ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ തന്നെ രാത്രി അമ്മ ഉറങ്ങിയതിനു ശേഷം അച്ഛൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് വന്നു…..
അച്ഛൻ : മോനെ…. നീ ഉറങ്ങിയോ?
ഞാൻ : ഇല്ല എന്താ അച്ഛാ?
അച്ഛൻ : നീ തിരക്കിലല്ല എങ്കിൽ ഒന്ന് വാ നമുക്ക് ഒന്ന് പുറത്തേക്ക് പോവാം.
ഞാൻ : എനിക്ക് എന്ത് തിരക്ക് വാ പോവാം.
അച്ഛൻ : ഇതാ വണ്ടി എടുത്തോ
അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കാറിന്റെ കീ എന്റെ നേരെ നീട്ടി.
ഞാൻ അതുവാങ്ങി പോർച്ചിലേക്ക് പോയി വണ്ടിയും എടുത്ത് പുറത്തേക്കിറക്കി.
അമ്മ അറിയാൻ പാടില്ലാത്ത കാര്യം ആണെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു പക്ഷെ എന്താ അത് എന്നറിയാനുള്ള ഒരു ആകാംഷ എന്നിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു.
എന്റെ ആകാംഷ മറച്ചുവെക്കാതെ തന്നെ കോ ഡ്രൈവർ സീറ്റിൽ ഇരിക്കുന്ന അച്ഛനോടായി ഞാൻ ചോദിച്ചു തുടങ്ങി.
ഞാൻ : എന്താ അച്ഛാ…. എന്താ പ്രശ്നം?
അച്ഛൻ : പ്രേശ്നവോ ഒന്നുല്ലടാ
ഞാൻ : അത് കള ഒന്നുമില്ലേലും ആദ്യമായൊന്നും അല്ലല്ലോ മാധവൻ സാറേ ഞാൻ കാണുന്നത് കാര്യം പറയുന്നേ…
അച്ഛൻ : അത്… അത് മോനെ നിന്നോട് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാൻ തന്നെയാണ് ഞാൻ ഈ രാത്രിയിൽ നിന്നെയും വിളിച്ചിറങ്ങിയത്.
പക്ഷെ അത് നിന്നോട് പറഞ്ഞാൽ അവർ നിന്നെയും എന്തേലും ചെയ്യുമോ എന്നൊരു പേടി അതാ അച്ഛൻ ഒന്നും പറയാത്തത്.
ഞാൻ : ആര് എന്ത് ചെയ്യുമെന്ന് 😳അച്ഛൻ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നത് എനിക്കൊന്നും സംഭവിക്കത്തില്ല കാര്യം പറ.
അച്ഛൻ : അത് മോനെ… നിനക്കറിയാല്ലോ ജയദേവന്റെ കാര്യം അവൻ ഈ ഇടയായി കമ്പനിയിൽ ഒരുപാട് തിരുമറികൾ നടത്തിയിട്ടുള്ളതായി എന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടിരുന്നു.
അത് ഞാൻ അവനോട് ചോദിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും പലതും പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞുമാറുകയാണ് അവൻ ചെയ്തത്.
പക്ഷെ ഇപ്പോൾ അവൻ ഓരോ ആവശ്യങ്ങളുമായിട്ട് വരാൻ തുടങ്ങി.
(ജയദേവൻ അച്ഛന്റെ ഏറ്റവും ഇളയ സഹോദരൻ ആണ്. കൂടപ്പിറപ്പാണ് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടൊന്നും ഒരു കാര്യവുമില്ല അച്ഛനെയും ചെറിയച്ഛനെയും പോലെയൊന്നുമല്ലായിരുന്നു അയാളുടെ സ്വഭാവം. സ്വന്തം താല്പര്യങ്ങൾക്കും ലാഭത്തിനും വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യാൻ മടിക്കാത്ത സ്വഭാവം. എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നപ്പോൾ അത് എതിർത്തത് തന്നെ ഇയാളായിരുന്നു. തീർത്തും ഒരു അസുരൻ സ്വന്തം സ്വാർത്ഥതക്ക് വേണ്ടി കൂടപ്പുറപ്പുകളെ പോലും ഇല്ലാതാക്കാൻ മടിയില്ലാത്തവൻ ആണ് അയാൾ എന്ന് എനിക്ക് പണ്ടേ അറിയാമായിരുന്നു. അത് വഴിയേ പറയാം )
ഞാൻ : എന്താ അങ്കിൾ പറയുന്ന ആവശ്യങ്ങൾ?
അച്ഛൻ : അത് അവന് നമ്മുടെ കമ്പനിയുടെ പാതി ഷെയർ വേണം എന്ന്. ഇല്ലങ്കിൽ അത് തട്ടിയെടുക്കാൻ എന്തും ചെയ്യുമെന്നൊരു ഭീഷണിയും.
ഞാൻ : ഓ ഇതായിരുന്നോ എന്റെ അച്ഛൻ ഇത്രക്ക് പേടിച്ച കാര്യം. അതൊന്നും ഒന്നും ഉണ്ടാവില്ലന്നെ വെറുതെ പേടിക്കണ്ട ഞാനില്ലേ 🙂
അച്ഛൻ : അതല്ല മോനെ പേടിക്കാൻ ഉണ്ട് അവന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ കൂട്ട് കൊച്ചിയിൽ എവിടെയോ ഉള്ള ഏതോ വല്യ ഗാങ്ങും ആയിട്ടാണെന്ന് ആണ് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞത്. എന്തും ചെയ്യാൻ അവർ മടിക്കില്ല 😔
ഞാൻ : ഏയ്യ് അതൊന്നും ഒന്നുമില്ല അച്ഛാ. ദേ നിങ്ങളുടെ മകൻ ജീവനോടെയുള്ളിടത്തോളം കാലം ആർക്കും നിങ്ങളെ ഒന്നും ചെയ്യാനാവില്ല പോരെ 🙂. ആ എന്തായാലും ഇതൊന്നും അമ്മ അറിയണ്ട കേട്ടോ.
അച്ഛൻ : 🙂
ഞാൻ : അഹ് അത് വിട് സാറേ മൂപ്പര് ഒന്ന് പേടിപ്പിച്ചു കാര്യങ്ങൾ നേടാൻ നോക്കിയതല്ലേ. നടക്കില്ലന്ന് മനസ്സിലാവുമ്പോൾ പഴയപോലെ തനിയെ മാറിക്കോളും കേട്ടോ.
അച്ഛൻ : 😊
ഞാൻ : എന്നാ നമുക്ക് പോയാലോ
അച്ഛൻ : ആ പോവാം അല്ല നിന്റെ പതിവ് കട്ടൻ വേണ്ടേ 😊
(ഞങ്ങൾ ഇടക്കിത് പോലെ പുറത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ ഒരു കട്ടൻ അടിക്കാറുണ്ട് അതാ ചോദിച്ചത് )
ഞാൻ : പിന്നെ വേണ്ടാതെ 😌 അതെ വണ്ടി ഒന്ന് എടുക്കുവോ എനിക്ക് വയ്യ
അച്ഛൻ : ഓ മടിയൻ വല്ല ബൈക്കും ആയിരുന്നേൽ ഇപ്പോൾ പരാതിയേനെയല്ലോ?
ഞാൻ : ആ എനിക്കതൊക്കെയെ പറ്റു ഈ സാധനം നിങ്ങളെപോലെയുള്ള കിളവൻമാർക്കുള്ളതാ 😂
അച്ഛൻ : കിളവൻ നിന്റെ 😠😂
ഞാൻ : 😂😂😂 എന്നാ വാ ഡോക്ടറെ പോയേക്കാം.
അങ്ങനെ ഓരോ കട്ടനും അടിച്ചു ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്ക് എത്തി.
ഒരുപാട് വൈകിയതുകൊണ്ടാവാം അതോ മനസ്സിലെ ടെൻഷൻ ഒക്കെ ഒരാളോട് പങ്കുവെച്ച സമാധാനത്തിൽ ആണോ അച്ഛൻ വന്നപാടെ പോയി കിടന്നു.
പക്ഷെ എന്റെ സമാധാനം അപ്പോഴേക്കും പോയിരുന്നു.
ഇടക്ക് അഞ്ജലി വിളിച്ചു എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചിരുന്നു എങ്കിലും മനസ്സ് ക്ലിയർ അല്ല എന്ന് പറഞ്ഞതോടു കൂടി അവളും ഫോൺ വെച്ച്.
കാര്യമില്ലാതെ ഞാൻ അങ്ങനെ പെരുമാറില്ല എന്ന് അവൾക്കും മനസ്സിലായികാണണം.
ഏതൊരു അപകടം ഉണ്ടായാലും അച്ഛനെയും അമ്മയെയും എന്റെ ജീവൻ കൊടുത്തും സംരക്ഷിക്കണം എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു. ഒന്നുമില്ലേലും സ്വന്തം മകന്റെ മരണത്തിനു പോലും കാരണക്കാരൻ ആയ എന്നെ തിരികെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നതും ഈ കാണുന്ന സൗഭാഗ്യങ്ങൾ ഒക്കെ തന്നതുമായ അവർക്ക് രണ്ടാൾക്കും വേണ്ടി ഞാൻ അതെങ്കിലും ചെയ്യണ്ടേ.
വേണം ഒരു മകൻ എന്നനിലയിൽ അത് എന്റെ കടമ കൂടിയാണ് അത് ഞാൻ നിറവേറ്റും.
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ ഞാൻ വളരെ ശ്രദ്ധയോടുകൂടിയാണ് കാര്യങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നത്.
ഓഫീസിലും ഹോസ്പിറ്റലിലും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളും അച്ഛനെ കാണാൻ ആരൊക്കെ വരുന്നുണ്ടെന്നു ഒക്കെ അറിയാൻ ഞാൻ ജൂലിയെ ഏൽപ്പിച്ചു.
അവളെ ഏൽപ്പിച്ച ജോലി അവൾ കൃത്യമായി തന്നെ നിറവേറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
വീട്ടിലും അതുപോലെതന്നെ cctv ക്യാമറകൾ എന്റെ ഫോണുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി ഞാൻ തന്നെ അതും നിരീക്ഷിച്ചു പൊന്നു.
സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഈ കാര്യം അഞ്ജലിയോടല്ലാതെ വേറെ ആരോടും പങ്കുവെക്കാൻ പോലും ഞാൻ തയ്യാറായിരുന്നില്ല. അതികം ആരും അറിയാതെ എങ്ങനേലും അവരുടെ സുരക്ഷ ഉറപ്പിക്കുക എന്നതുമാത്രമായിരുന്നു എന്റെ ഏക ലക്ഷ്യം.
ഒരു പരിധിവരെ അതിൽ ഞാൻ ജയിച്ചിരുന്നു എന്ന് തന്നെയാണ് എന്റെ വിശ്വാസവും.
ദിവസങ്ങൾ കടന്നുപോയി കൊണ്ടിരുന്നു ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടതുപോലെ ഒന്നും തന്നെ നടന്നില്ല. അത് ഒരു പരിധി വരെ എനിക്ക് ആശ്വാസം നൽകിയിരുന്നെങ്കിലും എന്തിനും ഒരു മുൻകരുതൽ ഞാൻ കരുതിയിരുന്നു. എല്ലാം എപ്പോഴും ഞാൻ നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു.
