അരുന്ധതി എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു; ഒപ്പം അലീനയും.
“പക്ഷേ അത് സ്ഥിരമാക്കാൻ ഒരു മാർഗം ഉണ്ട്.” അരുന്ധതി പറഞ്ഞു. “പക്ഷേ … അത് കുട്ടിക്ക് അംഗീകരിക്കാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായിരിക്കും.”
“എന്തായാലും സാരമില്ല അരുന്ധതിച്ചേച്ചീ!” അലീന കെഞ്ചി. “എന്‍റെ മനു … അവൻ ജീവിച്ചാൽ മതി … എന്‍റെ ജീവൻ പോയാലും എനിക്ക് വിഷമമില്ല.”
അവളുടെ “ചേച്ചീ” എന്ന വിളി അരുന്ധതിയുടെ ഹൃദയത്തെ ഒന്നു സ്പർശിച്ചുവോ?
അലിവൂറുന്ന മിഴികളോടെ അലീനയെ നോക്കിക്കൊണ്ട് അരുന്ധതി ആ മാർഗം അവളോടു പറഞ്ഞു. യക്ഷിയുടെ ലാലാരസം കരുത്തു നല്കിയ പുരുഷൻ കാൽദിവസത്തിന്‍റെ ഇടവേളയ്ക്കുള്ളിൽ അവളുമായി രതിയിൽ ഏർപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ മാത്രമേ അതിന്‌ അവന്‍റെ ശരീരത്തിൽ ഉണ്ടായ ഫലം സ്ഥിരമായിത്തീരൂ. അലീനയുടെ കമിതാവിനെ മറ്റൊരു സ്ത്രീ ഭോഗിക്കുന്നത് അവൾക്ക് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല എങ്കിൽ … മനുവിന്‍റെ ജീവൻ അവനിൽ അവശേഷിക്കുക ഇനി വെറും ആറു മണിക്കൂറുകൾ കൂടി മാത്രം.
അലീനക്ക് വേറെ ഒന്നും ചിന്തിക്കാൻ ഇല്ലായിരുന്നു.
“എന്തു വേണമെങ്കിലും ചെയ്തോളൂ ചേച്ചീ … എനിക്ക് എന്‍റെ മനുവിനെ കിട്ടിയാൽ മാത്രം മതി.” അതു പറയുമ്പോൾ അവളുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞ് തുളുമ്പി.
അരുന്ധതി കൈത്തലം നീട്ടി അലീനയുടെ കൺതടങ്ങളിലെ നനവ് തുടച്ചു. അവൾ തന്‍റെ കൈത്തണ്ടയിൽ കിടന്നിരുന്ന സ്വർണക്കാപ്പ് അഴിച്ചെടുത്ത് അലീനയുടെ നേർക്ക് നീട്ടി. “ഇതു വാങ്ങിക്കൊള്ളൂ കുട്ടീ”, അരുന്ധതി പറഞ്ഞു, “ഇത് ശരീരത്തിൽ ഉള്ളപ്പോൾ നിന്നെ ആർക്കും ഉപദ്രവിക്കാൻ കഴിയില്ല.”
അലീന അതു വാങ്ങി ധരിച്ചു. അരുന്ധതി അവളുടെ നിറുകയിൽ അരുമയായി തലോടി. മനുവിനെ തന്‍റെ കൈകളിൽ കോരിയെടുത്ത് അരുന്ധതി ചിറകുകൾ വീശി അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് ഉയർന്നു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ അങ്ങനെ പാറി നിന്നു കൊണ്ട് അവൾ അലീനയോട് പറഞ്ഞു: “ഇവിടെ കാത്തു നിന്നോളൂ; ഞാൻ അധികം വൈകാതെ മടങ്ങിയെത്താം.”
ആ വാക്കുകളുടെ മാറ്റൊലി അവസാനിക്കും മുൻപ് അരുന്ധതിയും അവളുടെ കൈകളിൽ ബോധമറ്റു കിടന്ന മനുവും അപ്രത്യക്ഷമായി. അദ്ഭുതസ്തബ്ധയായി അലീന നിമിഷങ്ങളോളം ഒരേ നിൽപ്പ് നിന്നു. പിന്നെ കൺകോണിൽ ഊറിയ നനവു തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ അടുത്തു നിന്നിരുന്ന വാകമരത്തിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ ഇരുന്നു.
———— മനു പതിയെ കണ്ണുകൾ തുറന്നു. ആദ്യം അവന്‍റെ കണ്ണുകൾ പതിഞ്ഞത് മനുവിന്‍റെ തൊട്ടരികിൽ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്കു തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്ന അലീനയുടെ മുഖത്താണ്‌. അവൾ മന്ദഹസിച്ചു. “മനൂ … are you okay?” അലീന ചോദിച്ചു. “Yeah … I think so.“ അവൻ പറഞ്ഞു. തന്‍റെ വയറ്റിൽ കത്തിക്കുത്തേറ്റ ഇടത്ത് അവൻ തടവി നോക്കി. പക്ഷേ അതിന്‍റെ ഒരു അടയാളവും അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു. ഇത് എങ്ങനെ സംഭവിച്ചു? അയാൾ എന്നെ കുത്തിയില്ലേ? ഞാൻ സ്വപ്നം കണ്ടതാണോ? അല്ല … ഞാൻ ഇത് എവിടെയാണ്‌? മനു ചുറ്റും നോക്കി. ഒരു വലിയ ഹോട്ടൽ മുറി പോലെ ഉള്ള ഒരു സ്ഥലത്ത്, വൃത്താകൃതിയിലുള്ള, രണ്ടാൾക്കു കിടക്കാൻ വേണ്ടതിലും അധികം വീതിയുള്ള ഒരു കിടക്കയിൽ കിടക്കുകയാണ്‌ താൻ. ഇത് എവിടമാണ്‌? ഒരു ഹോസ്പിറ്റൽ ആകാൻ സാദ്ധ്യത ഇല്ല.
”അലീനാ, ഇത് … നമ്മൾ … എവിടെയാ ഇത്?“ മനു ചോദിച്ചു.
”ശ്‌്് … .“ അലീന അവന്‍റെ ചുണ്ടുകൾക്കു മീതെ തന്‍റെ കൈവിരൽ വച്ചു. ”ഒന്നും മിണ്ടല്ലേ. അതൊക്കെ ഞാൻ പിന്നെ പറഞ്ഞു തരാം.“ അവൾ പറഞ്ഞു.
അലീനയുടെ സ്വരത്തിന്‌ അഭൌമമായ ഒരു മാധുര്യം വന്നു ചേർന്നിട്ടുണ്ടോ? മനു അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. താൻ കേട്ടത് അലീനയുടെ ശബ്ദം തന്നെ … പക്ഷേ … മന്ദമൊഴുകുന്ന ജലധാര പോലെ, വീണാനാദം പോലെ, മനസ്സിനെ വശീകരിക്കുന്ന ഏതോ ഒരു ശ്രുതി അതിൽ അലിഞ്ഞു ചേർന്നിരിക്കുന്നതു പോലെ ഒരു തോന്നൽ.
അലീന കിടക്കയിൽ കയറി മനുവിന്‍റെ അരികിൽ കിടന്നു. അവളുടെ കൈവിരലുകൾ അവന്‍റെ കവിളത്ത് തലോടി. മെല്ല അവൾ തന്‍റെ മുഖം അവന്‍റേതിനോട് അടുപ്പിച്ചു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ മനുവിന്‍റെ ചുണ്ടുകളിൽ ഒന്ന് മന്ദം ഉരസി. ആ സ്പർശനത്തിൽ നിന്നുണ്ടായ തരിപ്പ് അവന്‍റെ ഉടലാകെ ചൂടു പകർന്നു. ഒന്നു കൂടി അവൾ അതു ചെയ്തു. പിന്നെ അവന്‍റെ മേൽച്ചുണ്ടിൽ അവൾ മൃദുവായി തന്‍റെ ചൊടികൾ ചേർത്തു; ഒരേയൊരു നിമിഷത്തേക്കു മാത്രം. എന്നിട്ട് അവന്‍റെ കീഴ്ച്ചുണ്ടിലും അവൾ അത് ആവർത്തിച്ചു. ഒന്നു കൂടി മേൽച്ചുണ്ടിൽ … ഇത്തവണ അവൾ അത് തന്‍റെ ചുണ്ടുകൾക്കിടയിലാക്കി ഏതാനും നിമിഷങ്ങളോളം നുകർന്നു. മനുവിന്‍റെ ഉള്ളിൽ ലഹരി നുരയിട്ടുയർന്നു. അലീനയുടെ ചുണ്ടുകൾക്ക് ഇതു വരെ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു മാദകത്വം വന്നു ചേർന്നിരിക്കുന്നുവോ? അവന്‍റെ ആശ്ചര്യം വർദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു. മനുവിന്‍റെ കീഴ്ച്ചുണ്ടിൽ അവൾ ദീർഘമായി ചുംബിച്ചു … . അലീന അവന്‍റെ അധരത്തെ സ്വതന്ത്രമാക്കിയപ്പോൾ അവർ ഇരുവരും ശ്വാസത്തിനു വേണ്ടി കിതക്കുകയായിരുന്നു.
മനുവും അലീനയും ഒരു ആലിംഗനത്തിൽ അമർന്ന് കിടക്കയിൽ ഉരുണ്ടു. വന്യമായ ആവേശത്തോടെ അവർ തമ്മിൽ പകരത്തിനു പകരം ചുംബനങ്ങളേകി. അധരങ്ങൾക്കിടയിൽ വിദ്യുത്‌കണങ്ങൾ പാറി. ഉദ്ദീപ്തമായ വികാരവായ്പിൽ അവർ ഇരുവരും സ്വയം മറന്നു. മനുവിന്‍റെ നാവ് അലീനയുടേതുമായി ചുറ്റിയിഴുകി; അവ ഒരു യുഗ്മനൃത്തത്തിൽ പുളഞ്ഞു. അവരുടെ ഉമിനീരുകൾ തമ്മിൽ ഒന്നായി.
അവരുടെ മസ്തിഷ്കങ്ങളിൽ ആവേശം നുരയിട്ടുയരുകയും സ്വബോധം മറയുകയുമായിരുന്നു. ഉൽക്കടമായ അഭിനിവേശത്തോടെ അവർ മറ്റെയാളിന്‍റെ വസ്ത്രങ്ങളെ ആക്രമിച്ചു; മുഷ്ടിയുദ്ധത്തിൽ പരാജയമടഞ്ഞ് അവ നിലംപറ്റി. അലീന താഴെയും മനു മുകളിലുമായി അവർ പരസ്പരം അഭിമുഖമായ നിലയിലായി. മനു അല്പം പിന്നിലേക്കു നീങ്ങി തന്‍റെ മുഖം അലീനയുടെ സ്തനങ്ങളോട് അടുപ്പിച്ചു. അവളുടെ ഒരു പനിനീർപുഷ്പത്തിന്‍റെ ഇതളിനോട് നിറത്തിലും ഗന്ധത്തിലും രസത്തിലും സമാനമായ മുലക്കണ്ണുകൾ … അവയിൽ ഒന്നിന്മേൽ മനുവിന്‍റെ ചുണ്ടുകൾ അമർന്നു. “ഉം … ങ്ഹും … .” അവൾ ഒന്നു മുറുങ്ങി. മനു അവളുടെ മുലക്കണ്ണിനെ ഉറുഞ്ചുകയും ഒപ്പം അവളുടെ മുലഞെട്ടിനെ തന്‍റെ നാവു കൊണ്ട് തട്ടിത്തട്ടി തഴുകുകയും ചെയ്തു. അവനാണോ അതോ അലീനക്കാണോ അതിൽ നിന്ന് കൂടുതൽ സുഖാനുഭൂതി ലഭിച്ചത് എന്ന് പറയുക അസാദ്ധ്യമായിരുന്നു. അവളുടെ സ്തനശിഖമേൽ മനു മെല്ലെ, വളരെ മെല്ലെ, ഒന്ന് കടിച്ചു; അതിന്‍റെ ഇമ്പമാർന്ന നോവിൽ അലീന ഒരു അരിപ്രാവിനെ പോലെ കുറുകി. അവന്‍റെ കൈവിരലുകൾ അവളുടെ മറ്റേ സ്തനത്തിനെ തലോടുകയും അമർത്തുകയും ചെയ്തു. അതിന്‍റെ മുലഞെട്ടിനെ അവൻ ഞെരടുകയും വലിക്കുകയും ഞെക്കുകയും ചെയ്ത് അവളെ കൂടുതൽ ഉന്മത്തയാക്കി. അലീനയുടെ സ്തനാഗ്രങ്ങൾ അവൾക്ക് വേദനയുളവാക്കും വിധം വികസിച്ച് എഴുന്നു നിന്ന് തരിച്ചു. അവന്‍റെ തലമുടിയിഴകൾക്ക് ഇടയിലൂടെ അലീന അരുമയായി കൈവിരലുകൾ ഓടിച്ചു. മനുവിന്‍റെ വായും അവന്‍റെ കൈയും മാറി മാറി അവളുടെ ഇരു സ്തനങ്ങളിന്മേലും പെരുമാറി; അവയെ നക്കിയും പിടിച്ചും കടിച്ചും അമർത്തിയും തഴുകിയും ഉമ്മവച്ചും അവൾക്ക് രസം പകർന്നു കൊണ്ട് അവൻ വിനോദിച്ചു … .
