അർത്ഥം അഭിരാമം – 4അടിപൊളി  

” അമ്മയ്ക്ക് എത്ര വയസ്സായി…… ?”

വലം കൈ മുട്ട് ബെഡ്ഡിൽ ഊന്നി , കൈത്തലം താടിയിൽ ചാരി അവൻ ചോദിച്ചു……

“എത്ര തോന്നിക്കും……….?”

അവൾ മറുചോദ്യം എടുത്തിട്ടു..

” ഒരു നാല്പത്തഞ്ച്, നാല്പത്താറ്…… “

മുഖത്ത് ഒരു ഭാവവ്യത്യാസവും വരാതെ അവൻ തന്നെ കളിയാക്കുകയാണെന്ന് അഭിരാമി തിരിച്ചറിഞ്ഞു……

” പോടാ… നീ പറഞ്ഞത് ഒരാറു വർഷം മുൻപുള്ള വയസ്സാ.. അതു കൂടി കൂട്ടിപ്പറ… “

അവളും ഭാവവ്യത്യാസമേതുമില്ലാതെ പറഞ്ഞു…

പണി തിരിച്ചടിച്ചതറിഞ്ഞ് അജയ് ഒരു നിമിഷം നിശബ്ദനായി, പിന്നെ വിരലുകൾ നിവർത്തി കൂട്ടാൻ തുടങ്ങി……

” നാല്പത്തിയാറ്, നാല്പത്തഞ്ച്‌, നാല്പത്തിനാല്… “

“ഇതെന്താ കീഴോട്ട് എണ്ണുന്നത്……….?”

അവൾ ആശ്ചര്യം ഭാവിച്ചു.

“അമ്മയുടെ പ്രായം കീഴോട്ടല്ലേ..”

അവന്റെ പ്രശംസയിൽ അവളുടെ മുഖം ഒന്ന് പ്രകാശിച്ചു……

എങ്കിലും അവൾ പറഞ്ഞത് ഇങ്ങനെയാണ്…

” മതി സുഖിപ്പിച്ചത്…… കിടന്നുറങ്ങാൻ നോക്ക്… “

” ശരി , കിടന്നേക്കാം … “

അജയ് കൈത്തലം ഒഴിവാക്കി, ശിരസ്സ് തലയിണയിലേക്ക് വെച്ചു …

കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി..

“അമ്മാ..”

അജയ് വിളിച്ചു…

” ഉം……….”

പകുതി മയക്കത്തിൽ അവൾ വിളി കേട്ടു.

” വിനയനങ്കിളും ആന്റിയും ഡിവോഴ്സാണോ… ? “

” നീ അവളെ ആന്റി എന്നൊന്നും വിളിക്കണ്ട… പേര് പറഞ്ഞാൽ മതി…… “

അഭിരാമിയുടെ ഉറക്കം പമ്പ കടന്നു……

” അതെന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ.. ഡിവോഴ്സാണോ………? “

“ആയിരിക്കും…… വർഷങ്ങളിത്രയും ആയില്ലേ.. കൃത്യമായി എനിക്കറിയില്ല… “

“അങ്കിളിനോട് ചോദിച്ചില്ലേ……… ?”

” വിനയേട്ടന് വിഷമമാകുമെന്ന് കരുതി ഞാൻ ചോദിച്ചിട്ടില്ല … എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുമില്ല… …. “

“അങ്കിളിന് സ്വത്തുക്കളൊക്കെയുണ്ടോ … ?”

“അതിനേക്കുറിച്ചും എനിക്കറിയില്ല , ഒന്നും വിറ്റിട്ടൊന്നുമില്ല, കുടി തുടങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് പിശുക്കനായിരുന്നു..”

കാര്യങ്ങളുടെ എകദേശ രൂപം അജയ് ഊഹിച്ചെടുത്തു..

എന്നാലും മറ്റൊരാളുടെ കൂടെ ഇറങ്ങിപ്പോയ അവരെങ്ങനെ അച്ഛന്റെ കൂടെയെത്തി എന്ന കാര്യത്തിൽ അവനൊരു തീരുമാനത്തിലെത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല……

” നീ എന്താ ഓർക്കുന്നത്……… ?”

അഭിരാമി അവനു നേരെ തിരിഞ്ഞു …

” നമ്മളേപ്പോലെ വിനയനങ്കിളും അപകടത്തിലാണോ എന്നൊരു സംശയം ഉണ്ടമ്മേ……. “

“അജൂ…….”

ആന്തലോടെ അവൾ വിളിച്ചു…

തുടർന്ന് അവന്റെ മനസ്സിലെ സംശയം അറിയിച്ചപ്പോൾ പേടികൊണ്ടെന്നവണ്ണം അവളവനെ ഇറുകെ പുണർന്നു ..

“എനിക്കു നല്ല പേടി തോന്നുന്നുണ്ടെടാ… “

അജയ് വലം കൈ കൊണ്ട് അവളെ ചുറ്റി.

” എനിക്കുമുണ്ട്……….”

അവൻ പറഞ്ഞു……

അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്ന അവൾ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി ..

“അച്ഛൻ ഇത്രത്തോളം ക്രൂരനാണെന്ന് ഞാൻ കരുതിയിരുന്നില്ല…”

അവൻ പതിയെ പറഞ്ഞു..

“കാഞ്ചനയുടെ കാര്യം അറിഞ്ഞപ്പോഴാടാ ഞാനയാളെ പറ്റെ വെറുത്തു പോയത്…… അവളെ കൂട്ടുപിടിച്ചപ്പോഴേ നീ പറഞ്ഞ കാര്യം എനിക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു..”

അവൾ പറഞ്ഞു ..

“ഉം…………” അവൻ മൂളി…

“അവളെ പിരിച്ചു വിട്ടു എന്ന് പറഞ്ഞ് ക്ഷമയും പറഞ്ഞയാൾ വന്നിരുന്നു.. പക്ഷേ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിട്ടില്ല………… “

” ഉം… “

” അവർ തമ്മിൽ ഇപ്പോഴും കണക്ഷനുണ്ട് എന്ന് എനിക്ക് നല്ല വിശ്വാസമുണ്ട്…… “

“അവരുടെ വീടെവിടാ.., ?”

അവൻ ചോദിച്ചു …

“അതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല , അറിഞ്ഞിട്ടെന്തിനാ… ….?”

” ഒന്നുമില്ല… “

അവന്റെ മറുപടിയിൽ അവൾക്കത്ര വിശാസ്യത തോന്നിയില്ല…

” നോക്ക് അജൂ … “

അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കൈ കുത്തി അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

“ഇപ്പോൾ എനിക്കാകെയുള്ളത് നീ മാത്രമാണ്…… നീ എവിടെയും ചെന്ന് ചാടില്ലെന്ന് എനിക്ക് വാക്ക് താ… “

അജയ് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.

ഭയവും പരിഭ്രമവും അമ്മയുടെ മിഴികളിൽ ഫണം വിടർത്തിയാടുന്നത് അവൻ കണ്ടു.

” ഞാനെവിടെ പോകാനാണമ്മാ……… “

“അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല , വാക്കു താ… “

അവൾ ചെരിഞ്ഞ ശേഷം അവനു നേരെ വലം കൈ നീട്ടി …

മടിയൊന്നും കൂടാതെ അജയ് വലം കൈ അവളുടെ മുകളിലൂടെ ഉയർത്തി, അവളുടെ കൈ വെള്ളയിൽ ചേർത്തു.

“എന്താ സത്യപ്രതിജ്ഞ… ?”

അവൻ ചെറിയ ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു…

” ഞാൻ പറഞ്ഞത് തന്നെ……. “

അവളും ചിരിച്ചു……

“അതെന്താണെന്ന് പറ……. ?”

അവളൊരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു.

“നീ എടുത്തു ചാടി ഒന്നും പ്രവർത്തിക്കില്ല , എന്ന് വാക്ക് താ… “

അജയ് അവൾ പറഞ്ഞത് ആവർത്തിച്ച ശേഷം ,അവളുടെ കയ്യിലടിച്ച് സത്യം ചെയ്തു …

“നല്ല കുട്ടി… …. “

അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് വീണ്ടും കിടന്നു……

സത്യം ചെയ്തു പിൻവലിച്ച കൈ യാദൃശ്ചികമായി കമിഴ്ന്ന് കിടക്കുന്ന അവളുടെ നിതംബത്തിനു മുകളിലേക്കാണ് വീണത് …

ഇടംകൈ എടുത്ത് അവളുടെ മുടിയിഴകളിൽ അവൻ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു ..

“അജൂ……. “

മൃദുവായി അവൾ വിളിച്ചു……

“എന്താമ്മാ……… ?”

“അവരു വന്ന് കൊന്നോട്ടെടാ… എന്നാലും നീ എന്നെ വിട്ടു പോകരുത്… “

അവളുടെ സ്വരം ചിലമ്പിച്ചിരുന്നു…

“അങ്ങനെയൊന്നും പറയല്ലേമ്മാ… അങ്ങനെ ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല… “

അവളെ പറഞ്ഞാശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ നിതംബങ്ങളിൽ മൃദുവായി തട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു …

“നിനക്ക് പേടിയുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞതോ..? “

അവൾ ചോദിച്ചു..

“പേടിയുണ്ട് , എന്നുവെച്ച് തോറ്റുകൊടുക്കാൻ പറ്റുമോ………? “

അവൻ പറഞ്ഞ വാക്കുകളിൽ ഒരു ചെറിയ ധൈര്യം അഭിരാമിക്ക് തോന്നി…

“അമ്മയ്ക്ക് നല്ല പേടിയുണ്ടല്ലേ…….?”

അവളുടെ നെറ്റിത്തടത്തിൽ അവൻ പതിയെ തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു……

” ജീവനിൽ ആർക്കാടാ പേടിയില്ലാത്തത് .? പക്ഷേ നിന്നെയിങ്ങനെ ചേർന്നു കിടക്കുമ്പോൾ ഒരു ധൈര്യമൊക്കെ തോന്നുന്നുണ്ട്…… “

“അമ്മയും നുണ പറയാൻ പഠിച്ചു ,അല്ലേ… ?”

“അല്ലടാ, സത്യം… “

അവൾ പതിയെ മുഖമുയർത്തി അവനെ നോക്കി.

“ഇത്ര കാലത്തിനിടയ്ക്ക് ഇത്ര ഡീപ്പായി നമ്മൾ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല, ചിലപ്പോൾ അതിന്റെയാകും അല്ലേ..?”

“ആയിരിക്കാം… …. “

അജയ് എങ്ങും തൊടാതെ പറഞ്ഞു.

“നിനക്കങ്ങനെ തോന്നിയിട്ടില്ലേ… ?”

അവൾ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വീണ്ടും അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കിടന്നു..

“അമ്മയെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ സങ്കല്പങ്ങൾ ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ അമ്മാ… ഓരോ സമയങ്ങളിൽ, ഓടി വരുന്നത് എന്തിനാണെന്നുമൊക്കെ… …. “

അവന്റെ സ്വരത്തിൽ വേദന നിറഞ്ഞിരുന്നു…

“ഇങ്ങനെ കിടക്കാനല്ലേടാ… “

അവനെ ഒന്നുകൂടി ചേർത്തു പുണർന്നുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“ഉം… “

അജയ് മൂളി… ….

” അങ്ങനല്ലേ കിടക്കുന്നത്……….?”

“നഷ്ടപ്പെട്ട ബാല്യം തിരികെ കിട്ടില്ല… “

അജയ് അങ്ങനെയാണ് പറഞ്ഞത്‌.

ആ വാക്കുകൾ അഭിരാമിക്ക് ശരിക്കും കൊണ്ടു… അവളൊന്നും മിണ്ടാതെ കിടന്നു…

അജയ് പറയുന്നത് അവന്റെ നഷ്ടബാല്യത്തെക്കുറിച്ചാണ് .. അതൊരിക്കലും തിരികെ കൊടുക്കുക ആരാലും സാദ്‌ധ്യമല്ല……

ഇപ്പോൾ എന്തൊക്കെ കൊടുക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞാലും നഷ്ടപ്പെട്ടതിന് പകരമാവുകയുമില്ല…….

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *