പിന്നെ അവനെ ഞാൻ കാണുന്നത് അന്നത്തെ ആ ഇടവഴിയിലൂടെ കാഴ്ചയിൽ പന്ത്രണ്ടോ പതിമൂന്നോ വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയോടൊപ്പം സൈക്കിൾ ചവിട്ടിക്കൊണ്ടു വരുന്നതാണ്. എന്നെ അവൻ ചിരിച്ചു കാണിച്ചു. തിരിച്ച് ഞാനും മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ചു. അതു തന്നെ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ അവൻ്റെ ഒപ്പം കണ്ടതുകൊണ്ട് മാത്രം — ഒരിക്കൽ എനിക്ക് ചെറിയ ഒരു ഉപകാരം ചെയ്തെങ്കിലും എന്നെ സംബന്ധിച്ച് അപ്പോഴും അവൻ ഒരു നഗ്നതാപ്രദർശകനും ഒരു പക്ഷേ ബലാത്സംഗിയും (എൻ്റെ ഭാവനയിൽ) ഒക്കെ ആയിരുന്നല്ലോ. കൂടെയുള്ളത് അവൻ്റെ അനുജത്തി ആയിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ ഊഹിച്ചു. ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ഈ പരിചയം പുതുക്കൽ അവളും ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീട് കുറേ നാൾ അവനെ കണ്ടതേയില്ല. ഇടയ്ക്കിടെ അവളെ ആ വഴിയിൽ സൈക്കിളുമായി തനിച്ച് കാണുമ്പോൾ ഞങ്ങൾ പരസ്പരം പുഞ്ചിരികൾ കൈമാറുമായിരുന്നു.
അടുത്ത തവണ അവനെ ഞാൻ കാണുമ്പോൾ വഴിയരികിൽ അവൻ വഴിയരികിൽ അനിയത്തിയുടെ സൈക്കിൾ ശരിയാക്കിക്കൊണ്ട് മുട്ടുകുത്തി ഇരിക്കുകയാണ്. അടുത്തു തന്നെ നിൽക്കുകയായിരുന്ന അവൾ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കൈ വീശിക്കാണിച്ചു. അതു കണ്ടാണ് അവൻ മുഖം ഉയർത്തി നോക്കിയതും എന്നെ കണ്ടതും.
“സൈക്കിൾ കേടായോ?” രണ്ടു പേരോടുമായി, എന്നാൽ ഇന്നയാളോട് എന്നില്ലാതെ, ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ചെയിൻ തെറ്റി.” അവനാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്.
ഞാൻ “ശരി” എന്ന മട്ടിൽ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് മുൻപോട്ടു നടന്നു. ഏതാനും ചുവട് വെച്ചു കാണണം. പിന്നിൽ നിന്ന് “ശ്്് … ശ്്് …” എന്നൊരു ശബ്ദം. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ ശബ്ദത്തിൻ്റെ ഉടമ അവളാണ്; എന്നെ കൈകൊണ്ട് മാടി വിളിക്കുന്നു. ഞാൻ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
“അതേ,” ഒരു രഹസ്യം പറയുന്നതു പോലെ അടക്കിയ സ്വരത്തിലാണ് അവൾ ചോദിച്ചത്, “ചേച്ചീടെ പേര് സുകീന്നാണോ?”
“അതേല്ലോ! എന്താ ചോദിച്ചെ?”
മറുപടി പറഞ്ഞത് ഞങ്ങളുടെ സംഭാഷണം ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന അവനാണ്. “ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഈ കുട്ടിത്തേവാങ്കിന് വിശ്വാസം വരുന്നില്ലാരുന്നു.”
“എന്താ മോൾടെ പേര്?” ഞാൻ അവളോടു ചോദിച്ചു.
“സീന.” അവൾ ചെറിയൊരു കൊഞ്ചലോടെയാണ് പറഞ്ഞത്.
“നല്ല പേരാണല്ലോ.”
“താങ്ക്സ്. ചേച്ചീടെ പേരും നല്ലതാണേ.”
“ഓ, താങ്ക്സ്!”
ഞാൻ അവനെ നോക്കി ആംഗ്യഭാഷയിൽ പേരെന്താണെന്ന് അന്വേഷിച്ചു.
“റിജോ.” അവൻ പറഞ്ഞു.
“നമ്മള് മൂന്നും രണ്ടക്ഷരക്കാരാണല്ലോ.” സീനയുടെ കമൻ്റ്.
ഞാൻ ചിരിച്ചു. എനിക്ക് വേറെ ഒന്നും പറയാനില്ലായിരുന്നു. പോരെങ്കിൽ വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് ഒരുപാട് ഹോംവർക്ക് ചെയ്യാനുണ്ട് താനും. അതുകൊണ്ട് വേഗം സ്ഥലം വിടാൻ ആയിരുന്നു എൻ്റെ ഭാവം.
“എന്നാൽപ്പിന്നെ സീനമോളും ചേട്ടായീം കൂടെ സൈക്കിൾ ശരിയാക്കിക്കോ, ചേച്ചി പോകുവാണേ — റ്റാറ്റാ!” ഞാൻ അവളെ കൈ വീശിക്കാട്ടി.
“റ്റാറ്റാ!” അവൾ തിരിച്ചും കൈ വീശി.
ഞാൻ അവനെ ഒന്നു നോക്കി. അവൻ കൈ തെല്ലൊന്ന് ഉയർത്തിക്കാട്ടി. തിരിച്ച് ഞാനും.
അന്നു രാത്രി ഉറക്കത്തിൽ ഞാൻ വല്ലാത്ത ഒരു സ്വപ്നമായിരുന്നു കണ്ടത്. സ്ഥലം എൻ്റെ ക്ലാസ്റൂം. ഫിസിക്സ് ടീച്ചർ ഗീത മാഡം നിന്ന് ഉറക്കെ എട്ടാം ക്ലാസ് പാഠപുസ്തകത്തിലെ കുമാരനാശാൻ്റെ “വീണ പൂവ്” ചൊല്ലുകയാണ്. ക്ലാസിൽ ആകെ അഞ്ചെട്ട് സ്റ്റുഡൻ്റ്സേ ഉള്ളൂ. എല്ലാവരും ഉറക്കം തൂങ്ങിയും വർത്തമാനം പറഞ്ഞും ഒക്കെ ഇരിക്കുന്നു. ഏറ്റവും പുറകിലത്തെ ബഞ്ചിലാണ് ഞാനിരിക്കുന്നത്. എൻ്റെ കൂടെ റിജോയുമുണ്ട്. അവൻ എൻ്റെ തുടയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാൻ അവൻ്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. പിന്നെ ഞങ്ങളൊരു ബസ്സിനുള്ളിലാണ്. നിറയെ ആളുകൾ. പുറത്ത് തകർത്തു പെയ്യുന്ന മഴ. റിജോയുടെ കൈ എൻ്റെ പൈജാമയ്ക്കുള്ളിലാണ്. ഞങ്ങളെ ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. അവൻ എൻ്റെ യോനിയിൽ വിരലിട്ടു തന്ന് എന്നെ സുഖിപ്പിച്ച് രതിമൂർച്ഛയിലെത്തിക്കുന്നു. ഇമകൾ പൂട്ടി സുഖത്തിൻ്റെ കുത്തൊഴുക്കിൽ അലിഞ്ഞ് ഞാൻ എല്ലാം മറന്ന നിമിഷങ്ങൾ … ഒടുവിൽ ഞാൻ കണ്ണു തുറന്ന് നോക്കുമ്പോഴുണ്ട് അവൻ എൻ്റെ ഉള്ളിലെ സ്രവങ്ങളിൽ കുതിർന്ന വിരൽ വായിൽ വെച്ച് ഊമ്പിക്കാണിക്കുന്നു. എനിക്ക് ചിരി വന്നു. അപ്പോഴുണ്ട് ബസ്സിലെ കൺഡക്റ്റർ ചേച്ചി ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു. പുള്ളിക്കാരി എല്ലാം കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു നാണവും ഇല്ലാതെ ഞങ്ങൾ തിരിച്ചും ചിരിച്ചു.
ഉണർന്നപ്പോൾ ആശങ്കയും കുറ്റബോധവും അലട്ടുന്ന മനസ്സോടെ ഞാൻ കാലുകൾക്കിടയിൽ തപ്പി നോക്കി. എൻ്റെ സംശയം ശരിയായിരുന്നു. വൃത്തികെട്ട സ്വപ്നം കാരണം പാൻ്റീസ് ആകെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഛെ! എനിക്ക് എന്നെക്കുറിച്ചു തന്നെ ലജ്ജ തോന്നി. ഒരു പരിചയവുമില്ലാത്ത ഒരു ആണിനെക്കുറിച്ച് രതിസ്വപ്നം കണ്ട് യോനി നനയുക, രതിമൂർച്ഛ വരുക — അതും മറ്റാരെയാണെങ്കിലും വേണ്ടില്ല, അവനെപ്പോലൊരു വൃത്തികെട്ടവനെ! എന്തൊരു മനസ്സാണ് എൻ്റേത് … എൻ്റെ കൃഷ്ണാ, ഞാനൊരു ചീത്തപ്പെണ്ണാണോ? എന്തിന് ഈ പരീക്ഷണം?
പാമ്പ് ഫണം വിടർത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അത് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ല എന്നു മാത്രം.
————
പിറ്റേന്ന് എനിക്ക് ഉച്ച വരെയേ ക്ലാസ് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ റിജോയെ കണ്ടു. ഇത്തവണയും ആ ഇടവഴിയിൽ വെച്ചു തന്നെ. ഒരു കൂട്ടുകാരനുമായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൻ. അവൻ എന്നെ നോക്കിയപ്പോൾ കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ സ്വപ്നത്തിൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ എൻ്റെ മുഖം തുടുത്തു. ഞങ്ങൾ പരസ്പരം പുഞ്ചിരിച്ചു. ഞാൻ അവരെ പിന്നിട്ട് മുൻപോട്ടു നടന്നപ്പോൾ കൂട്ടുകാരനോടു യാത്ര പറഞ്ഞ് അവൻ എൻ്റെ അടുത്തേക്കു വന്നു.
“ഏയ് സുകീ, ഒന്നു നിന്നേ — ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ.” അവൻ പിന്നിൽനിന്ന് എന്നെ വിളിച്ചു.
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
“എന്നോട് ക്ഷമിച്ചോ?” അവൻ്റെ ചോദ്യം.
പെട്ടെന്ന് എനിക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായില്ല. പിന്നെയാണ് അവനെ ഞാൻ ആദ്യം കണ്ടപ്പോഴത്തെ സംഭവവും അതിന് അവൻ മാപ്പു പറഞ്ഞതും ഒക്കെ ഓർമ്മ വന്നതു തന്നെ. എൻ്റെ മനസ്സ് ആ സ്വപ്നത്തിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളിൽപ്പെട്ട് ആകെ കുഴഞ്ഞുമറിഞ്ഞ് കിടക്കുകയായിരുന്നല്ലോ.
“ശ്ശൊ.” ഞാൻ നാണിച്ച് കൈത്തലം മുഖത്തോട് ചേർത്തു. മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ആ സംഭവം ഇവന് ഇപ്പോൾ ഓർമ്മപ്പെടുത്തേണ്ട ആവശ്യമെന്താണ്!
“എന്തു ചോദ്യമാ? ഇല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഞാൻ ഇയാളോടിങ്ങനെ മുഖത്തു നോക്കി സംസാരിക്കുമോ?” ഞാൻ ചോദിച്ചു. അല്ലാതെ ഞാൻ അവനോട് എന്തു പറയും? “അതിനെക്കാൾ എത്രയോ വലിയ തെറ്റാണ് സ്വപ്നത്തിൽ ഞാൻ നിന്നോടു ചെയ്തത്” എന്നോ?
“താങ്ക്സ്.” അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അനിയത്തി എന്തിയേ?” വിഷയം മാറ്റാനുള്ള വ്യഗ്രതയിൽ എന്തെങ്കിലുമൊന്ന് ചോദിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഞാൻ ചോദിച്ചത്.
