“എന്താ മോന്റെ പേര്?” എന്റെ ആക്രാന്തം പ്രയാസപ്പെട്ടു മറച്ചുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ അര്‍ജുനന്‍….” അവന്‍ നിഷ്കളങ്കമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മോളുടെ പേരോ?” എന്നെത്തന്നെ സാകൂതം നോക്കി നിന്നിരുന്ന അവളോട്‌ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“അരുന്ധതി..” അവള്‍ മൊഴിഞ്ഞു. മനോഹരമായിരുന്നു അവളുടെ സ്വരം.
“വീട്ടില്‍ ഞങ്ങള്‍ അനു എന്ന് വിളിക്കും സാറെ..മോന്റെ ചെല്ലപ്പേര് അപ്പൂന്നാ” രണ്ടു ഗ്ലാസുകളില്‍ ചായയുമായി പുറത്തേക്ക് വന്ന ഇന്ദിരയാണ് അത് പറഞ്ഞത്. അരുന്ധതി മെല്ലെ ഉള്ളിലേക്ക് കയറിപ്പോയി. എന്റെ കണ്ണുകള്‍ അറിയാതെ പാവാടയുടെ ഉള്ളില്‍ തമ്മില്‍ തെന്നുന്ന അവളുടെ ചന്തികളില്‍ പതിഞ്ഞിരുന്നു.
അവിടുത്തെ താമസത്തിന്റെ ആദ്യരാത്രി തന്നെ ഞാന്‍ അരുന്ധതിയെ മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്ത് രണ്ടോ മൂന്നോ വാണങ്ങള്‍ വിട്ടിരുന്നു. പെണ്ണ് ഞാന്‍ ചെന്ന ശേഷം പയ്യന്റെ കൂടെ പുറത്തുള്ള കളി ഞാന്‍ ഇല്ലാത്ത നേരത്ത് മാത്രമാക്കി. പ്രായം പതിനെട്ടോ പത്തൊമ്പതോ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോഴും കുട്ടിക്കളി വിട്ടുമാറാത്ത പെണ്ണായിരുന്നു അവള്‍. കണ്ടാല്‍ ഗൌരവം തോന്നിക്കുമെങ്കിലും അവള്‍ ബുദ്ധിയോ ബോധമോ അധികം ഇല്ലാത്ത തനി നാട്ടിന്‍പുറത്തുകാരി പെണ്ണാണ്‌ എന്ന് മെല്ലെ ഞാന്‍ മനസിലാക്കി.
ഒപ്പം അവരുടെ വീട്ടിലെ ചില പതിവുകളും ഞാന്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. രാജന്‍ എന്നും വൈകിട്ട് നന്നായി മദ്യപിക്കും. മദ്യപിച്ചാല്‍ പുള്ളി പ്രശ്നം ഒന്നും ഉണ്ടാക്കില്ല; പക്ഷെ ആഹാരം കഴിക്കില്ല. അതിന്റെ പേരില്‍ എന്നും ഇന്ദിര അയാളെ ശകാരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കേള്‍ക്കുമായിരുന്നു. എന്നോടും അവര്‍ രാജനെ ഉപദേശിക്കാന്‍ പലതവണ പറഞ്ഞു. എത്ര പറഞ്ഞാലും അയാള്‍ പഴയതുപോലെ തന്നെ തുടരും എന്നറിയാമായിരുന്നതിനാല്‍ ഞാന്‍ അതെപ്പറ്റി ഒരിക്കലോ മറ്റോ മാത്രമേ അയാളോട് പറഞ്ഞുള്ളൂ.
രാജനെക്കാള്‍ ഇന്ദിരയെ ആയിരുന്നു എനിക്ക് പേടി കൂടുതല്‍. അവള്‍ കര്‍ക്കശമായി മകളെ നിയന്ത്രിച്ച്‌ നിര്‍ത്തിയിരുന്നതിനാല്‍ പെണ്ണും എന്നോട് അധികം സഹകരിച്ചിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും വഴി തുറന്ന് കിട്ടാനായി ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്ന ആ സമയത്താണ് ഇന്ദിരയുടെ ചേച്ചി സുഖമില്ലാതെ ആശുപത്രിയില്‍ ആയി എന്ന വാര്‍ത്ത രാവിലെ ഒരു സന്ദേശ വാഹകന്‍ മുഖേന എത്തുന്നത്. അന്ന് ഫോണും മറ്റു സൌകര്യങ്ങളും ഇല്ലായിരുന്നതിനാല്‍ നേരില്‍ കണ്ടു പറയുക മാത്രമായിരുന്നു ആശയ വിനിമയത്തിന് മാര്‍ഗ്ഗം. അതല്ലെങ്കില്‍ എഴുത്തയയ്ക്കണം. അത്യാവശ്യം ആയതുകൊണ്ടാണ്‌ നേരിട്ട് ആള് വന്നു വിവരം പറഞ്ഞത്.
“അയ്യോ ചേട്ടാ എനിക്ക് ഉടനെ പോണം..അവളുടെ കൂടെ നില്ക്കാന്‍ വേറെ ആരുമില്ല..” ഇന്ദിര രാജനോട്‌ പറയുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടു.
“നീ പോ..അതിനെന്താ” രാജന്‍ പറഞ്ഞു.
“ഇവിടുത്തെ കാര്യം ആരു നോക്കും..തന്നേമല്ല..എന്റേല്‍ നയാപൈസ എടുക്കാനില്ല..നിങ്ങളുടെ കൈയില്‍ വല്ലതുമുണ്ടോ?”
“എന്റേല്‍ ഒന്നുമില്ല..” കിട്ടുന്ന പണം മദ്യപിക്കാന്‍ തന്നെ തികയാത്ത രാജന്‍ പറഞ്ഞു.
സംഗതി കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പലതും കണക്കുക്കൂട്ടിക്കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് ചെന്നു.
“എന്ത് പറ്റി ഇന്ദിരെ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. അവള്‍ എന്നോട് കാര്യങ്ങള്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും ഇരുന്നൂറു രൂപ എടുത്ത് അവളുടെ നേരെ നീട്ടി.
“ഇത് വച്ചോ..കൂടുതല്‍ വല്ലതും വേണേല്‍ പറഞ്ഞാല്‍ മതി..തരാം” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഉള്ളില്‍ നിന്നും അരുന്ധതി എന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ എന്റെ സിരകള്‍ക്ക് ചൂട് പിടിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.
“അയ്യോ ഇത്രേം രൂപയോ..നൂറു മതി സാറേ” ഇന്ദിര രണ്ടു നൂറിന്റെ നോട്ടുകള്‍ കണ്ടു ഞെട്ടി പിന്നോക്കം മാറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അന്ന് നൂറു രൂപയ്ക്ക് ഇന്നത്തെ ആയിരം രൂപയേക്കാള്‍ വിലയുണ്ട്.
“ഏയ്‌..വച്ചോ..ആശുപത്രിയില്‍ വല്ല ചിലവും വേണ്ടി വന്നാലോ..വേണമെങ്കില്‍ ഇനിയും തരാം..പേടിക്കണ്ട” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ അവളെ നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പോള്‍ അവളത് വാങ്ങി. കൈക്കൂലി ഇനത്തില്‍ തന്നെ ആയിരങ്ങള്‍ മാസം കിട്ടുന്ന എനിക്ക് പണത്തിനു യാതൊരു പഞ്ഞവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് ഇന്ദിരയ്ക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
“ചേട്ടാ പശുവിനെയും ആടിനെയും നോക്കണേ..ആ പെണ്ണിന് നേരെ ചൊവ്വേ കറി വയ്ക്കാന്‍ അറിയത്തില്ല..സാറിന്റെ കാര്യം എന്താകുമോ എന്തോ”
പോകാന്‍ ഒരുങ്ങിയിറങ്ങിയ ഇന്ദിര പറഞ്ഞു.
“അതൊന്നും സാരമില്ല..ഇന്ദിര പോയിട്ട് വാ..” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“എന്നാല്‍ പോയിട്ട് വരാം സാറേ..ചിലപ്പോള്‍ രണ്ടോ മൂന്നോ ദിവസം കഴിഞ്ഞേ വരാന്‍ ഒക്കൂ..”
“സാരമില്ല..ഞങ്ങളൊക്കെ ഉണ്ടല്ലോ..സമാധാനമായി പോയിട്ട് വാ” ഞാന്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും അവളെ ഒഴിവാക്കാനായി ആക്രാന്തപ്പെട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
രാജന്‍ അവളെ ബസ് സ്റ്റോപ്പില്‍ കൊണ്ടുവിടാനായി സൈക്കിളില്‍ പോയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി. കുട്ടികള്‍ രണ്ടും വീടിനുള്ളില്‍ത്തന്നെ ആയിരുന്നു. സമയം ഏതാണ്ട് രാവിലെ ഒമ്പതര ആയതേയുള്ളൂ. ഞാന്‍ മുറിയില്‍ കയറി വായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന നോവല്‍ എടുത്ത് കട്ടിലില്‍ കിടന്നു. പക്ഷെ എന്റെ മനസ് നോവലില്‍ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാന്‍ സാധിക്കാതെ അരുന്ധതിക്ക് ചുറ്റും വട്ടം തിരിയുകയായിരുന്നു. ഇന്ദിര വീട്ടില്‍ ഇല്ലാതെ അവളെ എനിക്ക് ആദ്യമായി കിട്ടുകയാണ്. ഇതുപോലെ ഒരു അവസരം ഇനി കിട്ടിയെന്നും വരില്ല. അവളെ എങ്ങനെ സമീപിക്കണം എന്ന കണക്കുകൂട്ടലില്‍ കിടന്ന എന്റെ അടുത്തേക്ക് അര്‍ജുനന്‍ വരുന്നത് കണ്ടു ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റ് അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
“വാടാ കുട്ടാ..അവധി ആഘോഷിക്കുകയാണ് അല്ലെ” അവനെ അടുത്തേക്ക് ഇരുത്തിയിട്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“സാറിനു ഉച്ചയ്ക്ക് കൂട്ടാന്‍ എന്ത് വേണം എന്ന് ചോദിക്കാന്‍ ചേച്ചി പറഞ്ഞു വിട്ടതാ” അവന്‍ തന്റെ ആഗമനോദ്ദേശം എന്നെ അറിയിച്ചു.
“ചേച്ചി കറി ഒക്കെ നന്നായി വയ്ക്കുമോ?”
“അറിയത്തില്ല”
“ഉം..ചേച്ചിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് ഉണ്ടാക്കിക്കോളാന്‍ പറ..” അവനെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞയച്ചു. എന്നിട്ട് മെല്ലെ ഷര്‍ട്ട് മാറ്റി ഒരു ബനിയന്‍ ധരിച്ചു. അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ രാജനെത്തി. ഭാര്യ പോയ സന്തോഷത്തില്‍ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു, അയാള്‍ രാവിലെ തന്നെ മദ്യപിച്ചിരുന്നു.
“അച്ഛാ ഒന്നിങ്ങു വന്നെ” ഉള്ളില്‍ നിന്നും അരുന്ധതി അയാളെ വിളിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടു.
“ഇപ്പം വരാം സാറെ..” അയാള്‍ ഉള്ളിലേക്ക് പോയിട്ട് ലേശം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ തിരിച്ചു വന്നു.
“മോള് പറഞ്ഞു സാറിനു കൊടുക്കാന്‍ ഇറച്ചി വാങ്ങി വരാന്‍..സാറിന്റെ പേര് പറഞ്ഞ് അവള്‍ക്ക് കഴിക്കാനാ..ഞാന്‍ പോയെച്ചു വരാം സാറേ”
