേൾക്കുന്ന അത്രയും നിശബ്ദതയിലേക്ക് വഴിമാറി.
“നിങ്ങള് ആമ്പിള്ളേരുടെ അപ്പുറമാണല്ലോ കുട്ട്യോളെ..” പെൺകുട്ടികളുടെ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചേച്ചി പറഞ്ഞു.
“അത് ചേച്ചി ക്ലാസ്സ് എടുക്കണോണ്ട് മാത്രം അവര് അടങ്ങിയിരിക്കണതാ..”, പതുക്കെയാണെങ്കിലും ശരണ്യയുടെ ആ കമന്റ് കേട്ടു മുഴുവൻ പെൺകുട്ടികളും ഒന്നിച്ചു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു. അത്ര നേരവും ശരണ്യയോട് അടികൂടിയ ശ്രുതിക്ക് പോലും തന്റെ ചിരി അടക്കാനായില്ല. *** *** *** *** ***
“ചേട്ടാ, എനിക്ക് പച്ച വേണ്ട മഞ്ഞ മതി”, തന്ന സിപ്പപ്പ് തിരികെ കടക്കാരന് കൊടുത്തുകൊണ്ട് വിമൽ പറഞ്ഞു.
ശ്രീലക്ഷ്മി : “അയ്യോടി.. ഞാൻ കാൽക്കുലേറ്റർ എടുക്കാൻ മറന്നു.”
“നന്നായി, ഇല്ലേൽ ഇനി കിട്ടിയ മാർക്ക് ശരിയാണോ അല്ലയോ എന്ന് വീട് എത്തണ വരെ ഇവള് കൂട്ടിയും കുറച്ചും ഇരിക്കും.”, ബാഗിൽ നിന്നും സിപ്പപ്പിന്റെ പൈസ കൊടുക്കുന്നതിനൊപ്പം ശ്രുതി കളിയാക്കിപ്പറഞ്ഞു.
ഗോപാലേട്ടന്റെ കടയിൽ നിന്നും സിപ്പപ്പും വാങ്ങി നുണഞ്ഞുകൊണ്ട്, എല്ലാ പിള്ളേരും കലുങ്ക് ലക്ഷ്യമാക്കി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. കൂട്ടത്തിൽ ശ്രുതിയുടെ ഒപ്പം തന്റെ സൈക്കിളും ഉന്തി റോഷനും, അവന്റെ വാലായി വിമലും. അവിടെ നിന്നാണ് എല്ലാവരും പല വഴിക്ക് പിരിയുന്നത്. ഇടത്തെ വഴിക്കുള്ള റോഡിലൂടെ പോയാൽ വിമലിന്റെയും ശ്രുതിയുടെയും വീടെത്തും. വലത്തെ വഴിക്ക് പോയാലാണ് റോഷന്റെ വീട്. ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ വീട്ടിലേക്കു എളുപ്പത്തിൽ എത്താൻ കലുങ്കിന് താഴെയുള്ള പാടവരമ്പിലൂടെ ഒരു 300 മീറ്റർ നടന്നാ മതി.
“നിനക്കെത്രാടാ കിട്ടിയെ..?”, നടക്കുന്നതിനിടെ ശ്രീലക്ഷ്മി റോഷനോടായി ചോദിച്ചു.
റോഷൻ : “നാലര.. നിനക്കോ”
“ഒരു മാർക്ക് പോയെടാ”, ശ്രീലക്ഷ്മി സങ്കടത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങനെ വരാൻ വഴിയില്ലല്ലോ.. ഇനി രേഷ്മ ചേച്ചിക്ക് കൂട്ടിയപ്പോ വല്ല തെറ്റും പറ്റിയതാവുമോ”, വിമൽ അവളെ കളിയാക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അതു തന്നെയാ ഞാനും വിചാരിക്കണത്. അല്ലെങ്കി ആ ശരണ്യക്ക് ഫുൾ മാർക്കും എനിക്ക് ഒരു മാർക്ക് കുറവും വരുമോ..?”, വിമൽ തന്നെ കളിയാക്കിയതാണെന്ന് മനസ്സിലാവാതെ ആ ട്യൂബ് ലൈറ്റ് ആശ്ചര്യത്തിൽ പറഞ്ഞു.
ശ്രുതി : “അപ്പോ നന്നായി പയ്യെ വന്നത്.. ഇല്ലേൽ ആ ശരണ്യയുടെ വക അതിന്റെ കൂടി അഹങ്കാരം കാണേണ്ടി വന്നേനെ..”
ഇന്നേരമത്രയും അവരുടെ കത്തിയും കേട്ടു നടന്ന റോഷൻ ആ പറഞ്ഞതിന് അറിയാതെ ചിരിച്ചു.
ശ്രുതി : “നീ ചിരിക്കണ്ടാ.. നിനക്കറിയില്ലല്ലോ അവളൊക്കെ എന്താ നിന്നെപ്പറ്റി പറയണേന്ന്..!”
“എന്താ പറയണേ..?”,അറിയാമെങ്കിലും അവളുടെ വായിൽ നിന്നും അത് കേൾക്കാനായി റോഷൻ ഒന്ന് കൊഞ്ചി. ഒപ്പം കളിയായി ശ്രുതിയുടെ വയറിൽ ഒന്നു ഇക്കിളി ഇടാനും അവൻ മറന്നില്ല. ഒപ്പം നടക്കുകയായിരുന്ന ശ്രീലക്ഷ്മി ഇത് കണ്ടു നാണത്തോടെ തന്റെ നോട്ടം മാറ്റി.
“കുന്തം.. അങ്ങനെ ഇപ്പോ മോൻ അറിയണ്ടാ..”, റോഷന്റെ പിള്ളകളി അത്ര പിടിക്കാതെ ശ്രുതി പറഞ്ഞു.
റോഷൻ : “ആണോ… പറയില്ലെങ്കിൽ വേണ്ടാ, ഞാൻ ഇവളോട് ചോദിച്ചോളാം. “എന്താ ശ്രീലക്ഷ്മി കാര്യം”, അവൻ ശ്രുതിയെ ശുണ്ഠി പിടിപ്പിക്കാനായിതന്നെ ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങിപ്പറഞ്ഞു.
അവന്റെ ഉദ്ദേശശുദ്ധി പിടികിട്ടിയ ശ്രീലക്ഷ്മി അടക്കിപ്പിടിച്ച ചിരിയോടെ റോഷന്റെ തമാശക്ക് നിന്നു കൊടുത്തു. അന്നേരം ശ്രുതിയുടെ മുഖത്ത് ചെറിയൊരു കുശുമ്പ് തെളിഞ്ഞത്, റോഷൻ ഇടംകണ്ണിട്ട് കണ്ടാസ്വദിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും അവർ നടന്നു കലുങ്കിന്റെ അടുത്ത് എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നു.
“നാളെ പറഞ്ഞാ മതിയോ..?”, ശ്രീലക്ഷ്മി കളിയായി മറുപടി നൽകി.
“മതി.. പക്ഷെ പറയണം.. അല്ലാതെ ചിലരെപ്പോലെ മുഖം വീർപ്പിച്ചു നടക്കരുത്”, റോഷൻ അത് ശ്രുതി കേൾക്കാനായി അല്പം ഉച്ചത്തിലാണ് പറഞ്ഞത്.
“വിമലേ നീ വരുന്നുണ്ടോ..?”, ഇടതുവശത്തെ വഴിയിലേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് ശ്രുതി വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. വിമൽ ഇതൊന്നും തന്നെ ബാധിക്കുന്ന വിഷയമല്ല എന്ന ഭാവത്തിൽ സിപ്പപ്പും നുണഞ്ഞു ശ്രുതിയുടെ കൂടെ നടന്നു. നടന്നു നീങ്ങിയ ശ്രുതി ഒരിക്കൽ കൂടി തിരിഞ്ഞു റോഷനെ നോക്കി കൊഞ്ഞനം കുത്തി. അവൻ അതുപോലെ തിരിച്ചും.
“എന്തിനാടാ വെറുതെ അവളെ വട്ടു കളിപ്പിക്കുന്നേ..?”, തന്റെ കൊലുസ്സും കിലുക്കി വരമ്പിലേക്ക് ഇറങ്ങവെ, ശ്രീലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു.
റോഷൻ : “ഇതൊക്കെ ഒരു രസമല്ലേ..!”
ശ്രീലക്ഷ്മി ചിരിച്ചു. ഇരുവരും യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു. സൈക്കിളും ഉന്തി നടന്നു നീങ്ങുമ്പോൾ റോഷന്റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ അകന്നകന്നു പോകുന്ന ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ കൊലുസ്സിന്റെ കിലുക്കത്തിൽ മാത്രമായിരുന്നു. കുറച്ചു ദൂരം ഒറ്റക്ക് സൈക്കിൾ ഉന്തി നീങ്ങിയ റോഷൻ, പെട്ടന്ന് കൊലുസ്സിന്റെ ശബ്ദം നിലച്ചതറിഞ്ഞ് ഒന്ന് നിന്നു. തിരിഞ്ഞു നോക്കി കൂടെ വന്നവരൊക്കെ പോയി എന്ന് ഉറപ്പിച്ച അവൻ ശേഷം ഒട്ടും തന്നെ അമാന്തിക്കാതെ തന്റെ സൈക്കിൾ ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിലേക്കു തിരികെ തിരിച്ചു. *** *** *** *** ***
മുറ്റത്തുനിന്നും ഒരു പ്രത്യേക താളത്തിൽ സൈക്കിൽബെൽ കേട്ട രേഷ്മ ചേച്ചി എഴുന്നേറ്റ് ചെന്ന് മുൻവാതിലിന്റെ കുറ്റി തുറന്നിട്ടു. വാതിൽ തുറന്ന് അകത്ത് കയറിയ റോഷൻ സ്ഥിരം ചെയ്യാറുള്ളത് പൊലെ അത് അകത്ത് നിന്നും കുറ്റിയിട്ടശേഷം ചേച്ചിയുടെ കിടപ്പ്മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നതും വശത്ത് പതുങ്ങി നിൽക്കുകയായിരുന്ന ചേച്ചി ഒരു കളിയെന്ന പോലെ അവനെ നേരെ വലിച്ചു കട്ടിലിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു. ശേഷം മുടി ഒന്നു വാരിക്കെട്ടി, കട്ടിലിൽ അവന് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. ക്ലാസ്സിൽ കൂട്ടുകാർ നേരമിത്രയും നോക്കി വെള്ളമിറക്കിയിരുന്ന ചേച്ചിയുടെ ആ മാദളമുലകൾ ഇതാ അവന്റെ മുന്നിൽ, “എടുത്തോ” എന്നും പറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. അത് കണ്ടതും അവൻ കുറച്ചു നേരം കണ്ണിമച്ചിമ്മാത്തെ അതിലേക്ക് ആക്രാന്തത്തോടെ നോക്കിയിരുന്നു.
