“മാടൻ അല്ലേടാ… അതിലും ശക്തിയുള്ള കുറച്ചു പേര് നമ്മുടെ കാട്ടിൽ ഉണ്ട് നേർകണ്ണ് കൊണ്ട് നോക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത വിധം ശക്തിശാലികൾ. അവയിൽ നിന്നും ഞങ്ങളെ സംരക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു കൂട്ടം പേര് ഇന്നില്ല. അതിനാൽ തന്നെ ഇന്നവർ ഞങ്ങളെ കവർന്നു തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.” “ആര്…?”
എനിക്ക് ചോദിക്കരുതിരിക്കാനായില്ല.
അവൾ പയ്യെ കുറച്ചു തുപ്പൽ ഇറക്കിയ ശേഷം തുടർന്നു
“നാഗിൻ….”
“ആരാ അവർ… അവർക്കെന്താ ഇത്ര ശക്തി…..?”
അവൾ ഒരു ദീർഘ ശ്വാസം വലിച്ചു വിട്ടു എന്തോ നീണ്ട പുരാണം പറയാനെന്ന പോലെ
“അതറിയണമെങ്കിൽ ഞങ്ങളുടെ നാടിന്റെ ചരിത്രം അറിയണം…. എന്താണ് ഈ കാടിനെ ഇത്രക്ക് ശ്രേഷ്ടവും അപകടകാരവുമാക്കുന്നത് എന്നറിയണം…എല്ലാത്തിന്റെയും തുടക്കം ഇവിടെയുള്ള കുല പ്രതിഷ്ടയിൽ നിന്നും ആണ്. നാഗാർജുന സ്വാമി….
സ്വാമി വലിയ മന്ത്ര തന്ത്ര വിക്ഞാനിയും വലിയ ശിവ ഭക്തനും ആയിരുന്നു. ഈ കാടിനു പുറത്തുള്ള അഗ്നിവേണി എന്ന ഗ്രാമത്തിലെ മഹാ സിദ്ധനും വൈദ്യരും എല്ലാമായിരുന്നു സ്വാമികൾ….അങ്ങനെ പോകെ ആണ് ഇന്ത്യയിലേക്ക് ബ്രിട്ടീഷ്കാരുടെ വരവ്. അതോടെ ഗ്രാമത്തിലെ സമാധാനവും സന്തുഷ്ടിയും എല്ലാം നഷ്ടമായി..
കർണാടകയിലെ പല പ്രദേശങ്ങളും ടിപ്പു സംരക്ഷിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അഗ്നിവേണി അതിൽ ഒന്നായിരുന്നില്ല.അത് കൊണ്ട് തന്നെ ബ്രിട്ടീഷ്കാരുടെ ക്രൂരതക്കെല്ലാം ഗ്രാമവാസികൾ സാക്ഷിയാവേണ്ടി വന്നു.അവരെ സ്വാമി പല വിദ്യകളാൽ തടുക്കാൻ ശ്രേമിച്ചെങ്കിലും അത്രയും വലിയ ഒരു പട്ടാള ശക്തിക്കു മുമ്പിൽ അദ്ദേഹത്തിന് അധിക കാലം പിടിച്ചു നില്കാൻ ആകില്ല എന്ന് സ്വാമിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.
വളരെ ധൈര്യശാലിയും അതിനൊത്തു ബുദ്ധിയും ശക്തിയും അതിലേറെ പണവും ഉണ്ടായിരുന്ന സ്വാമി ഗ്രാമത്തിലുള്ളവരുടെ കഷ്ടതകൾ കണ്ടു സഹിക്കാൻ കഴിയാതെ ഈ നദി തടത്തിൽ ശിവനെ തപസ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അഘോരാത്രങ്ങൾ നീണ്ടു നിന്ന കഠിന തപസിനോടുനീളം ശിവന്റെ കടാക്ഷത്താൽ സ്വാമി തന്റെ കഴിവുകൾ ഇരട്ടിയാക്കി. എന്നാൽ എല്ലാ കാര്യങ്ങൾക്കും അതിന്റെതായ വില കൊടുക്കേണ്ടതുണ്ട്….
ഓരോ മനുഷ്യനും അവനു ലഭിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങൾ കർമ വഴി നിശ്ചിധം ആണ്. വിധക്കുന്നതെ കൊയ്യാൻ സാധിക്കു അതിനെ വെല്ലുന്നവർ അവരുടെ ആയുസിന്റെ നീളം ബധൽ ആയി വക്കണം. അത് കൊണ്ട് തന്നെ സ്വാമിക്ക് കിട്ടിയ കഴിവുകൾ കാരണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആയുസ് നെറുപകുതി ആയി കുറഞ്ഞു .അതിൽ നിശ്ചിതം ഉണ്ടായിരുന്ന സ്വാമി സ്വാമിയുടെ കാല ശേഷവും ഗ്രാമത്തിലുള്ളവർ സന്തോഷത്തോടെ കഴിയാൻ ഒരു പദ്ധതി ഇട്ടു അതാണ്‌ നമ്മുടെ കാട്.
സ്വാമികൾ തന്റെ ശക്തി ഉപയോഗിച്ച് ഈ കാടിന് ചുറ്റും 4 മാന്ത്രിക വലയങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു. ഗ്രാമത്തിലുള്ളവരെ എല്ലാം ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടുവരുകയും ഇവിടെ സുഭിക്ഷമായി ജീവിക്കാനുള്ള എല്ലാം വിദ്യകളും പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. കുറച്ചു കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം സ്വാമി മൺമറയുകയും ചെയ്തു…
അദ്ദേഹത്തിനോടുള്ള നന്ദി സൂചകമായി ഇവിടെ ഒരു അമ്പലം ഉണ്ടാക്കി അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വത്തുക്കളും താളിയോലകളും ഗ്രന്ഥങ്ങളും എല്ലാം മൂടി വച്ചു അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതിഷ്ഠ നിർമിച്ചു ഇവിടെ ആരാധന തുടങ്ങി. കുറച്ചു കാലം ബ്രിട്ടീഷുകാരിൽ നിന്നും മോചിതരായതിൽ എല്ലാവരും സന്തോഷിച്ചു കാടിനെയും പുഴയെയും സ്വാമിയുടെ കൽപനകളെയും അനുസരിച്ചു സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചെങ്കിലും ഗ്രാമത്തിലേക്ക് വന്ന എല്ലാവരും നല്ലവർ ആയിരുന്നില്ല…
പുറം ലോകവുമായി യാതൊരു വിധ ബന്ധവും ഇല്ലാതെ കഴിയുന്നതിനാൽ ആരെയും സംരക്ഷിക്കാൻ ഒരു തരത്തിലുമ്മുള്ള നിയമങ്ങളോ ചട്ടങ്ങളോ ഇല്ലായിരുന്നു. ആദ്യമാദ്യം എല്ലാവരും പരസ്പരം സ്നേഹത്തോടെ കഴിഞ്ഞെങ്കിലും പോകെ പോകെ കൈ കരുത്തുള്ളവർ കാര്യകാരാവൻ തുടങ്ങി. അതിന്റെ അങ്ങേയറ്റം സഹിച്ചത് എപ്പോഴത്തെയും പോലെ സ്ത്രീകൾ തന്നെ ആയിരുന്നു…
ഇവിടെയുള്ള സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതം നരകതുല്യമാവാൻ തുടങ്ങി. അമ്മമാർ തങ്ങൾക്കു ജനിക്കുന്ന കുഞ്ഞു പെൺകുഞ് ആണെങ്കിൽ ഈ പുഴയിൽ തന്നെ മുക്കി കൊല്ലുമായിരുന്നു .
തങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്നത് അവർ അനുഭവിക്കരുത് എന്ന് ആലോചിച്ചിട്ട്. ഏതൊരാണിനും ഏതൊരു പെണ്ണിനേയും എന്ത് വേണമെങ്കിലും ചെയ്യാം എന്ന രീതിയിലേക്ക് മാറി കാര്യങ്ങൾ. നാട്ടുകൂട്ടം മുഴുവൻ ആണുങ്ങൾ ആയതിനാൽ സ്ത്രീകളുടെ ആവുഷ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കാനോ അവർക്കു വേണ്ടി സംസാരിക്കാനോ ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഉണ്ടായിരുന്നവർ മറ്റുള്ളവരാൽ പറിചെറിയപ്പെടുകയും ചെയ്യപ്പെട്ടു.വീട്ടിലെ അച്ഛൻ അനുജന്മാർക്ക് വരെ ചവച്ചു തുപ്പാൻ പറ്റുന്ന വെറും മാമ്സ കഷ്ണങ്ങളുടെ അവസ്ഥയോളം ഇവിടുത്തെ നാരികളുടെ നില താഴ്ന്നു… അങ്ങനെയുള്ള ദുരിധത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ വേണ്ടി ഒരു പറ്റം സ്ത്രീകൾ ആരും അറിയാതെ അമ്പലത്തിൽ കയറി സ്വാമിയുടെ താളിയോലകളും ഗ്രന്ഥങ്ങളും മനപാടമാക്കാൻ തുടങ്ങി. അങ്ങനെ മന്ത്ര വിദ്യകളിൽ പ്രകൽപം പ്രാപിച്ച അവർ മറ്റുള്ള സ്ത്രീകളെയും അവരുടെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് രഹസ്യമായി ചേർക്കാൻ തുടങ്ങി.
നാഗങ്ങളുടെ കഴിവുകൾ ഏറെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്ന അവരെ നാഗിൻ എന്നറിയപ്പെടാൻ തുടങ്ങി .അങ്ങനെ മന്ത്ര തന്ത്ര വിദ്യകളാൽ പ്രകൽപ്പയരായ അവർ മറ്റുള്ള സ്ത്രീകൾക്ക് വേണ്ടി പ്രയത്നിച്ചു അതോടെ ഗ്രാമത്തിലെ കഴിവുള്ളവർ സ്ത്രീകൾ ആയി മാറി അതോടെ കാര്യക്കാരും ഞങ്ങൾ തന്നെ ആയി.സ്ത്രീകൾ,
വർഷങ്ങളയുള്ള പീഡനത്തിന്റെ നോവിൽ കഴിയുകയായിരുന്നതിനാൽ അവരുടെ പ്രതികാരം കണ്ടു ദൈവങ്ങൾ പോലും വിറച്ചു…ഒടുവിൽ പ്രതികാരം ഉച്ചകോടിയിൽ എത്തി,ദയ കരുണ എന്നിവ നാമവാശേഷമായി…
ഒടുവിൽ ഗ്രാമത്തിലെ എല്ലാം പുരുഷന്മാരും ചേർന്ന് നാഗാർജുന സ്വാമിയേ തപസ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. നാഗിനുകൾ അവരാൽ കഴിയുന്നതെല്ലാം ചെയ്തു നോക്കി തപസിനെ മുടക്കാൻ, എന്നാൽ അടിമത്തത്തേക്കാൾ മരണത്തിൽ വീര്യം കൊണ്ടിരുന്ന പുരുഷന്മാർ തപസ് അനുഷ്ഠിച്ചു. തപസിന്റെ അവസാന ഘട്ടത്തിൽ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന പുരുഷന്മാരുടെ എണ്ണം വിരലിൽ എണ്ണാവുന്ന അത്രയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ, ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം പോരാടി മരണമറിഞ്ഞു.
ഒടുവിൽ നാഗാർജുന സ്വാമി പ്രതിക്ഷപെടുകയും തന്റെ ജീവന്റെ പകുതി നൽകി താൻ സംരക്ഷിച്ചു ജനങ്ങൾ തമ്മിൽ തല്ലി ചാകുന്നതിൽ മനം നൊന്ത് തന്റെ എല്ലാ ഗ്രന്ധങ്ങളും താളിയോലകളും നശിപ്പിച്ചു. നാഗിനുകളോട് മാപ്പു അപേക്ഷിക്കുകയും അവർക്കു ലഭിച്ച കഴിവുകൾ തിരികെ നൽകാൻ അപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.
എന്നാൽ തങ്ങളിൽ കൈ വന്ന കഴിവുകളിൽ അന്ധരായ നാഗിനുകൾ അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല അവർ നാഗാർജുന സ്വാമിയോട് യുദ്ധം തന്നെ പ്രഖ്യാപിച്ചു.ദേവ ഗണമായി മാറിയ സ്വാമിക്ക്
