കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞ് രാജി പതിയെ എഴുന്നേറ്റ് പാവാട പൊക്കിപ്പിടിച്ച് ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു. രാജി വായിലിട്ട് ചപ്പിയ തന്റെ വിരലുകള്‍ ജ്യോതി ഒന്ന് നക്കിനോക്കി. പിന്നെ അവയോരോന്നും വായിലിട്ട് ചപ്പി. കാറ്റടിച്ച് അതെല്ലാം ഉണങ്ങിപ്പോയിരുന്നു. രാജി ബാത്ത്റൂമിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി വന്നപ്പോള്‍ ജ്യോതി ഇരുട്ടത്ത് തപ്പിത്തടഞ്ഞ് പോയി ലൈറ്റ് ഓണ്‍ ചെയ്തു. പിന്നെ ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് നടന്നു.
“നീയെന്തിനാ പോണെ?”
രാജി സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“കൈ കഴുകാൻ. വിരല് മുഴുവന്‍ നീ ചപ്പിവലിച്ചില്ലേ”.
ജ്യോതി തന്റെ കൈ കാണിച്ചു.
രാജി ഒരു ഇളിയോടെ പറഞ്ഞു,
“അയ്യോ.. സത്യായിട്ടും ഞാനറിഞ്ഞില്ല… സോറി..”
“മ്… ഇനി മേലാൽ ഞാന്‍ ഭയങ്കര അടിയാണെന്ന് പറഞ്ഞ് കളിയാക്കിയാലാണ്… എന്തായിരുന്നു ഇപ്പൊത്തന്നെ… ഇത്രക്ക് ആക്രാന്തമൊന്നും ഞാന്‍ കാണിക്കാറില്ല…”
അതിനും രാജി ഒന്ന് ഇളിച്ചുകാണിച്ചതേയുള്ളൂ.
“പോയാ ഷെഡ്ഡിയെടുത്തിട്ടിട്ട് കിടന്നുറങ്ങാൻ നോക്ക്”.
അതു പറയുമ്പോള്‍ ജ്യോതിയിലും ഒരു ചിരിയുണ്ടായിരുന്നു. ജ്യോതി ബാത്ത്റൂമിൽ കയറി വാതിലടച്ചു. കൈകൾ നന്നായി കഴുകി. പിന്നെ ഒരു സംശയം തോന്നിയത് കൊണ്ട് ട്രാക്ക് പാന്റ് താഴ്ത്തി നോക്കി. അടിയിലെ പാന്റീസ് നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഒലിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിൽ അവൾക്ക് അത്ഭുതമൊന്നും തോന്നിയില്ല. പാന്റും പാന്റീസും ഊരി അവൾ തന്റെ യോനി കഴുകി. ഒന്ന് വിരലിടണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ വേണ്ടെന്ന് തോന്നി. ഇനി രാജിക്ക് എന്തെങ്കിലും സംശയം തോന്നിയാലോ…? വേണ്ട… അത് വേണ്ട… രാജി രതിമൂർച്ഛയിലെത്തിയത് അവന്റെ ചിന്തകളിലാണ്. തന്നെക്കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചിട്ടല്ല. അവളുടെ പ്രവർത്തിയിൽ ആസക്തി കണ്ടെത്തി താൻ രതിമൂര്‍ച്ഛ തിരഞ്ഞെന്ന് അറിഞ്ഞാല്‍ അവൾക്കത് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയില്ലെന്ന് ജ്യോതിക്ക് തോന്നി. വസ്ത്രമണിഞ്ഞ് തിരിച്ചിറങ്ങി. രാജി ഉറങ്ങിയിട്ടില്ല. കട്ടിലില്‍ വെറുതെ കിടക്കുന്നു. ജ്യോതിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ അവൾ നാണം കൊണ്ട് ചുവന്നുതുടുത്തു. അവളുടെ വെളുത്തു മിനുസമുള്ള കവിളുകളിൽ ആ ചുവപ്പ് എടുത്തറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ജ്യോതി പിന്നെ ഒന്നും പറയാന്‍ നിന്നില്ല. പോയി ലൈറ്റ് അണച്ച് വന്നു കിടന്നു. മഴ തോർന്നിരുന്നു. നല്ല തണുപ്പുണ്ട്. രണ്ടാളും സുഖമായി ഉറങ്ങിപ്പോയി.
വീണ്ടും കോളേജിലേക്ക് പോകാറായിരിക്കുന്നു. കാലത്ത് ഉറക്കമെഴുന്നേറ്റതും ജ്യോതിയുടെ മനസ്സിലേക്ക് അതാണ് കടന്നുവന്നത്.
‘ഫൈസ..!’
ജ്യോതിയുടെ മനസ്സ് കലുഷിതമായിരുന്നു. അവളെ എങ്ങനെ അഭിമുഖീകരിക്കുമെന്ന് മഴപെയ്ത് തോർന്ന പുലരിവാനിലേക്ക് നോക്കി അവൾ ശങ്കിച്ചു. വീണ്ടും സമാരംഭിച്ച കാലത്തെ തിരക്കുകൾക്കിടയിലും ആ ചിന്ത അവളെ അലട്ടിയിരുന്നു. ജ്യോതിയുടെ മനസ് ഇവിടൊന്നുമല്ലെന്ന് രാജിക്ക് അവളെ കണ്ടപ്പോള്‍ മനസ്സിലായിരുന്നു. തത്കാലം അവൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ബസ് ഇറങ്ങി അവർ നടന്നു. ബോഗൈൻവില്ലപൂക്കൾ വീണുകിടക്കുന്ന വഴിയിൽ, പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ഒരു മഴയുടെ ഓർമ്മയ്ക്ക് മീതെ അവര്‍ നടന്നു
“എന്താ കുഞ്ഞാ..?”
രാജി ചോദിച്ചു.
“കാലത്ത് മുതലായ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു. നിനക്കെന്ത് പറ്റി?”
ജ്യോതി ഒന്ന് നിന്നു. പിന്നെ നനഞ്ഞ മതിലിലേക്ക് തോളുചാരി.
“ക്ലാസിൽ ഫൈസയുണ്ടാകും…. അവളെ ഞാന്‍ എങ്ങനെ ഫേസ് ചെയ്യും? എനിക്കെന്താ ചെയ്യണ്ടേന്നറിയില്ല.”
“മ്… എന്തായാലും പോയല്ലേ പറ്റൂ… എപ്പഴായാലും അവളെ കണാനുള്ളതല്ലേ. അപ്പൊ പിന്നെ ആലോചിച്ച് വിഷമിച്ചിട്ടെന്താ കാര്യം?”
ജ്യോതി ഒരു നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു,
” എനിക്കങ്ങനെ ഒരുപാട് കൂട്ടുകാരൊന്നൂല്ല. ഇവര് കുറച്ചുപേരേയുള്ളൂ. അന്നങ്ങനെയൊക്കെ പറ്റിപ്പോയതാണ്. അത് കൊണ്ട് ഞങ്ങടെ ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് ഇല്ലാണ്ടായാൽ…. എനിക്കത് സഹിക്കാന്‍ പറ്റില്ല… ”
അവളുടെ കൺകോണിൽ ഒരു കണ്ണീർതുള്ളി തിളങ്ങുന്നത് രാജി കണ്ടു. അവൾ ജ്യോതിയുടെ തോളിൽ കൈവച്ച് പറഞ്ഞു,
” അങ്ങനൊന്നുമുണ്ടാവില്ല. വെറുതെ ചിന്തിച്ചു കൂട്ടണ്ട. പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരിയല്ലേ… അവൾക്ക് നിന്നെ മനസ്സിലാകും. പേടിക്കണ്ട… വാ… ”
രാജി ജ്യോതിക്ക് ധൈര്യം കൊടുത്ത് കോളേജിലേക്ക് കൂട്ടി. കോളേജിന്റെ നടുമുറ്റത്തെ വലയമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ വച്ച് യാത്ര പറയുമ്പോഴും ധൈര്യമായിരിക്കാൻ രാജി അവൾക്ക് ഉപദേശം കൊടുത്തു. ജ്യോതി അവളുടെ ബ്ലോക്കിലേക്ക് നടന്നകലുന്നത് രാജി കുറച്ചുനേരം നോക്കിനിന്നു. ഏതോ ഒരു കാറ്റിൽ മരച്ചില്ലകൾ അവൾക്ക് നേരെ ജലശരങ്ങളെയ്തു….
***************************
