“പോടാ പട്ടി” സരയു ദേഷ്യം നടിച്ചു.
“ഹയ് പച്ചക്കറി കഴിക്കുന്ന ഒരു പട്ടത്തി കുട്ടിയുടെ വായിൽ നിന്ന് വരുന്ന വാക്ക്കളാണോ ഇവ. സുകൃതക്ഷയം.” ഞാൻ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.
പട്ടത്തിക്കുട്ടിക്കെന്താ വല്ല കൊമ്പ് ഉണ്ടോ?”
“ഒന്നും ഇല്ലെന്റെ ടീച്ചറൂട്ടി” ഞാൻ കുറച്ചു കൂടി മുൻപോട്ട് ചേർന്നിരുന്നു. ഡവ് സോപ്പിന്റെയും സരയുവിന്റെ മേനിയുടെയും ചേർന്നുള്ള വല്ലാത്ത മത്തു പിടിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധം. ഞാൻ കണ്ണുകളടച്ചിരുന്നു.
വീടെത്തിയതറിഞ്ഞില്ല.
“നീരജ്… ഇറങ്ങ്. വീടെത്തി.” സരയുവിന്റെ സ്വരം എന്നെ ഉണർത്തി.
“വരൂ എന്തായാലും വൈകി ഇനി കഴിച്ചിട്ട് കിടക്കാം” ബാക്കി എല്ലാം അവൾക്ക് നൂറിൽ നൂറു മാർക്ക് ഞാൻ കൊടുക്കും ഈ പച്ചക്കറി ഒഴിച്ച്. സാരമില്ല അവളെ പോലെ ഒരു അപ്സരസ് വന്നു വിളിച്ചാൽ വിഷം വരെ കഴിച്ചു പോകും. സാരമില്ല എന്തായാലും രുചി ഉണ്ടല്ലോ.
“ശരി മാം” അത് ഞാൻ മനപ്പൂർവം വിളിച്ചതാ.
“ഇതെന്താ പെട്ടെന്ന് മാം. ആ കെറുവ് ഇതുവരെ മാറീല?” സരയു നെറ്റി ചുളിച്ചു.
“അപ്പോ എന്റെ അപ്പു എന്ന പേര് അറിഞ്ഞിട്ടും നീരജ് വിളിച്ചത്, ഉള്ളിൽ എന്ത് കെറുവ് വച്ചിട്ടാ?” ഞാൻ തിരിച്ചടിച്ചു.
“അതോ… അത്… ഒന്നൂല്ല” ഒരു നാണം മിന്നി മറയുന്നില്ലേ എന്നൊരു സംശയം.
“ഓഹോ എന്നാൽ അങ്ങനെ ആയിക്കോട്ടെ മാം.” ഞാനും വിട്ടുകൊടുക്കാൻ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു.
“എന്റെ അപ്പൂ.. പ്ലീസ് എനിക്ക് ആ മാം വിളി തീരെ അങ്ങോട്ട് ദഹിക്കുന്നില്ല കേട്ടോ..! ഞാൻ ആ പ്രൊഫെഷൻ പോലും നിർത്തി.” അവളുടെ മുഖം മങ്ങി.
“അങ്ങനെ വഴിക്ക് വാ എന്റെ കിച്ചൂ” ഞാൻ ആ പറഞ്ഞത് കേട്ട് തെല്ലൊരമ്പരപ്പോടെ അവൾ എന്നെ നോക്കി.
“എന്റെ പേരും നാളും ജാതകവും എല്ലാം എടുത്തതല്ലേ? ഞാൻ കുറഞ്ഞത് ഈ പേരെങ്കിലും കണ്ടുപിടിക്കണ്ടേ. പേടിക്കണ്ട, ഉച്ചക്ക് ഊണ് കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങുപോൾ അച്ഛൻ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടു.” അത്രയും കേട്ടപ്പോൾ ആ മോന്തായത്തിൽ കുത്തിയ തേനീച്ച എങ്ങോട്ടോ പോയി.
“കൃഷ്‌വേണി എന്നാ വീട്ടിലെ പേര്. അച്ഛനും അമ്മയും വിളിക്കുന്നത് കിച്ചു എന്നാ. ആഹാ എന്നും പറഞ്ഞ് നീയെന്നെ കിച്ചൂന്നാ വിളിക്കണേ. ചേച്ചീന്ന് വിളികേടാ.”
അവൾ എന്നെ അടിക്കാൻ ഓങ്ങി. ഞാൻ അടി കൊള്ളാതിരിക്കാൻ എന്ന വണ്ണം ആ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. ഇതുവരെ ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടാകാത്ത വല്ലാത്ത ഒരനുഭൂതി. കറന്റ് അടിച്ച മഗധീരയിലെ ഹർഷനെ പോലെ ഞാൻ അന്തം വിട്ടു നിന്നു. ആ തക്കത്തിന് അവൾ കൈ വലിച്ച് ഒന്നു തന്നു. തോളിൽ അടിച്ചതെങ്കിലും രക്ഷപെടാനുള്ള എന്റെ മണ്ടൻ ഒഴിഞ്ഞു മാറൽ കാരണം കൊണ്ടത് കവിളിൽ. പൂ പോലുള്ള കൈ ആയത് കൊണ്ട് പൊന്നീച്ച ഒന്നും പറന്നില്ല. പക്ഷെ രണ്ടു മൂന്ന് വെള്ളി ഈച്ച പറന്നു. ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്റെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു പോയി. അവളും ആകെ ഷോക്ക് ആയിപ്പോയി.
“അപ്പൂ സോറി. നീ വേണേൽ എന്നെ തല്ലിക്കൊ…” ആ മുഖത്തെ ഭാവങ്ങൾ എനിക്ക് വായിച്ചെടുക്കാൻ ആകുന്നിലായിരുന്നു. ഒരബദ്ധം പറ്റിയതാണെങ്കിലും ഞാൻ മനഃപൂർവ്വം വേറെങ്ങോട്ടോ നോക്കി നിന്നു.
“സോറി അപ്പൂ പ്ലീസ്” എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സരയു എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
“ഞാൻ എന്നും നിന്നെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടെ ഉള്ളൂ. മനഃപൂർവമല്ല” കാറ്റു പോയ ബലൂൺ പോലെ അതുവരെ അടക്കി വച്ച എന്റെ എല്ലാ പിണക്കവും ബഹിർഗമിച്ചു. ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ അവൾ കരയാൻ തുടങ്ങി. പുത്തൻ പഞ്ഞി തലയിണയെ പുണരുമ്പോൾ കിട്ടുന്നതിന്റെ പതിന്മടങ്ങ് സുഖം. അവളെ അശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളിലെ കാമദേവൻ എന്നെ നോക്കി കൊഞ്ഞണം കാട്ടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ജീന്സിനുള്ളിൽ എന്റെ കുണ്ണ മൈരൻ വീർപ്പുമുട്ടി ഞാൻ നിക്കണോ പോണോ എന്നു ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“എനിക്ക് തിരിച്ച് തല്ലണ്ട. പക്ഷെ…..” ഞാൻ അർഥയോക്തിയിൽ നിർത്തി.
“പക്ഷെ?” അവൾ എന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നു മുഖം ഉയർത്തി ചോദ്യരൂപേണ എന്നെ നോക്കി.
“ഞാൻ ചേച്ചീന്നു വിളിക്കില്ല. കിച്ചൂന്നെ വിളിക്കൂ. സമ്മതമാണേൽ കോംപ്രൊമൈസ്.”
“അത് പിന്നെ…. ആരെങ്കിലും കേട്ടാൽ….?” അവൾ കരയണോ ചിരിക്കണോ എന്ന അവസ്ഥയായിരുന്നു.
“അപ്പൊ ആരെങ്കിലും കെട്ടാലേ കുഴപ്പമുള്ളൂ. കിച്ചൂന് പ്രശനം ഇല്ലല്ലേ.” ഞാൻ ഒന്ന് കൂടി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചത് ഏത് നേരത്തെന്ന് ആലോചിച്ചു നിപ്പാണ് പാവം.
“മ്… ശരി… ഞാൻ ഭക്ഷണം എടുക്കട്ടേ അപ്പൂ.” അവൾ മെല്ലെ എന്നിൽ നിന്ന് വിട്ടുമറി ഒരു രണ്ടടി നടന്നു.
“ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ. എന്നെ ചേച്ചീന്നു വിളിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഇനീം കിട്ടും. ഹാ” എന്നും പറഞ്ഞ് ഒറ്റ ഓട്ടം. ഡവറേയോളി അണ്ണൻ പറഞ്ഞ പോലെ “ഇപ്പ എങ്ങനിരിക്കണ്. ചോദിച്ചു പോയവൻ ഊമ്പി” എന്നാലും തോറ്റു കൊടുക്കാൻ എനിക്ക് സൗകര്യമില്ല.
“കിച്ചുമോളെ …” ഞാൻ നീട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി. ഓടിയ ഓട്ടം നേരെ യു ടേൺ എടുത്ത് പുള്ളിക്കാരി എന്റെ മുന്നിൽ വന്നു. എന്നെ തൊഴുതുകൊണ്ട്
“പ്ലീസ് മിണ്ടല്ലേ അച്ഛനും അമ്മയും കേൾക്കും.”
“ഓഹോ എന്നിട്ടങ്ങനെ അല്ലല്ലോ കുറച്ചു മുൻപ് പറഞ്ഞത്!
“എടാ ഞാൻ എന്തു വേണെങ്കിലും ചെയ്യാം. ഒന്നു മിണ്ടാതിരിക്ക്. എന്റെ മുത്തല്ലേ!” അവൾ കെഞ്ചി
“എന്തു വേണേൽ ചെയ്യോ.?”
“ആഹ് ചെയ്യാം.” അതെനിക്ക് ഒരു പിടിവള്ളി ആയിരുന്നു.
“എന്നാലേ കിച്ചു നേരത്തെ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചില്ലേ. അതുപോലെ ഒന്നൂടെ പിടിക്ക്.”
“അയ്യട. കൊള്ളാല്ലോ ചെക്കന്റെ പൂതി.” കിച്ചൂന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന് ഞാൻ രൂക്ഷമായ പ്രതികരണം ആയിരുന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചത്. പക്ഷെ ഇത് എനിക്ക് വല്ലാത്ത പ്രതീക്ഷ നൽകി. എന്നാൽ വരുന്നിടത്തു വച്ചു കാണാം എന്നു ഞാനും കരുതി.
“വേണ്ടെങ്കിൽ വേണ്ട. കിച്ചുമോളെ” ഞാൻ ഒച്ചകൂട്ടി.
“അപ്പു. അപ്പൂ പ്ലീസ്. ഞാൻ….. ഞാൻ സമ്മതിച്ചു.” അവൾ മനസ്സില്ലാ മനസോടെ നിന്നു.
ഞാൻ മെല്ലെ അവളോടടുത്തു. ഇപ്പോൾ കിച്ചൂന്റെ നിശ്വാസങ്ങൾ പോലും എനിക്ക് അനുഭവിക്കാം എന്നായി. ഞാൻ മെല്ലെ മുഖം അവൾക്ക് അഭിമുഖമാക്കി മെല്ലെ പറഞ്ഞു.
“അയ്യട ഞാൻ വല്ല കിളവികളെ ഒന്നും കെട്ടിപിടിക്കില്ല. ബ്വാ.. അമ്മച്ചി വന്നേ കഴിക്കണ്ടേ?” കിച്ചൂന്റെ മുഖത്ത് ദേഷ്യമാണോ അതോ ആശ്വാസമാണോ എനിക്ക് വായിച്ചെടുക്കാൻ പ്രയാസമായിരുന്നു. എന്തായാലും മുഖം കടന്നൽ കുത്തിയ പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് അത് കണ്ടിട്ട് ഉള്ളിൽ ചിരി അടക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. പാവം അറിയുന്നില്ലല്ലോ ഈ കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് മണിക്കൂറുകൾകൊണ്ട് ഞാനവളെ എത്രമാത്രം ആരാധിക്കുന്നു എന്ന്. നമ്മൾ അകത്തു കയറി. ഭക്ഷണം വിളമ്പുമ്പോൾ കിച്ചു ഒന്നും തന്നെ പറയുകയോ എൻറെ മുഖത്ത് നോക്കുകയോ ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
