അങ്ങേര് ഭീതിയോടെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഭയത്തിൻ്റെ ഒരു ആണി പോലെ എൻ്റെ നെഞ്ചിലാണ് വന്ന് തറച്ചത്…ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ഇരിപ്പിടത്തിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് പോയി..
” ൻ്റെ ദിവ്യ…അവൾക്ക് അപകടമോ….ഒന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല….ആരാ അവൾടെ അച്ഛൻ ഭയക്കുന്ന ആ ശത്രുക്കൾ…??എന്തിന് വേണ്ടിയാണ് അവർ…?? ”
ചോദ്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി എൻ്റെ മനസ്സിനോട് ഞാൻ തന്നെ ചോദിച്ചു തുടങ്ങി…അല്ല എൻ്റുള്ളിലെ ഭയം എന്നെ കൊണ്ട് ചോദിപ്പിക്കുകയാണ്…അതേ നിമിഷത്തിൽ എൻ്റെ ഫോണും അടിഞ്ഞു…എടുത്ത് നോക്കിയപ്പോൾ ദിവ്യയുടെ കോൾ… സ്ക്രീനിൽ ചിരിച്ചിരിക്കുന്ന അവൾടെ ചിത്രം കണ്ടതും പൂർണമായും ഭയം എന്നെ വിഴുങ്ങും എന്ന രീതിയിൽ എത്തി….പക്ഷെ അടുത്ത നിമിഷം എവിടെ നിന്നോ ഒരു ശബ്ദം എൻ്റെ കാതുകളിലേക്ക് ഇരച്ചുകയറു പോലെ തോന്നി….അതെ…അതെന്നോട് എന്തോ പറയും പോലെ…ഒരു നിമിഷം ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ച് അത് പൂർണ്ണമായും ശ്രദ്ധിച്ചു….
” നീ ഉയിരോടിരിക്കുമ്പോൾ മരണം പോലും അവളോട് തോറ്റു പോകണം… “
തുടരും….
